wie slaapt samen met peuter en vind dit ok?

Ik ben ook benieuwd.

Tot 6 mnd heeft mijn zoontje overdag wel eens een slaapje bij mij in bed gedaan. Dan ging ik ook even liggen. Heerlijk vond ik dat.
Maar 's nachts hebben we dat nooit gedaan.
Ik was veel te bang dat 1 van ons op hem ging liggen of dat hij nooit meer in zijn eigen bed wou slapen.

En nu wil hij echt niet bij ons in bed liggen. Ja hij wil het wel, maar dan gaat ie lopen keten. Geslapen wordt er dan echt niet hahahaha...In zijn eigen bed slaapt ie het allerbeste.

 

Hier ligt de jongste sowieso bij ons. Hebben een co-sleeper. De eerste weken sliep ze naast mij, nu leg ik haar in de cosleeper als ze slaapt en na een voeding val ik vaak in slaap en ligt ze direct naast mij.
De oudste slaapt de meeste nachten ook bij ons, meestal ergens halverwege de nacht of s morgens vroeg.
Af en toe slaapt ze een nacht door. Ze begint hier wel altijd in haar eigen bed en als ze wakker wordt als wij naar bed gaan proberen we haar nog weer in haar eigen bedje te krijgen.

 

Als mijn man maanden van huis is voor zijn werk dan slaapt mijn dochtertje vaak bij me in bed.
Als pappa er weer is dan slaapt ze vaak in haar eigen bed en als ze soms wakker wordt ´s nachts dan kruipt ze bij ons tussen in.
Nooit een probleem van gemaakt en we slapen er allemaal niet minder om.

 

Hoezo moet iets 'goed komen' dat niet erg/slecht is?

 

nee hoor geen muts. iedereen heeft toch altijd wel een mening en daar kun je soms knap onzeker van worden. Snap ik wel hoor. Ik heb weleens gehoord dat de intuitie van een moeder wat betreft wat goed is voor haar kind zo sterk ontwikkeld is (uitzonderingen daargelaten natuurlijk) dat je het over het algemeen gewoon goed doet als je je gevoel volgt.
Natuurlijk helemaal geen wetenschappelijke bewering maar ik kon me er gevoelsmatig wel in vinden.

 

Als jullie beiden goed slapen met je kindje erbij vind ik het geen probleem. Ikzelf kan totaal niet slapen met mn zoontje naast ons vandaar dat wij het bewust niet doen (met dus als gevolg soms snachts een tijdlang naast zn bedje zitten). Maar dat doe ik liever want als hij eenmaal bij ons heeft geslapen wil meneer echt niet meer in zn eigen bedje.

 

Als jij je er goed bij voelt dat ze altijd bij jullie slaapt is het prima toch?!
Ik ben er alleen nooit aan begonnen omdat ik bang was dat we dan elke nacht met kleine uk in bed lagen. Ikzelf heb mijn slaap echt nodig en werd al wakker toen ze als baby in een wegje bij ons op de kamer lagen. Ik zou ook eigenlijk niet weten hoe dat zou moeten passen met 3 kids .

Een kindje van vrienden van ons was 5 toen wij onze oudste kregen en had nog geen enkele nacht in haar eigen bed gelegen. Dat was wel een beetje mijn angst dus zijn er niet aan begonnen. Niet omdat het niet goed is, maar omdat het gewoon niet bij ons past.

 

Als je je er goed bij voelt, is het toch prima?

Ik zelf zou er knettergek van worden, die kleintjes draaien zo veel en ik slaap al onwijs slecht, dus ik zou echt wakker liggen. Daarbij hebben mijn man en ik meestal snachts of sochtends seks dus dan kunnen er sowieso geen kids in ons bed liggen haha

 

Daniel komt heel vaak snachts bij ons liggen. Merk het lang niet altijd meer dus dan blijftie gewoon liggen. Soms leg ik em wel terug alstie slaapt, maar das niet gauw want heb dr een hekel aan om uit bed te moeten Begint wel in zn eigen bed, komt dan tussen 2 en 4 vaak naar ons en slaapt gelijk weer verder. Lydia heeft het in bijna een jaar tijd pas 2x gedaan, 1x toen het heel koud was en 1x toen ze ziek was.
Heb er zelf geen moeite mee, voor hij gaat puberen zal het wel over zijn denk dat ik het tot een jaar of 4/5 ga accepteren en dr na niet meer maar voorlopig mag hij lekker bij ons als hij daar behoefte aan heeft

 

hier een dochter die ook een tijdje uit bed kwam snachts, of niet in haar eigen bedje wilde liggen.

