Ik heb laatst ook al een keer een topic geopend over dat je nu wel weet wie je eigen vrienden zijn, maar ik wil nu even ingaan op mezelf. Ik ben gewoon ontzettend teleurgesteld, want ik dacht te weten wie mijn beste vriendinnen waren. Maar juist nu ik ze graag bij me zou willen hebben hoor ik haast niks meer van ze. Afspreken is ineens een probleem, terwijl die ene vriendin juist de deur eerst zo´n beetje bij me plat liep. Ik heb ze nu al weken niet gezien of gesproken en ik begrijp er niks van. Ik Zal wel iets verkeerd hebben gedaan, maar ik heb geen idee wat. Ja misschien zijn ze erover gevallen dat mijn man en ik geregistreerd partnerschap hebben gedaan en dit alleen met onze eigen gezinnen waaruit we komen. Hoe moet ik hier nu mee omgaan?
Het is altijd moeilijk ...nik heb het zelfde en ben er nu bijna maar wil dan ook niet dat e de deur straks wel plat lopen ..
Hier ook zo iets! Ik ben nu bijna 2 weken thuis met verplichte bedrust nou mevrouw heeft zich 1 keer laten zien voor ongeveer 10 minuutjes:S geen berichtje of niks verder... maar ondertussen wel elke dag gaan winkelen met de andere buurvrouw en maar klagen dat ze het zo druk heeft en wel graag wil langs komen. Ik heb nu zoiets van straks als die kleine dr is kan zij ook op het lijstje van latere bezoeken en niet als eerste naast de wieg zoals het wel geplant was
Als het je zo dwarszit bel je vriendinnen dan en vraag het gewoon aan ze. Dan weet je het, misschien hebben ze het gewoon ff druk en zit jij alles op jezelf te betrekken.
Heel herkenbaar. Mn "beste vriendin" die dat al 14 jaar is laat vanuit het niets niks meer horen. Heb nu zoiets van dan hoeft het straks ook niet. Het doet heel veel pijn maarja, aan dit soort mensen heb je niks
Je kan ze inderdaad bellen en vragen of ze langskomen en zo niet waarom niet. Echter heeft dat bij mij toen alleen tot een grotere teleurstelling geleid, kreeg de meest vage smoesjes te horen. En vervolgens wel van andere mensen horen dat ze die meiden met elkaar op een terrasje hadden zien zitten of zien shoppen...
Vraag het ze, nodig ze apart uit en vraag het gewoon... Hoe komt het dat ik je zo weinig zie, ik heb het gevoel alsof ik iets verkeerds heb gedaan? Zoiets? vervelend zeg, zeker nu je wel wat steun kunt gebruiken.
Ik heb van de week toevallig ook zoiets gehad: ik miste mijn beste vriendin heel erg en voelde dat er wat scheef zat in onze relatie. Ik mailde haar (was erg vroeg nog), zij mailde terug en vertelde dat ook te voelen. De dag erna afgesproken, allebei heel eerlijk geweest,lucht is geklaard en afgesproken altijd eerlijk te zijn en meteen te zeggen als er iets dwars zit. Altijd heel vervelens als er een vriendschap ten einde loopt. En als je serieus wilt praten en de ander verzint alleen maar smoesjes...heel vervelend maar je weet dan wel waar je aan toen bent. Sterkte en succes
Een voor een uitnodigen voor een kopje thee/koffie van het weekend. Je komt er dan snel genoeg achter of er iets aan de hand is. Heb hetzelfde meegemaakt en de meeste verdwijnen gewoon uit je leven. Zodra je kinderen hebt is je leven anders en dat merk je meestal wel aan een aantal mensen.
Oei, lastige vraag. Het is mogelijk dat ze zich gepasserd voelen omdat je een geregistreerd partnerschap bent aangegaan en dat ze er niet bij waren of niet werden uitgenodigd voor een klein feestje. Ik zou dat ook niet zo leuk vinden maar me er wel overheen zetten en blij voor mijn vriendin zijn. Verder zou ik echt niks kunnen bedenken... beetje jaloers of bang dat je alleen maar over zwanger zijn en baby's kan praten? Misschien bang dat ze zich opdringen omdat ze denken dat je veel rust nodig hebt??? Ik zou ze apart uitnodigen en ze vragen van hoe of wat. Maar wees niet verbaasd als je toch nog erg teleurgesteld in mensen raakt. Wat ik al in je eerdere topic zei: je weet pas wie je echte vrienden en familie zijn bij ziekte, dood, trouwen en geboortes. Helaas kom je daar dus soms na lange tijd pas achter. Aan de andere kant: soms krijg je hulp en steun vanuit onverwachte hoek en open je een deur voor nieuwe vriendschappen. Succes ermee en laat je niet gek maken. Je bent zwanger, geniet ervan!
Ja dit dus!!! Maar wat er ook in staat en ook heel erg waar is, soms komen er mensen bij waarvan je dit niet had bedacht, dit vind ik heel erg gaaf! Heb nu echt een aantal vriendinnen door dik en dun na twee hélé zware jaren, geweldig vind ik dat!
Rot dat je je verdrietig voelt, dat voorop. Verder zou ik inderdaad nagaan of je jezelf dingen inbeeldt, door gewoon het gesprek aan te gaan. Lijkt me nuttiger dan bedenken wat zij eventueel allemaal wel niet zou kunnen denken en waarom. Dat werkt nergens: niet in het werk, niet prive, maar zeker niet als je je dingen enorm aantrekt. Niet blijven sippen, maar puinruimen. In het beste geval is er niks aan de hand en heeft ze gewoon gezonde afleiding, in het slechtste geval kom je tot de conclusie dat je geen energie in iemand hoeft te steken. Waarschijnlijk is een uitkomst ergens tussenin: je vraagt meer van haar dan zij aankan, jullie denken verschillend over het belang van intensieve bezoekjes, of jij hebt inderdaad iets verkeerd gedaan waarvan je je niet bewust bent. Kan allemaal, maar je kunt die scenario's niet allemaal uit je hoge hoed toveren, daar heb je haar bij nodig. Tot die tijd je fantasie niet op hol laten slaan is het moeilijkst, maar wel essentieel om je niet zonder goede reden verdrietig te voelen
Helemaal mee eens. Heeft totaal geen zin om zelf te gaan zitten bedenken waar het aan zou kunnen liggen. Dat doen vrouwen al veel te vaak en betrekken het dan al veel te vaak op zichzelf. En eenmaal onder de hormonen wordt dat meestal alleen maar erger. Vragen dus, want dikke kans dat er totaal niets aan de hand is...