Ik mis m'n buik niet. Ben blij dat ik weer normaal m'n benen kan scheren, opstaan, bukken en vooral lekker op m'n buik slapen! Maar ik mis wel de bewegingen die ik de afgelopen maanden heb gevoeld. Dat vond ik toch wel heel bijzonder en speciaal. Daarvoor in de plaats hebben we natuurlijk wel een supermooi mannetje gekregen die ik nu lekker kan knuffelen. Dat is toch wel het mooiste wat er is.
Ik mis mijn buik ook helemaal niet. Sowieso het zwanger zijn niet. Dit is vele malen leuker. Heb ook geen je van het zwangerschap gehad, maar voelde me vooral een plofkip. Nu is alles weer een beetje normaal.
Ook ik mis de buik niet. Ook het zwanger zijn niet. Tuurlijk is het bijzonder om je kindje te voelen schoppen in je buik. Maar zie mijn kindjes veel liever in mijn armen!
Super zwangerschap gehad... kon tot het einde eigenlijk alles.. maar die buik missen?? Nee.. heb nog wat kilo's over van de zwangerschap en die wil ik er ook wel weer af.. Dat mannetje is veel te leuk, en daar had ik die buik voor.
Hier ook geen dag gemist!!!! Oohhh wat was ik blij dat ik er vanaf was!! Nu zie ik andere zwangere en dan denk ik pfff wat erg!!! Hoop echt wel op nog een kindje maar die zwangerschap....??? Oh en jammer genoeg is er nog wel een restje buik over zegt mijn vent heel lief: zit er alvast wat rek in voor de volgende haha
ik mis mijn buik ook niet, heerlijk weer op me buik slapen en rug mmmm haha.. moet wel zeggen als ik vrouwen zie die zwanger zijn is toch wel weer mooi , en dan weer trots te zijn haha en die bewegingen ,ook heel bijzonder! HEB ER HEERLIJK VAN GENOTEN!
Ik miste mijn buik ook niet. Lastige zwangerschap gehad en hij zat alleen maar in de weg. Vond t dan ook heerlijk dat ik mijn oude broeken weer aan kon. Maar nu een jaar na mijn bevalling betrap ik mezelf er steeds vaker op dat ik terug denk aan mijn zwangerschap en het bijzondere gevoel van leven in mijn buik
Ik mis werkelijk helemaal niks van de zwangerschap Ook niet het getrappel in mn buik ofzo..ben vast de enige die dat toch maar een wat buitenaards gevoel vond Ben heel blij dat ik alles heb mogen ervaren maar zwanger zijn ben ik niet voor gemaakt Nou heeft de HG die de hele zwangerschap duurde de ziekenhuisopnames en mn bekkenpijn vanaf een week of 20 denk ik ook wel mijn gevoel nogal bepaald mja.
tegen mij zei iedereen op eind van mn eerste zwangesrchap ook geniet er maar van straks ga je je buik nog missen hoor! nou eerlijk gezegd.. ik was blij dat ik mijn meisje gewoon vast kon houden ipv die aardverschuivingen in mijn buik (erg druk en groot kind) kon amper nog liggen, want als ik op ene zij lag trapte ze zo hard tegen matras dat ik wel moest verschuiven en aan de andere kant kreeg ik flinke porren.. sliep amper nog, daarnaast mn bekken en rugpijn.. nee ik was blij dat ik haar gewoon vast kon houden en heb mn buik eigenlijk niet gemist
ohh ik miste mijn buik eerst ook niet.... maar later vond ik het toch wel heel erg jammer.... en ging ik mijn buik toch missen. al is het alleen maar dat mensen netjes voor je opstaan als je wilt zitten hihi
Ik mis mijn buik ook niet! Ik kan eindelijk overal weer bij! Toen ik voor het eerst mijn schoenen weer aandeed, dacht ik: Oh kijk, ik kan het weer!
Bij mijn zoon mijn buik ook helemaal niet gemist.. wat was ik blij dat ik daar vanaf was en hem in levende lijve eindelijk kon aanschouwen. Bij mijn dochter* mistte ik mijn buik wel heel erg, maar dat kwam doordat ze zo vroeg geboren werd natuurlijk. Deze keer kan ik niet wachten tot mijn buik eindelijk weg is. Veel te groot en onhandig, kan niks en kan nergens bij. Pfff..
heel herkenbaar! Ik ben van nature al een stevigerd en vond het wel fijn dat ik mijn buik tijdens de zwangerschap niet weg hoefde te stoppen want ik had nu een goede reden om "dik" te zijn. ik weet het, 't zit tussen de oren. maar op het eind vond ik er echt niks meer aan, ik kon mezelf amper nog aankleden en opstaan vanuit ligstand was een ramp! Ik grapte ook elke keer: Bel maar een takelwagen om me op te hijsen"
haha nee hoor je bent niet de enige. ik moet eerlijk zeggen dat ik de hikjes soms best irritant vond maar aan de andere kant, liever veel beweging ed dan helemaal niks voelen. Heb dat 1 dag lang gehad en kneep hem toen wel even. ik zat toen al aan de termijn dat je dagelijks iets moest voelen.
De eerste keer heb ik naderhand mijn buik ook niet gemist. De bewegingen vond ik tijdens de zwangerschap wel fijn maar toch ook wel een beetje gek... Toen ik bevallen was vond ik het heerlijk om alles weer te kunnen doen! Deze keer herken ik bewegingen beter, voelen ze vertrouwder aan en vind ik het heerlijk om die buik weer te hebben! Denk zelfs heel vaak 'oh ja, zo was het' en achteraf heb ik het misschien toch wel gemist. Vooral ook nu ik soms besef dat ze nu nog zo lekker dicht bij me is en ik de enige ben die haar zo veel voelt... straks is dat niet zo en is ze, net als onze eerste, zo snel groot... denk wel dat ik het deze keer ga missen!
Ik vind het zooooo fijn dat ik weer zelf sokken en schoenen aan kan doen! Nee ik mis mn buik zeker niet (helaas is er nog genoeg over). De schopjes vond ik wel leuk om te voelen maar om te zeggen dat ik dat wel mis nu, nee helemaal niet! Ik vind zwanger zijn zoizo helemaal niets, maar mijn mannetje vind ik fantastisch, dus misschien heb ik het daar nog wel een keer voor over, maar geloof niet dat t een hobby gaat worden...
soms mis ik mijn buik wel,... bijvoorbeeld bij de was opvouwen makkelijk zo buik dan.... maar voor de rest mist ik hem idd niet....