jij moet doen waar jij je oed bij voelt. erens wel lief dat je ouders en souders zich zo bezorgd maken om jou en je bevallin, maar de mnier waarop het wordt opedronen kan natuurlijk niet. als jij er zo'n rotevoel van krijgt moet je toch een keertje heel hard en duidelijk zijn. het is jullie besluit en daar moeten zij zich maar bij neerlegen en er verder gewoon lekker over ophouden
Wow, wat een reacties, super lief zeg! Bedankt allemaal! Ik weet dat het mijn lijf en mijn kind en mijn bevalling is, maar heb zo een rot-avond/nacht erdoor gehad! Heb keihard zitten janken, omdat k het echt niet meer wist... Het is mijn eerste zwangerschap, m'n ouders en schoonouders zijn geen vk/gyn., maar hebben toch meer ervaring met bevallingen e.d. en zijn er met z'n 4en van overtuigd dat het beter is als ik in het zhuis beval. Nou ben ik gewoon heel bang dat het super naïef en eigenwijs van me is, als ik daar in m'n eentje tegenin ga. Had gisteravond ook echt het gevoel: ik vermoord gewoon m'n eigen kindje als ik thuis ga bevallen, en dat vergeef ik mezelf nooit! Was zo aan het twijfelen gebracht! Ik had eigenlijk echt zin in de bevalling, ondanks alle pijn, leek het me super bijzonder om een bevalling van je eigen kindje te kunnen ervaren, helemaal in bad! Bij het ziekenhuis had ik een rotgevoel, maar nu ook bij een thuisbevalling, omdat het misschien wel een hele naïeve, domme keuze is. Heb het gevoel dat ik m'n kindje ermee in gevaar breng, terwijl de vk dat heus wel aan zou geven als dat zo is. Ze zou me nooit thuis laten bevallen als er extra risico's aan gebonden zijn, toch? Wat voor mij de voornaamste reden is dat ik thuis wil bevallen, is het volgende: In het verleden heb ik een flinke depressie gehad. Tijdens de zwangerschap, ben ik door zo een diep psychisch dal gegaan, dat ik, als ik aan m'n kindje dacht, gewoon gevoelens van afschuw kreeg. Ik was/ben de hele zs erg ziek geweest (Hyperemesis gravidarum), was de hele week alleen en ziek thuis, kon amper m'n eigen boterham smeren, dus totaal afhankelijk van alles en iedereen. Maar in m'n hoofd wilde ik ZO veel! Dat bij elkaar brak me echt op en psychisch zat ik er doorheen, maar ben toen met m'n man even er tussenuit geweest, en daarna heeft m'n man heel weinig gewerkt, waardoor ik helemaal uit dat dal gesleept ben en voor het eerst echt genoot van het zwanger zijn. Verder heb ik een conditie van een aardappel... Door de HG heb ik zo weinig energie in m'n lijf, dat ik, als ik 's morgens douche (zittend, staand heb ik de kracht niet voor), ik de hele dag ziek ben van die inspanning. Lopen kan ik max. 100 meter, daarna zal ik bijna door m'n benen, omdat ik geen kracht en energie meer heb. Door die 3 punten, ben ik enorm bang voor een postnatale depressie. Een bevalling kost zo een hoop energie, en laat ik dat nou net niet hebben! Het schijnt dat er tijdens een bevalling oerkrachten omhoog komen, ook de vk is er van overtuigd dat het allemaal heel goed gaat lukken, maar ik ben bag dat m'n lichaam een vreselijke klap gaat krijgen van die bevalling. Het allerbelangrijkste vind ik dat ik een hele goeie band en hechting heb met m'n kindje, direct na de bevalling. Ik wil er alles aan doen om de bevalling en geboorte zo ontspannen en stress-arm mogelijk te laten verlopen, zodat ik, bij de geboorte, in alle rust en in m'n eigen omgeving, zonder stress om me heen, omdat ik me totaal niet op m'n gemak voel in een ziekenhuis, rustig kan wennen en genieten van m'n kleine meid. Vind dat gewoon het allerbelangrijkste, dat die eerste momenten goed verlopen, en dat ik me tijdens de bevalling optimaal kan ontspannen (niet dat een bevalling een ontspannen momentje is, haha)... Ik had het er ook met mijn man over, stel, ik moet halverwege de bevalling plotseling toch naar het ziekenhuis, dan gaat dat een stuk minder ontspannen, dan aan het begin van de bevalling. Maar toch ligt dat