Ouderschapsverlof van papa afschaffen of niet?

Idd papadag is misschien een verkeerd woord maar we snappen waar je het over hebt

Ik zou er ook van balen. Hij neemt toch een dag vrij om lekker me de kinderen door te kunnen brengen? En ja tuurlijk is een klusje doen die gedaan moet worden niet verkeerd maar nu je schoonouders s morgens al op de stoep staan en de kinderen overneemt blijft er toch weinig over van de dag dat je man opneemt om bij zijn kinderen te zijn.

Meestal werkt de man toch meer als de vrouw en als zoiets geregeld kan worden op het werk is dat heerlijk lijkt me. Voor jou en vooral voor de kinderen die papa lekker een hele dag bij zich hebben.

Maar je man twijfelt ook om de dag af te zeggen? Wat zijn zijn twijfels? Vind hij het vervelend dat zijn ouders er de hele dag zijn of juist wel handig?

Moet zeggen als ik het lees dat ik wel een beetje vind dat je man de kinderen wel erg makkelijk doorschuift naar zijn ouders. Lijkt me niet de bedoeling van zijn dag.

 

Hoe gaan jullie het doen als hij stopt met zijn "papa" dag?
Gaan ze dan naar de opvang? Of gaan opa en oma dan weer oppassen?

 

Ik denk dat hem hier inderdaad de schoen wringt. Jij hebt geen goede band met je schoonouders en daarom vind je het irritant dat ze er die dag vaak bij zijn en zich met dingen bemoeien. Snap ik, zou ik ook hebben. Maar feitelijk ligt het probleem bij jou. Nog je man, je kinderen en schoonouders hebben hier moeite mee, dus waarom zou het veranderd moeten worden? Het is je man zijn dag, die hij zelf mag invullen.
Stel dat je man die dag altijd met de buurman doorbrengt, omdat dat zijn mattie is. En jij vind die buurman ook hartstikke aardig. Dan zou je er waarschijnlijk toch veel minder moeite mee hebben of niet?
Of dat jij op jouw vrije dag elke keer bij een vriendin langsgaat of samen dingen onderneemt. En je man wil dat niet hebben, puur om het feit dat hij die vriendin niet mag. Zou jij ook niet redelijk vinden toch?
Over het snoepen en schoonmaken zou ik zelf je schoonouders aanspreken, want blijkbaar doet je man dat niet. Mijn moeder zou ook zoiets voor elkaar krijgen en ik zou dat niet erg vinden (behalve dat snoepen), maar ze woont niet in de buurt dus krijgt de kans niet. Maar als mijn man dat vervelend vindt, zorg ik dat het niet meer gebeurt. Ik vorm nu met hem een gezin. Niet meer met mijn ouders. Maar goed, als je man dat niet in ziet, of als het hem niet interesseert, moet je het wellicht zelf aankaarten.

Maar om een lang verhaal kort te maken. Ik snap je irritatie (en zou het ook hebben, maar kan er nu wat nuchterder naar kijken), maar het is iets wat bij jou ligt. Om je man nu te gaan 'straffen' en het ouderschapsverlof om die reden stop te zetten, vind ik erg ver gaan.

 

Ik zou toch echt je schoon ouder duidelijk maken dat het zijn dag is en dat er niet schoongemaakt hoef te worden.
Juist omdat je al een schoonmaker hebt.

En anders een half dagje je schoonouders op laten passen dus week een je schoonouders week 2 alleen je man dus om en om.
En doet je man er niets mee afschaffen of voor een half dagje kost ook geld en hij is toch met werk bezig dus een ochtend werken en smiddags met de kids bezig zijn.
En als dat niet werkt uur eerder thuis.

 

Weet je...en dat zeg je zelf ook wel, hoe iemand zijn dag invult met de kids mag hij zelf weten...
Waar ik persoonlijk het meest moeite mee zou hebben is dat hij blijkbaar niet kan genieten als de kids een dag bij hem zijn. Ik kan echt gelukkig worden als ik bel en ik hoor van mijn oudste dat ze met papa aan het knutselen is en straks naar de kinderboerderij gaan. Zij hebben op vrijdag altijd zo'nn leuke dag met z'n 3-en en dat vind ik veel waard.

