Nou, Airco dus. Hebben wij in de Corsa dus ook niet. En een Corsa (wel 5 deurs) is echt heeeeel klein voor twee lange mensen en twee kinderen. We kunnen de zitjes niet achterin kwijt, want dan moet mijn man teveel naar voren zitten om te kunnen rijden. Ik kon nog achter in en dan de peuter voorin, maar ja, die gaat met haar benen in het dashboard zitten maaien, Dus we hebben er geen spijt van (hopelijk komen we niet achter allerlei gebreken ofzo). Hij wordt nog APK gekeurd, hij krijgt een beurt, de banden worden nog extra bekeken, en mijn vader is dit keer meegegaan met mijn man om de deal te sluiten. Die vond het een prettige auto voor een scherpe prijs. Door ons dure huur huis moeten we echt moeite doen om te sparen, en zijn we nogal vrekkig geworden dus leuk vind ik het niet. Ben heeeel benieuwd hoe je echo gaat vandaag meid!
Oh zo Lonit, ik begrijp het... officieel mag een zwangerschap natuurlijk nooit een reden zijn voor een ontslag, maar zo gaat het natuurlijk vaak in de praktijk, gewoon niet verlengen. En daar heb je dan een stukje van het glazen plafond waar veel vrouwen nogsteeds tegenaan lopen... zucht. Hier zou dat niet zo gaan, maar ik heb over 3 jaar ook weer een banenjacht op het programma staan. En mijn man zoekt nu al, zijn contract loopt begin '14 af. Je kan natuurlijk de wens voor de tweede uberhaupt uitstellen, maar dat is makkelijker als je snel zwanger raakt misschien. Ik weet niet of leeftijd een rol speelt. Als ik zelf jonger zou zijn, zou ik dat denk ik wel doen. Werk is naast mijn gezin erg belangrijk voor me. Sowieso is het moeilijk om voor deeltijd een droombaan te vinden he? Bij mij bestaan ze gewoon niet. Ik moet minimaal 32 werken, en dan doe ik eigenlijk een voltijd baan in 4 dagen. Hoe dan ook succes met wachten, spannend!
even een snelle update meiden. Jaaaaaaaaaa alles is nog goed. Ben zo opgelucht zeg! Kleintje was eerst heel rustig, maar ging toen ineens heel veel bewegen. Gooide zichzelf helemaal omhoog, druk zwaaien en trappelen en hij/zij draaide zichzelf echt met de rug naar ons toe. Nu al een eigenwijsje. Ben wel drie dagen verder, dus geen februari, maar januari kindje. Uitgerekende datum is nu 31-1-13. Haha!
Hoi hoi allemaal, Hier gaat het allemaal super goed. Onze kleine meid doet het ook heel goed. Is redelijk makkelijk. Heeft alleen al een uur voor tijd alweer honger... En gaat dan wel wat jengelen cq huilen. Onze oudste dochter vind het ook echt helemaal super! Ze krijgt geen genoeg van haar kleine zusje! Ze wil elke dag haar vasthouden en geeft haar ongelooflijk veel kusjes en knuffels! Echt zo superlief! Ben benieuwd hoe lang ze dat blijft volhouden!! Ook wil ze de fles geven en dat gaat ook heel goed. Soms als de baby aan het jengelen is dan krijgt dochterlief haar gewoon heel makkelijk stil en rustig op haar schoot! Echt bizar! Maar wel superlief. Heb ook al heel veel foto's gemaakt van de twee samen. Evenstar: gaat inderdaad snel he! Zijn onze prinsesjes alweer bijna een maand! Het is echt zo snel gegaan! Blijven genieten! Lijkt me wel lastig als je kleine constant bij je is of op je ligt en zeker met nog een kleintje erbij.. Mijn dochter is alweer bijna 4 jaar dus die kan al goed zelf spelen etc dat scheelt wel weer.. Maar ja, als ze zo dicht op elkaar zitten heeft natuurlijk ook weer veel voordelen! Banjabes: Wat een super nieuws!!! Eindelijk mag het ditkeer wel goed gaan bij jullie! Ben echt superblij voor jullie! Had het zo gehoopt dat het ditmaal wel goed zou gaan en gelukkig is dat zo! Heb je er zelf ook al meer vertrouwen in of vind het nog wel spannend? Heb je het al verteld aan mensen om je heen of op het werk? Of wacht je daar nog mee tot na de 12 weken? Nou meid geniet er lekker van! Je hebt het verdient!!! Veel liefs, Patti
YES Banjabes!!! Fijn! Klim maar snel op een roze-blauwe wolk Patti, ongelooflijk he? Jij mag trouwens wel 'ns een nieuwe banner. Ik vind 2 jaar en 4 maanden ook geen klein verschil hoor, mijn peuter vermaakt zichzelf heel goed, maar snapt natuurlijk nog niet zoveel als een kleuter.