anders, omdat ik dan met een hele andere insteek ga, en het is een 'misschien'. Als ik sowieso besluit om in het zh te bevallen, heb ik die stress sowieso.. Ik heb aan m'n moeder aangegeven dat ik thuis wil bevallen omdat ik me daar veel fijner bij voel, dat ik gewoon geen fijn gevoel heb bij het ziekenhuis. Heb deze zs in het ziekenhuis gelegen wegens uitdroging, en heb uitgelegd dat het ziekenhuis echt hele vervelende gevoelens bij me opwekt daardoor... Het hele verhaal dat ik bang ben voor een depressie heb ik niet gedaan. Was ik gisteravond wel van plan om te mailen, zodat ze.er niet tussen kan komen, maar vind het een heel vervelend verhaal waar ik me echt voor schaam, en vind toch eigenlijk niet dat ik haar verantwoording schuldig ben, waarom ik thuis wil bevallen. Dat ik me er prettiger bij voel, is kort samengevat al duidelijk genoeg, toch? Na er een nachtje over geslapen te hebben, is het grootste rotgevoel van gisteravond weg, en overzie ik het wat meer. Ik ben van plan de vk nog eens duidelijk te vragen of ze ergens enigszins reden ziet om toch in het zh te bevallen. Als er ergens een extra gevaar loert voor mij of m'n kindje, dan ga ik naar het zh, maar als zij zich echt niet druk maakt, dan reken ik gewoon op haar deskundigheid en m'n eigen gevoel, en beval ik, als het mogelijk is met indalen e.d., gewoon thuis. Vinden jullie dat ik het toch nog aan m'n moeder moet uitleggen waarom ik.precies een beter gevoel heb bij thuis bevallen? Of kan ik beter, om nieuwe rotgevoelens buiten te sluiten, er niet meer.over beginnen? Hopelijk beval ik snel en is het gedoe snel achter de.rug. En hopelijk kan ik er toch nog onbezorgd van genieten!
Hoi meid, Ik heb een soortgelijk probleem. Ik wil graag in het ziekenhuis bevallen (eerste kindje), en mijn ouders en souders willen daar graag bij zijn. Tenminste, ze willen in het ziekenhuis wachten tot ik 'klaar' ben, zodat ze daarna de eerste zijn die het kindje kunnen zien. Ik wil dat niet. Ik wil ze bellen zodra het kindje er is, dan mogen ze uiteraard meteen komen kijken. Maar het idee dat de hele familie al op de gang staat als ik nog moet gaan persen, geeft mij zo'n naar gevoel, dat gaat dus echt niet gebeuren! Ik heb een flinke discussie gehad met mijn ouders en souders, maar ze weten nu wel mijn mening. Het gebeurt zoals IK het wil, en niet zoals zij het willen. Zo moet het ook, anders ga je niet op een goede manier de bevalling tegemoet... Dat is niet goed voor jou en voor je kindje. Ik hoop dat je eruit komt meid, succes!
Ohh, wat een ramp lijkt me dat, dan kan je je idd totaal niet ontspannen! Super goed dat je dat zo duidelijk hebt aangegeven, ik vind het een beetje moeilijk. Als ik zeg dat ik me er niet prettig bij voel, worden er gelijk allemaal argumenten opgegooid dat het toch een veiliger idee is enzo, en dan wil ik geen ruzie/discussie en hou ik er over op..
Ik zou er helemaal geen discussie over hebben meer met je ouders en souders. Het is absoluut niet nodig om je te verantwoorden waar jij wilt bevallen. De vk heeft tig thuisbevallingen gedaan, dus je kan volledig op haar kundigheid vertrouwen. Hoe een bevalling verloopt is voor iedereen anders en ook thuis kunnen ze heel goed inspelen op dingen die anders gaan dan anders. Probeer te vertrouwen op je eigen lichaam en kunnen. Tijdens een bevalling komt er idd een soort van oerkracht vrij. Het is zelf zo dat een vrouw in coma een gezond kindje heeft gebaard. Het lichaam neemt het zeg maar over. Als je toch nog naar het ziekenhuis zou moeten, kan je daar natuurlijk ook een soort van plan van maken. Zet op papier wat voor jou belangrijk is, zoals na de bevalling het kindje het eerste uurtje bij je op je buik zodat je kennis kan maken, wel of niet in badje na bevalling. Ook zou je je eigen muziek kunnen meenemen. Dus al zou je in het ziekenhuis moeten bevallen, dan kan je nog de regie in eigen hand houden.
