Wij zijnal echt bezig met opvoeden en dan bedoel ik; dankjewel zeggen als je wat krijgt, hand voor je mond als je hoest/niest, niet met je mond vol praten, niet: MELK maar mag ik melk ? Niet huhh ? Maar: wat zeg je mama... Etc etc... Vrienden van ons hebben een zoontje van een mnd of vijf ouder en die vonden ons maar streng al en dat we te eisten van haar... Wat vinden jullie?
Ik zou zeggen, spelenderwijs kun je daar niet vroeg genoeg mee beginnen! Je hoeft er ook niet bovenop te zitten, maar ze vinden het meestal helemaal niet erg. Wij maken er vaak ook een spelletje van: 'dank u! ast u!' enzo. Ennehh, wij zijn er ook best op tijd mee begonnen, en nog steeds zijn het geen dingen die ze automatisch altijd doet. Dus het kost best tijd Van de week zei ze opeens uit zichzelf 'dank je wel!' gewoon op iets wat ze kreeg ofzo. Ik keek er echt even van op! Dus ze leren het wel, uiteindelijk
Dankjewel,alsjeblieft,u tegen oudere mensen, hand voor je mond etc. Ik vind dat eigenlijk heel normaal. En doe dat zelf ook altijd, denk dat ze het dan ook sneller overnemen. Ik vind het echt vreselijk als kinderen brutaal en onbeschoft zijn. Mijn zoontje van 2.5 zegt altijd netjes dank, zet zijn bordje op het aanrecht, en gooit zijn ijsstokje in de vuilniszak. Niet omdat ik hem dat geleerd heb, maar omdat hij dat mij ziet doen, en hij doet het automatisch na. En als hij dat gedaan heeft, krijgt hij een reuze compliment, en doen we de high five ! Dat helpt ook mee natuurlijk Moet altijd wel lachen als ik hem dat zie doen, het is zo schattig Op zijn tenen staan, om bij het aanrecht te komen hihi.
Wij spelen vals, als we merken dat hij ons thuis corrigeert, dan heeft hij het op de creche geleerd en houden we hem er voortaan aan. Zo weet hij dat je niet et volle mond mag praten, dat je je hand voor de mond moet houden, niet uit de pan mag eten (die heb ik hem geleerd), aan tafel moet blijven zitten (ook mijn paradepaardje, dat heb ik zelfs mijn man geleerd ). Verder zijn er een aantal dingen die ik echt belangrijk vind, alsjebleft zeggen bijvoorbeeld, maar dat is ook gegroeid omdat hij zo ontzettend de neiging kreeg om alles te eisen. Dat vond ik wel erg onprettig. Ik vind wel dat dingen een beetje in perspectief staan, hij mag bijvoorbeeld bij het gourmetten wel al eerder een toetje eten dan wij, dat houdt hij gewoon niet vol. Je gourmet niet elke week, en een uur aan tafel is wel een beetje de max. Hetzelfde bij uit eten gaan, we kiezen altijd restaurants die of redelijk snel zijn of waar hij van tafel mag om te gaan spelen. (of ik lees hem voor in de tussentijd).
Dat is niet streng, dat is bezig zijn met opvoeden idd. wel spelenderwijs uiteraard en niet erop hameren. uitleggen waarom het zo is en verbeteren op een leuke manier. Mijn dochter is 13 en haar heb ik ook zo opgevoed. Ze spreekt iedereen met U aan, eet met mes en vork, zegt altijd dank je wel, spreekt altijd met twee woorden etc etc Ben ik ook echt wel van plan met die kleine man. Dat hoort gewoon zo, toch? ik weet niet beter. Mijn kleine man is nu 20 maanden en gooit netjes zijn danoontje weg als t op is, brengt zijn beker naar de keuken, ruimt zijn speelgoed op wanneer hij klaar is (niet alles hoor ) dat hoort er ook bij
Ik vind het heel normaal om deze dingen al te leren. Lisa pikt het ook heel snel op en vindt het erg leuk. Ik moet de laatste dagen heel vaak niezen en ze zegt echt elke keer 'gezondheid', arm ding . Ze vraagt dingen vaak netjes en als ze het echt graag wil of weet dat ik waarschijnlijk nee ga zeggen, zegt ze 'alsjeblieft' erachter. Ik denk dat het erg wel aan ligt hoe goed je kindje praat. Als je kindje nog weinig praat lijkt het me wat lastiger voor een kindje.
Dat schaar ik niet onder opvoeden maar onder manieren en dat is echt de kunst afkijken! En ik heb daar helemaal niks aan gedaan! Net als kleintje. Mijn zoontje zegt al tijden netjes dankuwel meneer/mevrouw, groet iedereen netjes, hoest met hand voor de mond, gooit vuilnis weg, brengt bord naar keuken. Allemaal van zien en horen. O, mijn zoontje zegt sinds kort als ik vraag: "wil je een bakje druiven?" "Nou, heel graag hoor, mama!" Dan kan ik mijn lachen moeilijk inhouden!
Persoonlijk vind ik het de normaalste zaak van de wereld. Ik erger me dood aan onopgevoede onbeschofte kinderen. Wij doen dit dus al vanaf dat ons dochtertje dit enigzins begreep. Met als gevolg dat ik vanmiddag in een hoestbui terecht kwam (had me verslikt) en er even op gewezen werd dat ik wel mijn hand voor mijn mond moest doen haha. Wij drillen ons kind niet maar geven zelf het juiste voorbeeld (behalve vanmiddag) en leggen bv ook uit waarom we iets graag op een bepaalde manier zien. En lekker complimentjes geven of zoals kleintje84 zegt iets afsluiten met een high five.
