Hoi dames... Ben nu halverwege jullie topic. Wat een herkenning! Echt fijn... Wij zijn er sinds een paar maanden achter dat mijn man waarschijnlijk ADHD heeft. Zitten nu in een traject voor een diagnose, maar dat duurt allemaal nogal lang ivm vakanties enzo. Wij hebben samen een eigen bedrijf en zijn sinds een jaar verhuisd. pfoe, binnen een paar maanden waren we uit elkaar... Ik had een hekel aan mezelf en aan hem. We waren net een moeder en haar puberzoon. Dingen die er in zijn ouderlijk huis (dat hadden we overgenomen van zijn ouders) in al die jaren waren ingesleten waren opeens weg.. Hij gooide niets meer in de prullenbak, deed geen klusjes meer in huis, liet altijd de buitendeur wagenwijd openstaan (en wij werken aan huis dus dat was meerdere keren per dag terwijl het - 10 was. Het vroor zowat hier binnen) Bovendien ging hij zo in het bedrijf op dat hij de rest totaal vergat. De kraamtijd van de jongste was hij eigenlijk vrij, maar heeft hij maar amper meegekregen. Had totaal niks aan hem. Hij stond constant te ouwehoeren met onze klanten. Daarbij had ik ook nog een flutkraamhulp en een hele dwarse peuterpuber erbij. Heb heel vaak aangegeven dat er nu andere prioriteiten waren even en dat ik alles voor het bedrijf prima geregeld had qua vervanging, maar dat kwam totaal niet aan. Doordat hij was gestopt met zijn blowtje 's avonds (ivm de bevalling.. ik wilde geen stonede man naast mijn bed) kon hij absoluut niet meer relaxen en was altijd bezig met dingen die best even konden wachten. Daarna viel hij in slaap op de bank.. om vervolgens wakker te worden als ik naar bed ging en te x-boxen tot 02.00u snachts. Vaak aangegeven dat ik het niet meer trok en ongelukkig was, maar dat kwam totaal niet aan. Kritiek kan hij absoluut niet hebben. Toen ik echt de knoop door had gehakt had ik opeens een normale vent in huis. De focus lag weer waar hij moest liggen. Ik was opeens weer interessant. Erg vreemd... Iedereen in de familie en onze vrienden waren natuurlijk in rep en roer dat we uit elkaar gingen en door met hen over de problemen te praten vielen alle stukjes opeens op hun plaats. -Het hyperactieve gedoe als hij klaar is met werken -Nooit mijn verhaal écht horen, maar altijd bezig met een spelletje op zijn telefoon of opeens over een ander onderwerp beginnen. - Als hij gaat klussen buiten 10 x naar de bouwmarkt moeten omdat hij iets is vergeten of niet genoeg heeft gehaald - Alle aandacht opeisen na zijn werk. Constant zijn verhaal willen doen - Hij heeft thema's die steeds weer terugkomen. dingen waar hij zich druk over maakt en dan moet ik hem altijd geruststellen met steeds dezelfde antwoorden. Meestal maakt hij dan berekeningen op een papiertje die steeds weer iets anders zijn, maar op hetzelfde neerkomen... het bedrijf loopt prima en zal alleen maar beter gaan lopen... Dat kost me iedere keer zoooveel energie, omdat het echt úren duurt voor hij uit zo'n bui komt. - hij kan nooit op tijd naar bed... Vandaag was hij doodmoe superhyper en sjagerijnig, maar hij is nu wel naar een vriend van hem, zodat hij morgen nóg wat vermoeider is. - Tussen 17.00u en 20.00u is hij heeeel druk. De kinderen reageren daar weer op waardoor het hier een gekkenhuis is. hij is constant aan het zingen (altijd irritante zinnetjes uit irritante liedjes) grapjes aan het maken, ons laten schrikken of aan het kietelen. Resultaat is dat de kinderen