Naar aanleiding van een gesprek wat ik eerder op de dag heb gehad ben ik benieuwd naar het volgende. Ik ben fel tegen de "pedagogische tik", ik vind het een machtsmiddel en iets waarmee je je kids leert dat slaan oke is. Ook vindt ik zowel een tik op de vingers als slaan even fout, je moet gewoon je handen thuis houden. Bovendien vind ik het een hele nare manier van corrigeren, helemaal bij jonge kinderen. Die hebben gewoon de impulscontrole vaak niet om naar je te luisteren. Dan mag je elke dag wel tig keer een tik verkopen om je punt duidelijk te gaan maken.. Dan is er ook nog die enkele keer dat jij je zelfbeheersing verliest, ik denk dat elke ouder wel eens een oerreactie heeft op het een of ander. Ik denk ook dat elke ouder hier van kan leren en het daarna kan voorkomen, mits ze zelf zien dat het fout is en het niet goedpraten. Eigenlijk ging ik er vanuit dat iedereen zo dacht, maar na vandaag weet ik dat dit niet zo is. En nu ben ik dus benieuwd naar de meningen van een ander, hoe denken jullie hierover? Ben ik nou zo'n rare? Vinden jullie dit dan per leeftijdsgroep anders? Zou je het later wel inzetten? Of juist niet meer en bij een dreumes wel? Waarom?? En als laatste nog voor de ouders die wél achter de pedagogische tik staan, wat is de meerwaarde van een tik op een verbale correctie en wat denk je dat het je oplevert na een langere periode? PS: Ik wil geen discussies en ik zal ook niemand persoonlijk aanvallen op hun reactie, dit verwacht ik dan ook van de mensen die stemmen. Ik heb mijn mening gegeven en wil die van jullie ook graag weten. Puur belangstelling!
Ben het volledig met je eens, hier ook geen pedagogische tik. Heb dat ook nooit gehad in mijn jeugd en vind iemand pijn doen om iets af te leren echt niet kunnen. Toevoeging: uberhaupt iemand pijn vind ik niet kunnen!
ik ben er ook fel op tegen. Ik vind het een teken van onmacht van de ouder. Het is puur eigen frustratie als niks anders meer helpt. Ik moet eerlijk toegeven toen mijn dreumes van 20 maanden in de fase zat dat hij om alles begon te schreeuwen en duwen ik op een gegeven mijn geduld zo op de proef werd gesteld dat ik in de verleiding kwam. Ik merkte aan mezelf dat ik de neiging kreeg om hem een tik op zijn vingers te geven. Maar ik deed het natuurlijk niet. Toen me duidelijk werd hoe ik me voelde heb ik eens diep gezucht en bekeek ik het weer van een andere kant. Ik ben ervan overtuigd dat je met geduld, humor en consequent zijn veel verder komt. Ik dacht ook altijd dat het tegenwoordig niet meer gebeurt maar dat is echt niet zo. Ik vraag me alleen af of de mensen die het wel normaal vinden hier zullen reageren. Het is net als met roken: Ik ben altijd zo verbaasd als ik mensen zie die hun brandende sigaret lekker boven de maxi cosi houden. Of mensen die binnen in huis roken bij hun kinderen. Dacht dat ze uitgestorven waren, maar helaas.. Als je het vanuit je eigen opvoeding meekrijgt zou het zo kunnen zijn dat je het als normaal ziet.
Hier ook nooit een 'pedagogische tik'!!! Ben van mening dat dit helemaal niet werkt voor hetgeen je wil bereiken... Hier wordt altijd uitgelegd waarom iets niet mag en dat werkt hier in ieder geval goed! Soms duurt het wel een aantal dagen/week voordat je effect ziet, maar het kwartje valt zeker. (hier periode van 1,5 week gehad dat ze alles op de grond gooide en niet op wilde rapen...pfff, werd er helemaal gek van, maar inmiddels raapt ze iets meteen op als het op de grond ligt!)
Supersam ik heb dit vanuit mijn eigen opvoeding meegekregen en ben hierdoor misschien nog wel meer "overtuigd anti" dan ik anders zou zijn. Dus dat weet ik niet maar voor mij gaat die vlieger iig niet op.
Nee want ik vind slaan (of een tik, tikje, draai om de oren, pets voor de billen, hoe je het noemen wilt) nou niet bepaald bijdragen aan iets constructiefs. Ik vind het heel min zelfs.
nee hier word datiet gebruikt, Al moetyik zeggen dat zehet soms heel bont maakt maar goed ik heb deoplossing gevonden dus hier in huis geen tikken slaan
Ik heb nog nooit de behoefte gevoeld een van mijn kinderen te slaan (of een tik te geven) en het eerlijk gezegd ook nog nooit "nodig" gehad. Voor zover je dat "nodig" kunt hebben.
