Schoonmoeder jat kleertjes uit ons huis!

of je zegt: hey waar is dat leuke vestje/shitje heen die we ooit van jou hebben gehad, vriendin van mij zou m graag over willen nemen maar kan m nergens meer vinden.
als zij dan ermee aan komt dat ze m zelf weer heeft dan kan je er meteen op inhakken dat ze dus inderdaad spullen van je jat. want dit is gewoon puur stelen wat ze doet.

verder geen tips voor je. wees gewoon duidelijk in wat je wil. tis niet zo dat als je in haar ogen iets verkeerds zegt(wat waarschijnlijk toch wel zo is) dat jullie band kapot gaat want jullie hebben geen band. klinkt lullig maar dit is stelen en overigens zeer onbeschoft.

wel nog tip voor jou en je man: praat met hem wat je er nou van vind en dat hij voor je op moet komen. hij ziet waarschijnlijk idd t probleem niet(zo'n vent heb ik namelijk ook) maar jij heb er wel problemen mee en dat moet hij steunen en samen met jou oplossen ookal moet hij daarvoor zn lieve mama even streng toespreken.

maar je gaat t via de telefoon doen? kan je t niet beter doen als je haar ziet en waar je man bij is(nadat je goed gesprek met je man heb gehad natuurlijk)

 

pak je vent ff bij zn ballen en maak hem duidelijk dat hij jou moet steunen omdat jij er wél problemen mee heb.

hoe duidelijker zijn naar je sma? '*naam* ik weet dat je hier op zolder de kleertjes van jezelf er tussenuit vist, maar ik wil die NU gewoon terug' mocht ze t blijven ontkennen dan geef je haar de optie door het óf terug te brengen/leggen, óf je ontneemt haar die dag dat ze met de kleinkinderen bezig is op je man zn vrije dag. kortom, niet meer welkom in jouw huis tot je de gestolen spullen terug heb. kleding hebben gene pootjes en je man boeid niet wat er op zolder ligt. lijkt me duidelijk waar de kleertjes dan zijn.

 

tja we kunnen nu wel met zijn allen roepen dat ze niet ongevraagd op je zolder mag komen (wat natuurlijk ook zo is) maar is het ongevraagd? Aangezien je man het dus gewoon toelaat. Denk dat hij het wel allemaal lekker makkelijk vind. Hij hoeft dus niet te poetsen op zijn vrije dag, hoeft niet op de kinderen te letten want zijn mama is er.
Ik denk dat je het probleem bij je man moet aanpakken, hij laat het tenslotte toe. Als hij nu eens het lef heeft om te zeggen Ma je hoeft niet op zolder op te ruimen, of ma kom van die zolder af is het probleem al een heel eind opgelost.

Wat betreft de kleding, mijn schoonmoeder deed dit ook. Mijn man heeft haar hierop aangesproken en afgesproken dat het ok is dat ze af en toe iets voor ze meeneemt en dat als we echt wat nodig hebben we haar een seintje geven.
Zo heeft ze afgelopen jaar samen met ons de winterjassen gehaald en kregen de kinderen schoenen van haar

 

Dus hij heeft er geen problemen mee dat jij in een lastig parket zit, je opwindt over vanalles en s-ma je continu niet serieus neemt? (ik meen me iets te herinneren over kindjes die volgepropt met snoep en indrukken aan jou overgelaten worden na de "papadag" en dat ze continu in jullie prive aan het snuffelen is). Je hebt het toch al gezegd tegen zijn moeder?

Volgens mij heb jij niet zo zeer een probleem met s-moeder, maar met je man. Als je een gesprek gaat voeren waarin je duidelijk bent over wat je wilt en welke grenzen er voor jou zijn, dan zou ik niet in eerste instantie het nummer van je schoonmoeder draaien.

 

nee dat is goed voor de onderlinge verstandhoudingen

Maar voor de rest ben ik het met je eens... alleen wat genuanceerder en ik zie toch nog wel een oplossing!

