@babel; dat vond ik dus ook en heb dat ook gezegd. Ik denk steeds "wacht maar tot jullie n kindje krijgen!" Dan zullen ze het misschien begrijpen. En anders niet! Dat mensen moeite met openbaar voeden hebben, ligt denk ik aan eigen schaamte. En lang voeden maakt dat er niet beter op. Zo jammer... Idd een groot percentage wat zich kennelijk ergert! Ik erger me meer aan ouders die tegen hun kind schreeuwen, terwijl een kind vaak "vervelend" is door een verkeerde opvoeding of doordat ouders niet luisteren. Maar goed, ik dwaal af!
Ik snap nooit hoe een andere vrouw zich kan schamen voor jóuw borsten? Volgens mij zijn dat vrouwen met een heel laag zelfbeeld. Volgens mij zijn mannen er nog relaxter in. Nee, niet gaan zeggen: 'ja natuurlijk'. Nope, die kijken (als in zien dat) dus gewoon niet. Sommige vrouwen kunnen een andere vrouw echt aanstaren, zo idioot vind ik dat!
Haha dat is wel grappig Zogelukkig, ik heb tijdens mijn voedingsperiode nooit scheve gezichten gehad van mannen, wél van vrouwen. Typisch
Dat is mijn ervaring dus ook! Mannen kunnen, als het ze al opvalt, nog weleens goedkeurend knikken, maar vrouwen kunnen je echt vies aankijken! Strange ... Ik straal kennelijk iets heel aardigs of geruststellends uit, want voedsters komen altijd naast me zitten. Best leuk om dan een praatje te maken hoe het gaat enzo. Vinikleuk.
Kan geposeerd zijn, maar ik zag mezelf vaak gemoed zo weerspiegeld in raam o f spiegel. Als je 2,5 of langer voedt dan ga je toch niet meer de hele tijd verstild gelukkig naar je kind zitten staren? Ik niet tenminste. Wist wel zo'n beetje hoe ze er uit zagen.
Vast niet, dus dan ging Dirk vast op het krukje staan, net zoals de foto in Times Ik heb trouwens weer een afkeurende opmerking mogen ontvangen: s-pa di zijn hoofd een paar keer schud en zegt: ik had het verwacht dat je daar nu wel eens mee gestopt zou zijn (met een toontje erbij...) Whaaa, ik heb maar even gezegd dat de WHO zegt dat minimaal twee jaar.... Haha jullie hadden zijn gezicht moeten zien... Hilarisch
Agossie Maartje, je s-pa is een 'mannetje', zoals een goede vriendin van mij dat noemt. In gedachten doe je 'tap tap' op zijn hoofd, knijp je 'm gemoedelijk in z'n wang, en zeg je 'Aaaa-gut-te-gut', hahaha. Dat zal 'm leren...
Valt me nog mee dat de beste man zich niet hardop afvroeg: 'WHWattes'? Schoonvaders die zich met borstvoeding bemoeien, guttegut!
Zoek even naar de definitie van 'geposeerd'. Al keek mevrouw niet recht in de camera, was het nog übergeposeerd, die blik in de camera heeft daar dus niks mee te maken. Maar jij vindt het dus echt, dat mag, dat kan! Zo mooi fotografie; wat ben ik toch een bofferd! Ik persoonlijk kan geen genoeg van mijn prachtige kind aan mijn borst krijgen. Die aanblik gemiddeld 39 minuten per dag zijn een feestje! Wat jammer te horen dat jij daar al na 2,5 jaar klaar mee was!
Ik had een draagdoek En ik heb op van alles en nog wat gebalanceerd over de jaren heen, wij konden zelfs ongemerkt in een winkelwagen voeden! Als je je een beetje in de extended breastfeeding wereld rondkijkt, er bestaan HEEL wat voedingshoudingen waar je niet eens van kunt dromen. Laat staan dat het je lukt om er verstild gelukkig naar te staren
Wauw, wat knap zeg!! In een winkelwagen *denkt beeldend en stikt zowat in de cappuccino* De 'extended-breastfeeding-wereld' ... Is dat een game waarbij je punten krijgt als je op zoveel mogelijk plekken in zoveel mogelijk verschillende houdingen probeert te voeden?
