Wat in mijn familie enorm geholpen heeft: verhuis een paar keer naar het buitenland.. het moeten leren van nieuwe talen en het aanpassen aan nieuwe schoolsystemen en leefomgevingen is behoorlijk uitdagend!
Tja, wij zijn niet van die globetrotters! Buitenland is in onze beleving echt voor vakanties. We houden gewoon te veel van Nederland... (Lees: we zijn honkvast en niet zo flexibel.) Wat betreft hoogbegaafdheid bij mijn dochter... Tja, ze nog geen 8 mnd, dus nog een beetje te jong om me daar druk over te maken! Ik ken trouwens dat hele liedje niet!
Dat laatste ben ik helemaal met je eens! Dat botte herken ik van mijn vader, die heb ik die opmerking ook regelmatig naar anderen horen maken... Hij is ook ontzettend slim, maar wilde (tot veel verdriet van mijn oma) liever met zijn handen werken. Hij begreep het nooit wanneer ik als kind moeite had met cijfers (dyscalculie) en had ook het geduld niet om het uit te leggen. Dit was erg frustrerend voor mijn moeder, die gewoon een gemiddeld iq heeft. Inmiddels is mijn vader een stuk milder geworden, hij is ontzettend trots dat mijn zus en ik wel door hebben geleerd. En onze broer met hetzelfde intelligentieniveau als mijn vader, die met 2 vingers in zijn neus nog gymnasium had kunnen halen, heeft alleen een havo-diploma en zit werkeloos thuis. Doodzonde vind ik het... Ik kan niet goed met mijn broer communiceren, hij denkt alles beter te weten, ook als het niet zo is. En hij kan enorm zeveren/zwetsen, terwijl ik meer van duidelijke, bondige taal houd en een doener ben. Ik geloof dus zeker wel dat het lastig kan zijn in een relatie. Of het nou een familielid of je man is. Het ligt echter ook aan de persoonlijkheid van mensen, het moet klikken toch? In mijn ogen geldt dat voor iedereen of je nu hb bent of niet. Ik heb namelijk ook een hb vriendin waar ik wel eindeloos mee kan kletsen en die ook van 'actie' houdt. Haar karakter past gewoon veel beter bij die van mij dan die van mijn broer.
Tjonge, dit alles is zóoo herkenbaar! Mijn vader stond altijd lijnrecht tegenover mijn broer, allebei hoogbegaafd en super driftig. Ik weet niet hoe vaak hij het huis uitgetrapt is... Of hoe vaak mijn broer óns het huis uitgetrapt heeft...
Haha en of het helpt 2 jaar Kenia, 10 jaar Nigeria, 5 jaar Albanië En wat is het resultaat? Ik ben de enige die nog in Nederland woont nu! (Voor mn zwangerschap terug gekomen)
Ik weet niet of ik hoogbegaafd ben, mijn IQ ligt waarschijnlijk tussen de 130 en 140 (IQ-testen zitten tussen de 132 en 163, afhankelijk van hoe geconcentreerd ik zit te werken). Ik heb een universitaire titel en ben bezig (helaas nog steeds) met een proefschrift. Maar of dit nou allemaal zo geweldig is? Ik leg mijn sleutels regelmatig met de boodschappen in de vriezer, ben mijn gsm altijd kwijt, heb regelmatig billendoekjes ipv mijn toegangspas bij me en ben als kind vrij heftig gepest met mijn boeken en moeilijke woorden (ook - mss wel juist - toen we in het buitenland woonden). Ik ben er niet gelukkiger of zekerder van geworden. Ik kom niet persé slim over omdat ik meestal te onzeker ben om mijn mening goed te onderbouwen en op mijn werk - mannenwereld - ben ik met mijn 32 jaar en mijn 10 jaar onderzoekservaring voor een aantal mensen nog steeds een "broekie". De enige plek waar ik echt tot mijn recht kom is als ik als docent voor de klas sta. Nee, dan liever mijn vriend. Een prima IQ (HBO+) en overtuigd dat hij álles beter weet (en dan bedoel ik ook echt, alles!!). Als ik moet zeggen wie van de twee er beter functioneert, dan is dat toch echt mijn vriend. Ik weet niet hoe het is om met mij een relatie te hebben, maar hij zei afgelopen nog dat hij soms stomverbaasd is over hoe dom ik als slim mens kan zijn .
Maar is het niet zo dat iemand die hoogbegaafd is eigenlijk zichzelf heel goed zelf kan stimuleren? Ik denk dat kinderen zelf echt wel creatief kunnen zijn in het zelf zoeken naar uitdagingen. Is dat ook niet wat hoogbegaafd zijn is?