niet aan eten toekomen en stuiterend in bed liggen. - Kleine irritante dingen die hij doet kan hij nooit stoppen als ik dat vraag. Hij gooit bv altijd alles naar me toe ipv gewoon aangeven. heb al regelmatig iets tegen mijn hoofd gehad. of keihard tegen mijn billen aankletsen. leuk bedoeld maar...au! - Hij kan geen nee zeggen tegen mensen. - Hij kan úren ouwehoeren en vragen stellen aan iedereen. Dan vergeet hij al zijn andere werkzaamheden of dingen die hij moet doen. Heb regelmatig een half uur in de auto zitten wachten als hij ging betalen na het tanken. - Hij is onbedoeld een enorme flirt. Door zijn interesse in íedereen komt het op andere vrouwen (en mij) over alsof hij verliefd op ze is ofzo.. - Het éne moment is hij supersacherijnig en doet dan zijn best om mij ook sacherijnig te krijgen, terwijl hij het volgende moment opeens weer heel vrolijk is en dan verwacht dat ik ook vrolijk meedoe. - Hij is altijd op zoek naar spanning en nieuwe impulsen. Heeft al minstens 30 andere bedrijven opgezet in zijn hoofd terwijl we dit bedrijf hebben. Dan zegt hij: "ik denk toch dat het een goed idee zou zijn om een autorijschool/ broodjeszaak/ internetsite te beginnen... - Hij heeft minstens 20 auto's gehad voor hij mij kende - Zéker 40 baantjes gehad... - Muziekinstrumenten werden gekocht en net zo snel weer verkocht. - Als hij muziek maakt speelt hij steeds alleen het beginnetje van een nummer. Heb hem serieus nog nooit een heel nummer af horen maken. - in de auto constant van zender wisselen op de radio - Hij begrijpt gesprekken vaak verkeerd. Geeft dan dus een antwoord dat nergens op slaat. - Hij kan geen film kijken. Als ik zap en een andere film opzet als hij even weg is heeft hij dat helemaal niet door als hij terugkomt. - hij heeft maar één keer een boek (je) gelezen in zijn hele leven - Alle bekende voorleesboeken kent hij niet, want als de juf vroeger ging voorlezen was hij "meestal met iets anders bezig".. Op dit moment gaat het wat beter hier, omdat ik nu weet dat er waarschijnlijk ADHD in het spel is.. Toch voel ik me vaak nog een moeder met haar puberzoon en dat vind ik heel vervelend. Loop nog weleens met het idee rond om te scheiden en een normale kerel te zoeken. Maar hij doet echt wel zijn best de laatste tijd en ik heb hoop dat eventuele medicatie en therapie zullen gaan helpen. Heeft er iemand van jullie al ervaring met speciale relatietherapie? Bestaat dat überhaupt wel? Zo, een heel verhaal. moest het even kwijt. Zal nu even verder gaan lezen. hoop dat ik hier met jullie mee mag kletsen?
Sjonge... kan de helft van dit topic gewoon quoten en eronder zetten dat het hier precies hetzelfde gaat... Hij botst ook enorm met onze oudste dochter van 3.. pfff. Heeft totaal geen geduld met haar. Meestal is het "nee" en dat pikt ze niet. terwijl ze heel goed reageert op wat extra uitleg en een geduldigere aanpak.. Aan de andere kant is hij ook wel heel enthousiast vaak en onderneemt lekker veel met de kindjes op zijn papadag. Beetje jammer dat hij dan geen rekening houdt met de slaapjes en eettijden van de jongste van 10 maanden.. Gisteren heeft ze s'middag niet geslapen en kreeg de fles van 12.30u pas om half 4, omdat hij even wat ging halen bij de mediamarkt en vervolgens 4 uur is weggebleven. Hier ook erg slecht reageren op "kritiek" op zijn gedrag. Hij is vaak zielig en kan ook nooooit eens iets goed doen...
