De vrienden van mijn mannen vragen juist regelmatig hoe het met mij en het kleintje gaat, iets wat ik nooit had verwacht en heel leuk vind. Echter heeft zijn familie helemaal geen interesse. Wij hebben dus meer aan vrienden dan aan familie...
Djingo, ben blij dat het dus niet aan mij ligt! Maar de mensen ('vrienden') die bij mijn zoontje als eerste aan het kraambed stonden, die laten het nu dus afweten. Nou mooi niet dat ze straks weer als eerste aan het kraambed staan! Denk dat ik na de geboorte maar een paar mensen ga bellen/appen, dat ligt aan mn toestand en aan die van de kleine, en pas 1 of 2 dagen later een bericht op facebook oid zet. Dan zullen ze wel pissig zijn dat ik ze niet persoonlijk gebeld hebt, maar als je nu te beroerd bent om langs te komen of om uberhaupt interesse te tonen dan hoef je echt niet te verwachten dat ik je na de bevalling wel gelijk wil zien!
Zo en of ik dat herken... Ik had een grote en uitgebreide vriendenkring.. En tijdens mijn zwangerschap toonde er misschien 2 daarvan interesse.. Ook na de bevalling maar weinig interesse.. ja behalve toen ze net geboren was.. maar later niks... .ik heb iedereen toen ook gewoon uit mn leven gebannen.. en ik moet zeggen ik ben zeer gelukkig nu.. al heb ik het er in het begin moeilijk mee gehad..
Helaas heel herkenbaar.. Ben ook nog eens een paar weken terug verhuisd en iedereen beloofde langs te komen. (Woon 130 km van mn oude woonplaats) Ben intussen al in mn oude woonplaats geweest, bij een paar langsgeweest. Maar k heb nog niemand bij mij gezien! Zelfs mn beste vriendin die ik al 14 jaar ken niet.. Dus nu ben ik stilzwijgend weer weekendje in mn oude woonplaats bij mn ouders. En idd mijn mama is mijn beste vriendin! Overigens zag ik al hoeveel er wegviel bij mn verhuizing.. Serieus niemand kwam helpen.. Heb erom gehuild, maar nu heb ik zoiets ach, nu heb ik meer tijd voor mn paps en mams
Ik belde een vriendin om te vertellen dat ik zwanger was. Kreeg te horen oh leuk maar dit is mn uitslaapdag ik spreek je nog. Was zaterdagmorgen om 11:30.... Daarna heeft ze nog een keer gebeld en geappt maar tis gewoon te laat nu...
Nou ik vind het niet zo raar, de meeste zwangere vrouwen kunnen over werkelijk niets anders praten dan over zwanger zijn en baby's en dan nog dat geklaag erbij ook. Zo leuk zijn zwangere vrouwen echt niet! En als je zelf niet zwanger ben en nog niks hebt met kindjes dan ben je dat al snel beu. Dat vergeten de meeste nog wel eens, het ligt niet altijd aan de ander, het ligt meestal aan twee mensen. En dingen verwachten van vrienden omdat ze je vrienden zijn vind ik al helemaal vreemd. Meehelpen verhuizen :S waarom? Ik heb nog nooit iemand geholpen met verhuizen en andersom ook niet. (behalve mn ouders dan) zou niet weten waarom een ander mijn zooi zou moeten verhuizen. Als ik het niet alleen kan huur ik daar wel mensen voor in. Vrienden heb je voor de gezelligheid niet als hulp die je k*tklussen kan gaan doen. Ik heb dezelfde vrienden als voor mn zwangerschap, degene die het niet waard waren zijn daarvoor al 'ontvriend' Zijn gewoon kennissen geworden en daar is niks mis mee. Kan prima me zelf vermaken
Gelukkig herken ik het helemaal niet, nou is mijn vriendengroep al aardig geselecteerd bij mijn scheiding 5,5 jaar geleden dus misschien dat dat scheelt. Maar het contact met mijn moeder s ook beter geworden. Of je meer te bepraten hebt nu. Dat vind ik wel heel leuk!
Dat vraag ik me dus inderdaad af. Wij zijn later met kinderen dan sommige van onze vrienden. Ik heb, naar mijn idee, toch altijd m'n best gedaan om naar hun verhalen te luisteren tijdens zwangerschappen. Kom op alle kinderverjaardagen, probeer aan eerste schooldagen, afzwemmen, bezoekjes aan consultatiebureaus te denken en sta op de laatste avond van de avondvierdaagse met rozen trotse kinderen op te wachten. En toch zijn er van die vriendinnen die al zeker 4 maanden niet meer gevraagd hebben hoe het met de zwangerschap gaat... En juist een vriendin die geen kinderen heeft en ook (nog) geen relatie, met wie ik heel bewust óók over andere dingen praat, is nog het meest belangstellend... Het heeft mij echt verbaasd!
ik heb juist ook dezelfde ervaring als sportysteenbok. Juist de enige die al een kind heeft, heeft me nooit gefeliciteerd en nooit meer iets laten weten. En een collega zonder relatie, zonder kids is juist heel erg geïnteresseerd!
