Ik werk in de thuiszorg, soort aanleunwoningen. Nu zit het zo dat de mensen veelal een wilsverklaring ingevuld hebben met Niet reanimeren. Maar... Er is dus 1 vrouwtje, achter in de 90, terminale indicatie zodat ze thuis kan blijven wonen en wij zorg kunnen blijven leveren, om en nabij de 40kg, niet meer helder van geest, geheel passief, die weigert een wilsverklaring in te vullen. Nu kun je alleen maar adviseren en niet dwingen, dat begrijp ik. Deze mw. wilt op het moment zelf beslissen of wij moeten reanimeren of niet. Niet dat dat gaat bij een acute hartstilstand, maar oke... Als ik mijn gezonde verstand gebruik, ga ik deze mw niet meer reanimeren. Ik ben naar de manager gegaan en dit uitgelegd. Wij MOETEN haar reanimeren mocht er wat gebeuren. Juist omdat er geen wilsverklaring is. Ik had het hier gister met collega's over. Zij zeggen allemaal: ik kan het mezelf niet verantwoorden haar te reanimeren en zou dat dan dus ook niet doen, wie weet hoe ze uit de reanimatie komt. Ik vind dus dat die mw. zelf 'kiest' voor eventuele schade als ze uit de reanimatie komt, omdat ze weet dat wij het verplicht zijn als zij geen wilsverklaring heeft, maar aan de andere kant is het mensje 'niks' meer en zou ik het dus ook moeilijk vinden te gaan reanimeren. Plus het feit: wat gebeurd er met ons als wij niet reanimeren, terwijl dit 'verplicht' is? Nalatigheid? Boze familie? Het zit me best wel dwars. Wie weet helpen meningen/ervaringen van anderen. Bedankt voor het lezen!
toen ik bij de thuiszorg werkte werd ons verboden te reanimeren , ook al hebben de clienten aangegeven dit wel te willen , 112 bellen , is het enige dat je kan doen en hun advies op volgen wel zeggen dat je een thuiszorgmedewerker bent zij weten dan ook over t dnr-beleid van de thuiszorg. Ik heb het ook 2 keer meegemaakt , dat een client naast me in elkaar zakte , gelijk 112gebeld en zij kwamen nog sneller als het licht
Wij hebben dus wel mensen die bevoegd zijn en moeten dus ook actie ondernemen. We hebben ook een AED, dus ben bang dat die vlieger niet op gaat en we toch echt zelf moeten gaan handelen tot de ambu er is.
Als zij gereanimeerd wil worden heb je je daar toch gewoon aan te houden? Je bent geen arts die dat wel of niet kan/mag beslissen. Heel hard gezegd heb je daar volgens mij niks over te zeggen. En daarnaast; JIJ kan het naar jezelf toe niet verantwoorden? Sorry, maar volgens mij kan je het juist niet verantwoorden naar de familie.
Is er geen familie van die vrouw waarmee je dit kan bespreken? En anders reanimeren,moeilijk als je er anders over denkt maar je kan er denk ik wel een hoop toestanden mee krijgen als je het niet doet.Kan me voorstellen dat familie boos word.
Luuz dat ben ik dus helemaal met je eens. Ik zou, ongeacht mijn gevoel, actie ondernemen en reanimeren. Heb alleen het idee op het werk dat ik daar de enige in ben en voor gek wordt verklaard.
Ze heeft 1 dochter en 1 kleindochter. Mw zegt tegen hun dat ze het zo wilt, zij hebben dit zo voor ons op papier gezet en daar moeten we het mee doen.. Dochter wilt het niet meer met haar moeder over hebben.
Helaas zolang zij geen wilsverklaring heeft ingevult ben je dus verplicht te reanimeren. Maar hoe groot is de kans dat iemand die er zo slecht aan toe is gereanimeerd kan worden? Ik zou eens contact opnemen met de familie, wie weet kunnen hun iets doen.
Oke, dan begreep ik je verkeerd. Dacht dat jij zou willen weigeren, maar begrijp nu dat het je collega's zijn die zo denken, verkeerd gelezen, sorry. Ik vind het enorm egoïstisch. Je bent als burger al verplicht om eerste hulp te verlenen als er iets gebeurd, dus als verzorgende lijkt me dat helemaal het geval. Het is de keuze van die vrouw, of je het daar nu mee eens bent of niet.
Helemaal eens met luus... Beetje gek om over haar leven te gaan beslissen. Edit :las het ook verkeerd.. wat een nare collega's heb je..
Zolang die mevrouw de wilsverklaring niet heeft getekend, moet je haar gewoon reanimeren. Ik vind niet dat je, gezond verstand of niet, daar iets over te zeggen hebt. Ik ben ook blij dat het niet mijn oma is, die verzorging krijgt van mensen die op eigen houtje, tegen de wens van mijn oma in, een beslissing nemen. Ik zou het niet eens willen, niet eens durven... Te zeggen: "oh nee, die reanimeer ik niet hoor. Ze heeft dan wel geen verklaring getekend, maar Joost mag weten hoe ze eruit komt." Helemaal niet jouw taak en verantwoording. Doe wat er van je gevraagd wordt. Het is goed dat je je zorgen hebt geuit bij de manager, misschien dat die het nog eens met de familie kan bespreken, maar in mijn ogen houdt het hier voor jou op. Edit: ik zie nu dat het je collega's zijn die er zo over denken
Geeft niet Luuz, dacht al zoiets haha. Eigenlijk is ze niet 'heel slecht'.ze eet, drinkt, kletst vandaan geniet van alles om haar heen. Ze is alleen erg beperkt. En heeft een terminale indicatie. Dat is meer zodat ze bij ons kan blijven en niet hoeft te verhuizen naar een verzorgings/verpleeghuis. Ze krijgt wel alleen nog maar pijnstilling. Gelukkig ga ik over 3dgn naar een andere werkplek. Het zit me echt dwars dat er daar zo 'simpel' over gedacht wordt. Maarja. Zal wel aan mijn leeftijd en 'onervarenheid' liggen. Werk 6 jaar in de zorg en ben weer bezig met school. Ben alleen niet zo hard als de tantes waarmee ik werk.
