Heel veel sterkte, hopelijk mag je man nog lang van jou en je gezin genieten en andersom natuurlijk....
Jeetje meid, wat vreselijk allemaal!!! Ik weet even niet goed wat te zeggen, maar wil jou en je gezinnetje wel heeel erg veel sterkte wensen!! Hele dikk knuffel!
Allereerst bedankt voor je superlieve bericht! (En alle anderen natuurlijk ook!). Hij kan wel ouder worden hoor dan 40. De vraag is alleen hoe. Als hij verslechtert is er uiteindelijk nog maar 1 optie. En dat is een transplantatie. Maar daar zijn de risico's en verwachte levensduur ook niet erg positief. Maar nog altijd beter dan niks natuurlijk. Al zegt hij nu dat hij daar niet aan begint (heeft iets teveel op ervaringen gezocht op google). Maar dat zien we dan wel. We hopen alleen dat dat moment nog heel erg ver weg is! cat86: wat fijn om te horen dat jouw vader gelukkig nog wel een lange tijd heeft door kunnen gaan! Wij zien het ook als voordeel voor de meiden dat hun papa nu altijd thuis is. Ze zijn ook veel meer aan hem gaan hechten (al vind ik het stiekem wel jammer dat ik nu meer moet gaan werken, vond het ook heerlijk om thuis te zijn ). Maar dat zien we dus ook zeer zeker als positief. We hopen dat de kinderen daar ook nog heel lang (liefst tientallen jaren) van mogen genieten, al dan niet thuis of als ze op zichzelf wonen
Wat vreselijk meid, kan jouw topic nog herinneren ( waren er niet heel veel kaartjes toen naar het ziekenhuis gestuurd vanuit hier ? ) Ik wil je veel sterkte wensen, en kracht en hoop !weet niet zo goed wat ik verder kan zeggen !
Ik kan me je vorige topic nog heel goed herinneren.. Wat moet het vreselijk zijn waar jullie nu doorheen gaan. Ik kan me denk ik maar een klein beetje voorstellen hoe verschrikkelijk frustrerend dit voor je man moet zijn.. en natuurlijk ook voor jou. Ik weet niet of jullie dat al doen, maar misschien is wat Tulip zei, over met een professioneel iemand praten, een goed idee om het voor zover mogelijk een plek te geven. Heel veel sterkte meid.
Graag gedaann en Gelukkig dat hij wel ouder kan worden, het is sowieso altijd afwachten maar inderdaad hoe gaat het en als hij geen transplantatie aandurft dan word dat nog wat lastiger.Ik hoop met jullie mee dat dat moment inderdaad erg ver weg is!
Ja klopt!! Echt ONTZETTEND veel kaartjes Dat was echt geweldig! Hij had bijna geen uitzicht meer naar buiten door alle kaarten hihi...
Jeetje,ook hier verschrikkelijk nieuws.. die onzekerheid wens je niemand toe.. wat erg,ik heb er geen woorden voor. Heel veel sterkte!
Jeetje, wat schrik ik weer van je berichtje. Ben al een tijdje niet meer zo actief hier, dus het is mij ook ontgaan.. Ik dacht ook dat hij redelijk goed opknapte.. Het ellendige met hart problemen is dat het vaak heel erg lang duurt eer je een beetje van de klap bent bekomen. En dat het heel lang duurt voordat je weer een beetje op nivo bent. Dat hij dit niet kan accepteren, dat begrijp ik wel.. toch heeft de dokter gelijk als ze zegt wees blij met wat je nu hebt bereikt. Tuurlijk is het een klote situatie ( sorry) en tuurlijk wil hij 100% beter worden, dat wil iedereen ! Denk dan ook dat de dokter hem een reeel toekomstbeeld wilde meegeven, niet om cru te zijn, maar om hem toch te " dwingen" zijn beperkingen onder ogen te zien. En dat komt , zo weet ik uit mijn eigen werk meestal niet goed over bij patient en familie. Maar goed, het zal je maar gezegd worden allemaal 35%, hartpatient etc.. Is er een mogelijkheid tot hartrevalidatie ? thuisbegeleiding of andere vormen van hulp in jullie gezin. Ik hoop dat je weer een lichtpuntje ziet binnenkort. xxx
Wat een verschrikkelijk nieuws. Hopelijk kunnen jullie nog heel veel jaren van elkaar en jullie meiden genieten. Heel veel sterkte.
Dankje! Natuurlijk zie ik wel lichtpuntjes hoor. Ik geniet van ons gezin, ben blij dat hij er uberhaupt nog is. Maar soms...soms zakt het heel even weg En ik snap wel dat de dokter hem een reeel toekomstbeeld wil geven. Maar ik vind het wel cru om te zeggen dat als hij zegt ervan te schrikken en daar ook om moet huilen, dat ze dan zegt dat hij blij moet zijn met wat hij heeft. Het was een gesprek ook door de telefoon nota bene. Ik snap niet dat ze hem niet even langs hebben laten komen. Het ging mij er gewoon om op welke manier het is gezegd en is medegedeeld. Iets meer tact had wel gemogen. En hij ziet het soms inderdaad niet meer zitten. Roept soms dat hij er zelf een einde aan wil maken omdat hij gek wordt van de duizelingen, pijn en onzekerheid. Zal hij nooit doen want als hij zijn meiden ziet dan weet hij waarom hij hier is. Maar ik snap hem soms wel dat het soms teveel word. Hij zou ook alles geven om weer 1 dag zonder pijn en last te mogen leven. En hij gaat vooruit (met de acceptatie) maar het gaat langzaam. Hij ziet nu ook echt wel weer de positieve dingen in het leven. Zoals het thuis zijn met de meiden. Daar leeft hij zo ongeveer voor nu. Dat is zijn drijfveer. En dat maakt hem gelukkig. En dat maakt mij weer gelukkig. Het is dus echt niet allemaal kommer en kwel hier. Maar soms is het even teveel... Maar we hebben echt nog wel een leuk leven . En ik weet zeker dat hij nog lange tijd bij ons zal zijn...hoop alleen echt op een fijne manier en zonder al teveel complicaties!
jeetje, wat heftig zeg! gelukkig zijn jullie zo positief, jullie komen er wel met jullie gezinnetje. geniet van elkaar en ik hoop dat jullie zo lang en zo gezond mogelijk van elkaar mogen genieten. sterkte!
Wat ongelooflijk heftig... Voor jou, je man en je kids... Raar dat hij niet `mag` klagen... In mijn ogen heeft hij meer dan genoeg reden tot klagen... Maar jij en de kinderen ook! k Wens je steun en kracht toe... Dikke digiknufs