Nou hier ben ik het wel mee eens, ondanks dat ik er echt niks voor voel om het zelf in te zetten. Daarom had ik dit topic ook geopend en ik moet zeggen dat ik nu ook de andere kant kan bekijken. Laat hier dan dus wel het verschil tussen de pegagogische tik en een kind emotioneel en/of fysiek mishandelen heel duidelijk zijn, rammen als je niet meer weet wat je moet doen en dit structureel is gewoon de reinste kindermishandeling en heel wat anders dan een pedagogische tik zoals cynet en juudje deze omschrijven.
Ik gebruik het zeker niet als 'opvoedmiddel'. Mijn man en ik hebben beide wel eens een pak voor onze broek gehad of een draai om de oren. Ik kreeg af en toe een tik op mijn billen als ik het echt veeeel te bont had gemaakt en mijn man een draai om zijn oren in hetzelfde geval. Beiden hebben wij hier niets aan over gehouden en zijn we heel gek op onze ouders. Komen beide ook niet uit een Tokkie-gezin, integendeel! Noemen mijn schoonmoeder wel eens voor de grap mrs Bouquet Maar zelf zie ik het niet snel gebeuren hier in huis. Ben er niet fel op tegen, tik op de vingers bij herhaaldelijk zeggen dat ze ergens niet aan mogen komen en het dan toch doen uit brutaliteit vind ik geen drama. Toch zal het hier niet snel gebeuren, probeer alles op te lossen zonder zoiets als een pedagogische tik te moeten gebruiken.
Kan me je frustratie heel goed voorstellen hoor. Helemaal als je weet dat ze je dondersgoed begrijpen en het dan toch blijven doen. Die kleintjes (en soms ook wat grotere) blijven hun grenzen opzoeken totdat ze echt gaan begrijpen dat iets niet mag. Moest wel lachen toen ik las dat je haar met die speelgoedgieter op haar hoofdje tikte. Doet me denken aan een verhaal op de manege. Iemand werd gebeten door een paard tijdens het poetsen. Die dame pakte toen het oor van het paard en beet hem terug, paard heeft haar nooit meer gebeten hahaha! Maar goed, wij zijn natuurlijk geen dieren die elkaar met bijten en slaan dingen duidelijk moeten maken. Wij hebben een stem en kunnen zaken uitleggen aan elkaar. Je stem verheffen of even het armpje vastpakken waarmee ze slaat en dan duidelijk NEE dat doet PIJN zeggen (en ja helaas 10000 keer herhalen soms) is toch de beste oplossing. Opvoeden vergt veel energie en geduld!
Ik heb nee geantwoord want in principe vind ik het geen opvoedkundig middel maar...ik kan me heel goed voorstellen (ik zie het mezelf zelfs doen) dat als je kind iets echt gevaarlijks doet, zoals in het raamkozijn van zijn kamer gaan staan, de hete water kraan aanzetten terwijl babybroertje of zusje eronder zit, of de weg oplopen terwijl er net een vrachtwagen aankomt...dat ik uit pure angstreactie eerst een tik op de kont zou geven om haar vervolgens vast te pakken en niet meer los te laten (als ze zelf in gevaar was) .
Ik ben niet van plan om mijn dochter te slaan als ze iets doet wat niet mag, dan gaat ze mooi in de hoek met haar gezicht naar de muur. Maar een tik op de vinger zie ik niet als slaan, het is toch maar een tikje? Dat doet echt geen pijn hoor. Ik weet niet wat sommige hier als een tikje zien maar dat is echt geen harde mep. Ik kreeg vroeger wel een klap of een schop als ik iets deed wat niet mocht. Iemand zei dat je je kind dan leert dat je met slaan dingen oplost maar dat heb ik daardoor echt niet van geleerd hoor.
Ik heb vroeger ook vaak genoeg een schop voor m'n kont gehad. Dan werd ik aan m'n arm de gang in getrokken, kreeg ik een snauw en nog een trap na, dan kon ik naar m'n kamer toe. Ik ben daar niet slechter van geworden denk ik nu, maar niemand weet hoe het zou zijn geweest als het allemaal met wat minder fysieke kracht ging en er eens wat meer gepraat zou worden. Nu ik er zo over nadenk, mijn ouders waren vroeger wel van de lijfelijke straffen. Een tik over de vingers, klap tegen je arm, in de arm knijpen, schop voor de kont en als klein meisje werd ik nog weleens met m'n sokken onder de kraan gezet en daarna naar buiten gebonjourd. Dat vond ik heel erg, natte sokken, dus in hun optiek was dat heel effectief.
