Nee, ik denk dat we op dit forum ook een hoger percentage vrouwen aan zullen treffen die wél nog gelukkig zijn met hun relatie en gezin Ik beschouw mezelf als iemand die het geluk heeft gehad de juiste man te vinden én die prima in staat in duurzame relaties te onderhouden ondanks mijn opvoeding. Al is dat niet altijd zo geweest, heb 3 jaar lang een onwijs foute man gehad. Gelukkig geen kinderen van gekregen!
@Cygnet2: bedankt voor je antwoord. Ik vind het maar lastig, vandaar dat ik het ook met jullie wilde delen. Zonder wetenschappelijk onderzoek is het natuurlijk allemaal giswerk, maar ik blijf het interessant vinden. Het ging me ook niet puur om het straffen en belonen, maar de gehele opvoedingsstijl. De manier waarop er wordt gekeken naar kinderen, de houding die ouders hebben. Ik ben wel redelijk opgegroeid met het idee dat ik niks te willen had en maar moest luisteren naar mn ouders. En toen werd ik ouder en was er opeens een heleboel te kiezen. Teveel. Maar ik had eigenlijk nooit geleerd zelfstandige keuzes te maken, om autonome beslissingen te nemen. Ik denk dat het sowieso goed is als je dat je kinderen van jongs af aan meegeeft.
Dit heb ik dan weer wel. Vanaf dat ik kan lopen moet ik wel heel veel zelf doen, bedenken en mijn eigen keuzes maken. Cynet daar ben ik het ook mee eens, je beschrijft nu mijn generatie en over het algemeen genomen zijn het echt verwende luie mensen. Nu bedoel ik dus niet iedereen dus niet allemaal bovenop me springen ajb, maar veel mensen die ik ken in die leeftijdscategorie. Maar dat kan natuurlijk ook aan mijn omgeving liggen.
He als we toch zo offoptopic bezig zijn, babyproject op je avatar(heet dat zo? dat fototje bij je naam) lijk je zó enorm op Meredith Monroe (dat is Haley, de vrouw van Hochner in Criminal Minds). Denk het elke keer als ik je foto langs zie komen!
ja want vroeger ook wel eens een tikje gehad en echt niks van geleden ook niet in relatie of hoe ik tegen mijn ouders aan kijk. dus als mijn dochter ouder is en echt niet luistert zou ze in sommige gevallen echt wel een tik kunnen krijgen. ik zie het niet als iets slecht of mishandeling of wat dan ook.
Nou ik ben van jou generatie. Denk ik maar hier moest ik toch echt nog een hoop hoor haha. Je hebt maar te luisteren en vader/moeders wil is wet. Onze generatie. Heeft ook er onder te lijden gehad van wat jij een beetje zegt maar. Ik vond mijn ouders soms toch nog behoorlijk ouderwets. Geef ze een vinger en ze nemen de hele hand. Ect.
Hier komt het ook weleens voor dat ik een keer een tik op de handen van mijn zoontje geef, of dat ik hem net even iets harder bij zijn arm pak om hem op zijn plek te zetten. Ik merk wel dat dat in sommige situaties, het enige is dat effect heeft. Grotendeels is dit niet nodig, of helpt het om hem even op zijn stoeltje te laten afkoelen. Ik ben misschien ouderwets hoor. Maar ik laat me bijvoorbeeld niet meppen,, schoppen, uitschelden of bijten. Bij mijn oudste is dit alles 1x voorgekomen en dat was ook meteen de laatste keer.
Ik vind het een interessante discussie worden, verschillende methodes van opvoeden, zonder dat je het zelf weet. Is er geen forum over opvoeden? Lijkt mij heet interessant en leerzaam.
Meer dan een kwart heeft gestemd op "ja" , ik ben eigenlijk wel benieuwd naar hun visie hierachter. Nog iemand die hier iets over wilt zeggen?
Emmarijn: de mensen die ja hebben gestemd gaan na het lezen van reacties hier echt niet meer vertellen wat hun visie daarop is. Want een mening geven wordt al snel afgestraft door iedereen die nooit een tik zullen geven.
