Het is jammer dat je man en jij hier zo anders instaan, het zou het een heel stuk makkelijker maken als jullie idd 1 front vormde. Toen mijn vriend en ik gingen samenwonen, had hij al een behoorlijke tijd op zichzelf gewoont en hij vond het heel normaal dat vrienden en familie daar te pas en te onpas naar boven liepen, in de koelkast duikten, spullen kwamen lenen als hij niet thuis was, ongevraagd. Er bleven regelmatig mensen 'tijdelijk' wonen.. Daar was hij okay mee, maar toen wij zijn gaan samenwonen, heb ik het er een paar keer met hem over gehad dat ik dat soort dingen niet prettig vind en dat onze bovenverdieping gewoon privé is en als bezoek wat wil drinken of eten, ik dat zelf wel uit de keuken pak. Inmiddels snapt hij dat ook en denkt er ook zo over. We zijn ook express gaan verhuizen ipv in zijn huis te blijven wonen. Omdat ik samen opnieuw wilde beginnen en niet bij hem in wou trekken. Zijn familie accepteert het overigens nog steeds nie dat we in mijn geboortedorp zijn gaan wonen en niet in de stad waar hij geboren is en ze hebben hem daar heel erg om proberen te manipuleren. Eerst was hij daarvoor heel begripvol etc, maar inmiddels ziet hij ook in waar ze eigenlijk mee bezig zijn en houden we het een beetje op afstand. Ze hebben ook geen sleutel van ons huis gekregen. Ik denk dat je het beste een keer goed met je man kunt praten erover, als hij altijd zo betutteld is door zijn moeder is het ook niet heel handig om hem het gevoel te geven dat hij tussen jou en zijn moeder instaat wat dat betreft. Daar heb ik destijds redelijk wat woorden over gehad met mijn vriend iig. Iets andere situatie wel, maar toch.
Julia krijgt ook wel eens kleertjes van mijn moeder of schoonmoeder wat niet helemaal mijn smaak.is. Toch proberen ze allebei er wel rekening mee te houden. Ze stoppen er dus tijd en.liefde.in om hun.kleindochter leuke.kleertjes te kopen. Vaak is t leuk, soms is t iets minder leuk maar niet lelijk, en soms... Toch.krijgt Julia t allemaal aan, het ene meer als t andere. Maar zorg toch wel dat de kleertjes die ze van iemand, wie dan ook, gekregen heeft minstens één keer zichtbaar voor die mensen.gedragen heeft. En ja, kleertjes die nu te klein zijn gaan op marktplaats, meeste heb ik zelf gekocht maar ook.wel wat gekregen. Mijn moeder en schoonmoeder vonden het eerst niet heel leuk, kon toch wel bewaren voor een tweede? Maar na een.blik op de zee aan kleding maat 50/56/62 en de wetenschap dat ze nog minstens 4a5maten gaat groeien voordat een tweede überhaupt geboren is snapten ze wel dat we dat echt niet konden bewaren. En ons idee om al het geld wat we er voor terug kregen op te sparen en er één blijvend cadeau van te kopen stelde ze gerust. Één cadeau om symbool te staan voor alle met liefde uitgezochtte kraamcadeau's van familie, vrienden, dierbaren die niet allemaal bewaard konden worden. Probleem.opgelost
Dank je. Voor mn gevoel heb ik er idd al genoeg aan gedaan om duidelijk te maken dat we teveel kleertjes hebben. Blijkbaar vindt ze haar behoefte belangrijker. Maar dat ik ze doorverkoop en weggeef heeft zij inderdaad nog geen weet van. Wat kan ik nog meer doen? Denk dat mn man na vanavond wel weet heeft van hoe vervelend ik dit vind. Heb er echt buikpijn van en heb er ook echt wel een traantje om gelaten van pure boosheid en me niet serieus genomen voelen door hem. Ben wel een beetje een conflictvermijder, maar nu moet er echt wat gaan veranderen. Ik denk dat ik haar dan maar niet vertel dat ik ze doorverkoop, aangezien dit blijkbaar bij sommige mensen niet fijn en erg ondankbaar overkomt?? Ik denk dat ik haar dan vertel dat ik die spullen (ook) wilde weggeven aan een zwangere vriendin ( is niks van gelogen), maar dat ik het vervelend vind dat ik ze nu beloofd heb en ze niet meer op hun plaats liggen? Dat ik het vervelend vind dat ze onze zolder opruimt en beter had kunnen vragen of ze de kleertjes terug mocht hebben? Zoiets? En in het vervolg afspreken dat we de kleertjes niet meer aannemen als het onze smaak niet is? ( nee, dit laatste komt ook erg onaardig over..) Aannemen, niet of 1x dragen is ook niet goed....aaarargghh!!