Heel herkenbaar... Wat een onzin trouwens dat je over niks anders meer kunt praten! Ik denk dat als je een zeangerschap hebt met een ziektebeeld dat mensen op een gegeven moment niet meer geintresseerd zijn... Ik heb zelf heel veel last van vermoeidheid, misselijkheid en benauwdheid, maar probeer er zo goed als het kan mee om te gaan... Nu heb ik een vriendin die het belachelijk vond dat ik niet met haar kon afspreken na een werkdag omdat ik dan echt ontzettend vermoeid was... Ik was er heel snel klaar mee.... Gelukkig heb ik 4 echt supergoede vriendinnetjes die altijd voor me klaar staan en gewoon hier lekker op de bank komen hangen en een filmpje komen kijken! Daar ben ik onwijs blij mee en dat zijn dingen die ik ook zeker zal onthouden... Voor de rest is het natuurlijk ook zo dat je toch geen 30 vriendschappen goed kunt onderhoiden en daarnaast heeft mijn man gelukkig ook onwijs leuke koppels in zijn vriendenkring waar we veel mee omgaan... Het hoort bij de fases in je leven, mensen komen en gaan maar je zult er altijd anderen voor terugkrijgen! Als een deur dichtgaat, gaat een andere (soms onverwachte) deur open!
Heeel herkenbaar.. er is geen 1 over gebleven, ja.. mijn zussen en mijn lieve ouders+ lieve schoonouders
Herkenbaar. T bewijst wie je ECHTE vrienden zijn. Ik loop ook niet meer zo hard. Ik heb dit keer alleen aan 4 mensen verteld dat ik zwanger ben. En van die 4 vragen er 2 hoe t gaat. ( een is m'n baas en de ander een nieuwe vriendin, die ik pas n paar maanden ken).
ach, voor nu valt het mee, zie mijn vrienden nog net zo vaak als eerst. Al weet ik voor nu al dat er mense, aen zijn die je straks niet of naiuwelijks nog gaat zien.. Al moet ik zeggen, onze vrienden groep bestaat uit een man of 9... die zich werkelijk al jaren kennen.. vanaf ons 12de ofzo? sommige nog jonger dan dat... 2 van mijn vriendinnen ken ik al van kinds af aan, een vanaf der geboorte, is half jaar jonger dan mij. De ander vanaf een jaar of 8.. tja.. we zulllen zien.. hebben al veel stormen overleeft.,. of we het nu redden... ik wacht af...
Dippertje; wat betreft verhuizen; deze "vrienden" hadden het zelf aangeboden en 1 dag van te voren kon ineens niemand meer. Ik vraag nooit om hulp maar wanneer ik het nodig heb laat niemand zich zien. Overigens gaan gesprekken met vrienden niet altijd over zwangerscHap. Heb ook oor naar hun problemen en leuke gesprekken. Dus wat je zegt klopt niet.
Dit soort berichten verbaast me altijd een beetje. Misschien is het mijn leeftijd, maar je weet van tevoren toch ook wel wie je echt na aan het hart gaan (en vice versa). Een zwangerschap verandert daar volgens mij niets aan, tegenslag ook niet. Het enige dat je daarvan wijzer kan worden is hoe mensen reageren op veranderende omstandigheden, toch? Sommigen kunnen verandering aan, anderen weten niet hoe, en veel mensen kunnen zich gewoon niet zo goed voorstellen wat je doormaakt. Weten zij veel. Ze kunnen het ook niet ruiken vaak, want ze staan niet in je schoenen. Ik lees dat iemand in de veronderstelling was 100 vrienden te hebben. Ja, sorry hoor, maar dat kan gewoon niet volgens mij. Je kunt best 100 mensen kennen met wie je goed door een deur kunt, maar vrienden door dik en dun? Daar geloof ik echt niet in. Daar heb je toch geen energie voor? Om van al die mensen hun diepste zielenroerselen te volgen en voor ze klaar te staan. Of omgekeerd, dat al die mensen dat bij jou moeten doen. Dat lijkt me tamelijk vermoeiend om eerlijk te zijn. Dat gezegd hebbend: het lijkt me wel heel vervelend als je in tijden van nood voor zo'n verrassing komt te staan.
Toen ik mijn dochter kreeg had ik dat wel maar ja daarvoor ging ik veel stappen etc etc. Nu bij deze zwangerschap heb ik juist heel veel mensen die me bellen en sms-en en langskomen enzo.
Helaas heel herkenbaar, misschien ook omdat ze zelf nog totaal niet bezig zijn met kinderen krijgen.. Heb voor t laatst gemaild bij n tegenvallende 20weken echo, op dat moment reageerde ze kort, maar er na van niemand meer iets gehoord. Terwijl heel duidelijk was hoe erg we er mee zaten. En dat terwijl ik voor hun altijd klaar stond, ook als er iets met n familielid of zo was.. Doet me toch wel pijn.
(nu al) herkenbaar.. "vrienden" praten er onderling over als ze elkaar tegen komen, maar de helft "vergeet" te feliciteren! Ook ik liep bij alle vrienden met kinderen altijd te slepen met kadootjes als ze t vertelden, voor en na de bevalling en ik ben soms horendol geworden van alle zwangerschaps- en borstvoedingsverhalen. Maar andersom?! Feliciteren is nogteveel gevraagd... Moet wel eerlijk zeggen dat ik het bij diegenen die het betreft wel had kunnen voorspellen. En dat ik ook een aantal hele lieve vrienden en vriendinnen heb gelukkig
Zit sinds week 9thuis met allerhande kwalen heb nog een vriendin waar k samen zwanger mee was (ze is intussen bevallen) en daar ging k af en toe mee baby-shoppen "beste vriendin" (sedert 17jaar!!!) heeft tussen mij en mn vriend proberen te komen dus die s uit ons leven geband een aantal ex-collega's en vriendinnen die s weg willen ,maar met bekken instabiliteit ,een gekwetste rug ,intens braken ,... ,niet echt aangenaam (mensen snappen t ook allemaal niet ,want zwanger zijn is toch o zo leuk!!!) Ben er wel verschoten dat er uit onverwachte hoekken veel belangstelling komt ,maar idd vriendenkring slinkt serieus