probeer ervan te genieten, het is zo bijzonder! Mijn schoonzusje en ik waren ook tegelijk zwanger. Zij had de perfecte zwangerschap, mijn meisje heeft wat problemen. Binnen 2 weken ga ik bevallen (wordt gepland). Afgelopen dinsdag is mijn schoonzusje bevallen. Hoe en wat ga ik hier niet allemaal opschrijven, maar mijn neefje heeft door doktersfouten maar 9 uur mogen leven. dit is zo triest. Ik zie enorm tegen mijn bevalling op, alles wordt overschaduwd door het overlijden van mijn neefje, die kerngezond was. Een kindje is zoiets bijzonders, geniet ervan dat je zwanger bent en ga elkaar niet uit de weg omdat je anders denkt...
Ik ben nu toevallig ook samen zwanger met m'n zus. Ze loopt ongeveer 3 weken voor op mij. Ik vind het juist geweldig! Tja, het momentje van jullie liep misschien wel even anders, maar je gunt elkaar toch gewoon een leuke, gezonde zwangerschap en bent toch blij voor elkaar???? Ik snap het probleem niet zo.
Het enige wat ik je kan zeggen is geniet er samen van... Mijn zusje 28j is 1,5 jaar bezig geweest om zwanger te worden... Nu bijna 26 weken zwanger.... Aangezien mijn vriend de gene was die mocht zeggen waneer we zouden gaan beginnen... En de maand dat hij zij we gaan er voor werd ik direct zwanger.. Het resultaat is dat er 5 weken verschil zit tussen mijn zusje en mij (ik ben net 30) geworden...en nu bijna 21 weken zwanger... We gunnen het elkaar onwijs en maken ook plannen om in haar verlof leuke dingen samen te gaan doen.... ( ik werk niet) en ook samen een buiken fotoshoot te gaan doen... Het mooie van het verhaal is dat mijn zusje en ik een jaar of 3 geleden zeiden tegen ons mam, MAAAA stel u nou eens voor dat we tegelijk zwanger worden.... Waarop ons ma zei... Als jullie het maar laten... Dus toen me zusje zwanger was en had verteld dat ze zwanger was deden wij dat ongeveer 3 weken later... En toen zei me moeder... Ik zei nog zo niet tegelijk zwanger worden... Ookal vind ze het ongelovelijk leuk dat haar dochters tegelijk zwanger zijn en ook beide een meisje krijgen.. Gewoon genieten en doe slim bespreek met je zusje de namen.. Mijn zusje en ik hadden de zelfde jongensnaam... Echt ongelovelijk maar het zal je maar gebeuren... (gelukkig krijgen we een meisje) Groetjes
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb een beetje hetzelfde meegemaakt. Mijn jongere zusje was zwanger van een tweeling. Zij was 5 maanden zwanger toen ik ook zwanger raakte van onze dochter. Ik vond het jammer dat ik niet de eerste was als oudste; ik had een relatie van toen al ruim 2 jaar en mijn zusje raakte zwanger toen ze nog maar 2 maanden samen was met inmiddels helaas haar ex. Gelukkig reageerden mijn ouders helemaal blij en mijn moeder kon zich al direct in mij verplaatsen, dat het best moeilijk moest zijn voor mij. Al vond ik dat echt heel erg meevallen omdat ik gewoon heel blij was met mijn zwangerschap en samen met mijn zusje zwanger kon zijn. Ik heb me er gewoon nooit iets van aangetrokken en dacht maar zo; nu groeien ze lekker met zn drietjes op. Daarnaast was het in mijn schoonfamilie heel bijzonder. De jongste kleinkinderen van mijn schoonouders zijn nu 18 en 15, dus zo'n klein babytje erbij was voor hun een cadeautje! Nu ik zwanger ben van onze zoon, zonder dat mijn zusje zwanger is voelt wel specialer moet ik bekennen. Ik ben nu de enige die zwanger is, maar mensen zijn net zo belangstellend als toen. Wat echt heel leuk is is dat onze dochter en mijn twee neefjes dus ongeveer even oud (ze zijn nu allemaal 3 jaar) zijn en ze spelen heel graag met elkaar. Probeer gewoon lekker van je zwangerschap te genieten samen met je zus, want eigenlijk is dat toch heel bijzonder, samen zwanger zijn? Succes!
bij de oudste was ik zelfs met beide schoonzussen zwanger!!De tweede weer met die ene schoon zus alleen werd het bij ons een miskraam. Van derde samen met mijn eigen zus en mijn vriendin! Heel bijzonder vond ik dat...ook leuk voor de grootouders want het groeit lekker met elkaar op...en je bent er zelf bij in hoeverre je met elkaar dingen deelt. Met de ene zus deed ik alles tot aan babyshoppen toe terwijl ik met de andere helemaal niet zoveel besprak...gefeliciteerd en geniet van het wonder dat in je buik mag groeien! oja en je ouders draaien wel bij denk ik!!