Hoi misroxy, welkom bij de club! Haha Zo herkenbaar de dingen die je schrijft, zoals je ziet hier allemaal dezelfde man! Ik wil je wel waarschuwen dat je niet teveel verwacht van een diagnose. Ik had gehoopt dat we, als het eenmaal duidelijk was er iets mee konden. Maar we zijn een jaar verder en eerlijk.... Het heeft ons nog geen goed gebracht. Hier een PIEP dag gehad. Gisteren lekker uiteten maar manlief zat op zijn aandachtstoel en bleef maar whatsappen. Ik heb uiteindelijk het geluid uit gezet en tel. Diep weggestopt. Vroeger ging ik reageren maar nu had ik zoiets van, krijg het! Afgelopen week is hecties geweest. Kids naar school en indeling elftal zoontje bekend gemaakt, dit viel erg tegen maar ging heel verhaal aan vooraf. Hij is dit seizoen op het laatste moment overgestapt. Dit ivm de trainingen die werden gegeven en het kleineren door de trainer. Hij heeft een aantal toelatingswefstrijden moeten spelen en is "aangenomen" bij een andere club. Laten we voorop stellen dat hij niet de beste is maar heel goed inzicht heeft en ook echt wel goed kan voetballen. Ik was get niet echt eens met de overstap en heb manlief meerdere keren aangegeven dat het zijn verantwoording was en ik mijn handen eraf zou trekken. Hij doorgezet en ma bleek hij niet ingedeeld in het elftal wat was afgesproken. Gesprek gehad ze gaven ons gelijk en gaven aan dat het niet niet hoed en eerlijk gegaan wad maar het nu niet terug konden draaien, met de winterstop werd opnieuw gekeken em dan zouden ze goed naar onze kleine kijken. Ok... Manlief voelde zich schuldig want ik had in de tussentijd al gezegd dat het mus ging lopen. We zouden de eerste wedstrijden afwachten. Nou dat was vandaag, echt een drama ook zeer zeker het niveau niet van onze zoon. Nogmaals hij is echt niet de beste maar dit sloeg alles. Manlief dus weer een gesprek en ze gaven hem gelijk en zouden het vanmiddag nogmaals gaan bespreken. Hij baalde zo vreselijk dat er de hele dag niks dan ellende uit hem kwam vreselijk! Op zo'n moment denk ik ja... Je bent echt zo. Dit is hoe jij altijd zal zijn. Ik heb hem er op aangesproken en hij zei, ja ik heb een baaldag en?! Dus aangegeven dat wij niet de dupe hoeven zijn. En jij zei oh en nu snurkt hij naast me..... Mijn moeder at hier onverwachts, drama natuurlijk! Die ging hem ook helpen omdat hij zo moe was en in een dipje zat. Het was zijn beurt de meiden te doen maar nee hoor, blijf maar lekker zitten. Ja....tuurlijk! En wie is er voor mij als ik er doorheen zit? Juist niemand. Spikkel, hoe is het met jullie? Is er al wat nieuws? Ik hoop dat de echo een positief puntje wordt in deze moeilijke tijd! Was hij in de war? Ik ga ook maar mijn ogen sluiten want ben stuk van vandaag.
Msroxy welkom in dit topic. In tegenstelling tot twinkle hier wel positieve dingen sinds de diagnose. HEt helpt ons beide eigenlijk al heel veel om het te weten en er vallen puzzelstukjes op hun plaats waardoor het allemaal wel wat makkelijker te dragen is. Ook geeft mijn man nu eerder zijn aandeel ineen situatie toe. Wij hebben op het moment een adhdcoach die hem helpt herkennen wat door zijn adhd komt en wat karakter is. Zij heeft ook tips om op een andere manier met bepaalde situaties om te gaan zodat het dragelijker wordt voor beide. Daarnaast komenwij samenbij een haptotherapeut die ons helpt beter te leren communiceren, maar dit staat eigenlijk los van zijn diagnose. Maar goed wat ik zeggen wil, hier gaat het alleen maar beter sinds de diagnose. Maar goed dat heeft ook vooral te maken met het feit dat mijn man zich nu ook realiseert wat zijn aandeel in bepaalde struikelgebieden zijn en daar ook voor uitkomt.