Nee, ik denk dat de lijn tussen de tik pedagogisch uitdelen of uit frustratie /onmacht wel heel dun wordt. Als je gewend bent om je kind een tik te geven bij bijvoorbeeld niet luisteren/ ergens aanzitten terwijl jij dat niet wil, wat doe je dan als je kinderen groter worden en nog slechter gaan luisteren ( peuterpuberteit, pubertijd etc) I.m.o ga je dan je gezag harder laten gelden en wordt tikken slaan.. Daarbij vind ik het ook geen voorbeeld voor je kinderen.
Kijk daar ben ik t dan weer niet mee eens... Want waarom moet die tik per defenitie pijn doen? Dat hoeft helemaal niet en dat doet t vaak ook niet.. Het is meer de schrikreactie waar t dan om gaat En eerlijk...(zal 1 van de weinigen rare zijn) Ik vind t niet heel veel kwaad kunnen
Ik begrijp nooit zo goed hoe ouders het aan hun kind dan uitleggen dat zij niet mogen slaan, maar dat ze het als ouders wel zelf doen.. Lekker geloofwaardig kom je dan over als ouder..
Dat hoeft natuurlijk helemaal niet Ik heb ook heus wel eens een tik op mn vinger gehad Maar mn moeder heeft me NOOIT geslagen hoor... Hoe een draak van een puber ik was en mn moeder regelmatig veel pijn heb gedaan helaas
Ik zeg ook vol overtuiging "nee", maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik uit frustratie mijn dochter wel eens een tik heb gegeven. En echt hoor, dat smoeltje van haar...mijn hart brak , dat was dus eens en nooit weer. Buiten dat heeft het ook totaal geen zin gehad, want waar ik toen een tik voor uitdeelde doet ze nunog steeds bij tijd en wijlen .
Ik ben zeer tegen tikken maar niet tegen een pak op je broek.. Voorwaarden: nooit uit frustratie maar juist heel vooropgezet, doel is niet pijn maar schrik, alleen in zeer ernstige gevallen. Zoon heeft wel een keertje een pak voor zijn broek gekregen. Zelden en al flink lang geleden (toen hij 2 was en de ramen op zijn kamer open deed en in het raamkozijn ging staan) en dochter nog nooit en dat gaat er waarschijnlijk ook nooit van komen. Heel ander kind. Tikken op vingers, slaan etc vind ik verder nergens voor nodig en ook niet nuttig. Ik heb in mijn leven - denk ik - vier (4) keer een pak op mijn broek gehad. Ik kan me hiervan er een paar nog goed herinneren en mijn ouders hadden volkomen gelijk. En nee, dat werd niet erger, meer etc. Een pak op je broek krijg je niet omdat je een keertje niet luistert ofzo tenminste hier niet. Je kind pijn willen doen of dit nu is door te slaan of op welke andere manier dan ook is verwerpelijk.
Ik persoonlijk vind dus dat een pak op je broek of een tik precies het zelfde is.het is slaan/tik alleen op een andere plek..Maar ieder zn eigen mening
@ cygnet maar wat is dan het verschil? Want een tik op de vingers of op de broek... Ik zie het verschil niet heel erg? Het doet allebei geen pijn maar alleen schrik
wanneer geef je een tik op de vingers? Als een kind ergens aan zit? DAT kan je heel gemakkelijk ook anders oplossen en een tik geef je altijd spontaan. Een pak op je broek geef je niet spontaan maar wel overdacht en niet omdat een kind ergens aan zit ofzo. TIkken op vingers komen vaak voor (worden vaak uitgedeeld). Een pak op je broek is een zeldzaamheid. Er zit wel een groot verschil tussen. Ik vind het geen opvoedmethode.. ik vind het een uiterste manier om een kind iets heel duidelijk te maken wanneer er geen andere mogelijkheid voordoet (over dat laatste kun je natuurlijk lang discussieren maar IN MIJN BOEKJE zijn de geschikte mogelijkheden dan uitgeput) Ik denk dat het ook te maken heeft met je eigen ervaringen. Ik heb wel eens een keertje een pak op mijn broek gekregen (zeldzaam maar wel voorgekomen). Ik kan me dat nog goed herinneren en weet ook nog heel goed waarom en geloof me ... mijn ouders heb ik het geen moment kwalijk genomen.
Ik denk er precies hetzelfde over. Een "pedagogische" tik bestaat niet. Je zelfbeheersing verliezen is heel slecht, maar kan natuurlijk gebeuren, en als je daarbij slaat nog veel slechter, maar dit valt al helemaal niet onder een pedagogische tik... Weinig opvoedkundigs aan...