hoi, hoi, Evenstar: Sorry dacht dat renske nog wat jonger was... Oeps . Komt waarschijnlijk omdat je haar ook nog borstvoeding geeft dus was ik even in de war.. Als ze al 2 is dan is het inderdaad ook wel al een stuk rustiger. Dan kan ze al lekker lopen en spelen. Dan vermaakt ze zich inderdaad wel. Nou lekker toch! Lekker aan het genieten van de kleine? Liefs, patti
Oh geeft niks hoor Ik vind het een prima leeftijdsverschil! Ik hoop op zeker 3, misschien zelfs 4 -> ) kindjes, maar dan denk ik ook, R zal bij het derde kindje al op de kleuterschool zitten, dat is toch weer een heel ander ritme, en dan is ze alweer 4. Ik lees hier weleens van mensen die echt na 3 maanden alweer zwanger zijn, en denk dan ... dat je dan bv. nog een kindje hebt dat niet loopt, die je nog NIKS kan uitleggen en die wel overal in en onder kruipt en van alles pakt... ik vond de dreumes/grotebaby tijd heel leuk, maar ook best intensief. Nu met de peuter ook wel, want ze is best ECHT een peuter, met boze en onredelijke (in volwassen ogen) huilbuien, koppige acties, etc. Maar ze is vooral zonnig en lief, en erg zelfstandig, dus het gaat prima!
@patti: Wat heerlijk om te lezen dat je meiden het samen zo heel goed doen. Echt top. Dank je voor de lieve woorden. Zo langzaam krijgen we er steeds meer vertrouwen in. Als het met 10 weken en 4 dagen nog goed is, dan is de kans echt heel groot dat het goed gaat, dus daar gaan we dan maar vanuit. Met bijna 13 weken nog een keer een echo (nekplooimeting) en als die ook goed is, dan gaan we het vertellen aan iedereen. @evenstar: Nou, ik zit inderdaad aardig op die mooie wolk sinds maandag! @leeftijdsverschil: Eigenlijk had onze meid nu alweer een paar maanden lang grote zus geweest, maar dat mocht niet zo zijn. Straks schelen ze iets meer dan 3 1/2 jaar. Ik merk wel dat alles nu makkelijker is. Ik hoef niet meer zoveel te tillen en Z is nu eigenlijk heel zelfstandig. Ze kan alles. Ik merk nu al het verschil tijdens mijn zwangerschap.
Ik typ via mijn telefoon dus sorry voor evt spelfouten! Maar eigenlijk gaat het niet echt goed met mij.. Ik heb (vooral) de laatste tijd erg veel moeite met mijn laatste miskraam. Dit komt doordat ik in deze periode uitgerekend zou zijn en mijn zusje ondertussen ook bevallen is. Hiervoor heb ik uiteindelijk hulp gezocht in de alternatieve wereld. Hier is nog veel meer oud zeer uit mijn jeugd naar boven gekomen, wat ik nog niet verwerkt heb. Hiervoor krijg ik binnenkort regressietherapie. Dit zal allemaal heftig gaan worden maar om 1 of andere vreemde reden kijk ik er ook wel naar uit. Zoo een heel verhaal over mij, hoe gaat het met de andere dames?? Vooral degenen die nog niet zwanger zijn, kunnen jullie .et een beetje handelen?
