Hallo allemaal, ik ben nu bijna 10 weken zwanger en heb dus last van alle nodige kwaaltjes.. Op het werk Moet ik vaak bukken en tillen wat leidt tot flinke duizeligheid. Ik ben dus niet meer zo productief als voorheen. Gisteren heb ik me compleet iit de naad gewerkt voor mijn doen ( moest vaak wel even gaan zitten omdat ik duizelig werd) maar had voor mijn gevoel best wel veel gedaan zover ik dat kan nu. En dan belt m'n collega me vandaag op m'n vrije dag om me te vertellen dat ik gister te weinig heb gedaan en volgens haar niks heb uitgevreten . Ze snappen het niet en ze vonden dat ik nu. Heus nog nergens last van kan hebben .. Wat Moet ik doen ?
Jij voelt het beste of je het aan kan of niet, neem een gesprek bij je leidinggevende en leg de situatie uit, en dan kan die actie onder nemen, of spreek die collega er op aan, elke zwangerschap is anders en weet hoe je je voelt, ik kon ook niks meer met 16 weken en iedereen vond dat ik me aanstelde . Kom voor je eigen op
Is die collega wel eens zwanger geweest dan? Daarnaast is, wat Little22miracle al zegt, iedere zwangerschap weer anders. Ik was tot 8 weken licht misselijk en iets duizelig. Maar niet in zo'n mate dat het mijn doen en laten beïnvloede. Maar ik heb geen baan waar ik veel bij moet tillen.... Zou die collega van jou eens vriendelijk vragen op basis waarvan zij kan constateren dat jij met 10 weken nergens last van kan hebben. Welk wetenschappelijk onderzoek toont dat aan? Nu opkomen voor jezelf hoor! Voel je je gelijk een stuk beter (en verzet je gelijk bergen met werk xxx
Hallo, allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Gewoon naar je eigen lichaam luisteren hoor, je draagt een kostbaar bezit bij je, laat ze maar kletsen. Ik zat met 16 weken zwangerschap volledig in de ziektewet puur en alleen door het feit dat ik nachten lang wakker lag, helemaal uitgeput was en daardoor allerlei lichamelijke klachten kreeg. Ook ik doe zwaar werk, met veel bukken en tillen, ook ik kreeg veel onbegrip van collega's, heel vervelend, maar jammer dan. Iedere vrouw is anders en iedere zwangerschap is anders, dus lekker laten praten.
Laat je collega's lekker de T*ring krijgen, geef het aan bij je leidinggevende joh, doe rustig aan je kan niet meer doen dan dat je kan hey...
Is je collega degene om jou aan te spreken op de hoeveelheid werk die je verzet? En dat op je vrije dag? Geef het bij je leidinggevende aan, dat je doet wat je kunt en dat je het niet waardeert om zo te woord gestaan te worden door collega's.
Zeggen dat ze het schijt kan krijgen . Collega mag dat niet zeggen vind ik, probeer een gesprek aan té gaan met je leidinggevende en vraag dan of je werkzaamheden wellicht wat aangepast kunnen worden.
Echt aan jezelf denken! Ik doe ook zwaar werk en voelde me telkens na het bukken en tillen zwaar duizelig. Ook heb ik een lage bloeddruk wat niet echt helpt. Ik heb het een aantal keer aangegeven en mocht het rustig aan doen van mijn leidinggevende. Vervolgens heb ik me een keer ziekgemeld en ben ik bij de arts langs geweest die adviseerde me om ander werk te vragen. Mede doordat hij bang was dat ik flauw kon vallen en in een werkplaats staan zoveel waar je lelijk op kunt vallen. Nu werk ik op kantoor en doe ik administratief werk. Daarmee ben ik begonnen toen ik rond de 9 weken was. Op dit moment zit ik weer ziek thuis, ik ben zo duizelig dat ik geen auto durf te rijden. Gelukkig hebben ze voor mij veel begrip op het werk en dan werk ik ook nog eens met alleen maar mannen. Goed voor jezelf opkomen!! Echt belachelijk dat sommige het niet serieus nemen.
