Als mijn zoontje niet wil opruimen zeg ik " oké, prima, maar als jij niet opruimt beginnen we NIET aan het het volgende wat hij wil doen ( bijv tv kijken of buitenspelen) hij bind dan snel in en ruimt alles snel op Hij ruimt al vanaf zijn 2 alles netjes op, weet precies in welk vak alles terug moet liggen, en ruimt op school ook altijd goed op Als hij op school moet opruimen zetten ze een cd aan met het liedje " wij gaan opruimen wij gaan opruimen, ruim de boel maar op" en hij weet dan precies dat het tijd is voor op te ruimen Heeft hij een driftbui of luisterd hij niet en gaat echt tekeer? (bij bijv opruimen) Dan gaat hij in de hoek. Gaat hij daar lopen klieren en beesten, dan is de volgende halte zijn bed. Ik zet hem in de hoek en na 2 minuten vraag ik " doe je weer lief (of luisteren) ?" Soms zegt hij "nee" Dan zeg ik : oké, dan blijf nog maar even staan tot jij wel weer lief bent/luisterd Dan vraag ik het weer na 2 minuten of hij weer lief is. Zegt hij nee, dan weer 2 minuten erbij, zegt hij JA, dan mag hij uit de hoek komen Hij komt dan altijd zelf naar ons toe en zegt dan "sorry mama, ik ben weer lief" Vervolgens moet hij dan wel weer opruimen, en doet dit dan ook netjes Volgens onze psychotherapeut (zoontje heeft ontwikkelingsachterstand ) doen we het zo prima
Sjonge... wat een reacties allemaal.... Goed, ten eerste nog even over dat opruimen. We ruimen eigenlijk altijd samen het speelgoed op. Ik geef vaak aan wat hij op kan ruimen, bijv. "Doe jij de duplo in de dozen, dan ruim ik de boekjes op." Ten tweede, als hij voor straf op de gang staat en hij is zo hysterisch dat hij tegen de deur aanschopt. Kijk, dat gaat mij ook te ver. Dan loop ik wel naar hem toe en zeg dat hij moet stoppen met schoppen tegen de deur. Ten derde: ik weet ook niet meer of het nu wel zo verstandig is om goed opruimen te belonen met een sticker. Hier kom ik denk ik op terug... maar daar ben ik nog niet helemaal uit. Ten vierde: eigenlijk vind ik ook dat wij best wel consequent zijn. Hoe we het nu voorlopig gaan aanpakken: als D. om wat dan ook gaat gillen/hysterisch doen krijgt hij een waarschuwing: "Als je gaat gillen, dan kun je naar de gang gaan." Vandaag 2x moeten zeggen, 1x daarvan was genoeg om hem te laten inzien dat hij dan maar niet moest gaan gillen, de andere keer ging hij wel hysterisch doen, dus naar de gang. Vrij snel was hij afgekoeld en kon hij weer gewoon in de kamer komen. We laten hem nu de 'golfbeweging' van woede e.d. afmaken (ergens gelezen) door hem op de gang te laten gillen/krijsen. Is hij weer enigszins rustig dan gaan we naar hem toe, praten erover en kan hij weer in de kamer komen.
Prima toch.. lijkt mij een duidelijke manier voor hem, Ik waarschuw ook altijd als je gaat raar gillen ga je naar de gang.. ook 1, 2,3 helpt goed en dan van te voren aangeven bij 3 ga je naar de gang natuurlijk.
Jou oudste en mijn oudste verschillen niet veel van leeftijd. Maar mijn zoon is normaal gesproken redelijk te begeleiden. Maar er zit een maar aan. Zijn driften worden wat heftiger. ( puberen) Merk gewoon werkelijk waar dat het testosteron of iets begint te werken. In dat lijfje van hem. En hij behoorlijk kracht aan het bij zetten is om zijn en mijn grenzen te verlengen. Wat ook hoort bij het puberen. Wat ik vertelde over die deur en daarna zijn kamer. Dat heeft hij nog nooit eerder gedaan. Wel eens een schop tegen de muur. Maar niet zo heftig als van de week. Ik hou me hart vast letterlijk met de pubertijd die zo langzaam aan echt de voordeur aan het binnen dringen is.
Gillen omdat ze haar zin niet krijgt is op de gang / trap gillen. Ik vraag haar dan, ben je boos en gil je daarom, krijg ik (bijna) altijd een hele boze ja. Dan zeg ik dat ze best boos mag zijn, maar dat wel op de trap moet doen, dat ik daar geen zin in heb. Ze loopt dan (stil) naar de trap, gaat daar verder gillen en roept als ze klaar is. Het heeft de eerste paar keer soms best lang geduurd, maar nu valt t mee. Bij het opruimen of iets anders wat ze echt 'moet' gebeurt dat voordat ze iets anders doet. Niet opruimen, prima, maar ook niks anders. En verder (probeer) ik er geen aandacht aan te geven. Valt niet altijd mee hoor, haha
Maar er geen aandacht aan geven... even een vraagje tussendoor dan. Wat als ze gaan gooien of dingen gaan omschoppen als ze op de grond liggen te gillen? Ja, in de hoek of op de trap of waar dan ook zetten, maar mevrouw hier, gaat daar weer vandaan en rolt zo al gillend de hele kamer door........
Ja hè?! Het is weer een hele nieuwe uitdaging! Ik herken van hem ook een hoop van mezelf van vroeger. Probeer dan te denken hoe ik aangesproken wilde worden en dat werkt voor nu nog heel goed. Even afkloppen hahaha