Jeetje meid, klinkt heel heftig. Het is ook niet niets allemaal. Mijn schoonzus is een maand minder ver als ik zou zijn. Dat is ook heel confronterend. Ik zou half augustus bevallen en zij half september. Ook al ben ik nu zwanger, ik blijf het echt heel moeilijk vinden en zij houdt er ook echt geen rekening mee. En maar liefkozend over die enorme buik wrijven waar ik naast zit. Hun kindje zal ons altijd herinneren aan onze moeilijke tijd. En dat blijft heel lastig. Heel veel sterkte de komende tijd. Ik hoop dat jullie er sterker uit komen en uiteindelijk nog een mooi kindje mogen verwelkomen in jullie gezin als de tijd rijp is.
Heeey Jusi, Wat fijn weer van je te horen! Maar uiteraard niet fijn dat het niet goed met je gaat Ik heb geen ervaring met miskramen, hoop het ook nooit mee te hoeven maken, maar ik kan me voorstellen dat het in zoveel opzichten confronterend is. Door je omgeving (elke zwangere vrouw om je heen) maar ook door het feit dat er telkens een datum is die je herinnert aan die verloren zwangerschap (uitgerekende datum bijvoorbeeld). Krijg je nog steun van je man...? Of voel je je nog steeds niet zo gehoord door hem? Hoe staat hij er momenteel in? In antwoord op je vraag qua 'handelen'; mijn vriend en ik hebben momenteel een korte pauze ingelast (twee tot drie maandjes). Voornamelijk vanwege een baanswitch. Maar ook om de aandacht even te verleggen naar iets anders. Voor mijn gevoel ben ik er nog steeds niet te veel mee bezig, maar tegelijkertijd is het elke maand toch weer een teleurstelling. De laatste twee keer was ik een paar dagen overtijd, kreeg ik weer hoop, maar had ik telkens zo'n witte test in handen. Het is vermoeiend. We hebben even kort in de medische molen gezeten (orienterende fertiliteitsonderzoeken) en we zijn naar huis gestuurd met de boodschap dat het gewoon zou moeten lukken. Het is dus best frustrerend dat het maar niet lukt. In onze pauze ga ik me richten op mijn nieuwe baan en op sporten. Ik wil mezelf echt even goed onderhanden nemen de komende tijd
Jusi heel veel sterkte meis!! Ik kan mij voorstellen dat het zwaar is, ik heb ook een keer een mk gehad, dus ik weet hoe je je voelt. En dan is het extra heftig als er bij je zusje wel een kindje geboren wordt.... En het is wat je zegt, 't is een blijvende herinnering. Kan het kindje ook niks aan doen.... maar toch.... Hier is het ook nog steeds niet gelukt. Ik ben ermee opgehouden iedere maand ervan uit te gaan dat het gelukt is.... dat is toch niet zo. Ik heb niet eens meer zwangerschapstesten in huis. Maar ik heb liever geen zwangerschap dan een zwangerschap die niet goed gaat of van een kindje dat mentaal of fysiek niet gezond is.... dat klinkt heel rationeel, maar dat meen ik echt. Natuurlijk zou het kindje even liefdevol worden behandeld, maar ik vind het zo'n belasting voor ons zoontje, dat toch op een gegeven moment met de zorg voor dat kindje zou worden opgezadeld. Dus liever geen kindje dan een mk of ongezond kindje. We wachten maar af. Maar de klok tikt (ruim 40) :x en de kans wordt steeds kleiner. Optimist tot in de kist, nog steeds, maar je moet rationeel blijven . Alles heeft een reden. Wie weet komt het op een dag toch nog goed. Of niet, en er is daar dan vast ook een goede reden voor, die ik niet ken.... Ik denk altijd: ik heb een schat van een zoon, hij is lief en gezond en superslim en ik heb het ermee getroffen , dus.... misschien is het ook goed zo.... als het niet meer lukt, tel ik mijn zegeningen en geniet gewoon van wat ik heb: een geweldig gezin en een leuke familie eromheen....
