Schoonmoeders

Kan niet anders zeggen dan heel herkenbaar.
Wij zitten hier zo'n zelfde situatie.
Schoonmoeder is het nooit eens geweest met onze relatie, hoe we onze kids opvoeden etc.
Hier is het zo geëscaleerd dat er nu geen contact meer is.
Bij ons verwijt ze het alleen haar zoon niet, maar ligt alles aan mij.
Gesprekken helpen hier ook niet, want zij doet niks verkeerd.
Heb de hoop maar opgegeven en laat de jongens genieten van de opa en oma die ze wel zien, hoe graag ik het ook anders zou zien.
Onze verhuizing was de druppel voor hun, want we gingen naar een uithoek... (jaja wel 15-20 minuten van onze vorige woonplaats rijden)

 

@ Brabantse; ik herken je verhaal niet precies, maar die vervelende schoonmoeder wel. Ik vind het wel mooi dat je in je laatste berichtje schrijft dat ze het niet op jou gooit omdat ze anders haar zoon kwijt is. Zou willen dat dat hier ook zo was, maar mijn vriend kiest juist altijd de kant van zijn familie en dat zorgt voor enorm veel spanningen...
Ik vind jouw verhaal in elk geval echt erg. Snap heel goed dat jullie boos zijn en ik vind het heel goed dat je hebt besloten dit keer niet mee te gaan! Praten helpt bij dit soort mensen inderdaad niet. Die hebben een enorme plaat voor hun harses en de hele wereld is verkeerd behalve zij. Ik wens je er sterkte mee en hoop voor jullie dat de situatie zal veranderen (maar als het net zo is als hier dan is die kans klein ).

 

Wow! Komt jou schoonmoeder toevallig ook uit zeeland? die van mij is Precies 't zelfde! Voor ons is het 1 uur rijden. Ik werkte altijd op zaterdag, Zit nu door ziekte thuis. Maar hun hielden verjaardagen van 1 tot 5. Later komen mocht niet, moest ik maar vrij pakken.. Natuurlijk voor een speciale leeftijd maar niet omdat toevallig schoonzus 26 word onze dochter is ook nooit goed genoeg. En word constant vergeleken met 't kindje van mijn zwager. (kindje is van juli) Ze Liep best vroeg. ( 11.5 maand) dus zou ze Volgens hun wel achter lopen op spraak. Ze zegt nu zon 150 woorden en zinnen van 3 en soms meerdere woorden maar goed. Ze kan natuurlijk niet sneller zijn dan ons neefje (niet dat dat uitmaakt ofzo). Onze, Nou eigenlijk MIJN manier van opvoeden, ik dacht dat je dat samen deed Mja , is niet goed. Laten huilen mag best, goed voor de longen, alleen iets snoepen in de middag is onzin, avond fles moet er onderhand wel af, etc. Mijn smoeder kan ook zo zielig doen.. Ze hebben E. al sinds mei niet gezien, als Wij bellen om daar heen te komen hebben ze geen tijd en moet 't maar na 7e. Dat E. Om 7 uur slaapt snappen ze niet. Ik ben vrijdag jarig en voor 't eerst in 7 jaar komen ze na mijn verjaardag, want Ja brabanders zijn best associaal.. Tussen smoeder en mij is de bom al een gebarsten, Toen ze gezegd heeft dat als haar zoon een kind krijgt en niet getrouw is, ze het niet zou zien als háár kleinkind.. Dat was voor mij de druppel.. Ag Ja. Zoals je leest kan ik er ook een Boek over schrijven.. Een geluk, zo wonen ver weg Sorry lang verHaal geworden verder ook niet echt adviezen voor je!

