Oneens, Iedereen heeft het recht zelf te beslissen wanneer hij of zij klaar is met de pijn die ze op dat moment hebben..
Oneens. Als iemand zelf besluit om uit het leven te stappen moet dat kunnen. Zelfs als iemand nog jong is, anders maken ze er zelf toch wel een eind aan.
Zeker oneens! Vind het nu al heel erg dat er zoveel mensen zijn die kiezen voor de meest afschuwelijke oplossingen omdat ze lichamelijk en of geestelijk zo verschrikkelijk lijdden dat ze geen andere uitweg meer zien! In mijn werk al mensen begeleid met een actieve euthenasie wens en dit als zeer mooi ervaren.
Oneens! Ik zie in mijn job genoeg mensen die nodeloos lijden, en heb al mensen begeleid die euthanasie toegepast kregen, regelmatig zelfs, en dit was altijd een mooi en sereen moment
Ik vind dat een hele lastige stelling, wanneer besluit je, dat je niet meer wil?? En wat is de impact voor de nabestaanden? In grote lijnen ben ik het helemaal mee eens, dat het gewoon zou moeten kunnen! Maar ik denk dat een eenzame bejaarde ( zie naar mijn oma ) dan denkt nou van mij hoeft het niet meer voel me niet goed dus laten we er maar mee stoppen! Vind dat er dan wel strenge richtlijnen moeten zijn!
Zeker oneens, ik vind dat de regels juist nog wat versoepeld moeten worden dan wat er nu is. Er sterven nog steeds een hoop mensen na een lange lijdensweg omdat artsen het niet aandurven.
ik vind dat iedereen zelf moet kunnen beslissen wanneer hij zijn leven wil beeindigen. wel moet dit geen noodkreet zijn maar een bewuste keus met een goede rede. dus niet omdat je net geschieden bent en het even niet ziet zitten. ander voorbeeld. je hebt kanker of een andere dodelijke ziekte en hier kun je niks meer aan doen, wachten op je dood. hoelang wil je hier op wachten? soms is je lichaam heel sterk terwijl jezelf vergaat van de pijn een een menswaardig leven er niet meer in zit. moet de mens dan kunnen kiezen om vroegtijdig uit het leven te kunnen stappen om zo verder leiden te besparen. ja ik vind van wel. ik heb dit van zeer dichtbij meegemaakt. mijn opa had darmkanker en dit was de 2e keer. heel veel operaties, afvallen, stoma en morfine. lag alleen nog maar op bed en had erg veel pijn. toch bleef hij leven. artsen konden niks meer voor hem doen en het was dus gewoon afwachten in zijn bedje tot de dood hem kwam halen. hij heeft besloten dat hij vroegtijdig uit het leven wilde stappen. hij heeft zelf zijn begravenis geregeld, dag van overlijden, we hebben afscheid kunnen nemen en hij heeft een zeer waardige dood gekregen. ondanks verdriet stonden wij allemaal achter zijn keus. dood ging hij toch, waarom dan onnodig leiden.
Oneens, ik vind dat regels soepeler moeten zijn. Mijn ouders hadden allebei kanker in het laatste stadium en wilden samen het leven verlaten. Omdat het bij mijn moeder ineens erg hard ging dachten wij dat mijn vader dan ook euthansie zou krijgen. Maar vanwege de richtlijnen en het nogmaals bespreken met ons, mocht hij pas na de crematie van m'n moeder gaan. Moest die arme man dus ook nog eens de crematie van zijn vrouw meemaken.
Oneens, en helemaal na het lezen van dit boek.. bol.com | Ik Wens Je Het Onmogelijke, Roos Schlikker | Nederlandse boeken
Oneens. Helaas heb ik dit drie keer van dichtbij mee moeten maken. Onlangs nog. Voor deze mensen was het goed zo. Mijn oma was dan ook drie dagen voor haar dood 80 jaar geworden, woog nog 27 kilo en kon niets meer. Moet zo'n mensje dan blijven leven? Mijn opa en schoonvader zijn allebei nog relatief jong geveld door asbestkanker. Van twee grote en sterke mannen, veranderden ze in twee zielige hoopjes die zelfs niet eens meer naar de wc konden. Moeten zulke mannen dan blijven leven? Nee, als je leven geen leven meer is, moet je kunnen gaan!