Aan de ene kant heb je wel gelijk, maar het moet ze ook aangeboden krijgen. Als ze je op school behandelen als een gewoon kind (wat natuurlijk ook wel weer moet) kunnen ze gaan onderpresteren of zoeken inderdaad uitdagingen. Mijn jongste broertje kreeg totaal geen uitdaging aangeboden, omdat hij al een klas had over geslagen. In groep 4 deed hij de helft van de lesdag niets, omdat hij allang klaar was. En zijn juf werd gek van hem, omdat hij haar altijd en dan ook ALTIJD verbeterde! Dat was een uitdaging voor hem... tja.
mijn vriendin heeft een vriend die hoogbegaafd is... maar ik zie het wel als lastig en zij ook in zijn jongere jaren heeft hij moeilijkheden gehad op school, moeite goed onderwijs te vinden, is gepest en was al veel jonger eigenlijk bezig op een volwassen manier dingen te regelen. hij is onhandig op sociaal gebied en kan zich slecht verplaatsen in wat een nader van hem wil, vaak zoekt hij het veel te moeilijk terwijl het juist om simpele dingen gaat... klinkt eigenlijk ook wel een beetje autistisch bedenk ik me nu.... in ieder geval... het is gewoon een vreemde eend in de bijt, hij straalt het anders zijn ook gewoon uit... ik kan het niet uitleggen. hij heeft 2 universitaire studies gevolgt en toen hij bijna klaar was met de 2e is hij tegelijkertijd weer iets erbij gaan studeren... en ondertussen nog gewoon een baantje... maar.... hij is ontzettend lief.... en zacht... heeft werkelijk geen kwaad in de zin... dus mijn vriendin is na haar vorige vreemdgaande partner dolgelukkig met deze jongen.. gr Jose
Klopt, je hebt (dacht ik) 4 soorten hb mensen. 3 daarvan hebben als karaktereigenschap 'autisme', hoewel bij de ene meer dan de andere. 3 op de 4 mensen met hb is dus autistisch. De laatste soort is dus niet autistisch, maar rustig en beheersd. Bij allevier is er ook creativiteit te vinden. Zo zijn er dus een paar typische kraktereigenschappen bij elkaar gezet. Ook bijvoorbeeld adhd, syndroom van asperger en pdd-nos. En autisme is niet alleen negatief, het betekent gewoon dat die persoon ook goed alleen kan werken, zich kan afzonderen (en dat soms ook nodig heeft), en zich kan afsluiten voor andere dingen. Daarom is het heel goed mogelijk dat ze een paar studies tegelijk doen en ook nog eens werken zonder daar aan onder door te gaan. Mijn broer bijvoorbeeld is wiskunde docent, studeert bouwkunde, studeert theologie en doet een opleiding voor piloot Hij kán het, en is zwaar autistisch. Wel heeft hij nog een 1 of andere aandoening doordat hij veel te vroeg geboren is en toen ademnood had. Daardoor was er iets afgekneld in zijn hersenen of zo...
Nee, niet per definitie en ons onderwijssysteem is ook wel zodanig ingericht (op veel scholen althans) dat bovenmatig presteren en extra dingen doen, op z'n minst niet gestimuleerd worden en regelmatig zelfs afgestraft. Hoogbegaafden worden dan zo gedemotiveerd, bijvoorbeeld doordat hun vragen niet beantwoord worden of doordat die vragen irritatie oproepen of ongemak bij de leerkracht, dat ze gewoon maar ophouden en zich terugtrekken. Daarnaast is leerstof vaak niet uitdagend genoeg voor ze en zijn hoogbegaafden erg vaak mensen die alleen presteren als er voldoende uitdaging is. Als je dan lesstof aangeboden krijgt waarvan je denkt: Eitje, dit doe ik slapend, wa is hier het nut van.... dan ga je dus zwaar gedemotiveerd worden en daarvan gaan mensen vaak onderpresteren....
Dat klopt. Het is voor docenten in dit onderwijssysteem ook gewoon moeilijk om te differentiëren naar verschillende niveau's. Er wordt van je gevraagd dat je met een groep van 25-30 leerlingen werkt. Je richt je op het gemiddelde, met soms wat extra aandacht voor een groep leerlingen die het moeilijk heeft, of iets minder extra aandacht voor een groep leerlingen die bovengemiddeld presteert. En dan moet je ze ook nog in het gareel houden. Aan dat alles heb je je handen al vol. Het is bijna onmogenlijk om ook nog extra uitdaging te bieden aan leerlingen die hoogbegaafd zijn. Ik heb een aantal van zulke leerlingen in de klas. Als ik zie hoe ze op school rondlopen, en hoe ze functioneren, vind ik het gewoon zielig! Ik ga daardoor bijna vraagtekens zetten bij de leerplicht... Ik heb een leerling die op de basisschool twee klassen heeft overgeslagen in 5 vwo (na de vakantie 6 vwo). Volgens mij had hij toen hij in de tweede klas zat al eindexamen kunnen doen! Niet dat hij alle stof al gehad had, maar als hem de kans was geboden om in een jaar individueel aan het eindexamenprogramma te werken, had hij dat vast gehaald. Maar ja, wat had hij dan voor invulling van zijn dagen gemoeten? Op z'n 13e naar de universiteit??? Ik weet het niet, maar ik vind het knap dat deze jongen nog zo'n positieve instelling en invloed heeft in de groep. Overigens ging dit topic oorspronkelijk over wat hoogbegaafdheid in je relatie doet. Ik heb al dat ene genoemd over snel in kunnen schatten wat de ander gaat zeggen, verlies van interesse en onderbreken, terwijl de ander enthousiast zijn verhaal wil doen. Dat is duidelijk een nadeel. Ik heb er nog even over nagedacht en volgens mij is het bij ons vooral voordelig. We kunnen behoorlijk goed met elkaar communiceren en juist als er meningsverschillen zijn, kunnen we daar altijd heel goed over praten, omdat wij beiden zeer rationeel zijn ingesteld, en onze mening niet snel op emoties baseren.
