Hallo, Ik ben nieuw op dit forum, zal me even voorstellen.. Ik ben Alisha ben 22, woon alleen en ben momenteel 11 weken zwanger. Heb sinds maart dit jaar een relatie gehad, wat nu sinds 3 weken over is. In het begin ging alles goed en was ie echt heel lief en hij vond het ook geweldig toen we erachter kwamen dat ik zwanger was. We maakte plannen om samen te gaan wonen etc Toen we een keer ruzie hadden heeft hij me bij mn keel gepakt wat ik hem heb vergeven, hij had er veel spijt van en het zou nooit meer gebeuren. Maar toen hij vervolgens nog een keer deed een paar dagen later was dat voor mij de druppel. Ik heb hem de deur uitgezet en het contact verbroken. Ik was toen 8 weken zwanger. Hij heeft daarna nog veel smsjes gestuurd dat het hem speet, dat hij me miste en hoe hij het goed kon maken etc, heb die smsjes genegeerd want voor mij was het gewoon klaar. Omdat ik niet reageerde heeft hij nog berichten gestuurd dat hij zijn kind wel komt weg halen als het geboren is. Verder heb ik niks meer gehoord of gezien van hem. Ik weet dat het misschien raar klinkt maar ik mis hem nu wel, ik weet dat dit misschien de beste keuze is aangezien meneer soms best agressief kan zijn, maar hij heeft ook zn goede kanten. Ik weet het ook allemaal even niet meer, het doet me gewoon pijn dat alles wat wij samen zouden doen dat ik dat nu alleen moet gaan doen. Moest het even kwijt
He bah wat rot voor je meid! Goed dat je hem de deur hebt gewezen, zo een persoon kan je toch niet bij je kind hebben, en dan al helemaal zo'n kinderachtige reactie er achteraan "ik haal mij kind wel bij je weg' Ik snap dat je het zelf even moeilijk hebt, en dat je hem mist al denk ik niet dat je hem mist maar de persoon die je dacht dat hij was. Hou alsjeblieft zo'n persoon weg bij je kindje. Als hij jou aanvalt zal de drempel om zijn kind aan te vallen niet veel hoger liggen. Als je er over wil praten kan je altijd een PM sturen. Succes!
Bedankt voor je lieve reactie! Sowieso hoeft hij niet meer terug te komen, kan hij hoog of laag springen, heb er inderdaad ook overnagedacht als ik hem dit had vergeven het misschien nog erger zou worden.. Had alleen nooit gedacht dat hij zo was, zo kende ik hem niet, vind het kut dat het zo moest gaan en me kind dus ook geen vader heeft
Gun je je kleintje een dergelijke vader dan????? Sorry hoor maar een vent die zn handjes al niet thuis houdt bij zn vrouw/vriendin zal dat ook niet doen bij een kinjde.... dus ik denk dat je kleintje toch echt beter af is zonder dan met een dergelijke man.
ik wil alleen even zeggen, ik heb er ervaring mee. bespreek het. die van mij wilde er iets aan doen. en wilde daarvoor hulp. vergeten moet je het nooit, vergeven is echt zo verkeerd nog niet, mits het ophoud. je zit in n lastig parket. ik zou samen hulp zoeken. wie weet met n verrassend goede uitkomst
Het liefst wil ik ook dat het goed komt maar of hij echt wil/gaat veranderen dat betwijfel ik.. Ik weet het gewoon niet meer.. Straks valt ie weer terug in zn gedrag en dan.. Weet t nog niet moet er nog over nadenken..
je moet hem ook absoluut niet meteen terugnemen, laat hem eerst maar aan zichzelf werken, iemand die écht wilt veranderen doet daar moeite voor, iemand die dat niet wilt maakt loze beloftes ik doe het nooit meer blablabla maar schijnbaar was dat voor hem de makkelijkste weg, laat hem hulp zoeken voor zowel zichzelf als voor jou en de kleine en dan kan je altijd nog kijken hoe het gaat sterkte
Ik snap dat het je angst inboezemd.. om alles straks alleen te moeten doen.. Maar geloof me.. dat lukt je wel.. Ik heb het ook alleen gedaan bij mijn dochter..en ik was toen net 20.. en mijn ex was gewoon bij mij weggegaan.. Zo'n vent heb je niks aan!! En het risico nemen of hij gaat veranderen.. ik denk dat hij ook nog jong is.. en los van zijn agressieve aard.. zal hij met een kindje ook nog een zijn vrijheud voor een deel gaan verliezen... is hij daar klaar voor?.. ik denk dat je heel wijs bent geweest om hem uit je leven te bannen... en je redt het wel in je eentje...
Liever dat een kind opgroeit zonder vader dan moeten leven met een vader die hun moeder slaat of nog erger, hen... Spreek uit ervaring, mijn vriend kwam dus uit zo'n situatie. Het moment dat zijn vader hem sloeg (en dus knock-out sloeg met giga wond in zijn wenkbrauw waar hij 29 jaar later nog steeds een litteken van heeft - mijn vriend was 3 jaar oud) was de moment dat zijn moeder de scheiding heeft aangevraagd. Kies voor jezelf, kies vooral ook voor de veiligheid van je kindje. Het verhaal van mijn schoonmoeder heeft een happy end, ze is nu al 25 jaar getrouwd met een schat van een man die altijd een vader is geweest voor mijn vriend. Je verdient dit ook.