 

Haha Oh toevallig. hij vind 't nu ook wel best. Wij moeten iedere x na goes maar hun komen nooit na ons.niet dat ik er iedere week hoef te zien maar voor mn vriend vind ik 't best sneu. Wat vind jou vriend ervan? 'T is gewoon sneu voor de kindjes toch? Mja hun Wil is wet. Denkt ze

 

deze topic/club komt als geroepen

Het is deels herkenbaar TS zeker! hier hebben wij ook een moeizame band met schoonfamilie (sm, zwager, schoonzusje) Ik snap werkelijk waar niet waarom ze moeilijk doen over kleine dingetjes.
Sorry dat ik gebruik maak van je topic, maar moet het even kwijt. Ik heb het gevoel dat ik hier in deze topic wel begrepen zal worden

het is continue een haar en getrek , haat-liefde relatie. Continue te horen krijgen dat we het niet goed doen, slecht zijn etc. er zijn periodes dat het heel goed gaat en zijn ze heel toegankelijk en net wanneer je denkt dat je ze kunt vertrouwen.... gaat het weer mis. aantal dingen die zeker een rol spelen bij ons. Manlief heeft slechte ervaringen gehad met z'n moeder in het verleden. Ze heeft mij aan het begin van onze relatie maandenlang telefonisch gestalkt (schreeuwen, uitschelden) terwijl ze me nog nooit had ontmoet, gesproken. Dat is natuurlijk al een slechte start van je relatie met je sm. Vergeven kan ik maar vergeten zal ik nooit doen. Tot op de dag van vandaag durf ik anonieme telefoontjes niet op te nemen. Overigens is de relatie van mij en mijn man echt ontzettend sterk. Manlief staat altijd achter ons en is zijn fam meer dan zat. Maar goed daar is gelukkig niet veel voor nodig.
Toen we trouwde leek het goed te gaan en ze leken bijna op een normaal gezin. Alleen na 1,5jr begonnen ze dingen te turven. Hoe vaak gaan we naar mijn fam en hoe vaak naar hun. Terwijl ik mijn fam veeeel minder zag en hun wekelijks. Maar ja als wij van de 10 keren 8 keer hun zagen en 2 keer mijn familie dan onthouden zij alleen die 2 keer. Ze gingen echt tijd opeisen/claimen. Uit het niets werd het contact vanuit hun verbroken. Dan gingen we langs en dan werd er amper met je gesproken. Kennelijk waren er dan irritaties. Maar zij willen continue hebben dat jij ziet dat ze boos zijn dus jij moet dan de stap zetten om dat recht te zetten. In het begin hebben wij dat ook gedaan om de vrede te bewaren. Maar mijn man was het op een gegeven moment zat. Ik kan hem ook heel goed begrijpen. Na 2 jr getrouwd te zijn kreeg ik mijn eerste mk. Voor ons stortte onze wereld in maar mijn man kreeg amper steun van z'n moeder. 2 weken later stierf zijn opa en ja uiteraard werd van ons toen verwacht dat wij haar opvingen. En dat hebben we ook gedaan en onze verdriet aan de kant geschoven. Na mijn 2e mk (op mijn verjaardag nb) besloot mijn sm 2 dagen later mijn man op z'n werk te bellen om vervolgens een hele lading negativiteit over mij te storten : ik stelde me aan, was ze wel zwanger of deed ze alsof, hij moest maar een vrouw nemen die wel kinderen kon krijgen , ik was niet gezellig op mijn verjaardag, was een slechte gastvrouw geweest, heb geen kaarsen uitgeblazen, te weinig suiker in haar koffie. Als ik nu terug denk aan dat gesprek dan springen de tranen weer in mijn ogen. ik was 20 weken zwanger toen mijn man het weer met ze heeft bijgelegd (op hun aandringen). Maar dingen worden niet uitgesproken want dan moet alles vergeven en vergeten zijn. En ze verdraaid alles, liegt en wilt het liefst alles negeren. Dat is hun manier van ruzies bijleggen Gevolg zij hebben dan wel mooi alles tegen jou kunnen zeggen maar jij krijgt die kans niet. En het gaat om kleine dingetjes dat je na een half jaar denkt het is niet meer de moeite waard. Na de geboorte van ons zoontje is het een poosje goed gegaan. Maar nu is weer zover. Vanuit hun is het radiostilte. Ik heb zelf een poging gedaan , zijn langs geweest, hele dag deden ze vreemd tegen ons. Manlief z'n verjaardag was zo'n probleem dat ze niet eens voor een uurtje langs konden komen terwijl we 4 weken daarvoor voor haar verjaardag haar hebben meegenomen naar Floriade(vrij genomen van werk, dreumes meegesleept). Hun vrijgelaten om zelf een dag te kiezen wat hun het beste uitkwam voor man's verjaardag. Nou die kwamen ze ook niet na. Uit het niets kregen we van zwager een bericht wanneer we langs konden komen want ze waren klaar met de verbouwing. verbouwing? nooit verteld maar kennelijk zijn ze 1 dag nadat we zijn geweest daarmee begonnnen. Toen snapte we de geheimzinnigheid want Manlief deed altijd alle klusjes in huis. we hebben tot 3 keer toe met zwager een afspraak gemaakt voor in het weekend. Iedere keer is goed en dan na overleg met sm wordt de afspraak gecanceled. Zwager laat het nu weten wanneer wel. Maar sm wilt ons niet in het weekend ontvangen , eist doordeweeks. Maar wij werken allebei bijna 5 dagen, wonen op een uurafstand rijden en met een kleine dreumes is het niet te doen, is gelijk uit z'n ritme. Zij zijn overigens wel gewoon welkom bij ons doordeweeks. Maar ze zijn aan het turven dus zij komen niet zolang wij niet zijn geweest. wij moeten moeite doen om langs te komen. Als het zoveel moeite kost hoeft het voor mijn man niet. Inmiddels heeft zwager ons geblokkerd op z'n mobiel. Ze reageren niet op berichten, gemiste oproepen. Ze zijn gewoon niet bereikbaar voor ons. Manlief vind dat het tijd wordt om weer afstand van ze te nemen. Hij is het gewend van ze, is ermee opgegroeid en kan het van zich afzetten.