Je voelt het zelf het beste aan, maar probeer eens van het positieve uit te gaan. Misselijkheid duurt vaak maar tot 12-13 weken en daarna barst je weer van de energie. Echt waar! Dat zie je ook bij velen! Ik zou het dus even afwachten en ff aankijken hoe je je voelt. Je hoeft er toch niet meteen een heel groot punt van te maken, en je collega's dus ook niet...
Uh, da's niet waar hoor . Ik weet niet of je zelf zwanger bent, maar ik was misselijk tot 21 weken (en als ik vroeg moet opstaan ben ik dat nog steeds). En ik kreeg steeds meer klachten, vanaf 15 weken ook bekkeninstabiliteit. Niet elke zwangerschap is hetzelfde, dus ts moet zeker bij haar baas aangeven als ze het niet trekt. En niet door blijven lopen omdat het binnenkort 'wel weer beter zal gaan'.
Vooral in het begin had ik het meeste last. Moe, duizelig. Zelf zou ik in jouw situatie mijn leidinggevende inlichten, maar las je collega's een en ander aan je merken, zou ik hen toch ook inlichten, ook al zit je nog maar op 10 weken.
Jep, ik ben nu 32 weken zwanger. Voor de derde x. En nee, niet elke zwangerschap is hetzelfde. Ik geef ook aan dat bij velen de misselijkheid vaak verdwijnt vanaf 12-13 weken. En ze voelt het zelf het beste aan. Ik ben zoiezo van mening zwanger zijn is niet ziek zijn en dat het belangrijk is zo relaxed mogelijk te zijn en niet over van alles te prakizeren. Maar ja, ik weet ook dat ik zo in elkaar zit maar dat dat niet even makkelijk is voor iedereen. Het zal wel komen door wat ik allemaal heb meegemaakt...
Typisch, hoe je collega dat doet, eerst een hele dag aanzien hoe je niet hard genoeg werkt (volgens haar dan he) en dan wachten tot de volgende dag om er iets van te zeggen, via de telefoon in plaats van die dag zelf. Ik zou twee dingen doen, namelijk het bespreken met je leidinggevende (als je dat nog niet gedaan hebt) en je collega aanspreken. Je kan uitleggen hoe je je voelt, waarom het even niet gaat en afspreken dat als zij zoiets vindt dat prima is maar dat ze het of voor zich houdt of het recht in je gezicht zegt. Grote kans dat ze dat laatste niet durft en anders kan ze het nog een keer gaan vertellen, met je leidinggevende erbij. Maar ze kan niet in jouw lichaam kijken hoe je je voelt en ze heeft zeker het recht niet om je vrije dag te verpesten met dit soort telefoontjes. En ik duim voor je dat je je binnen een paar weken weer lekker voelt!
Ik vind het wel heel cru van je collega om je hiervoor de volgende dag te bellen. Wat is dat voor mentaliteit? Wacht dan tot je er de volgende keer bent, zodat ze het met je bespreekt. Nu zit jij met een kut gevoel thuis. Anderzijds begrijpen mensen niet altijd wat je voelt. Dus de tip van bespreek dat met je leidinggevende en collega's, zou ik ook doen. FF off topic: Weliswaar ben ik wel onwijs allergisch voor dramatiseren en uitbuiten van je zwangerschap. Je weet als je zwanger bent, dat het fysiek minder vanzelfsprekend gaat, maar dat zijn periodes. Het is soms even tanden bijten en ik merk dat sommige dames dat echt minimaal doen. Ik heb ook zware diensten (jeugdzorg, leef/behandelgroep met 9 aandacht eisende kinderen), maar uitrusten probeer ik thuis te doen. Nou heb ik makkelijk spreken met een zwangerschap met minimale kwaaltjes, maar ik heb wel recht van spreken als we kijken naar mijn verloop t/m de bevalling en zelfs na de geboorte. Je moet je baan wel respecteren. Natuurlijk is het NIET het belangrijkste in je leven, maar wel het belangrijkste gegeven, dat jou voorziet van je gemakken en comfort! Dus open en eerlijk samenwerken ben ik voorstander van.