Zo doe ik het ook, alle lelijke dingen aantrekken als we naar de gever gaan, dan is iedereen blij En daarna worden het reserve kleren, in de luiertas en bij het kdv. Hartstikke handig! Gelukkig krijgen we niet heel veel kleertjes, ik zou het wel stoppen voordat het uit de hand loopt. Dus de kleertjes niet meer aannemen en zeggen dat ze al teveel heeft en dat het niet je smaak is.
Ja, ik kan dat begrijpen. Maar als het slechts 1 x gebruikt is door de enorme overkill aan kleding en daarna te klein is geworden?
Doorverkopen zou ik idd niet zeggen. Voor de lieve vrede kan je je verontschuldigen voor het niet eerst aan haar aanbieden van de kleren die te klein zijn geworden. Misschien dat je smaak helemaal niet moet noemen, ik ken ook mensen die daar beledigd door raken. Zijn alle kleren op zolder te klein? Dan kan je het puur daarop gooien: dit is allemaal te klein en soms weinig of niet gedragen, omdat ze al zo enorm veel heeft / het al te klein was toen ik het kreeg. Zoiets. Ik leef met je mee! Succes!
Heb niet alles terug gelezen. Maar misschien ben ik de enigste hoor maar ik krijg een bij smaak van dit verhaal. Even mijn mening en gevoel beschrijven.( Niet aanvallend bedoelt t.s) Maar ik krijg het gevoel dat jij je sm behoorlijk niet mag. Vorig topic nu en al topic.s geleden. Er is een strijd tussen jullie gaande lijkt wel? Ga een advies geven. 1. Ga een flink gesprek aan met je schoonmoeder en je gooit al je frustratie er uit. 2. Doe het zelfde met je man. 3. Kijk ook naar je zelf naar je eigen handelen en alles, Want wil niet alleen voor haar opkomen hoor, Ze zal niet de makkelijkste zijn. Maar omdat jij haar niet mag of door alles wat er gebeurt krijg ik het idee dat je op alle slakke zout legt. En vind het gewoon een apart verhaal. Laat ik gewoon eerlijk zijn. Een sm die kleertjes van zolder terug pakt? Het is niet zo dat ik je niet wil geloven. Maar misschien ben ik te goed gelovig weet niet.. Nou ja succes in elk geval er mee,. En hoop dat dit verhaal goed gaat aflopen. Voor jou je man kinderen en je schoonouders.
De mensen die roepen hoe ondankbaar de TS wel niet is zullen dan wel een huis vol gekregen rommel hebben. En ik kan me overigens ook niet voorstellen dat je alles wat je krijgt leuk vind... En als iedereen alles zo 'dankbaar' aanneemt als ze zeggen dat ze doen, dan is dat best een beetje schijnheilig vind ik... Alles teruggeven wat je niet mooi of leuk vind is geen doen toch? 'Hier, neem maar weer mee, want dit vind ik niet zo mooi!'... Heb dat echt nog nooit iemand horen zeggen. Ik doe dat echt enkel en alleen als ik iets dubbel krijg. Er is niks ondankbaars aan als TS of ieder ander iets verkoopt wat ze gekregen heeft.... Je kunt het eeuwig bewaren omdat je anders schuldig voelt, maar daar is niemand bij gebaat. Er kleertjes van kopen die meer in de smaak vallen of nodig zijn is dan een veel betere optie. En wellicht wordt oma eens mee uit-eten genomen van de centjes van de verkoop. Ik vind dat TS niks verkeerd doet. Zeker niet na duidelijk te hebben aangegeven dat ze niks aan de kleertjes heeft. Mijn schoonmoeder vraagt altijd of we samen wat gaan kopen, zodat het zeker weten onze smaak is en we er iets aan hebben. En dat is nog eens gezellig ook; win-win.