Maar TS, je moet je schoonmoeder wel een beetje op weg helpen! Het is voor haar ook leuker als ze haar kleinkinderen in haar gegeven kleertjes ziet dan heeft ze er nog wat aan dat ze die koopt en geeft (ik snap haar gevoel dus wel, ten dele). Je kan bijvoorbeeld zeggen dat je, wanneer ze nog eens wat koopt, dat je het graag van een bepaald merk of een bepaalde winkel hebt. (mijn moeder koopt voor ons niets meer bij Kruitvat maar voortaan alles bij HEMA. Wij blij want we krijgen niet meer plastic speelgoed/overbodige knuffels, zij blij want ze ziet dat ze ons en haar kleinkinderen oprecht blij maakt met haar cadeautjes).

Help haar een beetje; zeg goh schoonmoeder ik vind het zo ontzettend lief (want dat is het echt wel! alleen zie jij dat nu even niet meer) van je dat je al die kleertjes koopt maar het is te veel ik kan ze niet allemaal aan doen bij de kinderen, daarnaast is het niet helemaal mijn smaak. Zou je als je ons nog eens wil verwennen kleertjes willen kopen van merk X of Winkel X die gebruik ik heel graag! Help haar! Verwacht niet dat ze in jou hoofd kan kijken naar wat jou wensen zijn, ze is niet helderziend!!!

Als ze dan ook ziet dat je haar kleertjes aantrekt dan is het voor haar ook leuker om te geven. Dan voedt je haar als het ware een beetje op en daar bereik je op de langer termijn veel meer mee. Nu denkt zij waarschijnlijk: Verwend nest die kleindochter van me verkoopt gewoon MIJN kleertjes op markplaats daar zal ik eens een stokje voor steken. Geef dr eens ongelijk! Het is natuurlijk niet netjes een gegeven cadeau te verkopen (als je het veel hebt gebruikt of als het eenmalig is tot daar aan toe maar op deze manier vind ik het toch best apart wat je doet).

Je kiest voor de weg met de minste weerstand; je verkoopt de kleertjes en koopt van het geld iets nieuws voor je kinderen. Zo hoef je de confrontatie niet aan te gaan. Maar het lost niets op dus de irritaties zullen blijven. Beter 'voedt' je je schoonmoeder op! Help haar te begrijpen hoe jij het graag wil/wat je graag wil. Als ze ziet dat haar inzet/cadeautjes dan wel oprecht gewaardeerd worden zal zij er ook veel meer plezier aan beleven en zal ze haar gedrag aanpassen!

Zo ook met schoonmaken! Hoe kunnen jullie er samen profijt van hebben? Nu werkt ze hard voor jou maar vind jij alleen maar dat ze over je grenzen heen gaat. Wat kan ze doen zodat je wel blij bent?
"Goh Schoonmoeder, ik begrijp dat je lekker wat om handen wilt hebben als je bij ons bent dus als je nog eens wat wilt doen zou je dan willen strijken/stofzuigen oid? Daar verwen je ons pas echt mee." Zo zeg je gelijk dat je dat je zelf weet dat het niet nodig is maar dat jij vind dat ze het doet omdat zij iets om handen wil hebben, en je spreekt van 'verwennen' waarmee je zegt dat ze iets extra's doet en dus niet omdat het nodig is omdat jij het niet voor elkaar krijgt oid. Maar je bereikt wel dat ze iets doet wat JIJ wel ECHT HEEL FIJN vind. Kom je lekker thuis na een dag werken heeft ze al je was gestreken! Doe mijn zo'n schoonmoeder! Als je haar helpt met wat je wel wilt heeft ze minder tijd/energie/drang om de dingen te doen die je niet fijn vind. Je man hoeft op deze manier ook geen politieagent te spelen maar hoeft alleen maar een beetje te sturen... Nee mam, niet de keukenkastjes opnieuw indelen? We willen liever dat je dweilt als je perse wat wilt doen. Is voor mannen ook makkelijker!

Iedereen blij!

 

Wat erg dat je SM dat doet zeg pffffffffffffff
Hoe bedoel je een gegeven paard in de bek kijken...
Ik zou trouwens wel vragen of ze geen kleding meer koopt of er een bon bij doet... Want zo is het ook niet leuk natuurlijk als je steeds iets koopt en dan draagt diegene het niet en gaat het zo weer op Marktplaats. Heb je haar al geconfronteerd hiermee trouwens? (Sorry niet gehele topic gelezen)

 

ik ben het eens met de anderen die zeggen dat jouw man hier ook een bijdrage in doet. Het gaat je nooit lukken als je man je hierin niet steunt. Wat hij vermijdt komt op jouw bordje dus is er eigenlijk iets wat hij niet met zijn moeder uitvecht (hij laat het jou uitvechten). Hij kan roepen dat het hem niets kan schelen maar hij zou JOU moeten steunen in je moeite met je schoonmoeder. Hij kan hier toch niet zomaar zijn schouders over ophalen? Eigenlijk moet jij een stap naar achteren en hij een stap naar voren... Ik weet uit ervaring dat dit een lastige is (en oh zo klassiek). Kortom, probeer hem meer mee te krijgen, hij moet je hier echt in steunen.

