hallo, ik ben morgen (woensdag) precies 10 weken zwanger. ik ben 21 jaar en had de zwangerschap nooit gepland. ik heb altijd zoiets gehad van als je oud genoeg bent om het bed te delen moet hè ook oud genoeg zijn om een kind op te voeden. nooit gedacht dat het mij zou overkomen maar 5 weken geleden kreeg ik de schrik van mijn leven . ik heb sinds dat moment heel veel aan mijn hoofd en iedereen om me heen roept maar dat is een depressie heb. ik eet heel ongezond omdat ik kotsmisselijk ben en alleen eet waar ik trek in heb. los daarvan heb ik nooit groente gegeten omdat ik het gewoon niet lekker vind. ik slaap heel erg slecht . ik val pas rond 4 uur 's nachts in slaap en sta de volgende dag rond 13.00 / 14.00 uur pas op. (ik heb nu nog vakantie dus nu kan het nog ) ik heb nergens zin in . niet in opruimen, niet in leuke dingen, niet in seks, gewoon helemaal in niks. alles en iedereen irriteert me. ik weet dat ste niet een gezonde levensstijl is en ik de baby hiermee veel schade laat oplopen maar ik weet gewoon niet hoe ik ervan moet genieten. ik weet niet hoe ik 's ochtends moet opstaan en weer zin te hebben in de dag. herkent iemand dit ? is dit normaal en zijn het de hormonen of ben ik echt depressief ? ik heb 's nachts ook heel veel lijst van buikpijn . dat heb ik alleen 's nachts . ik weet zeker dat ik de baby wil, alleen weet ik gewoon niet hoe ik ervan moet genieten. ik weet niet wat ik moet eten . hele dag ben ik aan de beschuit. ik wil graag groente eten maar ik weet niet eens hoe ik het lekker zou moeten klaarmaken. wie kan me helpen ?
ik wil ook graag sporten om mijn lichaam in beweging te houden. nou kan ik dus 1x per week zwangerschap zwemmen . maar ik durf er niet heen omdat er bij mij nog niks te zien is. ik schaam me eigenlijk een beetje ervoor dat ik nu à moeder wordt en ik geen huis, diploma of baan heb. ik weet dat het niet nodig is omdat er nog jongere meisjes zwanger worden, maar ik heb er toch een beetje schaamte gevoel bij . hoe kom ik hiervan af ?
Hee ik las je bericht ben zelf 16 en zwanger. Eerste periode toen ik het alleen zelf nog wist was echt kut voelde me downenzo. Had geen last van misselijk heid maar ik kon dus ook echt niet meer aan leuke dingen denken. Toen ik besloten had het te houden en m'n ouders en iedereen opschool het wist kon ik er trots op zijn dat ik moeder werd! De meeste mensen waren echt super positief nu nog steeds trouwens, Je kan je misschien om je kwaaltjes slechter voelen maar dat neemt niet weg dat er een klein wondertje in jou groeit. Ik weet niet hoe je situatie is of je steun hebt van je moeder of (ex)vriend maar wat voor mij ook heel erg hielp was de jonge moeder groep van de mjd kijk eens of je die ergens in de buurt heb zitten zo krijg je contact met andere jonge moeders, Ik hoop echt dat je je gaat focussen op je kindje daarbij zul je een heleboel kwaaltjes al een stuk minder erg vinden. Zodra je je kindje voelt schoppen in je buik zul je van hem/haar houden. Het is een wonder JOU wonder laat wat misselijkheid dat niet van je afnemen. Ik hoop dat je er snel bovenop komt en van je kleintje kan gaan genieten. ;D Groetjes, en sterkte!!