Kleertjes zie boven liggen zijn inderdaad allemaal al te klein. De gekregen kleertjes die nog passen ( al dan niet mijn smaak) liggen nog gewoon bij mn dochter in de kast. Vind het lastig hoor, kleding niet aannemen en teruggeven als ik ze echt niet mooi vind. Veel koopt ze ook op de markt en dan kan je dan niet terug brengen. tegenwoordig bewaard ze wel de bonnetjes, maar dat is dan gek genoeg altijd van kleding uit winkels die meer dan Ok zijn ( Jola, hema). @knap: je komt niet aanvallend over hoor en je gevoel is juist. Mn s.moeder en ik liggen elkaar totaal niet. Zij is compleet het tegenovergestelde van mij. We hebben elkaar al 12 jaar lang ontlopen, zij door haar gebrekkige communicatie en ik door de lieve vrede te blijven bewaren. Dat moest een keer fout gaan natuurlijk Lievemamatrix: dank je meid!
Meid, gewoon een gesprek aan gaan met je schooonmoeder, dat is het enige wat je kunt doen. Ik zou echt niet blij zijn met zo'n schoonmoeder hoor, als jij wilt dat dit stopt, moet je echt keihard aan de bel gaan trekken. Dusssssssss verzamel al je moed en ga het gesprek met haar aan. Succes en sterkte!
Oh wacht ff.... je man's "ouderschapsverlof" .... er gaat een belletje rinkelen . Zeg, moet die kerel van jou niet eens heel snel volwassen worden en het voor je opnemen? Dit is jullie gezin, hij is verantwoordelijk voor een goede gang van zaken op "zijn dag" en dat s-mama de kleertjes jat is natuurlijk van de zotte. Hij moet daar wat van zeggen want het gebeurt onder zijn neus. Je schoonloeder ondermijnt jou hiermee en hij is de enige die daar iets van zou moeten of kunnen zeggen. Anders ligt het straks aan jou, want jij hebt die band niet met haar om nog duidelijker te zijn. De bal ligt nu bij hem. Daarnaast moet je denk ik heel duidelijk zijn over jullie smaak qua kleertjes richting s-moeder. Ik weet trouwens niet of dat helpt, hoor, maar het is wel zo eerlijk. Mijn moeder is dol op plastic, roze en tutu's. Wij zijn meer van de spijkerbroekjes en een hip shirtje. Plastic, roze en tutu geven mij rillingen (oke, een beetje roze is leuk). Ik vermoed dat ze net op vakantie een .... tutu.... gekocht heeft. God, ik hoop het niet. Idem met onze ideeen over voeding/snoep, speelgoed, etc. Wat we ook zeggen, het valt voor haar onder de noemer "zielig voor Fay, ieder meisje verdient roze". Ach.... ik vond je oplossing eigenlijk wel goed. Gewoon op zolder. Nu dat mens nog vertellen dat je het idd niet mooi vind en het daardoor ongebruikt in de doos ligt. Volgende keer mag ze beter haar best doen Moet ze maar niet gaan snuffelen of "haar kleertjes" idd ook gedragen worden.
Dan denk ik dat je te laat bent. Op het moment dat je zoveel kleding hebt, neem dan je schoonmoeder maar mee naar de kledingkast en laat haar zien hoeveel er ligt en hoeveel je dochter dus maar één keer zal dragen. Dan heel nadrukkelijk vertellen hoe jammer je het vindt dat je al die overbodige kleding niet kunt gebruiken, dat je dat toch een grote verspilling vindt waar je mee in je maag zit. Dan kun je de keer daarna de kleding ook gewoon niet accepteren. Ze probeert je dochter een plezier te doen (en daarmee jullie!), maak haar maar duidelijk dat dat op kledinggebied niet nodig is. Probeer iets te verzinnen wat zij leuk vindt om te geven, wat jullie leuk vinden om te krijgen en je dochter leuk vindt om te hebben. Sieraden misschien, voor als ze wat ouder is (neemt lekker weinig plaats in ) of alvast een spaarrekening openen dat oma haar bijdrage aan het rijbewijs van je dochter kan leveren of nog iets totaal anders.
