Ik zeg altijd: Mijn doel is, dat als ik sterf en mijn hele leven als een film voorbij zie gaan, dat ik dan denk: Ja, dat was een mooi, fijn leven. Ik heb ook wel eens nagedacht over waarom wij, de mensheid, hier is en wat daar de reden voor is... Maar eerlijk gezegd kan me dat niet zoveel meer interesseren. Het antwoord erop zal ik toch nooit in dit leven krijgen, dus dan maar beter gewoon accepteren en er het beste van maken. Misschien is er helemaal geen reden... Misschien is het nu eenmaal zo, vanwege een heel toevallige samenloop van omstandigheden, qua het ontstaan van de aarde en de evolutie van al wat hier leeft...
Ik denk ook dat alles een reden heeft in het leven. Mijn doel is volgens mij: alle mogelijke tegenslagen meemaken die je meemaken kan als mens maar blijven doorvechten! soms denk ik heb ik nog niet genoeg Sh*t meegemaakt? maar ik blijf doorvechten voor mij en mijn zoon daarom denk ik ook dat alles wat je meemaakt een reden heeft.
Mijn doel in het leven is om ooit in de geschiedenisboeken te komen staan, de kinderen leren dan over 100 jaar wie kippiekip was op zp hahaha nee hoor geintje
Mijn doel is gelukkig zijn en blijven en zorgen dat mij gezinnetje gelukkig is. Het hele filosoferen over het heelal met zijn mogelijke bewoners is mij ook zeker niet vreemd. Ook breek ik met enige regelmaat mijn hoofd over het begrip "oneindig". In wat ik precies geloof, dat durf ook ik niet te zeggen. Een groot deel van me is heel erg van van het "eerst zien (bewijzen) dan geloven", maar langs de andere kant heb ik ook al de nodige dingen gezien/ meegemaakt die nog absoluut niet bewezen zijn. De boeken van Dan Brown vind ik daarom ook altijd zo geweldig, zorgen steeds voor heel wat nieuwe gesprek en filosofeer stof voor mijn man en mij. sydneys: dat "u-probleem" is me helemaal duidelijk, haha. Ben ook een uitgeweken Belg en spreek ook nog steeds haast iedereen met "u" aan.
Mijn doel in het leven is de waarheid te weten over het leven op deze wereld en dit te delen met andere mensen. Antwoorden te geven op vragen zoals: Hoe kan ik geluk vinden in het leven?, Komt er ooit een eind aan oorlog en ellende? en Wat gebeurt er met ons als we sterven? Antwoorden op deze en andere vragen maakt mensen gelukkiger en geeft ze een doel en houvast in het leven.
Ik ben op zich niet zo ambitieus aangelegd, mijn voornaamste doel in het leven was dan ook mama worden, en dat is gelukkig goedgekomen . Nu is mijn doel een leuke en lieve mama zijn, verder ben ik tevreden
Ik geloof in niks, naar mijn mening is alles (het ontstaan van het leven, van ons mensen) toeval. Ik geloof dus ook niet in een hoger doel, aangezien ik in niks hogers geloof. Voor mij voelt dat heel prettig, niemand waar je je aan hoeft te verantwoorden, niemand die over je oordeelt, of teleurgesteld in je kan zijn als je je leven 'niet goed hebt gedaan'. Dat geeft mij juist veel rust, ik mag het helemaal zelf weten. Bovendien heb ik zelf invloed op hoe mijn leven eruit ziet, ook wel zo fijn! Ik leg nog steeds verantwoording af, aan mezelf en de mensen om me heen. Maar met die mensen kan ik tenminste praten, die kunnen gewoon vertellen wat ze van me vinden. Ik leef, zonder speciaal doel (naast voortplanten dan, voor de soort), dus ik kan er maar beter het beste van maken. Voor mezelf, voor de mensen om me heen en voor de mensen na mij.
Tja.... daar vraag je wat. Wel over nagedacht, maar geen antwoord. Misschien ben ik gewoon een beetje achtergrondvulling, je weet wel, de achtgrondcast in film ofzo Nee, ff serieus... mijn persoonlijke doel is om een steeds beter mens te worden. Ik weet dat ik niet altijd even diplomatiek ben, soms vooroordelen heb, niet altijd even vergevingsgezind of zachtaardig. Ik hoop daar ooit beter in te worden. Hoewel ik vermoed dat ik straks gewoon het chagerijnige mopper-omaatje ben in het bejaardentehuis Ik hoop dat mensen om me heen hun bestaan ietsje leuker vinden omdat ik bij hen hoorde. Op het maatschappelijke vlak maak ik me geen illusies. Mijn levensstijl is sowieso te ver van het midden om veel mensen aan te spreken, denk ik. Echt een boodschap heb ik niet... ja, misschien dat we wat liever voor diertjes moeten zijn.