Hoi, Ik denk dat het bij je een deel hormonen zijn maar ook een groot deel spanning, ongelukkigheid? Hoe is het verder? Ben je samen met de vader van je kindje, of moet je dit alleen doen? Sowieso is geen groente eten niet gezond, maar dat wist je waarschijnlijk al. Probeer toch om je eetpatroon wel wat aan te passen, eet kleine beetjes vanwege de misselijkheid en probeer zo gezond mogelijk te eten. Slik je ook foliumzuur? Dat is belangrijk. Verder zou ik in jou situatie eens gaan kijken om met iemand hierover te praten, wellicht naar zo'n hulpgroep te gaan waar Jeanine het over heeft. Je moet echt hulp zoeken hoor, dit soort gevoelens zijn niet goed voor jezelf en niet voor je baby. Je kunt natuurlijk wachten met je aanmelden bij echt zwangerschapszwemmen, ga voor de tijd lekker zelf zwemmen ofzo zonder groep. Met iemand anders. En als je dan verder bent is het leuk om je misschien bij zwangerschapszwemmen aan te melden. Ik hoop dat je je beter gaat voelen, en ga lekker genieten van je wondertje! Groetjes Chila
goedemorgen, klinkt niet al te best. Ik denk dat je inderdaad last hebt van je hormonen een deel. Zoals ik uit je verhaal opmaak ben je niet gepland zwanger geworden, dus kan het ook deels misschien door angst komen. Er komt namelijk heel wat op je af in zo'n periode. Ik zou als ik jou was wel gaan praten over je gevoelens in het belang van jou en je baby. sterkte.
Ik wil je wel even feliciteren met je zwangerschap. Ondanks deze ongeplande zwangerschap. Als je ongezond eet, probeer dat wel zwangerschapsvitamines te nemen. Dan krijgen jij en je kindje in ieder geval de vitamines en mineralen binnen die jullie nodig hebben. Sporten doe ik zelf ook niet. Ja, ik fiets ongeveer een uur per dag, maar verder niets. Dus een tijd niet sporten kan echt geen kwaad hoor. Wanneer is je vakantie weer voorbij en moet je aan het werk/studie? Krijg je dan weer wat regelmaat in je leven? Deels zullen de gevoelens die je hebt je hormonen zijn, maar pas op dat je je er niet in verliest. Praat er eens over met je verloskundige.
Het kunnen de hormonen zijn, maar daarbij ben je ook opeens heel erg misselijk en natuurlijk ongepland zwanger. Dus het zit allemaal tegelijkertijd een beetje tegen. Ik zou het wel heel goed in de gaten houden en er met je verloskundige over praten. Misschien ga je je vanzelf wat beter voelen als je wat minder misselijk en ziek word, maar misschien blijft het vervelende gevoel wel, dan wil je toch wel begeleiding daarin.
goedemorgen ! wat fijn dat er zoveel gereageerd is ! dag geeft al een beetje het gevoel dat ik er niet helemaal alleen voor sta . ik werk en studeer nog. vanaf maandag weer aan de slag. ook ben ik nog wel samen met mijn vriend. weet je, eigenlijk heb ik alles wat iemand zich zou kunnen wensen. een vriend die voor me klaarstaat, ouders, en schoonouders die er voor me zijn. ik wordt alleen helemaal gek. ik kan de rust in mezelf niet vinden. dan heb ik weer een paniek aanval en krijg ik uiteindelijk ruzie met hem nadat hij al zo lang zijn geduld heeft bewaard en ik roep gelijk dat ik hem zat ben, dat hij onbetrouwbaar is enz. terwijl dat allemaal echt niet zo is. ik ben net wakker omdat ik erg nieuwsgierig was naar reacties, dan denk ik nu ga ik opstaan en mijn dag nuttig gebruiken en denk ik bij mezelf waar doe ik het voor ? ik draai wel nog een keer om en slaap verder. ik heb onwijze ruzie met een vriendin, ze weet niet dat ik zwanger ben eb kan het haar ook nog niet vertellen omdat de las op een miskraam gewoon nog erg aanwezig is vooral met hoe ik ermee om ga. en ik vind het zo erg dat iedereen maar roept stel je niet aan, en doe even normaal terwijl ik er echt niks aan kan doen . ik wil echt niet zo zijn ...