Even inbreken... Ik ben zelf na 10 weken gestopt met borstvoeding geven. Vantevoren wilde ik het heel graag, ik had er boeken over gelezen, cursus gevolgd, ik was er helemaal klaar voor. En toen: kraamhulp leerde me, achteraf bezien, een hele irritante manier van voeden waarbij ik eerst 6 kussens op een bepaalde manier moest rangschikken om te kunnen voeden. Elke keer een enorm gedoe, werd er zenuwachtig van. Mijn borsten waren megagroot en kindje (toen nog ) heel klein, schaamde me enorm, was enorm bang dat mensen mijn borsten zouden zien. Durfde daardoor niet in het openbaar te voeden dus ben de eerste 8 weken van mijn dochters bestaan niet buiten de deur geweest. Waar ik helemaal gek van werd. Kortom, ik voelde me er zo ongelukkig bij dat ik ben gaan afbouwen, en daarna ben ik me heel snel weer gelukkig gaan voelen. Met een eventueel volgend kindje ga ik zeker weer borstvoeding geven, weet nu een hoop dingen meer dan eerst, hoop het dan ook langer te kunnen doen, maar niet tegen elke prijs. Over lang voeden, voeden in het openbaar en dergelijke. Ik heb er helemaal niets op tegen!!! Jammer genoeg heb ik juist de indruk andersom: dat sommige fanatieke borstvoeding-ers iets op mij tegen hebben. In ieder geval in mijn omgeving zijn er nogal wat voedsters die in mijn optiek zo arrogant zijn, zichzelf zo superieur vinden omdat ze (nog steeds) borstvoeding geven. Dus tsja, wat mij betreft ben zeker "mum enough", al geef ik geen borstvoeding ik word er wel eens verdrietig van.
Precies! En zelfs als doodordinaire langvoedster wordt je dus kennelijk als idioot bestempeld als je je kind gewoon 2x per dag van melk voorziet, lekker thuis op de bank met de bloes los terwijl je je ogen niet van je kind af kan houden. Nee, kennelijk moet je meteen je tiet uit je shirt floepen als je peuter om boesje roept terwijl hij in een winkelwagen zit! Ik vind dat dus idioot en hetzelfde als de moeder van het kind dat koemelk krijgt, naar het zuivelschap zou rennen, een pak melk zou opentrekken en het aan de mond van het kind zou zetten. Dat kind kan ook wachten totdat ze thuis zijn en de tafel gedekt is. Juist een kind dat al lang borstvoeding krijgt, kan best even wachten, we hebben het niet over een zuigeling! Ik voed mijn kind alleen buiten de deur als we op reis zijn en een ander ritme hebben dan thuis. Ik voed op verzoek en gewoon thuis vraagt mijn kind alleen 's ochtends en 's avonds om borst. Ik hoor dus absoluut niet tot de 'extended breastfeeding world'. Ik heb niet de behoefte om mijn grote kind op de meest onmogelijke oncomfortabele plekken van borst te voorzien en om er dan ook nog een arrogante kop bij te trekken en een blik de wereld in te sturen die zegt: 'Are yóu mum enough'?! Het gaat daarbij ook helemaal niet om de melkvoorziening, maar om het: 'Kijk mij eens, stoer hè!'. Dat is me nav dit topic wel helemaal duidelijk geworden! Mensen met zo'n bewijsdrang voelen zich kennelijk aangevallen. Met de nadruk op 'voelen'. Ik heb daar geen last van en heb dus ook niet de behoefte om me te bewijzen. Dat ik mams genoeg ben, weet ik zo ook wel. En dat heeft niet eens wat te maken met het feit dat ik mijn kind toevallig al 3,3 jaar voedt.
Dat deed ik na enkele weken al niet meer Vond de borst geven maar wát ongezellig, maar dat mag zeker ook niet? Ben ik ook niet mams genoeg. Mijn dochters konden mij fysiek niet aankijken tijdens het drinken, en ik hun dus ook niet. Ik zag een wang en 1 oog, en die was meestal dicht. Mijn meiden en ik genieten wat dat betreft meer van het flesje! Oogcontact, glimlach tussendoor. Fijn
Door deze uit spraken en zinnen. Begin in steeds meer te twijfelen aan jou echt heid. Dat doe ik al langer maar. Bij mij zit er een steek los maar vraag me af welke steek er bij jou verder los zit. Je kunt adviezen geven als de beste. Maar ik vraag me oprecht af wat er echt waar is van jou leven. Als dat niet zo is sorry maar het is een gevoel dat niet weg gaat bij mij.
Lees de betreffende post nog een keer. Er staat niet dat ze zelf zit te voeden namelijk. Zo lees ik het niet tenminste.