Maar ik dus niet. Ik slaap al dagen echt slecht. Ik ga er mee slapen en word er wakker mee. Het is natuurlijk een opstapeling van alles. Het is wijsheid om het gewoon zo te laten. Maar over een paar maanden staan ze of schijnheilig voor de deur en willen ze de gevolgen niet dragen van hun acties of we worden binnenkort weer gebeld met allerlei verwijten. Ik weet het gewoon niet meer. ik vind al die negativiteit niet goed voor ons zoontje en zeker geen goed voorbeeld. Bij mij in de fam gaat het helemaal niet zo aan toe. Ik wil niet hebben dat ons zoontje opgroeid met het idee dat zulk gedrag normaal is.

Sorry meiden voor het lange verhaal en sorry TS maar het zit mij gewoon heel goed op dit moment.

 

Ja inderdaad zelf iets doen Ho maar. Zo werkt het toch niet. Je hebt toch allebei een gezamenlijk belang, helemaal met kinderen in het spel.

 

ohw en mijn schoonmoeder komt niet uit Zeeland haha

 

mijn sm is maar net in welke bui ze zit. Als we 'goed ' zijn dan komt ze geregeld over de vloer en is het gezellig. maar in mindere tijden is het gelijk moeilijk. Vind het ook vreemd dat ze geen rekening houden met het feit dat we een klein kindje hebben en dat het gewoon lastig is met zulke reisafstanden. Hier zeker weten dat sm depressief is. hebben geprobeerd hulp voor haar te regelen maar dat gaat helaas niet. Alleen als ze zelf toestemt of er moet iets ernstigs gebeuren. En zij zal nooit toegeven dat zij een probleem heeft.

 

Nou ik heb een schoonloeder aka schoonmonster toen mn vrienn zijn vader overleed toen hij 16 was is hij direct gaan werken zodat zijn moeder op stap kon en dat er in ieder geval eten in huis was en dat zijn zis kleding kon kopen. Ondanks dat zijn moeder zo'n wilde was waren ze toch beste maatjes. Nu is dat allemaal weg, ze is 7jr geleden hertrouwd en een ware loeder.... We horen niks alleen als ze wat nodig heeft. Wij waren het zo zat met al dat gezeik in de familie dat mn vriend heeft geeist dat ze gister alleen hier naar toe kwam zonder haar man. Gister heeft hij zijn boekje opengetrokken en het enige wat ze heeft gedaan is huilen. Luchtte op voor mn vriend en we zien nu wel hoe het verloopt