nog even gefeliciteerd..! zwanger zijn is heel heftig. dat hoort erbij. ik denk ook dat het je hormonen zijn en wat je hierboven zegt, "door hoe ik ermee omga kan ik een miskraam krijgen.. " dat geloof ik niet... tenzij je alcohol, drugs gebruikt, gevaarlijke dingen gaat doen.. ik hoop dat je je rust kan vinden.. ga iets leuks doen, zoek afleiding, ga naar n massage salon en laat je verwennen. zet je hoofd ff op 0 spirituele verlichting kan ook helpen
Het is ook allemaal niet niks, je bent hormonaal aan het veranderen en vlak die invloed niet uit, je bent jezelf niet even en dan nog zo misselijk. Van zo misselijk zijn kan je je best depri gaan voelen. Dan is de zwangerschap ook nog niet helemaal gepland wat ook spannend is. Het jsniet gek dat je je zo voelt en je kan met je verloskundige erover praten of ga even naar je huisarts wellicht is een paar gesprekken met een maartschappelijk werker genoeg om je weer op de rit te krijgen, vraag dan gelijk aan je huisarts of je wat voor je misselijkheid kan krijgen.ik gebruik emasafene, het is danniet weg maar haalt de kantjes ervanaf. En practisch komt het allemaal voor elkaar hoor, heb daar vertrouwen in. Straks als je hormonaal wat stabieler bent en je de baby voelt bewegen ziet de wereld er vast een stuk zonniger uit. Vertrouw op jezelf want het komt allemaal goed.
Eerst: gefeliciteerd met je zwangerschap, al kan ik me voorstellen dat je de schrik van je leven kreeg. Je wil het kindje houden maar je weet nog niet zo goed hoe je je leven in moet vullen geloof ik? Ten eerste: weten je vriend en (schoon)ouders dat je zwanger bent? Zo niet, ga met ze praten. Zij zullen ook schrikken waarschijnlijk maar daarna kan je samen plannen maken voor de toekomst. Steun is hebben is nu erg belangrijk! Je zal je daardoor alleen al beter gana voelen. Ten tweede: je schrijft dat je je rot voelt en dat je niet gezond leeft. Probeer sowieso vitaminen te nemen speciaal voor zwangeren, dan krijg je dat iig binnen. Probeer verder alternatieven te vinden voor wat je nu eet. Ik lust ook geen groente maar ik vind een tomaat zo opeten heerlijk. Of een keer een stuk komkommer. Neem een verse (pasta)salade. Eet een appel/peer/mandarijn. Dan krijg je tenminste wat gezonds binnen. Die buikpijn 's nachts kan best door de stress komen, maar misschien ook wel omdat je ongezond eet. Over beweging: ga elke dag lekker een uurtje lopen. Even alle zorgen en spanning van je af laten glijden, je hoofd leeg maken. Het helpt echt! Maak een afspraak met je huisarts. Die kan je doorverwijzen naar een verloskundige. Die kan je vast helpen met eventuele zwangerschapskwaaltjes en je eetpatroon. Een diploma: je zal wat vertraging oplopen met je opleiding maar er zijn meer meiden die een opleidng volgen en kinderen hebben (ken iemand die heeft 2 kinderen en die studeert!) Het is zwaar maar met een beetje hulp van één kant en doorzettingsvermogen van jouw kant kom je er heus wel. Informeer ook bij je opleiding welke mogelijkheden ze hebben voor kinderopvang. Kop op hoor, het gaat allemaal goed komen!
Hi poppiee, Helaas herken is niet veel van wat je beschrijft. Ik wil alleen reageren op het zwangerschapszwemmen. Dat is echt heerlijk en je moet je er niets van aantrekken dat er nog niets te zien is bij je. Daar ben je echt niet de enige in. Niet iedereen gaat pas aan zwemmen beginnen zodra er een buik te zien is. Het is ontzettend goed om te doen. En verder gaat het niemand wat aan hoe jou leven er op dat moment uit ziet. Ik heb het ook gedaan en ik vond het erg lekker om te zwemmen en gewoon eens ongecompliceerd en ongegeneerd te keuvelen over baby zaken met de andere a.s. mama's. Dus als jij het graag wil doen, dan moet je dat zeker doen. Heel veel succes met je zwangerschap!!