Het lijkt mij fantastisch om gelijk zwanger te zijn met mijn zus. Zij heeft allerlei medische problemen en heeft daardoor hun kinderwens moeten uitstellen. Nu mag ze zwanger worden (behalve na een zware medicijnkuur, dan moeten ze weer 3 maanden wachten), maar het is na ruim een jaar nog niet gelukt. Ik was de eerste keer in ronde 2 zwanger en nu in ronde 1. Het voelt voor mij heel dubbel om het aan haar te moeten gaan vertellen. Bij mij gaat het leven bijna van een leien dakje, terwijl bij haar alles moeite kost. Ik gun het haar zo ontzettend... We wonen alleen niet dicht bij elkaar of bij onze ouders in de buurt (we wonen in een soort driehoek, van de een naar de ander is steeds ongeveer een uur rijden), wat het samen bijzondere momenten beleven lastiger maakt. Maar het lijkt me echt zo gaaf, mochten zij binnenkort zwanger worden!!
Ben ook tegelijk met m'n zus zwanger. Wij lopen zon tien weken voor. Het leek me eerst heel erg leuk maar ik heb het er nu wel moeilijk mee soms. Ik merk dat ze niet zo goed tegen de aandacht kan die ik krijg, vanwege m'n bekkenpijn. Het heeft ons best moeite gekost zwanger te raken en wij zijn dolgelukkig en nu is zij ook zwanger. Ze is sowieso al dikker dan ik ben en zij heeft al een hele buik. Bij mij begint nu pas echt " het" buikje te komen. Laatst op verjaardag dachten mensen ook dat zij verder is dan wij en ze heeft ook ineens dezelfde klachten als ik. Toen ik een vraag kreeg over de fysio kreeg ik een reactie van "bekkeninstabiliteit? Nu al?!hoe ver ben je dan?!" met andere woorden.,stel je niet zo aan. Het lijkt nu wel een beetje een competitie. Beetje jammer maar misschien zie ik het wel zo en maak ik me druk om niks.
Jammer dat je het als een probleem ervaart ts! Ik zou het geweldig hebben gevonden! Lekker samen shoppen, kletsen en buikfoto's maken... Nu is mijn zusje 6 jaar jonger dus zal wel niet zo snel gebeuren... Maar goed, onze band is dan ook supergoed. Ze is ook bij mijn tweefe bevalling geweest.
Ik was samen met mn schoonzus zwanger, zij is maandag inmiddels bevallen van een zoontje en ze hebben al een dochtertje van bijna 3. Ik vind het geweldig! M'n ouders 'krijgen' er in 2 maandjes tijd 2 kleinkids bij. De band tussen ons is ook anders geworden, veel meer betrokken met elkaar, veel contact, wat daarvoor veel minder was! En als ik dat kleine ventje dan zie wat net geboren is denk ik: ooooh ik wil niet zo lang meer wachten!!!
proest. meid wees verdikkeme blij dat je zwanger bent! en dan zeuren over zoiets! mijn schoonma zei glas hard toen we het met 10 weken vertelde ach het kan nog mis gaan ik heb ook een miskraam gehad met 11 weken. en bij de tweede zijn we niet eens gefeliciteerd wat ze zijn pas langs geweest toen de kleine meid 2 weken was. ik was met de 2de tegelijk zwanger met een vriendin zo leuk! samen zeuren en klagen heerlijk. de hele tijd zeiden we als we maar niet tegelijk bevallen. nou dat gebeurde niet maar mijn dochter werd geboren op haar oudste zijn verjaardag
Even een misverstandje uit de weg halen: Mijn comment 'wat verschrikkelijk' sloeg op het bovenstaande verhaal van Mariki, over haar overleden neefje.