Fijn dat het bij jullie een stuk beter lijkt te gaan sinds de diagnose Lexie. In principe heb ik goede hoop.. Het bureau waar we naartoe gaan heeft een vriendin van mij ook geholpen met haar ADD en bij haar heeft het erg veel veranderd. Ik kan zelf eigenlijk vrij goed tegen drukte. Ben het van jongs af aan gewend. Ben zelf ook niet altijd even rustig.. En het huishouden en administratie en dergelijke zijn ook niet mijn sterkste kant. Dus soms is het hier lekker rommelig en lopen we wat achter met bepaalde zaken. Gelukkig zijn we daarin vrij gelijkwaardig en geeft dat geen problemen onderling meestal. Uiteindelijk wordt het huis af en toe flink oner handen genomen, omdat ik dan de poetskriebels heb en hij doet meestal de administratie. Dat lukt hem vrij aardig. Ik denk zelf dat als hij medicatie krijgt en we wat handvatten krijgen om met elkaar om te gaan we al een heel eind zijn.
Ik denk dat het per persoon verschilt. De man van Lexie ziet zijn aandeel in. Mijn man ook maar altijd te laat of niet en dan ontstaat er ruzie. Ik dacht ook dat het bij ons zou uitmaken als we het eenmaal wisten. Dat was ook zo, hij kreeg medicatie en werd rustiger. Totdat de drukke situaties met 3 kids ook voor problemen gingen zorgen. Ik ging me ook inlezen in ADHD en kwam erachter dat de dingen waar ik me ook wel aan ergerde ADHD kenmerken waren. Misschien zit ik nog in een soort verwekingsfase, misschien ben ik alles zat. Misschien had ik gehoopt dat met de diagnose en een pil alles opgelost was, ik weet het niet. Wat ik nu gewoon heel lastig is, is het feit dat er nog steeds dingen gebeuren die gewoon heel vervelend zijn. Dit komt grotendeels door de combi zijn drukke baan en 3 kindjes thuis (en de daarbij behorende dingen sport, school enz) Aan de 3 kindjes thuis, het grootste "probleem" kunnen we niks doen waardoor ik nu echt in een fase zit van, zo is het nu, zo zal het blijven en dan komt de vraag wil ik dat wel, de rest van mijn leven? Het is niet gezegd dat hij bij jullie geen verandering zal brengen, het zal samenhangen hoe medicatie aanslaat maar vooral hoe jouw man er mee om zal gaan.
Zou die bach bloesem 55 iets kunnen helpen? Had net even gegoogled op die medicanet, maar schrok nogal van de bij werkingen.. alhoewel dat ook met alle medicijnen zo is natuurlijk..
Het hoeft absoluut niet zo te lopen maar ik heb, omdat ik er zo veel van verwachtte best een klap van gehad. Ik bedoel er even simpel, mee te zeggen dat je beter zo min mogelijk moet verwachten zodat het altijd mee valt. Mijn verwachtingen waren gewoonweg te hoog. Wat voor bijwerkingen heb je gevonden van medicanet? Mijn man zegt nl. niks van bijwerkingen te hebben. Hier een rustig dagje op de kleine dingen na dan. Goede hoop voor vandaag. Ik merk wel dat ik met bepaalde dingen makkelijker wordt. Mijn moeder vroeg of we vandaag kwamen eten. Man zei meteen tegen mij nee dat gaat niet, ik wilde voetbal met Zoon kijken. Dat zat in zijn hoofd dus dan werd het lastig. Dus nu ga ik met de meiden en volgt hij later. Jammer had liever samen gegaan maar ga geen strijd meer opzoeken. Voor zolang ik dit zal volhouden.... Hahaha
Ben meteen aan googelen gegaan. Prikkelbaarheid is bij hem wel echt van toepassing ik ga me er toch even meer in verdiepen bedankt voor de tip! En ja het slapen maar dat is deels, hij zegt niet moe te zijn maar als ik hem wel naar bed krijg slaapt hij zo.