Ik zou er zelf niet over beginnen tegen je (schoon)ouders. Je bent ze geen verantwoording schuldig. Mochten zij er weer over beginnen (wat ik niet uitsluit, als ik je eerste post zo lees), dan kun je ze rustig en beslist vertellen dat jij je eigen keuze maakt, dat je snapt en waardeert dat ze zich zorgen maken om jou, maar dat het tijd is voor hen om hun kind een beetje meer los te laten, en dat jij over een jaar of 25 zelf mag ervaren hoe moeilijk of misschien zelfs onmogelijk dat is Voor jezelf helpt het misschien om een paar dingen op een rijtje te zetten. Als het moeilijk blijkt te gaan, kun je altijd nog naar het zkh. Hoe lang is het rijden, bij jou vandaan? Zet je vluchttas en de maxicosi klaar, dan hoef je je daar geen zorgen meer over te maken. Heb je vertrouwen in je vk? Heb je vertrouwen in je man en in jezelf? Dat is waar het om gaat. Jullie gaan dit samen doen, en samen de keuzes maken die op dat moment nodig zijn.
Niks van aantrekken!! Jij moet doen waar jij je goed bij voelt. Sterker nog, ik ben zo eigenwijs......als ik jou was zou ik nu nog liever thuis bevallen als dat mogelijk is op dat moment (al is het alleen maar om dwars te zitten en om te laten zien dat er niks aan de hand is). Maar dat zijn mijn hormonen misschien . Hier ook veel last van betweterige mensen om me heen, maar ik luister toch niet. Ik overleg met mijn partner, de gyn en de vk en verder heeft niemand er iets over te zeggen!
Gewoon heel duidelijk en heel simpel tegen zeg alle 4 zeggen: lief dat jullie bezorgd zijn maar ik beval thuis en daar ga ik niet over in discussie met jullie. Ben de enige in de familie die thuis is bevallen en nu weer wil gaan doen. Nooit een discussiepunt geweest, ja heel even onzekerheid bij mijn man tot een gesprek bij de vk en toen was dat ook weg.
wat een gezeur. Laat hun lekker hun mening bij hun houden en doe jij lekker wat je zin in hebt en je goed bij voelt. Ik had ook ernstige bekkenklachten en in bad bevallen is dan heel erg fijn. Dus doen. En je kunt altijd nog naar het zh als het niet wil. succes.
Ach lieverd, je bent ze toch geen verantwoording schuldig? Als jij je er beter bij voelt om ze uit te leggen waarom (desnoods via de mail) dan moet je dat doen, maar dan vooral voor jezelf. Ga iig niet meer in discussie maar haal je schouders erover op. Zij deden toch ook wat ze zelf wilden? Echt, als jij graag thuis wil bevallen en de vk ziet geen problemen dan moet jij die ook niet zien. Misschien dat je halverwege toch naar het ziekenhuis moet maar dan heb je de eerste uren toch lekker thuis doorgebracht. Enne, mocht toch blijken dat je in het ziekenhuis moet bevallen, probeer dan daar niet teveel tegenop te zien. Heen gaan voor een bevalling is heel wat anders dan opgenomen worden omdat je ziek bent. Ten eerste krijg je een kamer voor jezelf waar je kan doen en laten wat je wilt (nou ja, misschien mag het draaien van keiharde heavy metal niet, maar je begrijpt vast wle wat ik bedoel). Wil je tijdens de bevalling bijvoorbeeld onder de douche, dan kan dat. Ten tweede kom je met iets heel moois het ziekenhuis weer uit: je kindje. Ik ken meer mama's die bevallen zijn in het ziekenhuis en ze waren allemaal positief! Goede begeleiding en goede zorg, tijdens en erna. Het komt allemaal zoals het komt, probeer lekker met de flow mee te gaan en te ontspannen. Heb je trouwens zo'n bad besteld speciaal voor bevallingen of hebben jullie de luxe van een eigen bad thuis?
