Oke ik zit met een probleempje. Mijn moeder gaat volgende week samen met haar partner een geregisteerd partnerschap laten vast leggen. Ik ben gevraagd als getuige voor mijn moeder. maar dus nu ik heb absoluut geen goede band met mijn moeder en ben er eigenlijk alleen voor mijn kleine zusjes. Getuige ben ik denk ik ook alleen omdat ze niemand anders heeft die kan tekenen daarvoor. Maar ik doe het wel gewoon omdat ik vind dat ik dat moet... ( kan er een heel lang verhaal van maken maar doe het toch maar niet) Maar is het normaal om een kadotje te geven. Ik weet het echt niet en die komt ook omdat ik er met andere ogen naar toe kijk. Ik zelf zou zeggen nee, maar ja dat zeg ik meer omdat ik vind dat ze geen kado verdiend. Gewoon door de dingen die er gebeurd zijn en nog steeds gebeuren. Maar wat vinden jullie. Wel of geen kado en wat zouden jullie geven?
tja, als je getuige bent, zou ik zeggen: Je staat achter hetgeen wat je doet - dus dan zou ik zeggen: Je bezegelt dat met een cadeautje als het ware, bij je felicitatie... Beetje moeilijk nu.
moeilijk is het inderdaad. Maar dat is ook meer omdat alles van mijn kant komt. Zij jarig kado, ze gingen samenwonen kado. Hij jarig kado. Ik bel om te vragen hoe het gaat. Of om een keer langs te komen. En bij mij niks. verjaardag niet, samenwonen niet, vriend niks. een sms daarr kan ik het mee doen. En anders hoor ik niks van der. Heb ik 1 keer gedaan. 5 maanden niks van me laten horen. kreeg ik alleen een sms of ik wel naar C haar verjaardag kwam. Ik snap je helemaal en ik vind het super dat ze dit doen. Maar ja dan weer iets kado doen. Het is voor mij allemaal heel dubbelzinnig. Gewoon met alles wat er vroeger in mijn tienerjaren is gebeurd en zo. (Te veel om allemaal op te schrijven) En nu nog. Ik weet het niet ik moet hier nog is heel lang over nagaan denken.
Ik lees uit alles, dat het je eigenlijk tegenstaat om er weer geld in te steken. Dus eigenlijk geen kado wil geven. Dan moet je dat niet doen en als er op gereageerd wordt, dan maar aangeven dat het feit dat je hun getuige bent, dat dát je kado is... Zonder de hele situatie te kennen, zou ik nu namelijk zeggen, dat ik dat geweigerd had om te doen.
Als je liever geen geld besteed aan je moeder (en dat is uiteraard je goed recht!) dan kun je eventueel nog een klein bloemetje doen. Maar je kunt ook geen cadeau geven. Een geregistreerd partnerschap ga je niet aan voor de cadeaus en het feit dat je er bij bent is al heel waardevol!
bosje bloemen scheelt gezeik en is niet duur compromis dus Verder had ik geeneens er moeite in gestopt hoe je erover praat zou je denken dat het een vervelende vage vreemde is dus had zoiezo geen getuige geweest.
Als ik het verhaal lees, snap ik niet eens waarom je haar getuige wilt zijn. Maar ja, dat ben je nu al een terugkrabbelen is ook een beetje lullig. Ik weet niet wat ik zou geven. Bosje bloemen klinkt wel als een redelijk compromis. Maar ik vind het ook ontzettend onpersoonlijk en dan voor zo'n gelegenheid voor je moeder... ik denk dat ik er als moeder een beetje pissig om zou zijn. Dan kun je misschien nog beter niks geven. Maar als jij denkt dat ze een bos bloemen wel een leuk gebaar zou vinden, doe je dat toch. Niet te duur, snel klaar en (hopelijk) geen gezijk.
Naar mijn idee heb je de keuze: - getuige met bijbehorend cadeau en doen of je blij voor d'r bent Of - geen getuige zijn omdat je t niet kan opbrengen (ws logisch) om blij voor haar zijn of zelfs een cadeautje mee te nemen
ohh maar ik gun haar dit wel. En ze weet dat ik geen nee tegen haar kan zeggen omdat ik haar geen extra verdriet wil doen. Ik heb haar waardering nodig op een of andere rare manier. Of haar goed keuring. en ik heb een complexe relatie met haar, en ja eigenlijk is ze een vreemde voor mij. is moeilijk uit te leggen, mijn uit huisplaatsing, er tussen in zitten bij broer en haar, ik de schuld krijgen van alles wat er niet goed is. Maar ergens kan ik het ook niet over mijn hard krijgen om het contact op te geven. Ik wil een band met mijn zusjes en daar heb ik mijn moeder voor nodig. Ze zijn nog jong (13 en 15). Mogen niet alleen naar mij toe komen. En ook met haar. Ze is en lbijft mijn moeder. Dit heeft allemaal te maken met wat er vroeger is gebeurd en hoe ik zo ben geworden. ik heb ook bij een pschiator gelopen. Maar ik denk er aan om een taart mee te nemen op mijn werk. Makkelijk en lekker, mijn stiefzussen en halfzusjes zullen dat ook wel waarderen. ohh en die kleine is in de maak dus denk niet dat die al iets kan maken
Ik ben het wel eens met mama van 2 meiden hoor, maar ik denk dat het gewoon een beetje laat is voor die tweede optie. Maar dat kun je alleen zelf inschatten. Ik denk dat als je nu terugkrabbelt, dat de relatie met je moeder echt over is. En ik weet niet of je dat wel wilt. Dus misschien voor de lieve vrede toch maar... Maar ik snap wel dat dat oneerlijk voelt. Het is een moeilijke keuze om te maken, denk ik. Is de relatie met je moeder je zo weinig waard dat je haar dag wilt verpesten door je nu terug te trekken of geen cadeau te geven? Want ik denk dat je haar dag daar wek mee verpest. Of breng je het dan toch liever op om jezelf -alweer- een keer weg te cijferen voor haar? Als je jullie verhouding nog een beetje werkbaar wilt houden, zul je nu toch wel iets moeten, denk ik.
Ik snap je geloof ik wel.... Zou ook voor de taart gaan en een mooi bosje bloemen meenemen. Heb jij je van je beste kant laten zien, meer kan je niet doen!
Mijn moeder heeft mij ook gevraagd een aantal jaar terug. Ik stond niet achter de relatie. Ze moest doen wat ze wilde maar ik kon daar mijn handtekening niet onder zetten. Hoe lastig het ook is om te vertellen ik zou het eerlijk zeggen en dan dus ook geen kado kopen.