Omdat ik zelf ontzettend slecht slaap met een kind erbij (m'n man ligt soms zelfs al in de weg ) en ik dus wilde voorkomen dat ze bij ons in bed bleef kruipen, hebben wij in haar angst fase gezegd dat ze op onze kamer mag slapen, maar wel op haar eigen (campingbed)matrasje.
Op die manier sliep ze dus wel 'alleen' maar wel met de wetenschap en de gedachte dat papa en mama 'veilig' dichtbij waren (om monsters, draken etc weg te jagen ) .
Ze startte overigens wel altijd in haar eigen bed. Maar oke, ze slaapt nu bijna altijd weer gewoon de hele nacht in haar eigen bedje.

@ts: ik sluit me aan bij de rest hoor: zo lang jij / jullie er geen last van hebben, prima toch?

 

Oh gelukkig er zijn toch nog best aardig wat mensen die hier ook niet moeilijk over doen. Ik heb echt geen zin om 's-nachts een kind in zijn eigen bed te houden (met alle toestanden erbij) terwijl hij bij ons eigenlijk vrij snel weer slaapt.

groetjes kim

ps hij zal vast niet als ie terug komt van het stappen: zeg ma schuif es effe op.

 

Ik zou er echt niet aan moeten denken.Hier slaapt er weleens een kind tussenin wanneer het ziek is oid of wanneer het onweert.Ik heb een zoon en dochter van 6 en 8 jaar en de keren dat ze bij ons hebben geslapen zijn op 1 hand te tellen.
Ik zou hetzelf nooit tolereren en ik vind dat een kind moet leren dat ieder zijn eigen slaapvertrek heeft en dat daar ook geslapen moet worden maar dat is mijn persoonlijke mening.

 

Hier ook een, die in november 4 wordt, en elke nacht in mijn bed slaapt.
Ik vind het prima! Ik denk dat jullie gewoon bij jezelf na moeten gaan wat je ervan vindt; wil je het niet en voelt het niet goed stop er dan mee... Anders? Lekker laten slapen

 

Zoontje is ruim 2,5 en slaapt vanaf het begin bij mij in bed. Hij werd zo vaak wakker dat het voor mij geen doen was om iedere keer uit bed te gaan. Hij had/heeft gewoon behoefte om zich veilig te voelen 's nachts.
Overdag is het echter een heel actief en zelfstandig knulletje die het weinig interesseert of mama er wel of niet is.

 

Het gaat er toch niet om wat anderen ervan vinden? Zou gewoon doen waar jullie je goed bij voelen.
Onze dochter kruipt snachts ook wel stiekem tussen ons in en dat merken we vaak pas in de ochtend. Als we haar eerder opmerken, gaat ze echt terug naar haar eigen bed, ik wil niet dat het een gewoonte is.

 

Ten eerste vind ik het belangrijk dat mijn kind zijn eigen plekje heeft en leert om in zijn eigen bed te slapen. En niet omdat papa en mama het zo gezellig vinden en het in mijn ogen snel gemakzucht is als een kind 's nachts wakker wordt en dan bij papa en mama mag want dan slaapt hij/zij wel.
Ik ben daar vanaf het begin heel stellig ingeweest hij slaapt niet tussen ons in en dat is ook nooit gebeurt maar mijn zoontje weet dus ook niet beter.

En in het geval van mijn vriendin vind ik het niet 'gezond' om het feit dat haar sexleven eronder lijdt, haar kinderen bij opa en oma ook in het grote bed moeten slapen dus opa en oma liggen ook met kleinkinderen in bed, haar kinderen moord noch brand schreeuwen als ze het woord jullie eigen bed zeggen, mijn vriendin der eigen nachtrust eronder lijdt en haar kinderen ook altijd wakker worden door papa zijn wekker.
Sorry maar dan denk ik waar ben je mee bezig?!! Het zal een hels karwei worden om die kinderen ooit in der eigen bed te krijgen en daarom begint ze er niet aan. Want zo zielig als ze huilen!

Ieder zijn eigen manier hoor maar ik vind dat een kind in zijn eigen bed hoort te liggen. En papa en mama verdienen ook een eigen plek waar een keer geen kinderen bij zijn.

 

Ik mis de 'ikvindditleukknop' van Facebook. Klinkt namelijk erg gezellig en relaxt.