Dat spontaan kwaat worden om niks herken ik zo goed hè! Het beste kan je met hem daar over pratendenkik. J moet hem niet kwijt raken door die stomme hormonen die je er allemaal bij krijgt.
natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap. Al is het een moeilijke periode, toch denk ik dat je het wel redt. Ik wens je heel veel succes en als je wil praten kan je me altijd een berichtje sturen. Ik snap je gevoelens wel. Zelf werk ik ook en moet ik mijn studie nog afronden. Ik ben daardoor ook af en toe een beetje down (+ de hormonen) en reageer dat op mijn man af. dus als je wat kwijt wil stuur me maar een bericht. Laat de moet niet zakken en praat erover. En soms kan het helpen om het toch tegen een vriendin te zeggen ookal kan het nog mis gaan. Maar dan kan je er ook over praten mocht het wel misgaan en heb je steun van je vriendin. Maar die keuze moet je natuurlijk samen met je vriend maken. En misschien kan je proberen om gerechten te maken met groente zoals kip met paprika's heel klein gesneden met een sausje (tika masala saus bij de AH te koop bijv., erg lekker vind ik) of misschien macaroni met groentes erdoor of bijv. broccoli met kerriesaus of groentesaus of wat ik errug lekker vind is kip tandoori van knorr en daar kan je ook bijv. tomaatjes en paprika's doorheen bakken. probeer in ieder geval veel fruit te eten inderdaad. Sterkte en probeer te genieten van je zwangerschap
dank jullie allemaal voor jullie reactie .. ik slik wel vitamine pillen . dat heeft de verloskundige aangegeven omdat ik niet veel groente en fruit eet . ik heb vandaag weer tot 2 uur in mijn bed gelegen en ben toen met tegenzin eruit gekomen. ik moet dingen echt gaan veranderen want zo gaat de relatie tussen mij eb mijn vriend ook stuk . hij doet erg zijn best, hij doet egt alles voor me. maar het lijkt gewoon niet goed genoeg te zijn . ik waardeer het echt en heb nadat ik ruzie heb gemaakt onwijs veel spijt omdat ik weet dat er veel vrouwen zijn die zwanger raken waarvan de man niks van het kind wil weten . god zij dank heb ik dat nooit gehad . maar op 1 of andere manier ben ik gewoon een onuitstaanbaar monster . ik weet alles beter . elke oplossing die hij geeft voor een probleem ( bijv. als ik zeur over geen geld voor een wiegje of dat ik bang ben dat hij bij me weg ga ) is niet goed genoeg. vandaag is hij zo kwaad geworden door mijn gedrag dat hij geschreeuwd heeft. in de 3 jaar dat we samen wonen heeft hij maar 2 x zo geschreeuwd . dus ik weet dat ik dingen gewoon aan het verpesten ben. hij is zelfs met me mee gegaan naar het zwangerschap zwemmen maar ik durfde het water niet in . er waren alleen maar vrouwen van volwassen leeftijd die al een grote buik hadden . kom ik met me maatje xs geen buik te zien . hij was echt heel lief voor me . maar ik moet weer een valse heks zijn en ruzie maken waardoor hij nu op de bank ligt te slapen . ik wil echt niet zo zijn, ik wil hem laten weten dat ik hem waardeer en dat ik het moet expres doe. maar ik heb het nu al zo vaak gezegd dat hij me niet meer geloofd . ik ga de baby echt niet weg halen . met of zonder hem. ik hou het kindje . zijn het echt de hormonen ? of ben ik gewoon heel erg veranderd in 1 klap ? misschien ben ik gewoon niet klaar voor een kindje .. hoe kan ik van iemand houden als ik nu gewoon een hekel aan mezelf krijg door me gedrag ?