ja dat zie ik op dat moment ook als straf maar als mijn zoon zijn broertje op zijn hoofd slaat met een stift gaat hij wel de gang in
dat roepen van opschieten heb ik ook wel eens, maar dat komt omdat mijn zoon een ontzettende treuzel is. ga ik al een half uur eerder opweg naar school dreigen we nog te laat te komen doordat hij alle grassprietjes moet bekijken
Ik vind het een mogelijk middel wat je kunt gebruiken, maar voor mij zou het niet in deze leeftijdscategorie passen. Ik zou zeggen dat het alleen kan/mag bij kinderen die een leeftijd hebben bereikt dat ze dingen goed snappen (dus echt 2,5 jaar of ouder! Ligt er ook aan per kind denk ik). Er zijn dan moment waarop ze zo heel bewust niet luisteren, dit meerdere keren doen en ook bijvoorbeeld op het moment dat ze al straf hebben weer heel bewust ongehoorzaam zijn. Zo heb ik mijn dochter vorige week gezegd dat ze een tik op haar billen zou krijgen als ze weer uit de hoek zou komen. Ze stond al voor de zoveelste keer die middag in de hoek, was heel ongehoorzaam en toen ze in de hoek stond kwam ze er ook nog steeds weer uit, en maar klagen en roepen 'Neeeee!' Gelukkig was het niet nodig, want het lijkt me heel erg, maar op dat moment was het wel nodig. Ze was zo bewust ongehoorzaam! De manier waarop ik het bracht was rustig (geen frustratie) en mijn waarschuwing aan haar was genoeg om haar te doen luisteren, al denk ik dat het er misschien wel een keer echt van zal komen. Maar bij jongere kinderen heeft het volgens mij echt geen zin. Meestal doe je het dan uit frustratie of 'He hou nou eens op', je kind schrikt heel erg maar begrijpt er niets van. Die kleintjes moeten het horen en horen en horen en horen! Gewoon leren wat nee betekend. Ze vergeten ook wat je hebt gezegd, dus je tik is daar echt niet op z'n plek. Oftewel, nog niet nodig gehad, maar ik snap wel het nut er van, als het maar op een pedagogische manier is, en nooit uit boosheid of frustratie!!
@gentle helemaal met je eens, kinderen moeten we door hebben dat het de consequenties zijn en onder de 3 snappen ze dat meestal nog niet
@ gentle: mooi verwoord. Zo denk ik er grotendeels ook over. Weet je, het ene kind heeft genoeg aan elke keer uitleggen, de hoek of helemaal geen straf. (ga ik even uit van kindjes van 3+ ) Bij een ander kind kan je wellicht alleen doordringen d.m.v. een tik. En dan op de wijze die jij nu aangeeft (dus nooit uit frustratie e.d.) Het is wel grappig: onze ouders waren veel meer van de tik dan onze generatie nu is. Nu is de tendens heel erg praten, praten, praten. Ik ben héél benieuwd wat onze kinderen later gaan doen
In aanvulling hierop. Rond de jaren zestig begon de overgang van een zogenaamde bevelshuishouding (autoritair, luisteren naar je ouders, mn papa is de baas) naar een onderhandelingshuishouding. Dus idd: over welke generatie heb je het? Bovendien is straffen (en zeker slaan) iets anders dan begrenzen, ik denk dat dat doorslaan is de afkeer van autoriteit (maar dat is persoonlijk). Stiften afpakken zie ik ook als een straf. En zeggen: 'wat zit je lekker te kleuren' zie ik als een beloning. Opvoeden zonder straffen en belonen lijkt mij dus onmogelijk. Of je zou totaal neutraal moeten zijn en dus nooit complimentjes maken noch begrenzen/beperken (wat dat is eigenlijk altijd een straf). Persoonlijk zie ik meer heil in uitleggen, uit de situatie halen ed dan straf geven (als je dit nog 1 keer doet dan mag je morgen geen tv kijken) en zeker slaan is mijns inziens niet nodig. Slaan uit woede en frustratie keur ik echt af omdat het een zwaktebod is. Een tik op de vingers oid, tja, daar zal je kind echt geen trauma aan overhouden . Niet mijn manier, gewoon omdat in ons huis geldt dat niemand mag slaan, dus ook wij niet. En nee, ik vind niet dat voor alle leden van het huishouden altijd dezelfde regels moeten gelden. Even uit een situatie halen doe ik wel: om af te koelen of omdat ze echt stierlijk vervelend aan het doen zijn. Dan mag je even naar de gang. Soms ga ik zelf even naar de gang om af te koelen , maar dan heb ik wel weer de rust om uit te leggen ed...
Doordringen dmv een tik, ik denk dat er echt altijd en bij ieder kind andere manieren zijn. Die kosten vaak meer tijd en geduld. In de situatie van Gentle: gewoon terugzetten in de hoek. Of negeren. En het ene kind zal makkelijk luisteren en meer gevoelig zijn voor een waarschuwing of een uitleg dan het andere. Maar dat is mijns inziens geen indicatie dat je zou MOETEN slaan En wat doe je als je kind ondanks de tik toch doorgaat met het vervelende gedrag? Nog een tik? Of wat harder slaan? Wat is dan de grens? En wat als je kind het slaan niet meer zo erg vindt? Of er sowieso niet van onder de indruk is (want die kinderen heb je ook)? Of als je kind terugslaat?