Hoe kun je je macht als ouder misbruiken Gatver, wat een verschrikkelijke rot methode.. Mag aannemen dat je dit zelf anders aanpakt?
Een klein tikje ja... Sporadisch een tikje op de bil ja ... Maar echt slaan, nope. Maar daar ging het ook niet over. Overigens heb ik een kind die nergens van onder de indruk is en negeren beter werkt. Dat vind hij afschuwelijk.
Helemaal mee eens! In mijn ogen bestaat een pedagogische tik niet! Ook een klein tikje niet. Mijn kind mag niet slaan, dus ik ook niet. Bovendien vindt ik het een teken van onmacht bij de ouder. Ik werk met jongeren met gedrags en opvoedingsproblemen. Stel je voor dat ik die een tik zou geven wanneer het even niet zou gaan! Dan sta ik de volgende dag op straat! Een tik is totaal niet nodig.
Bij een vriendinnetje uit de buurt ging weleens de slipper of de mattenklopper erover. Ook sporadisch, maar het gebeurde wel. Dat werd toen als heel normaal gezien en ze (vier kinderen) zijn er ook niet slechter van geworden volgens mij. Maar toch, het is denk ik ook een beetje 'de tijd'. Lijfstraffen waren de generatie daarvoor nog vrij normaal. De keren dat ik ben geknepen of geduwd/getrokken kan ik ook nog herinneren, maar ik vond hetgeen dat ik deed gewoon niet zwaar genoeg, ook achteraf gezien niet. Met als gevolg dat ik toen ik ouder en sterker was, terug ging duwen. Iets waar ik wel beschaamd aan terugdenk.
Het was ook heel "normaal" bij de generatie voor ons. En we zijn toch allemaal wel goed terechtgekomen? Ik wil alleen niet zo'n band met mijn kinderen. Ik wil dat mijn kinderen mij kunnen vertrouwen en dat ze zich veilig voelen. Af en toe een tik hoort daar gewoon niet bij.
Zie dat ik een van de weinige ben die ja zegt, en waarom, nou als ik al 10x heb gewaarschuwd bijvoorbeeld dat je niet tegen de tv aan mag duwen, en je luisterd nog niet, ook niet nadat je apart ben gezet dan verdien je zekers te weten een tik op je vingers, kreeg ik vroeger ook en heb er geen trauma aan overgehouden!!!! Zullen vast meiden zijn die me geen goeie moeder vinden, prima, weet wel dat het op dat moment doordringt, geen pijn doet maar vooral de schrik is
Tik nee wel ff goed beetpakken op zijn niveau gaan zitten en zeggen dat het nu klaar is....werkt hier het beste na al het waarschuwen enzo gelukkig komt het niet vaak voor hij weet dondersgoed wat wel en niet mag....hij zegt vaak bijvoorbeeld al nee als hij bedenkt dat hij ergens aan wil zitten voordat hij het doet
Ik ben het met je eens, zie er het nut ook niet van in. Ik ben meer van het "op ooghoogte, serieus aankijken en vertellen dat en waarom het niet mag" desnoods de hele dag door.. Gelukkig heb ik ontzettend veel geduld, vooral als het om Mira gaat.
Wij slaan niet, wij gebruiken wel de gang als plek om af te koelen of als ze na twee waarschuwingen niet luisteren. Wij waarschuwen 1 keer (leggen meestal ook uit waarom het niet mag), de volgende keer zeggen we erbij als ze nog niet luisteren dat ze naar de gang moeten en de derde keer is het dus gang. Overigens een gang zonder trap en met raam, dus we kunnen ze zien vanuit de kamer. Maar aan de vrouwen die niet slaan en de gang niet gebruiken, hoe doen jullie dat? Ik zag een reactie dat het bij een dochter wel anderhalve week duurde voordat ze het doorhad, maar hoe doen jullie dat als ze na 3 maanden nog steeds uitleg nodig hebben? Blijven jullie praten,praten, praten?