vriend zoekt elke keer uitvluchten, krijg ik het idee. Onze dochter heeft gisteren haar 2e verjaardag gevierd en nu begin ik toch er weer eens over na te denken dat ik toch maar eens weer stop met de pil. Ondanks bij mij PCOS voor mijn zwangerschap is geconstateerd, is onze dochter snel en op natuurlijke wijze verwekt. Ik denk er toch aan dat ik niet altijd met zo een diagnose, even snel zou kunnen zwanger worden. Vorige week heb ik hem duidelijk gevraagd wat hij van een tweede kindje denkt. En hij zei: absoluut, daar hebben we het toch altijd over gehad. Daarop had ik geantwoord: "als je toch je twijfels er zou over hebben, zeg het me, want dan laat ik een spiraaltje plaatsen". Nee nee, we zouden als het op natuurlijke wijze terug lukt (was ook de afspraak van mijn kant uit) voor een tweede kindje gaan. Goed, dat thema was dus besproken. En ik vertelde dat ik er aan toe was om met de pil te stoppen. Tja... maar toen kwam het: "kom, we zijn toch nog maar pas verhuist en heb net sinds een dik jaar mijn nieuwe job met nieuwe verantwoordelijkheden, en dan nog het huishouden... hoe moeten we dat voor elkaar krijgen?" Ja inderdaad, we werken allebei fulltime, maar er zijn voldoende mensen die in de zelfde situatie zitten! Die kunnen het en wij niet? Ik weet niet goed wat ik met mijn man moet aanvangen. Ik zet hem niet onder druk omdat alleen IK een tweede zou willen, nee hij ook! Ik zou er mij bij neerleggen als hij zou zeggen "een tweede hoeft niet" Buitenom dat mijn man naar de 37 jaar toegaat en nog eens met het idee dat het misschien deze keer toch wat langer zou kunnen duren, wil ik eigenlijk hem nu voor de keuze zetten: of we laten de natuur vanaf nu zijn gang gaan voor de komende 5 jaar ofwel gaat er bij mij nu een spiraal in, en wordt er niet vroegtijdig uitgehaald om dan toch eens later nog voor een kindje te gaan. Tja, bij ons dochter hebben we de natuur zijn gang laten gaan wegens mijn PCO en met het idee dat het toch lang zou kunnen duren. Man zelf had op dat moment nog niet echt de behoefte naar een kind, maar hij was er toch dolblij mee dat ik een positieve test in mijn handen had! Net alsof hij eerst verplicht moest worden tot iets om daarna zelf met volle teugen ervan te genieten. Heeft dit misschien te maken met koudwatervrees? Hoe moet ik hiermee omgaan? We kunnen er open over praten, dat is het niet, maar ik krijg het idee dat hij eerst in koud water moet gegooid worden om daarop dan te kunnen reageren...
Wat ik gelijk dacht...die baan blijft toch nog je hele leven en je huishouden ook toch? Dus dan zou de tweede nooit kunnen komen?
Daar heb je gelijk in, misschien moet ik dit dan toch zo eens duidelijk zeggen. En zijn nieuwe job... tja, hij heeft inderdaad meer verantwoordelijkheden gekregen en zijn werkuren blijven hetzelfde. Pas verhuist, ja inderdaad we hebben een groot huis gekocht, speciaal omdat we een extra kinderkamer wouden voor een evt. 2 kindje. Het enige waar ik dan een beetje tegenop zie, nu ja heeft niet echt met tegenopzien te maken maar we hebben nog 2 honden en die hebben ook hun aandacht nodig. Misschien zijn de honden wel niet het probleem, maar eerder ons idee over "huishouden". Ik kan gemakkelijker een dag eens niets doen, terwijl vriendlief alles tip top wil hebben en dat legt bij mij dan een bepaalde druk op. Niet dat hij niks meedoet in het huishouden, integendeel. Op dit moment werken we aan dit "huishoudprobleem" sind 1,5 week om alles een beetje losser te ervaren.
En een hulp in de huishouding? met 2 fulltime banen moet dat mogelijk zijn toch? wij hebben ook hulp, op woensdag wordt er 3 uurtjes gepoetst voor 30 euro.. als het dan op maandag troep is, kan je daar toch relaxter mee omgaan omdat je weet dat woensdag de boel van onder tot boven wordt gesopt.. Ik werk maar 3,5 dagen en toch hebben we die 30e er voor over, we zijn beiden minder gestresst wat betreft het huishouden en houden zo tijd over voor de kleine en voor elkaar! Het geeft echt rust in je hoofd! bij ons is het echt waar elke cent waard! weekend is weekend en vrije tijd is niet om te poetsen maar om er met elkaar een leuke tijd van te maken! Succes!