Banjabes, hoe gaat het, niet misselijk of andere kwaaltjes? Lonit, ik krijg heel veel steun van mijn man hoor, altijd al gehad, dus denk dat je in de war bent met iemand anders. Hij staat er sowieso wel nuchterder in als ik, maar hij is er uiteraard ook veel mee bezig. Vooral nu we bij het Geertgen terecht zijn gekomen. Praten doe ik zelf sowieso te weinig, ik vind dat gewoon heel erg moeilijk. Ligt dus meer aan mij dan aan hem. Aha, dan hebben jullie dezelfde onderzoeken gehad als die wij nu gaan krijgen de komende cyclus. Wilde of konden ze jullie niet verder helpen of wilden jullie zelf even een pauze inlassen? Moeilijk lijkt me dat! En het is ook zeer zeker allemaal heel vermoeiend; telkens die hoop, en dan weer verdriet om wéér een gemiste maand.. Ik weet helaas precies hoe je je voelt. Maar een nieuwe baan is ook zeer zeker heel belangrijk! Veel succes in je nieuwe baan, en sport ze! Tanya, oh testen doe ik hier ook zo min mogelijk, al lukt het me niet altijd om me aan dat voornemen te houden. En ik vind het echt zo knap dat je zo kunt denken! Ik wou echt op mijn 21e al moeder worden, en had het ideaalbeeld van een gezin met 2 kinderen in mijn hoofd, vóór mijn 30e. Nou, ik ben ondertussen 29, en heb nog 'maar' 1 kind. Ik ben nog lang niet zover dat ik net als jou denken, maar misschien komen die verstandige gedachten ook wel met de jaren. (Ik wist niet eens dat je de 40 al gepasseerd was trouwens.)
@ jusi: tot nu toe heb ik weinig kwaaltjes. Ben erg moe geweest, maar dat is nu een beetje over aan het gaan. Wel waren de eerste twaalf weken echt killing. De spanning of het dit keer wel goed zou gaan overheerste toch wel. Durf ook vanaf vorige week zelf pas een beetje te gaan geloven in deze zwangerschap. Zal aan het eind wel weer net zo spannend worden met een vroeggeboorte in het verleden, maar voor nu is het eindelijk een beetje genieten.
Goed zo meis, geniet ervan..... Je bent nu de 12 weken gepasseerd, dus.... geloof er maar in. Succes de komende weken en maak er een mooi kindje van!!
Hoi Jusi.... toch heb ik deze maand een onverklaarbare en onweerstaanbare neiging om testen te gaan kopen (ga ik straks ook doen !). Het is voor mijn gevoel eigenlijk niet echt knap om zo te denken. Dat is een proces, dat zich ontwikkelt. Ik voelde mij na de mk precies zoals jij nu. Ik heb ook veel gehuild en gepraat met mijn man. Maar op een gegeven moment moet je verder. Daarbij heb ik een onweerstaanbare neiging tot positief denken. Mijn glas is altijd halfvol in plaats van halfleeg. Ik ben een onverbeterlijke optimist en daar voel ik mij lekker bij. Dat houdt mij op de been. Dat wil niet zeggen dat ik niet eens overvallen word door wanhoop of iets, maar ik zet mij er relatief snel overheen. En ik houd altijd mijn vriendin in gedachten. Die waren 7 jaar bezig voor hun zoontje kwam en op het moment dat ze het loslieten was ze binnen drie maanden zwanger. Ze was toen dik 39. Dus dat bewijst voor mij dat het psychologische effect wel een rol speelt. Met andere woorden: je moet de dingen verwerken voordat je zo kunt denken. En de een verwerkt dingen sneller en anders dan de ander. ik heb ook altijd al mamma willen worden. Ik zei op mijn 14e dat ik 4 kinderen wou, haha, dat is het niet geworden, hopelijk worden het er 2. Ik ben mijn man vrij laat tegengekomen. ik was 26, dus dan begin je overal later aan. Voor mijn zoontje waren we een jaar bezig, dus ik dacht dat we dat nu ook zouden redden, maar inmiddels zie je in mijn banner dat het wel een stuk langer duurt. Op een gegeven moment leg je je daarbij neer. als het dan niet uit optimisme is, dan wel uit zelfbescherming. Maar ik meen het echt: als het niet lukt, ben ik ook tevreden en geniet ik van mijn gezinnetje. ik hoop dat jij ook ooit tot rust kan komen. geniet van het kindje dat je al hebt.... kom niet over een paar jaar tot de conclusie dat je veel gemist hebt omdat je te erg met andere dingen bezig was. Dat zou zonde zijn.... Geniet ervan en ontspan. Echt, daar word je een veel rustiger mens van....