 

Ik vind het heel gewoon om spullen door te verkopen en om vervolgens met dat geld weer nieuwe spulletjes (voor de kinderen!) mee te kopen. Het leven is al duur genoeg.
Het zijn toch jouw spullen. Al vreet je ze op, dat moet je toch zelf weten. Ik zou het echt totaal niet erg vinden als iemand mijn cadeautje door zou verkopen hoor. Ik zou het wel vervelend vinden als ze het heel erg lelijk vinden en dat niet gezegd hebben.

Ik vind wel dat je echt goed duidelijk moet maken aan je man hoe vervelend je de situatie vindt. Jullie zullen het daarover eerst samen eens moeten worden, want het is ook zijn huis natuurlijk.

Ik zou overigens ook helemaal leip worden als iemand in mijn spullen zit te snuffelen. Ook als dat mijn eigen moeder was, dan zou ik haar ook eerlijk zeggen (in een goed gesprek) dat ik dat niet fijn vind.

En nog iets, ik zou mijn kindje af en toe toch die vreselijke disney glitters aantrekken om mijn sm tevreden te stellen. Mijn moeder gaf mij ook een shirtje voor mijn zoon wat ik niet zo leuk vindt, maar haar gezicht toen hij het aan had was voor mij goud waard!

 

ik zou een doos pakken en al haar spulletjes er in doen, dan naar haar toe gaan en die doos geven, zou dr dan nog bij zeggen '' Deze was je nog vergeten ''

 

+ 1

 

Je punt is dan wel gelijk duidelijk.inderdaad!

 

O jé, Druif, wat zit je (weer) in een lastig parket. Weet je wat het ergste is? Dit houdt niet op op deze manier, het wordt eerder erger.

Je schoonmoeder heeft niks te zoeken op jullie zolder. En ik begrijp dat je kleertjes verkoopt. Ik begrijp ook dat zij dat misschien pijnlijk vindt, maar ik denk dat je genoeg pogingen hebt gedaan om haar af te remmen in wat ze koopt (zonder resultaat).

Ik ben nu heel direct (en hopelijk niet bot), maar je hebt een probleem met je man. Als dat is opgelost, heb je ook geen probleem meer met smoeder. Vanuit mijn eigen ervaringen (dus: voor wat het waard is ) zeg ik dat je schoonmoeder actief bezig is om je man tegen jou uit te spelen. Zij en haar zoon begrijpen elkaar immers per-fect? Jij bent toch de enige dwarsligger, ondankbaar bovendien? En hoe meer jij je tegen smoeder verzet en je gal spuit over haar tegen je man, hoe meer hij zal gaan denken dat je inderdaad een probleem maakt van dingen die geen probleem zijn, en dat je inderdaad wel érg onaardig doet tegen zijn moeder, die het toch alleen maar goed bedoelt?

Wat bij mij heeft geholpen is dat ik mijn man bij herhaling duidelijk heb gemaakt wat het met MIJ doet als mijn grenzen worden overschreden. Dat het mij pijn doet, dat ik er verdriet van heb en er in mijn hoofd zo veel mee bezig ben dat ik er echt verdrietig en gestressed van word. En daar was geen woord van gelogen en ik heb ook geen tranen gespeeld, die kwamen soms vanzelf. Hij had namelijk geen idee hoe erg het voor mij was. En als je openstaat voor elkaar, kun je ook eerlijk zijn en begrip krijgen. En kon ik ook toegeven dat ik soms te heftig reageerde, en kon hij toegeven dat zijn ouders te ver gingen. In het begin verliep dat ook allemaal allesbehalve gladjes, daar moet ik ook eerlijk in zijn. En er is een moment geweest dat ik van mijn man gewoon geëist heb dat hij voor me opkwam en zijn vader op bepaald gedrag naar mij toe zou aanspreken. Het ging over gedrag waar mijn man zich 'niet aan stoorde' (en tegen mij ook zei dat ik er geen probleem van moest maken). Ik heb aangegeven dat IK er WEL last van had, en dat hij als mijn man en vader van onze kinderen de taak en de plicht had om voor ons welzijn te zorgen. En het hielp enorm toen hij het had gezegd (met lood in de schoenen, dat wel).