Hulp zijn we inderdaad al aan het zoeken. Maar helaas is hier de vraag aan hulp groter als aan aanbod. We dachten eindelijk iemand gevonden te hebben... maar zij heeft angst van honden... Vrije tijd is vrije tijd, ik geef je daar gelijk in. ´s avonds als we thuiskomen, zijn we beiden eerst met honden en kind aan de slag. Enkel als het gras moet afgereden worden... maar dan zet ik onze dochter in de schommel in de tuin en kan manlief meegenieten van het tafereel ondertussen. Om 19 uur gaat dochterlief naar bed en dan proberen we zo dat de ene kookt terwijl de andere stofzuigt/afstoft of andere taken. Ik wil zoveel mogelijk (nu we nog geen hulp hebben) in de week klaar krijgen zodat er in het weekend niks moet gebeuren. Mijn weekend is heilig! Het enige wat er in de week onder lijdt, is een beetje tijd voor mij en mijn partner samen. Alhoewel ik dit niet zo storend vind. We hebben allebeide geen speciale hobby´s zodat we dan toch de uurtjes die er toch nog over blijven, toch aan elkaar spenderen.
tsja, lastig... er is altijd wel een reden te bedenken om het uit te stellen sinds begin dit jaar staat ons huis te koop omdat we groter willen wonen. in mei was ik al gestopt met de pil maar 2 maand terug ben ik mijn baan kwijt geraakt door de goede economie in nl ondanks dat ik nu thuis zit met een uitkering (de banen liggen niet voor het oprapen) zetten we onze kinderwens wel door. desnoods zelf even iets minder maar onze wens laten we ons niet afpakken door wel of niet een baan. succes
Is het niet mogelijk dat 1 van jullie een halve dag minder gaat werken en dan die ochtend of middag een aantal dingen in het huishouden doet, terwijl jullie dochter bij de oppas/kinderdagverblijf/creche zit? Heb je net even meer tijd voor bepaalde dingen en dat kan misschien wat meer rust geven en de druk van de ketel nemen.
Bij mijn man en zijn functie lukt dit niet. Ikzelf heb geprobeerd om minder te werken en dit proberen heb ik een jaar volgehouden, maar dit lukt met mijn job niet. Resultaat: ik was al werkende/telefonerende thuis het stof aan het afnemen en werd minder betaald omdat ik zogezegd minder uren op kantoor deed... Ik werd er enkel meer gestressed en ziek door. Nu ik weer fulltime op kantoor werk, heb ik toch meer rust in mijn hoofd.
moeilijke en lastge situatie, ik denk toch dat jullie keuzes moeten gaan maken. wat wil hij en wat wil jij? zet dat op een rijtje en probeer daar een conclusie uit te trekken waar beide het mee eens zijn. als je voor een kindje kiest is er een kans dat je een tijdje uit de running bent bij je werk( is dat op te lossen? ) wil je hulp in huishouding terwijl jij niet thuis bent? wil je fultime blijven werken en je kinderen de hele dag missen? is het financieel nu haalbaar? kan jullie relatie de druk van een zwangerschap nu aan? allemaal dingen om over na de te denken. ik hoop dat jullie tot een mooie conclusie komen.
Wij willen een tweede kind, dat is zeker! Hulp in huishouding terwijl we niet thuis zijn: daar zijn we beiden mee akkoord. Ja ik blijf fulltime werken en ga de kinderen de hele dag missen. Ik kan mijn kinderen veel liefde geven als ik thuis blijf, dat klopt, maar dan blijven ze ook met een lege maag zitten en dat brengt ons ook niet verder. Minder werken lukt niet, of je doet de job voltijds, of je doet de job niet. Niet dat mijn werkgever het niet wil dat ik minder ga werken, het is gewoon in mijn sector niet haalbaar omdat wij 24 op 24 uur bereikbaar moeten zijn in sommige situaties. Ik heb het een jaar uitgeprobeerd en ik ging er meer aan kapot. Sinds ik weer voltijds op kantoor zit, is er een last afgevallen. Nu is kantoortijd "werktijd" en thuis "vrije tijd" en valt het gezinsleven met mijn "carrière" leven (zal het zo maar noemen) in harmonie. Financieel is het nu haalbaar, omdat ik sowieso fulltime blijf werken, er blijft dan minder over, maar dat is bij iedereen zo. die laatste vraag is een goed vraag! Onze relatie is heeeeeeeeeeeeel stabiel en ookal ontploft er eens een bom, wij praten altijd en komen er ook altijd uit (nu ja, "altijd " mits dit thema...) De druk waar we mee te maken hebben, ligt enkel aan het feit dat mijn wederhelft ... ik weet niet hoe ik het moet beschrijven... een huis zo schoon wil hebben zoals toen er nog geen kind was. Maar met een kind verandert dat nu eenmaal... Ik laat het nog even rusten en denk er volgend weekend nog even met vriendlief er over te praten.