ik schrok vooral van de "plotselinge dood" haha. is niet grappig natuurlijk, maar het stond er zo bruut
Oh vandaar... Ja dat klinkt niet best idd. Maar wat ons heeft doen besluiten dit medicijn de gebruiken was omdat ritalin vervelendere bijwerkingen geeft en ook een soort verandering in persoonlijkheid met zich mee brengt. Medicanet is speciaal ontworpen voor naar school gaande kinderen. Het was nog niet uitvoerig op volwassenen getest maar ik heb zoiets van als het bij kinderen geen kwaad kan dan bij volwassenen ook niet. Ook ben ik van mening dat als het je tijd is je toch wel gaat door twee onverwachte overlijdens in mijn omgeving. Misschien stom maar zo voelt het.
Nou, meneer ligt in bed.. Tis echt net een puberjoch af en toe... Gisteren natuurlijk weer veel te laat thuis gekomen en vandaag poepchagerijnig... Kan er dan helemaal niks mee. gingen ergens naartoe en meneer zegt geen woord en rijd nét iets asocialer ernaartoe. bah, wat heb ik dan een hekel aan hem zeg. vind het zo sneu voor de kindjes.
lees nergens positieve dingen over die bach bloesem. Alleen op hun eigen site... ja das nogal makkelijk...
ik denk trouwens wel dat het allemaal weer makkelijker gaat als de kinderen groter zijn... Dit is gewoon té hectisch voor hem. Toen we nog geen kinderen hadden was het een stuk minder erg allemaal. Natuurlijk vooral ook omdat ik het zelf beter kon handelen. Als je de hele dag al druk bent met de kindjes heb je meer behoefte aan iemand die ook eens (rustig) dingen van je kan overnemen.. Ik zie het ook wel een beetje als een ziekte.. hij kan er in principe niets aan doen en zolang hij bereid is om eraan te werken zal ik dat ook zijn denk ik...
Ja, dat is ook zo... ik ben alleen bang dat hij het zelf hierom niet zal willen proberen. We zullen wel zien.. misschien vallen de bijwerkingen allemaal wel mee en pakt het allemaal wel goed uit.
hier gebruikt hij methylfenidaad maar oged dat is ook voor zijn depressie. ritalin heeft hij vroeger gehad. Hier gaat het wel redelijk, Maken ons veel zorgen dus dat werkt doordehele dag maarja.. Wel wat leuks de foto graaf komtzo ons trouwalbum brengen dus dat is dan wel weer super!. Verder is vriend nog niet gevonden
Ik vind het naarmate ze ouder worden juist pittiger. Ze ontdekken hun eigen ik, komen voor zichzelf. Daarnaast zitten we nu in de fase van sporten en allerlei andere zaken waar we ze heen moeten brengen. Maar denk dat het grootste struikelblok toch wel is dat de oudste voor zichzelf op komt en het niet alleen een strijd met mij is maar ook met de oudste dat is best pittig. Het is ook een ziekte, helaas een die niet over gaat. Dat maakt me juist angstig. Blijft het altijd zo, hoe moet het verder. Vandaag een pittig dagje, man moe en prikkelbaar kids reageren daar momenteel heftig op. Spikkel, hoe is het album geworden? Redden jullie het nog een beetje? Lijkt me zo heftig. Ik las in een ander topic dat ze zijn auto gevonden hadden. Was hij in de war? Ik denk aan jullie!