Sorry, maar volgens mij "zeur" ik nergens over, ik vroeg me gewoon hoe anderen er over dachten. Ik ben ontzettend blij voor ons alle twee, en na 14 rondes kun je je vast wel voorstellen hoe blij we zijn. Mijn zus en ik hebben alleen ontzettend veel meegemaakt en ik wilde graag even mijn verhaal kwijt na zon enerverende dag als gister. Het is fijn om te lezen hoe anderen dit ervaren hebben en er mee omgegaan zijn. Super als je een leuke ervaring hebt maar geen enkele relatie is het zelfde... Het laatste wat ik wil is dat iets super moois uitloopt op een heikelblok. En idd dat verschikkelijk sloeg totaal ergens anders op. Iets wat ook erg treurig is. Lees je even in voor je reageert. Andere meiden bedankt voor het delen van jullie ervaringen. Mijn relatie met mijn zus is gewoon niet altijd even stabiel en ik wil dat het voor iedereen een super tijd wordt!
Ik weet niet waar je op doelt, toch bedankt voor je eerlijke mening in je vorige post. Ik proef enige irritatie, dus laten we het van mij betreft maar afsluiten.
Hey, Heb alleen beginpost gelezen.... Ik zou het ook wel vervelend vinden dat je nieuws nu een beetje in het water is gevallen...was toch speciaal voor jullie....Maar daarna ff relativeren en ervan genieten, beide zwanger is toch super!! Dat ze wat nerveuzer is en wat depressief reageerd en jouw dingen aan wil praten moet je gewoon negeren en je eigen daar niets van aan trekken...niet iedereen is even zeker over een zwangerschap en sommige zijn gewoon wat negatief om niet teveel te voelen mocht het mis gaan....wat soms wel voor komt! Hier was het dan niet met mijn zus....die heb ik niet hihi Maar met de beste vriend van mijn man...die belde ons op, ik was 9 weken zwanger en we wilden nog ff wachten met tegen iedereeen zeggen...had net die dag een goeie echo gehad!! Hij heel vrolijk en toen kwam het! We zijn zwanger!!! we zijn 7 weken!! Komt mijn man heel droog...ja wij ook...........was het ff stil aan de andere kant hahaha. Maar was wel super leuk samen zwanger zijn hoor!!
Ik had trouwens ook het volgende: Door mijn mmm-en mk-achtergrond ontkwamen we er niet aan om al vrij snel bij mijn collega's open kaart te spelen. Ook kreeg ik al vrij snel de bekende kwalen, die niet te verbergen waren. Medeleven van collega's alom. Hartstikke lief, en ik genoot intens van de aandacht. Na 3,5 jaar was ík eindelijk aan de beurt! Toen ik een week of 12 was, hoorde ik 'ineens' dat een andere collega ook zwanger was, zelfs al een week langer dan ik. Dat voelde wel heel raar: ik heb met haar en directe collega's uitgebreid gesproken over mijn hoop&vrees vanwege een eerdere mk rond week 7. De zwangere collega heeft al mijn verhalen aangehoord, maar niet verteld dat zij ook zwanger was. Tuurlijk, het is haar goed recht om het nog even voor zich te willen houden. Maar ik voelde me wel een beetje raar... ik kon het gevoel niet precies beschrijven... Een beetje genept? Alsof ik een enorm theater had gemaakt van mijn zwangerschap en de achtergrond ervan, en zij 'even' met een houding van 'het is allemaal een makkie' zwanger werd, en dat meededeelde alsof het niets was. Heel vreemd, want mijn 'genepte' gevoel is natuurlijk totaal onterecht, en ik kan mijn collega niets verwijten. Het is misschien dat ik mezelf met terugwerkende kracht enigszins hysterisch vond..? De zwangere collega had ook geen kwaaltjes, dus ze kwam op mij ineens zoveel sterker over, dat ik er geintimideerd door raakte. Misschien dat dat een betere beschrijving is van mijn gevoel... ik weet het niet. Moeilijke materie!
Wat jammer dat jullie het niet leuk vinden om samen zwanger te zijn. Ik was vorige keer ook samen met mijn zusje zwanger (we scheelden 10 weken, uiteindelijk zit er maar 7 weken tussen onze kinderen). Ik vond het juist erg leuk om dat met haar te delen, we hebben allemaal foto's gemaakt waarop we samen dik staan te wezen. En onze kinderen (ik een jongens, zij een meisje) zijn gek op elkaar, echt dikke vriendjes. Het is zo leuk om te zien hoe die twee bij elkaar horen, het lijkt wel een tweeling. En dat je ouders in shock zijn, kun je ze toch amper kwalijk nemen, haha. Zo ben je alleen maar papa en mama, en het volgende moment ben je ineens dubbelop opa en oma in wording!
Sorry dan heb ik je idd verkeerd begrepen....ik vind dat je er goed mee omgaat, nogmaals vervelend dat het niet anders is maar misschien komt dat nog