Ik vind dit ook echt een hele goede basis van de opvoeding hoor! Respect is erg belangrijk om bij te brengen. Hier zegt onze dochter tegen vrienden van ons ook oom ... En tante ... Dit is misschien persoonlijk maar ik vind het niet nodig dat een kind van 2 een volwassene bij de voornaam noemt. Wij noemden vroeger vrienden van onze ouders ook oom en tante en heb dit altijd heel normaal gevonden en dit schept toch duidelijkheid voor een kind. Opvoeden is niet vervelend zijn maar duidelijkheid voor een kind is alleen maar een veilig gevoel! Ik vind het zelf persoonlijk ook verschrikkelijk als kinderen van vrienden hun ouders bij de voornaam noemen inplaats van papa of mama. Vind ik echt niet kunnen!
Haha zo grappig! Eva zei vanmiddag: wil jij ook een ijsje, hare majesteit? En zo'n 1,5 jaar geleden, m'n schoonzus lunchte hier en likte haar mes af. Eva (ongeveer 3 jaar): oooooh tante S. dat mag niet! Vanavond dronk mijn man het laatste restje melk zo vanuit het pak op. Eva: ohohhh papa dat mag niet!
Oh nou gelukkig, in vind het eigenlijk ook heel normaal, maar ben zo' n onzekere miep wat dit soort dingen betreft dat ik ineens ging twijfelen of ik niet te streng was. Het ging nu trouwens over eerst je mond leeg eten voordat je praat. Waarvan hun dus vonden dat ze daar nog te jong voor was. Overigens moet ze nog wel eens aangesproken worden hierop, maar doet het meestal keurig, maar ja bij net nieuw leuk bezoek waar je graag heeeel veel tegen wil vertellen blijkt het wat lastiger haha...
Sommige dingen zijn wel heel persoonlijk. Ik heb er geen moeite mee dat ons zoontje onze vrienden bij hun voornaam noemt. Tevens hoeft ons zoontje geen u te zeggen. Ik vind dat respect in meer zit dan die zaken. Hij noemt me nu zelfs regelmatig mama Femke. Hij heeft ontdekt dat we ook echte namen hebben en gebruikt die nu ook even. Ik ga ervan uit dat dat ook weer over gaat. Sommige zaken zijn algemeen, hand voor de mond, alsjeblieft enz, maar sommige zaken liggen toch ook aan je eigen normen en waarden en ik kan me voorstellen dat vrienden minder streng of juist strenger zijn. Mijn ene schoonzus en zwager zijn nog een stapje strenger dan wij, de andere juist iets minder streng. Volgens mij worden het allemaal leuke en nette kinderen, maar legt iedereen de nadruk op andere dingen.
Jaja, we moeten nu al uitkijken dat ze ons geen manieren gaan bijbrengen: Mijn man is een keurige vent, maar doet ook weleens een harde wind. Zaten we laatst buiten: "Nou papa, dat kán toch niet, je moest he schamen!". We lagen onder de tafel!!!
Ik vind het niet meer dan normaal, hoort denk ik toch wel tot de basis opvoeding. Laatst was de buurjongen hier (bijna 4) en zei tegen mij: Ik moet drinken. Mijn zoontje toen heel wijs: dat mag je niet zeggen, je moet vragen: mag ik drinken alstublieft
Goed voorbeeld doet volgen. Dat is het beste om te doen. Hier idd met dochter. Bijvoorbeeld vandaag even naar de Ah. Van even wachten we laten die mevrouw even voor gaan. Of die meneer en bij de kassa ook dank je wel en tot ziens.
Ik vind het ook niet meer dan vanzelfsprekend maar ik wil het niet opdringen of forceren, dus het is hier echt het goede voorbeeld geven. Dochterlief is sowieso een klein papegaaitje dus ik ga ervan uit dat het vanzelf wel goedkomt. En ja hoor, vorige week zei ze ineens tegen iedereen die haar iets gaf 'dank je lel' . Dingen als opruimen of bordje naar de keuken brengen doen we vaak samen en doet ze nu dan ook uit zichzelf. Als er iemand niest zeg ik altijd 'gezondheid' dus uiteindelijk zal ze dat ook wel overnemen. Voor sommige dingen vind ik haar nog wel te klein, ze hoeft van mij geen handjes te geven aan mensen, maar als we ergens weggaan moet ze wel even gedag zeggen en/of zwaaien.
Dit zijn inderdaad heel persoonlijke dingen. Is ook niks mis mee als andere mensen dit een beetje anders doen. Ik vind kinderen die vrienden van hun ouders bij de voornaam noemen ook niet slecht opgevoed ofzo maar dat is toevallig hoe ik dat heb meegekregen en heb dit zelf als prettig ervaren.
Mijn zoon praat nog amper maar zegt wel pardon na een boer. Ik vind het dus niet streng maar normaal, als jij het hem niet leert wie doet het dan?
Zulke dingen als jij, Kris, noemt zijn hier echt nog onmogelijk natuurlijk, maar als A.'tje wel ook al zo ver zou zijn zou ik zulk dingen ook zeker onder de aandacht brengen en/of stimuleren. Dus nee hoor, zeker niet te streng.