haha leuk dat ik niet de enige ben die zo denkt en zo zijn er dus nog een paar hier ja sceptica, "oneinig", wat is dat? bestaat dat wel? net zoals "tijd" en "ruimte" ik heb ook al enkele rare dingen meegemaakt, onverklaarbare dingen zoals velen en ik ben er blij om dat zulke dingen voor de wetenschap ook een raadsel zijn, want willen we wel het antwoord weten op sommige dingen?
ik ben helaas niet ambitieus genoeg om iets voor de hele mensheid te kunnen betekenen. persoonlijke doelen heb ik te over en zelfs daarvoor heb ik soms niet genoeg discipline
hoi kippiekip ik heb persoonlijk wel een vraag over het leven. ik ben al sinds ik jong ben bang voor de dood,nooit met mijn zoontje erover gehad,maar hij is ook doodsbang voor de dood echt extreem echt zielig om te zien,ik denk er zelf alleen soms aan. ik ben heel lang erg bang geweest voor water,en toen ik 20 jaar was zei ik het tegen mijn moeder,zei zij ja misschien omdat ik jouw vroeger als baby bijna verdronken heb in bad omdat je niet stopte met huilen,ik heb hier nog nooit met mijn zoontje over gehad,maar hij is ook bang voor water. mijn kinderpscholoog zei tegen mij kinderen kunnen onbewust het aanvoelen. en dit vindt ik erg raar in het leven,wat vindt jij hiervan? groetjes
Of bijvoorbeeld een Dejavu, hoe kan dat, hoe kan je nou het idee hebben dat je dat al hebt mee gemaakt ? Leven we dan eigenlijk in het verleden maar toch in het heden ?
Jeetje wat erg dat jij dat heb moeten mee maken vroeger Ze zeggen dat vooral kinderen erg goed aan kunnen voelen of er iets is, onbewust kan jij je angst door geven aan je kinderen. Zo zeggen ze vaak dat het niet uitmaakt of je in bijzijn van de kids bijvoorbeeld ruzie maakt, ze merken namelijk toch wel aan je of er iets is. ( is maar even een voorbeeld ) Kinderen zijn erg gevoelig.
haha cool onderwerp ik heb eens een filmpje gezien op youtube over reïncarnatie, misschien ook wat voor jou onzekerbloempje kinderen voelen veel meer aan als ons, misschien een rare gedachte (alweer) van mezelf maar ook kinderen weten dingen die wij niet meer weten, het kan goed zijn dat je kindje zich iets herinnerd over "de dood" en er daarom bang voor is?, en ook jij zonnebloempje, er is misschien iets in je, een herinnering zo ver weg, heel erg onbewust waardoor je schrik hebt, net zoals met dat water je hebt schrik van water, je weet hiet waarom, maar die schrik is gekomen door een gebeurtenis kinderen kunnen ook veel aanvoelen, u angsen bijvoorbeeld, dus daarmee ook die angst voor water? hier is een filmpje wat ik heb gevonden op youtube, van hoe groot of klein wij zijn YouTube - The Detailed Universe: This will Blow Your Mind. ik ga eens kijken of ik dat van die reancarnatie kan terugvinden
Mijn doel was om de jongste op de aarde te zetten, ik denk dat zij iets bijzonders gaat doen. Waarom denk ik dat? Omdat ik geen 2e wilde, na mijn ma al helemaal niet meer, en ze kwam toch, door het condoom heen En ik had heel erg het gevoel dat ik klaar was toen ze geboren was, een heel berustend gevoel. Moeilijk uit te leggen. Maar ik denk nog steeds dat ik al klaar ben. Nu hopen dat ik er niet aan ga binnenkort
reancarnatie YouTube - Reincarnation, the amazing story of a scottish child, Part 1 dit gaat over een jongetje wat zich herinnerd te hebben geleefd op een plaats genaamd barra, hij heeft er gewoond in een wit huis,... dit is deel 1, er zijn meerdere delen en ik vind het best geloofwaardig want niet alles wat hij zich herinnerd klopt, net zoals een herinnering uit u verleden ook nooit klopt, je herinnert je dingen altijd anders dit gaat over een jongetje wat zich herinnerd dat hij is gestorven in de oorlog met een vliegtuig YouTube - Reincarnation- past life evidence (P 1) deze filmpjes zijn niet eng, even ter mededeling
Reincarnatie, daar geloof ik ook zo sterk in. Ik geloof ook dat daar al je interesses vandaan komen die je nu hebt, althans niet alle maar ik denk zeker wel een groot deel ervan. Als ik bijvoorbeeld naar de serie The Tudors kijk dan voel ik een soort aantrekkingskracht naar die tijd, niet naar die serie maar de tijd waarin die serie zich afspeelt. Als ik dan een beetje gaat surfen op internet en dan lees over die king henry enzo dan krijg ik een gevoel alsof ik daar heen moet ofzo, ik kan het niet goed uitleggen.