Ja hoor, sluit maar aan Wil nog even duidelijk zeggen dat ik overigens alleen maar respect heb voor vrouwen die er wel voor (kunnen en willen) kiezen om fulltime of voor een groot gedeelte thuis te zijn hoor. Alleen werkt dat niet voor iedereen omdat niet ieder mens gelijk is (gelukkig)...
ik ben dan na dit betoog wel benieuwd hoe jij tot de keuze bent gekomen om uberhaupt aan kinderen te beginnen
nou ik lees wel vaker dat iemand graag werkt enz...niks op tegen, heb zelf ook gewerkt. Maar ik jouw verhaal lees ik alleen wat jij en jouw man belangrijk vinden voor jullie. Nergens lees ik wat je belangrijk voor je kindjes vindt...alleen dat je aan baby's niks aan vond en verder dat het de sociaalste kindjes van de creche zijn... Ik lees nergens, wat ik bij andere (veel werkende) moeders wel lees dat ze het ook nog leuk vinden dat ze kindjes hebben. Hoeft niet per se letterlijk, maar dat gevoel mis ik totaal in jouw stukje. Dus ik bedoelde het ook niet sarcastisch, maar ben echt benieuwd naar de reden waarom jij op een gegeven moment zei: ja ik wil kindjes, want...
overigens kan mijn man het heel belangrijk vinden dat ik zou blijven werken, maar dat beslis ik nog altijd zelf...ik vind dat niet echt een reden, maar das persoonlijk.
Wat een aparte vraag... mag je alleen maar aan kinderen beginnen als je binnen een specifieke set parameters valt? Zie nu hoe je het bedoelt, maar moet zeggen dat hoewel het niet sarcastisch bedoeld was het wel een beetje zo overkomt... @ wat je zegt over dat mensen vaak iets er bij zetten over hoe leuk en briljant ze de kinderen vinden: soms voelt dat een beetje als een vergoeielijking/verdediging, in de zin van: Ik werk graag buitenhuis, MAAR ik hou wel veel van mijn kind hoor...
Stel mijn hersens ook op de proef als thuisblijfmama hoor.. Volg een universitaire thuisstudie, diverse andere cursussen, denk erover iets voor mezelf te starten, zit in de oudercommissie op school die meedenkt over diverse wel of niet in te voeren dingen, organiseer diverse activiteiten op school en bij een sportclub.. Een betaalde baan is echt niet nodig om je hersens te blijven gebruiken en op de proef te stellen hoor Maar wel lekker voor je bankrekening natuurlijk! Hier vind ik dat alleen gewoon veel minder belangrijk dan onze kinderen.. Maar ieder zijn mening.
Met al die dingen ben je dan toch ongeveer net zo lang bezig als met een gewone baan? Dan is het toch gewoon hetzelfde? Misschien is wat jij doet beter te combineren omdat je dingen in de avond kunt doen oid, maar verder...
o sorry dat had ik niet gezien. Nee bedoel ook niet dat je er idd achter moet zeggen:ik hou wel veel van mn kind...ik ga ervanuit dat alle ouders dat doen. Maar het is meer een gevoel wat vanuit een bepaald bericht spreekt...zoals ik zei, ik lees veel meer stukjes van full time werkende moeders, toch heb ik dat gevoel niet bij iedereen.
Ik vind het erg onhandig geformuleerd van hem. Het komt op mij toch echt een beetje over of zijn vrouw niks te beslissen heeft.
Zoals gezegd reageer ik vanuit het standpunt dat wij als gezin blijkbaar niet sporen (als ik de reacties lees die gegeven waren). De keuzes hebben we gemaakt omdat wij van mening zijn dat wij op deze manier de beste & leukste ouders voor onze kinderen kunnen zijn. Elke ouder redeneert vanuit zijn eigen belang: als ouders bepaal je immers toch wat "normaal" is voor je kinderen. Overigens staat er niet voor niks tussen haakjes tot nu toe. Wat wij dachten, werkt (tot nu toe ). Daarmee zeg ik overigens niet dat thuisblijfmama's, parttime mama's (en papa's ) niet kunnen. Alleen wij zijn daar beide niet geschikt voor. We hebben nu een prima verdeling (beide 4 dagen werken, elk 1 dag alleen en het weekend samen). Hier worden wij gelukkig van (tot nu toe...)! Enne mijn man vind het inderdaad belangrijk en daarmee zeg ik niet dat hij beslist. Echter, mijn man kent mij (gelukkig) goed genoeg om te weten dat ik anders niet echt de gezelligste ben (en dan druk ik het netjes uit). Voor wat betreft het krijgen van kinderen: dat lijkt mij inderdaad leuk. Alleen wat dat betreft ben ik net een man. Dat leuk komt pas nadat ze echt kunnen bewegen (lees: lopen) en een beetje kunnen communiceren. Eigenlijk dus pas na 1,5 jaar... Tot slot: tuurlijk zijn er genoeg manieren om thuis je hersens een uitdaging te geven. Ik zeg dus niet dat mama's en papa's die (deels) thuis zijn, dat niet doen. Ik doe dat alleen liever zakelijk, daar vind ik de uitdaging.
Prima geregeld zo lijkt me. Tot een paar maanden terug hadden wij zo'n beetje hetzelfde schema. Met als verschil ik 4 en mijn man 5 dagen aan het werk. Volgens mijn werkgever kon ik niet minder werken in mijn functie en mijn man is chirurg en kreeg het niet geregeld in de maatschap. 2 jaar heb ik het volgehouden en toen was ik kapot. Vanaf april ben ik dus thuisblijfmama en wat blijkt; dat past ook niet bij me! Binnenkort ga ik voor mezelf beginnen, iei 2 dagen in de week en dan langzaam uitbreiden de komende 2 jaar. Dan gaat hij naar school en kan ik meer uren maken tijdens zijn schooluren. Het is hier dus constant zoeken wat voor ons gezin de beste balans is en dat geldt denk ik voor elk gezin en is dus ook voor iedereen verschillend die balans die voor iedereen klopt:kind, papa en natuurlijk ook mama!
Wat is er mis met werken voor je luxe leven? Ik werk niet voor de extra, gedeeltelijk is het nodig (voor de vaste lasten waaronder ons ooeeh zgn dure koophuis), maar ik zou minder kunnen werken en dus meer bij onze dochter kunnen zijn (ik werk drie dagen, twee er van gaat ze naar het KDV). Maar dat doe ik lekker niet, want ik hou van luxe en ik hou van een extraatje. Mag ik zelf beslissen en dat maakt mij niet meer of minder dan een ander.
Ik zeg heel eerlijk, ik vind het gewoon zielig voor zo'n kind wanneer het 4 of 5 dagen naar een kdv moet vanaf 3 maanden omdat papa en mama graag een groot huis, 2 auto's en een paar keer per jaar op vakantie willen. Werken vanuit het luxe-oogpunt zou voor mij 3 dagen toch wel de max zijn.
Als ik aan zielige kinderen denk, dan denk ik toch aan heel andere kinderen... Ook als je kind 4 of 5 dagen naar het kdv gaat kun je een heel normaal gezinsleven hebben...