Belachelijk, ook al is ze 90 en slecht dan nog is het haar wil. Zou het echt erg vinden wanneer je collegas niets zouden doen... Wij zijn god niet of rechters en wij gaan daar dus niet over... Overigens is maar 20% te reanimeren en de meeste oudjes gaan in hun slaap. Ze ligt neem ik aan niet aan de bewaking?
Vind het heel lastig om hier antwoord op te geven maar ga het toch proberen. Die mevrouw in kwestie wil dus geholpen worden in geval van! En nu ben ik even heel hard. Wie van jullie willen dat voor haar bepalen het is nog steeds haar wens. Ook al zal het zinloos zijn. Ze wil het nog. Ze hangt nog aan het leven vast en zal pas gaan als het haar tijd is. Dus gewoon reanimeren die mevrouw. De kans dat het slaagt is minimaal. Als ze het toch overleeft duurt het ook niet zo lang daarna meer. We mogen hopelijk toch nog steeds zelf beslissen wat we met onze leven doen. Uit eindelijk zal de keuze gemaakt worden door het leven zelf( klikt dubbel) bedoel er mee te zeggen eens zal ze sterven. Maar wel zo met de wens die zij wilden. Wij de omstaandern mogen niet beslissen over leven en of dood. En zou gewoon reanimeren. Want het kan als nalatigheid gezien worden. Zorg verlenen aan iemand die dat nog wenste. En ik denk zelfs dat dat strafbaar is. Ergens hoop ik dat deze mevrouw gewoon overlijd als ze s nachts lekker licht te slapen en er niemand vlak bij is om te helpen. Heen gaan zo als het bedoeld is. Aan de andere kant begrijp ik het dilemma van jou en je collega.s maar onthoud altijd. We beschikken allemaal over onze eigen wil. Geen mens kan daar aan tornen. Ben niet gelovig. Misschien die mevrouw wel? En wil ze heen gaan als god haar roept op zijn manier.
Ze ligt niet aan de bewaking nee. Ik hoop ook dat ze vredig inslaapt. Waarschijnlijk breken we alles in haar lichaam met de reanimatie en ik hoop dat haar een hoop pijn bespaart blijft. Ik denk dat ik woensdag toch nog even naar de manager ga, omdat met haar te bespreken dat het misschien handig is dit met het team op te pakken.
Is er met haar een gesprek geweest waarom ze wel wil laten reanimeren? Waarom wil ze nog verder? Zijn er dingen die zij (nog) niet los kan laten? Zorgen om mensen in haar omgeving, nog onopgeloste conflicten met kinderen, kleinkinderen, andere familie... Dat soort dingen? Weet zij wat de gevolgen kunnen zijn als zij nu nog gereanimeerd zou worden? Kan ze dat overzien? Kan haar familie ingeschakeld worden om tot een verstandige beslissing te komen? Mijn oma is 92 en vind een half jaar terug ook nog dat ze gereanimeerd moest worden als er iets gebeurde. Er zijn toen gesprekken geweest om uit te leggen hoe ze naar alle waarschijnlijkheid uit zo'n reanimatie zou komen. Mijn oma dacht dat reanimeren betekende dat daarna alles weer zou zijn zoals daarvoor, (en behalve slecht zicht en niet goed meer kunnen lopen, is er met mijn oma ook weinig aan de hand). Toen ze doorkreeg dat dat wel even anders was en de kans het grootst is dat ze er als kasplantje uit zou komen, koos ze toch voor een niet-reanimeren-verklaring. Wettelijk ben je het idd verplicht, maar ik kan me je bezwaren volledig voorstellen. Ik zou er ook grote moeite mee hebben. Toch moet je het doen als zij dat nog wil. Ik ben zelf trouwens christelijk en weet dat juist dan mensen vaak eerder kiezen voor niet-reanimeren. Geloof lijkt me dus niet op voorhand een reden dat ze er nu (nog) voor kiest om gereanimeerd te willen worden.
Ik heb jaren in verschillende verpleeghuizen gewerkt. Wij hadden standaard een niet reanimeren beleid. Dit kon uiteraard veranderd worden en werd ook tijdens de eerste gespreken heel duidelijk aangegeven. Zeker in de pg huizen werd er vrijwel altijd mee ingestemd. De kans dat mensen er slechter uit komen is zo groot en wat hebben ze dan nog als ze al zo slecht zijn. Ik vind wel dat iedereen dit zelf moet beslissen, maar dementerende kunnen dit helaas niet meer.
Maar die AEd die er hangt hoort bij het huis waar jij werkt voor de thuiszorg , dus als thuiszorg je verbiedt te reanimeren zal je alarm moeten slaan , en ondertussen 112 moeten bellen .