Verder moet ik ook voortdurend blijven herhalen wat ik allemaal niet wil, en het helpt bijzonder weinig.
Kun je tegen je smoeder zeggen als ze met kleertjes komt: 'dank je wel, en ik wilde je vragen of je het terug wil als het niet meer past, want ik geloof dat jij nog mensen hebt die je er daarna een plezier mee kunt doen?" Dan ben je netjes geweest en heb je haar alle wind uit de zeilen genomen.
Ze manipuleert, echt, en niet 'per ongeluk'.

Mijn svader brengt wekelijks letterlijk kilo's fruit voor ons mee. Het zijn soorten die we vaak niet zelf zouden kopen, en belangrijker nog, we krijgen het gewoon niet op. Dus het belandt heel vaak in de kliko. Ik heb dus gezegd: pa, bedankt voor het fruit, maar zou je asjeblieft volgende keer iets minder mee willen nemen, anders moet ik het steeds weggooien, en dat vind ik jammer. Hij roept dan dat we meer moeten eten en dat we maar moeten kijken wat we ermee doen en blijft te veel geven. Volgende keer weer: pa, asjeblieft wat minder, bladiebla.... en het gaat weer door. Toen heb ik heel bot gezegd dat ik hem herhaaldelijk heb gevraagd om minder te geven, dat hij dat blijkbaar niet wil, en dat ik het daarom moet weggooien. En dat ik het niet nog een keer zeg, omdat hij het blijkbaar niet wil horen. Dan krijg ik drie keer iets minder, en dan begint het weer opnieuw.

Kern van de zaak is: ze doen wat ZIJ willen en zijn niet van plan rekening te houden met jou of respect op te brengen voor jouw grenzen en wensen. Zij zijn opa en oma en hebben blijkbaar het volste recht om met hun kleinkinderen (en in het huis van hun kleinkinderen) te doen wat hun goeddunkt. Je man, of jullie samen, moeten de grenzen duidelijk maken en ze ook afdwingen. Zolang dat niet gebeurt, blijven ze over je heen walsen.

 

Maar soms zijn ruzies ook wel nodig om je punt duidelijk te maken.

 

Ik zou niet zelf bellen, maar met je man spreken. En het gaat eigenlijk niet om dat vestje, maar om het feit dat zij jouw grenzen niet respecteert. Ik zou hem inderdaad dat vestje terug laten halen (zodat zij weet dat hij het ook niet pikt) en daarna met je man proberen afspraken te maken. Leg hem uit hoe erg jou dit alles raakt! Dat je zijn steun nodig hebt en hoe belangrijk het voor jou is. Dat je er niet op uit bent om te breken met zijn ouders, en dat je je kinderen opa en oma gunt, maar dat dat wel op een manier moet kunnen waar jij je ook prettig bij voelt. En dat dat afwijkt van wat hij prettig vindt, dat kan, maar dan moet je tot een compromis kunnen komen. En probeer één lijn te trekken in de dingen die jij je eigen familie wel toestaat, en de zijne bijvoorbeeld niet. Handel volgens je principes, en hanteer die voor iedereen gelijk.

Ik vind het rot voor je! Het is zo moeilijk, dit soort situaties. Veel sterkte

 

Als je er zo erg mee in je maag zit, bel haar dan op en lucht je hart. Kun je van te voren je man bellen en zeggen: 'ik wil je moeder bellen en xyz.... tegen haar zeggen, ben je daarmee akkoord, of heb je er nog iets aan toe te voegen?" Dan heb je hem betrokken (dus het gaat hem ook aan) en kan je smoeder tegelijk achteraf ook haar beklag niet bij hem doen, want hij is helemaal op de hoogte. Schoonpa lijkt me ook niet echt de juiste ingang als ik het zo inschat.