Je zal hem nu wel even missen , maar over iemand die zoiets doet hoef je niet lang te treuren! En beter je kindje op laten groeien zonder vader dan met een vader die zijn handen niet thuis houd toch !? Sterkte ermee!
Je hebt de juiste keuze gemaakt door weg te gaan bij die idioot. Niet om zo snel al aan kinderen te beginnen Dat was natuurlijk ontzettend onverstandig, want je kende hem nog niet goed genoeg om te weten of hij een goede vader zou zijn. Dus je hebt deze situatie vrees ik helaas ook aan jezelf te danken. Maar je kunt je vergissing nu rechtzetten door bij je verstandige keuze te blijven. Los daarvan: als mensen je naar de keel grijpen, dan zijn ze vaak nog even een stukkie fouter dan mensen die uit onmacht of woede een keer uithalen, meppen. Het is allebei zo fout als wat, maar naar de keel grijpen doe je met één doel: iemand de adem afknijpen, zodat ie doodgaat. Realiseer je dat heel goed. Die ex van je is heel erg fout.
Goed van je dat je hem de deur hebt gewezen. Als hij al 2x geweld heeft gebruikt tegen je, want ik noem dit geweld, dan zou ik hem echt niet in de buurt van mijn kind willen hebben. Jij en je kindje verdienen wel iets beters dan een man die zijn handen niet thuis houdt, bah.
ik vind het goed van je dat je hem op dit moment direct de deur hebt gewezen! hij moet inzien dat het niet juist is wat hij doet! en dat jij daar dus ABSOLUUT niet van gediend bent! hoe moeilijk dit ook voor je is! voor de toekomst: ik zou zeggen,...kijk het aan op afstand! laat hem aan zichzelf werken. laat hem zichzelf bewijzen en laat hem (uit zichzelf) hulp zoeken! zo kan je het misschien langzaam weer opbouwen! en ik zou iig met hem blijven praten. hem duidelijk maken dat : als jij ook maar enige twijfel hebt, omwille van de veiligheid van jezelf en jullie kindje, het klaar is. maar dat je bereid bent het eventueel een kans te geven. maar hij moet daar wel aan werken!!! zo kan je af en toe eens afspreken. contact houden via tel. ed. hem af en toe eens meenemen naar controle enz. aan de ene kant sta ik achter sommige reacties van de dames die zeggen. klaar over en uit. maar,..ik lees in je berichtje dat jullie toch liefde voor elkaar hebben!! en dat jullie het beiden eigenlijk wel samen als gezin zouden zien. zelf ken ik iemand die af en toe zijn buien had! Hij heeft met zijn huidige vriendin 2 kindjes. zij hadden precies dezelfde situatie als jullie en hij is toen hulp gaan zoeken. in eerste instantie deden ze alles op afstand. spraken soms af (net als een beginnende relatie) gingen samen baby spullen kopen, soms ging hij mee naar de verloskundige en uit eindelijk na een half jaar na de geboorte van hun eerste kindje zijn ze samen gaan wonen en alles is goed gekomen! hij heeft nog wel zijn buien maar reageert dit elders af (gaat dan oppad of sporten ofzo) en heeft zijn kids nog NOOIT kwaad gedaan! zijn kindjes zijn alles voor hem!!!!!!! sorry,..tis een lang verhaal geworden maar ik wou je gewoon even laten weten dat het echt mogelijk is! geef de moed niet op meid!!! en natuurlijk wil ik je een fantastisch mooie zwangerschap toe wensen! en vind het dapper/super dat je zowiezo voor jou en de kleine gaat! succes!!!!
allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik zit helaas in dezelfde situatie. Ik ben nu 31 weken zwanger. Met 8 weken zwangerschap heeft mijn vriend me in de steek gelaten en ook hier kwam geweld bij kijken. (keel dichtknijpen) Daarna heb ik nog een gesprek met hem gehad en hij huilde om nog een kans en zou het nooit meer doen. Ik heb hem die kans gegeven. Dit ging even goed maar na weer een ruzie waarbij weer geweld kwam kijken heeft hij zijn spullen gepakt en is weer vertrokken. Dit is een paar keer zo gegaan. (stom van mezelf ook !!) maar je wilt het niet alleen en gunt je kind 2 ouders.(en de hoop die je toch blijft houden dat het goed gaat) Maar ik heb hier door alleen maar een rot zwangerschap gehad vol stress en nooit echt kunnen genieten. Als ik het over zou kunnen doen zou ik hem nooit meer in huis nemen. Hem hulp laten zoeken (waar die van mij nu mee is begonnen) en kijken hoe dit gaat. Laat hem maar bewijzen dat hij wil en zijn handen thuis kan houden. Dit wil je niet voor jezelf maar zeker niet voor je kleine. Ik sta soms dood angsten uit.. maar gelukkig gaat alles goed in mijn buik. (er is ook bewezen dat huiselijk geweld erger word als de vrouw zwanger is of juist begint) sterkte meis.. Denk goed na over hoe en wat!!
jouw verhaal ken ik heel erg. ik zit nu ook in dezelfde situatie. ik ben bijna 8 weken zwanger. en sta er helemaal alleen voor. mijn ex vriend heeft me laten stikken en heeft mij ook bedreigd en mishandeld. maar ondanks alles ga ik geen abortus doen. het gaat niet makkelijk worden maar je komt er wel doorheen. God geeft je geen lasten wat je niet aankunt