Oneens...! Heb van dichtbij meegemnaakt hoe iemand vreselijk heeft geleden omdat hij botkanker had. Uiteindelijk heeft hij zelf hiervoor gekozen. Stel je nu voor dit niet had gekund!
Ik weet trouwens niet of ik vind dat de regels soepeler moeten. Bij mijn opa (12 jaar geleden) ging het allemaal nog lastig, maar mijn schoonvader (1,5 jaar geleden) en mijn oma (in maart) hadden geen problemen en alles was zo geregeld. Verklaring van de arts en handtekeningen e.d. en het was goed. Dus wat dat aangaat is het voor echt zieke mensen soepel genoeg. Ik vind niet dat iemand die er ff geen zin meer in heeft zomaar een dikke morfinespuit zou moeten kunnen krijgen.
oneens, heb het vreselijke lijden van mijn moeder moeten aanzien. ook al duurde het ergste een paar dagen... dat gaat mij nooit meer uit het geheugen... die pijn en dat ontzettend uitgeputte...
Oneens. Ik vind dat ieder de vrijheid moet hebben om zelf voor het einde te kiezen. Zelf zou ik het overigens niet willen. Al weet ik niet hoe ik erover denk als ik in zo'n situatie zit maar dat weet niemand denk ik. Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe jullie denken over zelfmoord. Mensen die zelfmoord plegen worden vaak keihard afgestraft terwijl zij ook in een situatie zitten van lijden. Het is weliswaar geen lichamelijk lijden maar psychisch lijden kan minstens zo erg, zo niet erger zijn dan lichamelijk lijden. Ikzelf vind ook dat een keuze.
Ik denk dat hoe moeilijk het gaat ook afhankelijk is van de begeleiding. Ik ben pro euthanasie, maar ben wel van mening dat er regels en bedenk tijd moet zijn.
Ook oneens, als iemand zelf en bewust die keuze kan maken of al gemaakt heeft vind ik dat hij/zij een waardig einde verdiend. Ik vind eigenlijk dat dit niet alleen voor terminale patienten moet gelden maar ook mensen met uitzichtloos psychisch lijden. Er zijn bijvoorbeeld mensen die verschrikkelijk depressief zijn waar geen enkele behandeling bij aanslaat (en die mensen hebben echt al alles geprobeerd, van pillen en praten tot electroshocktherapie). Voor deze mensen is nu niks geregeld, met alle gevolgen voor nabestaanden en omstanders als ze besluiten het heft in eigen hand te nemen. Voor die mensen, mits hun situatie is vastgesteld door een team van artsen en met de bewuste wens van de patient, zou een waardig einde ook mogelijk moeten zijn.
Kan me alleen maar bij de gegeven raecties aansluiten, van mij mag men bij ongeneeslijke ziektes de vrijheid hebben om te kiezen het leven vroegtijdig te beeindigen
Zeer zeker oneens sterker nog het zou verplicht moeten worden dat een ziekenhuis eraan meewerkt. Even terugdenkend aan mijn eigen vader hij had een euthenasie verklaring als het lijden werd zou het afgelopen zijn dit voor hem en zeker voor ons. wij waren 20 en 15 op het moment dat hij ziek werd en overleed. Uiteindelijk is hij op zijn sterfbed in het ziekenhuis beland door een darmperforatie en wilde het ziekenhuis niet meewerken euthenasie stond niet achter het beleid en geloof dat ze voerden. Hij heeft gelukkig niet lang hoeven lijden maar elke minuut was teveel, voor hem was het enorm zwaar en pijnlijk hij lag te gillen op bed maar ook voor ons is het nog steeds heel pijnlijk minimaal 2 keer per week zie ik zijn laatste minuten van vechten weer voor me. Geloof me dat wens je je ergste vijand niet toe!
Oneens.. Te vaak suïcides mee gemaakt (mede in het werk) om mensen die ondragelijk lijden niet een humanere manier van overlijden te gunnen. En wat mij betreft hoef je geen ziekte te hebben, ouderdom hoort hier wat mij betreft ook onder of geestesziek zijn.
Oneens. Iemand maakt die keuze niet voor de lol maar omdat zijn of haar leven ondraaglijk is geworden. Liever euthanasie dan zelfmoord voor alle partijen.
ik ben het dus ook oneens, waarom moet een mens lijden, onnodig lijden, gelukkig gaat het bij beesten makkelijker. mijn opa wilde ook euthanasie, maar ""gelukkig"" is hij eerder in zijn slaap overleden
Oneens, als leven pijn lijden wordt moet je daar zelf over kunnen beslissen. Ik heb het van dichtbij meegemaakt en ook als nabestaande vond ik het een meer humane oplossing dan tot het bittere eind kapot te gaan.