 

Ik heb niet alle reacties volledig gelezen. Dus als het dubbel is of de reactie achterhaald: excuus

Hier nog geen kinders, maar ik zou er ook niet blij mee zijn.
Het blijft een feit dat je er over moet gaan praten. Ik zou alleen zijn ouders zo min mogelijk onderdeel van het probleem maken.

Feit is wel dat jullie inkomen inleveren, terwijl je man die uren nu gratis werkt. Eigenlijk zou je man op zijn werk moeten aangeven dat hij niet meer alles kan doen. Hij werkt nou eenmaal niet meer fulltime. Nu zou hij net zo goed 5 dagen kunnen gaan werken, heb je iig de extra centen. Zijn ouders kunnen dan structureel 1 dag oppassen (al zit je daar niet echt op te wachten begrijp ik).

Wat ik mij eigenlijk het meeste afvraag is of hij geen spijt gaat krijgen van de situatie zoals het nu is. Kinderen groeien snel en voor je het weet hebben ze je niet meer nodig (toch zo ongeveer?) Zou hij over een aantal jaar niet denken: jammer dat ik toen niet meer dingen met mijn kinderen heb gedaan?

En eigenlijk zou je je s-ma gewoon rechtstreeks moeten vragen of ze niet wil schoonmaken in jouw huis.

 

Ik hoop dat jullie eruit komen.

Is ook lastig idd dat je er eigenlijk geen last van zal hebben maar als de band zo slecht is kan de gedachte alleen al irriteren.

Tuurlijk mag hij zijn dag zelf invullen ik zou alleen wel verwachten dat als hij zo 'n dag opneemt met de gedachte er te zijn voor de kinderen dat hij dan ook lekker met de kinderen bezig is die dag. Misschien dat jullie tot een compromis kunnen komen?
Je man weet dus niet dat het niet klikt met je schoonouders?
Misschien toch eens over beginnen? Gewoon hoe je gevoel bij ze is?

 

Ik begrijp je helemaal. En ik gdoe een poging om je te vertellen hoe ik het probeer te 'rationaliseren', want de aanwezigheid van mijn schoonouders doet mijn bloed ook koken, ook als ik er niet bij ben .

Wij werken allebei 4 dagen. We hebben dus ieder een dag met de kinderen alleen. Op die dag gaat mijn man bij zijn ouders langs, en op mijn dag ga ik met de kids naar mijn moeder of ze komt bij ons. Ik baal dar soms van, puur omdat ik het voel als MIJN dag met MIJN kinderen en ik, heel egoïstisch, geen zin heb om ze te delen . Ik doe ook boodschappen op die dag, en eerlijk is eerlijk, dan is het heel handig dat oma meegaat. Maar veel vaker heb ik het gevoel dat ik geen twee, maar drie kinderen heb omdat ik steeds moet opletten dat oma geen 'gekke' dingen uithaalt. Mijn moeder is 75, dat moet ik er misschien bijzeggen. En ik ben dol op haar, maar het blijven gemengde gevoelens op zo'n dag. Maar daar komt bij dat ik naast die dag erg weinig gelegenheid heb om naar haar toe te gaan, gewoon omdat ik werk of thuis druk ben na mijn werk.

Mijn man gaat dus ook naar zijn ouders met de kinderen om dezelfde reden. Met name ik, heb na de geboorte van de oudste heel wat moeten verdragen van mijn schoonouders, en de verhouding is voor mij onherstelbaar beschadigd. Daarbij verschillen we ronduit in ALLES van mening. Het is een hele tijd lang een strijdpunt geweest tussen mijn man en mij, en op een niveau dat ik dacht dat het ons onze relatie zou kosten. Ik voelde me door hun enorm gekwetst, en hij, doordat hij daar was opgegroeid en het daardoor als 'normaal gedrag' beschouwde, zag het probleem niet. Waardoor ik hem ervan beschuldigde niet achter mij te staan en hij ook de vijand werd. En hij moest steeds kiezen tussen mij en zijn ouders en dat mij hoogst kwalijk nam.