Je hoeft hen echt niet uit te leggen waarom je voor thuis kiest! Ik zou er niet meer over beginnen, en ze achteraf pas op de hoogte stellen. Waarsch. maakt het hen dan ook niet meer uit dat je thuis bevallen bent! En als ze er wel over beginnen nu of later dan zeg je kort maar krachtig, dat jij je thuis prettiger voelt en dat jij moet bevallen en zei niet. Heb je een bevallingsplan gemaakt? Daarin kan je al je wensen opschrijven voor de bevalling en erna, stel je moet plots toch naar het ziekenhuis dan hoef je je niet druk te maken dat er iets niet gaat zoals jij het wilt, zoals kindje op je buik etc.
ik zou dan niet eens meer in hun discussie mee gaan.. lekker laten gaan.. en je ziet wel wanneer je bevalling begint hoe het verder verloopt.. dus gewoon lekker thuis proberen te bevallen en achteraf bellen dat je kindje geboren is.. dan horen hun wel waar je ligt op dat moment.! fijne bevalling meid! ik hoop dat alles naar wens mag verlopen!
als jij dat wil lekker thuis bevallen en je (schoon)ouders lekker laten praten. mocht je onverhoopt toch naar het ziekenhuis moeten dan zijn alle centimeters die je thuis opgeschoten ben toch heerlijk ontspannen gebeurd. En t zou wel erg bijzonder zijn vooor een eerste kindje als t in een uurtje geboren wordt dus als jij dat prettig vind lekker zo lang mogelijk thuis blijven!! succes ermee hoor en maak je niet te druk. dat ligt vast aan je hormonen nu?
Waar bemoeien ze zich mee? Meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. Lekker geen aandacht aan schenken. Lekker beginnn met thuis bevallen en dan zie je vanzelf wel. Het is namelijk wel. Dat 2/3 alsnog in het zh beland of tijdens of na bevalling. En ik snp ook wel dat ze liever hebben dat je in het zh bevalt want daar heb je alles bij de hand. Ik zelf ben alle keren in zh bevallen en wile dat ook graag. Maargoed iedereen heeft zijn eigen idee bij bevallen en waar en dat moet je oook gewoon zo doen. Gewoon zoals jij en je man willen en niet anders. Suces. Xxx joyce
Ik kan me zo voorstellen dat je het ontzettend vervelend vindt om dit zo opgedrongen te krijgen. Het is inderdaad zou bevalling. Een vk is deskundig genoeg om te bepalen wanneer een thuisbevalling veilig is. Ik zo nu inderdaad niet bellen, het even laten zinken en dan morgen met je moeder en schoon moeder even heel duidelijk maken dat het jouw beslissing is, dat iedereen zijn eigen mening mag hebben, maar dat ze de mening en beslissing ook zeker moeten respecteren. Btw zij hoeven helemaal niet te weten hoe jou bevalling verloopt. Je kan ze lekker bellen als het kindje er al is en dan hebben ze niet in de stress hoeven te zitten
Bedankt allemaal voor de reacties! Ik had een beetje in m'n hoofd om m'n eigen moeder te bellen als de bevalling was begonnen, maar dat is idd misschien niet zo slim.. Als ze op dat moment nog gaat proberen me te overtuigen, beval ik helemaal niet relax.. Als ze er zelf weer over begint, zeg ik wel duidelijk dat ik daar even goed iets over wil.zeggen, namelijk:.........blabla, (leg het dus goed uit, duidelijk), maar zelf begin ik er niet over. Ben nu een beetje over het ergste rotgevoel heen, dus hou dat graag zo, haha! Heel erg bedankt allemaal voor het reageren, erg fijn!
Als ik jou was, zou ik helemaal niets meer uitleggen. Mocht ze er weer over behinnen, zou ik eerder zeggen dat hier al genoeg woorden aan vuil gemaakt zijn en jij gewoon thuis wilt bevallen. En dan ook einde discussie. Je bent haar geen verantwoording schuldig! Succes meid!
Ik zou ze in eem groepsmail mailen: ik waardeer het dat jullie bezorgd zijn en ik hecht erg aan jullie mening, maar ik heb aan jullie onaflatende geruzie van de week een heel vervelend gevoel overgehouden. Jullie hebben mij de hele avond onder druk gezet, terwijl voor mij vast staat dat ik, als de verloskundige aangeeft dat het kan, gewoon thuis beval. Daar verheug ik me op, en daar is medisch geen enkel bezwaar tegen. Daar mogen jullie het mee oneens zijn, maar val mij daar noet mee lastig. Als wij jullie uitnodigen, doen we dat voor een gezellige avond, niet zodat jullie uit pure paniek irrationele nonsens gaan verkondigen. Ik weet dat jullie het goed bedoelen, maar heb.vertrouwen in mijn keuzes. Ik ben zwanger, ik weet hoe ik me voel en ik weet waar ik het best kan zijn om ontspannen aan m'n bevalling te beginnen. Liefs, ...