Dat lijkt me idd erg lastig, Janna! Ik werk in het volwassenenonderwijs en heb studenten van net 18, maar ook van 53 met veel ervaring. Die zitten soms bij elkaar in de klas, dus dat is wel lastig afstemmen. Ik moet mezelf er echt aan herinneren om niet alleen op de lastige of moeilijk lerende studenten te letten, maar ook op de intelligente studenten die er met gemak doorheen zeilen. Ik moet bij het bovenstaande wel even denken aan dat jongetje dat een paar keer op de wereld draait door geweest is. Hij studeert nu natuurkunde en is succesvol DJ en een heel positief jong. Maar dan moet je natuurlijk wel de ouders en de school meehebben om zoiets mogelijk te maken.
Haha, wat een discussie weer. Ik denk absoluut dat dropouts hoogbegaafd of -intelligent kunnen zijn (vooral HB-en). Mijn vriend is ook een dropout door verveling én omdat hij een zware allergie heeft voor gezag (=vnl docenten). Daarom nu eigen baas. Andersom hoeft een promovendi of andere hoogopgeleide ook niet perse hoogbegaafd of -intelligent te zijn. Ik ken iemand die een postdoctoraal papiertje in zijn zak heeft, opgewerkt vanuit de mavo, die is zeker weten niet hoogbegaafd of -intelligent! Heeft vooral héél veel doorzettingsvermogen Je kunt ook promoveren als je 'slechts' HBO-er bent. Zo eentje ken ik ook (m.i. ook al geen enorme hoogvlieger).
Ik denk dat je soms zelfs verder komt met doorzettingsvermogen dan met hoogbegaafdheid. Bij ons thuis in ieder geval wel; mijn zus en ik zijn allebei op het vmbo begonnen en hebben nu een hbo-diploma. Ik ben van plan volgend jaar ook nog een masteropleiding te gaan doen. Mijn broer begon op het gymnasium en heeft nu alleen een havo-diploma, die hij al bijna niet haalde uit verveling. Typisch geval van onderpresteren, verveling en op geen enkele opleiding zijn draai kunnen vinden. Ik werk zelf als leerkracht in het basisonderwijs en wij doen er ontzettend veel aan om hoogbegaafde kinderen uit te blijven dagen. We hebben een speciale methode aangeschaft waar zij zelf doorheen kunnen met ontzettend veel verrijking. Maar er is ook een basisschool met speciale klassen waar alleen hoogbegaafde kinderen in zitten. We noemen het 'Leonardo-onderwijs' en 'Leonardo-klassen'. Er is dus, in vergelijking met vroeger, enorm veel veranderd op dit gebied. Ook omdat er veel meer over bekend is denk ik... En daar ben ik erg blij mee, want als leerkracht wil ik dat al mijn 30 kinderen het onderwijs krijgen wat zij verdienen!
Ik vind dit wel een erg boute uitspraak zeg! Daarbij is het niet zo dat als je kenmerken van een autistische stoornis vertoont je ook een autistische stoornis hebt. Er zijn heel veel mensen die kenmerken vertonen die beschreven staan bij een autistische stoornis (zie DSM-IV criteria voor de Autistische Stoornis ). Ik vraag me ook echt af of er een verband is tussen autisme en hoogbegaafdheid. Een korte internetzoektocht levert hier niet echt iets over op. Ik heb zelf overigens een relatie met iemand die hoogbegaafd is. Zelf ben ik ook niet de domste, maar het bijbehorende cijfer interesseert me eigenlijk niet zo Ik merk verder niet zo veel problemen. Ik vraag me soms ook af of de problemen die aan hoogbegaafdheid worden toegeschreven niet het gevolg zijn van het karakter van die persoon of van de ervaringen en ontwikkelingen die die persoon heeft meegemaakt.