Van 5 bezoekjes per jaar wilden ze ineens 3 keer per week onaangekondigd aan de deur staan. Op de meest ongelegen momenten. Zo kwamen ze op een doordeweekse avond nadat wij gewerkt hadden steevast binnenvallen als we gingen eten. Eerst gingen ze aan tafel zitten met de mededeling: we gaan zo spelen!! We gaan spelen, he? Heb je geen zin om te spelen?!' wat als resultaat had dat onze zoon niet meer wilde eten. Ik heb gevraagd ons eerst rustig te laten eten en even op de bank te gaan zitten. Toen gilden ze vanaf de bank naar de jongens :x, resultaat hetzelfde. Ze zijn mega-druk, gillen, liggen op de grond (ze zijn allebei 70+) en op zo'n moment wil ik na mijn drukke werkdag gewoon van dat uurtje samenzijn genieten zonder dat er mensen bij zijn, zeker zij niet . Ik kan een boek schrijven over wat me stoort, maar je begrijpt het vast ook zonder dat ik dat doe. Uiteindelijk heb ik na veel verdriet er mijn man van kunnen overtuigen dat dat bezoekje om die tijd niet handig is. Hij heeft ze toen verteld (met enorm veel moeite, hij kan het bijna niet opbrengen) dat ze op die dag niet meer konden komen, dat het gewoon te druk en onhandig was. Commentaar van SM: 'ja, jongen, dat bezoek is soms de enige reden dat je pa uit z'n bed komt, het idee dat hij, misschien de laatste keer, zijn kleinkinderen mag zien....':x:x. En nee, hij is niet ongeneeslijk ziek :x.

Nu gaat mijn man dus op zijn dag (en ergert zich vaak enorm aan hen, en ook aan het feit dat hij zijn kinderen niet voor zich heeft) en zie ik ze nauwelijks. En toch blijft het knagen, en dat zal ook wel niet overgaan. Ik probeer het te accepteren en ik probeer zo weinig mogelijk kritiek naar mijn man te spuien. Wat moeite kost. Maar het werkt echt beter als ik het niet doe, en dan is mijn man ook eerlijker naar mij toe over hun (snap je wat ik bedoel?).

Ik heb wel de indruk dat jou man er aan herinnerd moet worden waarvoor die dag bedoeld is. HIJ moet tijd doorbrengen met zijn kinderen. Bezoekje van opa en oma: prima, boodschapje: prima, maar het moet primair om hen drieën gaan. Kun je dat aan hem uitleggen, zonder je SO ook maar te noemen? Dat het voor jou erg belangrijk is dat ze die 'alleentijd' hebben samen, maar het er niet echt van lijkt te komen? Dat de kinderen die onverdeelde aandacht van papa nodig hebben? Het is geen klusjesdag, maar een dag waarop ze samen iets doen.

Verder vind ik dat je SO alle grenzen overschrijden met het frequente 'aanwaaien' en het poetsen en opruimen. Dat is off limits. Het is fijn als je man er iets van zegt, maar als hij dat niet doet: het is ook jouw huis en jouw spullen, en je staat in je recht om te zeggen dat je dat niet wil (ik waardeer je hulp, maar dat wil ik echt zelf doen, niet meer doen aub). Gewoon duidelijk (en vriendelijk) zijn. En ook dei bezoekjes: daarvan kun je zeggen dat ze welkom zijn, maar wel graag even bellen vantevoren. dat is je goed recht. Het is moeilijk om dat te doen, dat weet ik. Aangezien mijn man het niet deed en het voor mij onoverkomenlijk was, heb ik het zelf gedaan. Geeft mij het gevoel dat IK weer controle over de situatie heb, en niet dat zij bepalen wat er in mijn huis met mijn kinderen gebeurt. Achteraf was mijn man ook nog blij dat ik het heft in eigen hand nam. (ik heb meestal vooraf overlegd of ik dat mocht/kon zeggen, en hij was meestal blij dat hij het niet hoefde te doen). En altijd vanuit MIJN gevoel, dus 'ik vind... 'ik voel'.... 'ik heb behoefte aan' en nooit vanuit de redenering dat zij vervelend waren of dat ik hun niet wilde.