 

wij noemen haar schoonheks

Man is de oudste thuis. schoonouders hebben altijd een kniperlicht relatie gehad. Mijn man is op zijn 15 egaan werken om ervoor te zorgen dat er brood op tafel was gezet. Hij was werkelijk de man in huis. Sm heeft een gat in de hand. man heeft haar uit de financiele problemen geholpen, regeling treffen met incassobureaus, haar gestimuleerd om goede baan te zoeken, heeft een lening genomen op z'n 18e zodat de nodige dingen in huis vervangen konden worden en hij zichzelf en zijn brooertje en zusje kon voorzien in behoefte (pc etc) Hij heeft werkelijk schoonmoeder uit de shit geholpen. Zo oneeerlijk dat hij dan zo wordt behandel terwijl schoonzusje echt alles heeft gedaan wat god verbode heeft. Maar haar word altijd een hand boven het hoofd gehouden want ze heeft het zo slecht (opleiding niet afgemaakt, kiest voor kortste weg altijd) dan word er daar als buitenstaander toch gewoon boos om:x

 

overigens wel goed dat je man eindelijk zijn zegje heeft kunnen doen! woorden respect en eerlijkheid zijn gewoon ver te zoeken.

overigens krijg ik vaak van andere het goedbedoelde advies dat ik mij er buiten moet houden Dat heb ik tot zover ook gedaan. Alles gaat via man, maar vind het wel storend. Zij mogen alles doen en zeggen en jij als schoondochter moet alles slikken?

 

Dat jullie je verhaal in een openbaar topic neer durven zetten! Petje af hoor. Ik vind het doodeng! Als het toch eens herkend zou worden!!!
Heb dus net 3 pogingen gedaan en alles steeds gewist.

Sterkte meiden!

Klinkt goed, hopefaith! Ouders (schoonouders) kunnen nog even flink nakronkelen, maar eerlijkheid kan volgens mij alleen bevrijding opleveren.

 

Geef toe dat ik niet zo actief ben op het forum. Soms zit je het je echt hoog en wil je het kwijt. En ik zou juist dit verhaal niet aan een bekende kwijt kunnen. Daar loop je meer risico. Dit geldt overigens voor alle topis op een openbare forum toch

 

Mijn schoonouders weten hoe ik erover denk. Als ik herkend wordt maakt het mij vrij weinig uit want het is de waarheid Ben een harde tante haha..

Weet je wat nog het meeste steekt? Hij heeft nog 1 eigen zus en 3 stiefzussen en 1 overleden stiefbroer. Maar werkelijk waar... Hun hebben allemaal kinderen en daar gaan ze dus ook regelmatig langs en noem maar op. Hier komen ze niet. Nee wij hebben geen kinderen maar dat is niet onze eigen keus!!! Straks gaat die deur voor hun ook nog maar 1x per jaar open als wij ee kleintje hebben. Nu komen ze ook maar 1x.

 

Dank je wel meid! Tja, hoe gaat het hier...Het blijft moeilijk. Ik kan me gewoon heel moeilijk over dingen heen zetten. Ik wil niet eerst jaren de grond in gestampt worden en dan, als mensen denken laten we eens aardig zijn, alles maar vergeten en de gezellige familie uithangen. Nu mijn zoontje er is willen ze hem natuurlijk graag zien dus nu kunnen ze (hiermee bedoel ik ook nog de zus en zwager van mijn vriend, wat een vreselijke mensen zijn dat!) ineens wel normaal doen. Nou, nu hoeft het niet meer. Hadden ze maar eerder over na moeten denken. :x Kan gewoon niet tegen onrechtvaardigheid en ik vond het zo oneerlijk hoe ik altijd door hun behandeld ben, kan me er echt niet zomaar bij neerleggen.
Anyway, ben ook benieuwd hoe het bij jullie zal aflopen. Succes ermee! En aan dit topic te zien zitten er veel dames in hetzelfde schuitje, dat is misschien een beetje een troost.

 

Zie net al die benamingen; mijn schoonzus en ik noemen ons schoonmonster altijd de queen mum. Ze heeft net als Beatrix al 40 jaar hetzelfde kapsel en ze denkt echt dat ze van adel is dus toepasselijker kan niet. (hoe heerlijk is het om hier even te roddelen, haha )