Hallo dames, Dat is ff geleden, zeg. Máár... Ik zit echt niet tot nauwelijks op zwangerschapspagina. Met de meimama's hebben we nu een besloten groep op facebook en ja, via je telefoon is dat een stuk makkelijker. Zij zitten in precies dezelfde fase en dergelijke, dus.. Dan kijk je nóg minder hier. Maar ik wil toch ff spieken hoe het hier is. Lonit Nieuwe baan?! Hoe gaat het verder? HSG -was allemaal goed, toch? Tanya Hoe is het? Nog niet zwanger, lees ik.. Ben je er veel mee bezig? Of kun je het ook wel van je afzetten? Hoop dat het goed gaat met je! Banjabes Jaaaaa!! Wat goed, man! Gefeliciteerd met je zwangerschap? Hoe gaat het nu? Poemi Jij moet ook allang bevallen zijn, denk ik?! Patti Gefeliciteerd met jullie 2e dochter! Gaat alles goed? Evenstar Ook gefeliciteerd met jullie 2e dochter! Hoe gaat het met Renske en Veerle? Vindt je het druk met 2? Ik heb de laatste paar weken voornamelijk een peuterpuber in huis , dat maakt het niet altijd makkelijk/gezellig. Maar verder.. Genieten!!! De kleinste man doet het ontzettend goed! Hij woog bijna 4400 gram bij de geboorte en was 54 cm. In 4 uurtjes tijd van 0 naar Roan. Tuurlijk pijnlijk en heftig, maar.. Ook prima te doen. Kijk er goed op terug. Helaas zat hij op het einde vast met z'n schoudertje, waardoor het ff wat getrek en geduw was, hij een gebroken sleutelbeen, ik een totaalruptuur, maar.. Ook daar beiden geen last van gehad. Gelukkig! Borstvoeding kwam goed op gang, hij dronk meteen goed. Jammer genoeg wel in de 2e week een borstonsteking gehad, gevolgd door 2x spruw, maar.. Het gaat nu al weken perfect! Hij groeit goed en lacht de hele dag door! Héérlijk!! Enne.. Hij slaapt nu sinds vorige week het klokje rond. Wow, weet niet wat me overkomt. Wat een geluk! Toppertje! Levi is heel erg gek met z'n kleine broertje. Zo lief voor 'm!! Alleen zit hij soms zichzelf (en ons) gigantisch in de weg, echte puberbuien.. 2 jaar, hè?! Niet zo leuk soms, maar ja, hoort er ook bij. Buiten die buien om, is hij een lekker joch!
Hé, leuk weer wat van je te horen. Inderdaad lang niets gehoord!! Maar super dat alles goed gaat. Mijn zoontje heeft rond 2 jaar ook die fase gehad, maar dat gaat ook weer over. Nu is hij een lieve, leuke, knul.... Tja, ik kan het wel van mij afzetten dat het niet lukt. Ik weet dat ik 40+ ben en ik realiseer mij terdege dat het misschien helemaal niet meer lukt. Maar ik blijf ook positief. Wie weet lukt het op een dag. Ik probeer er niet teveel mee bezig te zijn, want dat levert niets op, alleen een hoop stress en dat is nu precies waar je niks aan hebt als je een kindje erbij wilt. Ik tel mijn zegeningen. Ik heb een prachtige, slimme, lieve zoon en ik ben superblij dat ik hem heb. Een tweede zou mooi zijn, maar ik laat mijn geluk er niet (meer) vanaf hangen. Dat brengt rust met zich mee. En dat helpt dan misschien ooit weer om het voor elkaar te krijgen....