Heeeel lang verhaal, sorry, maar het was zo herkenbaar dat ik wel moest reageren!

 

Ik vind niet dat jij dat te bepalen hebt voor je man...
Jij kan niet voor hem beslissen om de papadag af te schaffen..
Als ik met zoiets bij m'n vent aankom dan zegt 'ie gewoon : 'waar bemoei jij je mee, dat bepaal ik zelf wel' als ik gokken mag
Met veel dingen heb ik de figuurlijk broek aan maar wat hij moet
doen met zijn papa-uren of andere vrije uren dat is niet aan mij en terecht Hoeft íe bij mij nlk. ook niet mee aan te komen

 

Wat doe je op het moment dat je SO's de deur uit zijn en de kids zijn high van een sugar rush en vervelend omdat ze hele dag vol gepropt zijn met snoep, koek en teveel prikkels?

Ik weet wel wat ik gedaan zou hebben. Namelijk de kids weer overhandigd aan papa met de mededeling dat het zijn probleem is aangezien hij ook de mede oorzaker is. Dat geld ook voor de nacht, hij zou dan degen zijn die eruit zou moeten en niet ik.

Wat betreft het "ondankbaar" zijn. Je hebt toch nergens om gevraagd? beter gezegd je hebt zelfs aangegeven dat je het niet wilt hebben. Dus hoef je ook niet dankbaar te zijn. Gewoon elke keer weer steeds duidelijker zijn dat je het "NIET" wilt hebben.

 

Ik heb geen reacties gelezen, maar ik vind dat papa zijn dag mag indelen zoals hij het wil. Zou wat zijn als mijn man mij gaat vertellen wat ik wel en niet mag doen op mijn vrije dagen met de kids.

Maar ik zou het wel zonde van het geld vinden als papa op elke papa dag toch gaat werken en opa en oma oppassen. Dan kan hij beter weer echt gaan werken en de kids bij zijn ouders brengen.

 

Zoals vele hier al aangeven zou je eens een goed gesprek met je man aan moeten gaan. Wat jij vervelend vind en wat je graag anders zou zien of wat je anders had verwacht aan de situatie.
Wat betreft je schoonmoeder ... leg haar uit dat je steeds dingen kwijt bent en dat je het op prijs stelt dat ze poetst maar dat dat niet nodig is omdat de poetsvrouw dan niets meer heeft te doen. En misschien dat je het te prive vind als zij (je schoonmoeder) dat doet.

Uiteindelijk is het jou leven en die van je man en je kids. En inderdaad is het vervelend als je man het anders in vult dan dat jij verwacht had maar misschien als je het hem vraagt dat er inderdaad uit komt dat hij het te druk vind of te druk heeft met zijn werk en dat hij zich verantwoordelijk voelt voor zijn werk en dat hij dacht dat dit misschien een goede oplossing was.

 

Wees blij dat je schoonouders leuke dingen ondernemen met de kids, je huis poetsen etc. Je man kan fijn wat dingen tussendoor doen enzo. Heerlijk toch als de kids t fijn hebben die dag en je huis ook nog Gedaan wordt. Geloof me je kan het slechter treffen hoor, oke je man moet geen werkdingen doen op zn vrije dag, maar verder vindt ik dat je zeurt, je had het zoveeeel slechter kunnen treffen!

 

Ik sluit me hier bij aan. Ik vind eigenlijk ook wel dat je een beetje zeurt. Je man moet lekker zelf weten wat hij die dag doet. Jij moet werken, en zoveel je man, kids en schoonouders hebben een leuke dag.

Kijk dat jij problemen hebt met je schoonouders houd niet in dat je kinderen dan niet vaak bij je schoonouders mogen zijn.

 

Wat een rare reactie zeg... Wie ben jij om te bepalen wat en hoe je man de dag in deelt met zijn kind. Hij plant zijn dingen maar op een andere dag in? Brrr krijg echt de kriebels hiervan.

En een band opbouwen?? Neem aan dat je man gelijk mee helpt in de zorg voor je kind vanaf de geboorte. Of heb ik nou zo'n speciale man die meer dan genoeg met zijn jongens doet al vanaf de geboorte.