Gewoon niet vertellen wat je doet met de kleertjes in die dozen. Gaat haar verder niets aan. En vertel tijdens het gesprek ook dat je het jammer vind dat je zoveel kleertjes hebt en dat je het jammer vind dat jezelf ook niets meer voor je kind kan uitzoeken. Maak desnoods een afspraak over de hoeveelheid wat gewenst is wat ze mag geven. bv 1 a 2 outfit per maand of per maat.
whaha dit kwam ook in mij op! wat een verschrikking zeg. dit is gewoon een verkrachting van je privacy maar buiten dat.. die man van je mag ook wel eens ballen kweken. jij geeft aan dat je er niet van gedient bent dat zij in jullie huis snuffelt en dingen mee neemt wat ooit van haar is geweest als kado. en je man is zijn moeder aant 'verdedigen' door jou niet te steunen. tis jullie huis, jullie spullen. je schoonma heeft er niks te zoeken en moet jouw wensen gewoon accepteren en jouw man moet jou hierin steunen. niet aanvallend naar je man bedoeld maar tis zijn moeder en jij bent zn vrouw. hij hoort jou te steunen vooral als het om jullie huis gaat waar je schoonmoeder niks heeft te zeggen
Ok, even wat gespreks-advies. Ik ga haar zo bellen en de confrontatie aan. Ik heb bedacht dat ik het eerst even rustig ga opbouwen, vertellen dat ik op zolder kleertjes bewaar die te klein zijn ( alsof zij dat nog niet weet, haha), dat ik nu een pakketje aan een zwangere vriendin wil geven maar dat ik een aantal kleertjes mis. Tot zover appeltje eitje. Maar hoe breng ik het verder? Haar confronteren dat ik ( via mn man) weet dat zij ze heeft?(of is dat zwak, me achter mn man verschuilen?) en dat ik ze graag terug wil. Of vragen of zij ze heeft ( met het zeer aanwezige risico dat ze glashard zegt van niet?)? Maar komt wel vriendelijker over en zonder meteen met een boos vingertje te wijzen. Vervolgens wil ik ook aankaarten dat ik niet wil dat zij in vervolg ongevraagd op zolder komt. Hoe breng ik dit vriendelijk doch duidelijk? Wat betreft de overkill aan gegeven kleertjes die ook vaak onze smaak niet zijn.... denk dat ik dat even achterwege laat. Is in deze denk ik ook minder relevant aangezien het belangrijkste punt is dat ik vind dat ze uit onze zolder moet blijven, alhoewel, wel mede de oorzaak van de hoeveelheid dozen die er staan... Zij zal nooit zeggen als ik haar confronteer: "ja maar, het zijn allemaal mijn kleertjes" waardoor ik een insteek heb om te zeggen en uit te leggen waarom ze daar liggen ( teveel, te klein, weinig kunnen dragen etc.) Is het nodig om duidelijk te zijn dat ik haar uitleg dat het echt teveel is wat ze koopt? Of toch maar in vervolg aannemen en 1x dragen en dan op zolder als het niet meer past?
Nee gewoon duidelijk zijn, ik heb echt het idee dat je het achterste van je tong niet laat zien en daarom in zulke ingewikkelde situaties beland.
Buiten het feit dat je het gespraak aan gaat, nog een tip. Misschien is het al geopperd, maar heb je geen lege koffers die op slot kunnen? Zo nee, dan zou ik er via MP misschien een paar goedkoop aanschaffen. Doe daar de kleertjes in en doe de koffers op slot. Dan is gelijk de boodschap duidelijk.
Ik denk ook dat je er veel te veel omheen draait en je daardoor ook teveel aan laat leunen. Wees duidelijk, je bent hier duidelijk niet blij mee en er worden grenzen overschreden.
Eerlijk gezegd, volgens mij lust jouw schoonmoeder je rauw en zou ik haar "prinsje" het werk laten doen. Je probeert netjes te blijven, zij niet en ze maakt misbruik van het feit dat je probeert een goede schoondochter te zijn. Ik denk dat dit gesprek averechts zal werken, maar mss schat ik haar nu helemaal verkeerd in. Naar mijn mening, hij is mede-veroorzaker.... hij mag best eens voor je opkomen.