Wat zou er toch een last van je schouders vallen als je eens schijt zou hebben aan hoe je je voor een ander uitslooft om maar een opperbest plaatje af te geven! Je kunt de energie die je je daar insteekt veel beter benutten en het geeft je bovendien een heerlijk relaxed gevoel! (ik kan het uit ervaring zeggen) Je moet niet het perfecte gezin (willen) "spelen" Als de manier waarop jullie gezin nu draait voor jullie goed werkt en het jullie (allemaal) gelukkig maakt dan kun je geen perfecter gezin zijn voor elkaar! en wat de buitenwereld ervan denkt? gewoon ene oor in en het andere uit. Wat bruikbare tips zijn blijft wel hangen! Uiteindelijk doet iedereen het op zijn eigen manier, een manier die zo goed mogelijk of zelfs naadloos aansluit op de persoonlijke situatie.
Ik denk dat er eigenlijk heel weinig moeders zijn die hun kinderen 5 dagen per week naar een opvang brengen omdat ze zo graag 5 hele dagen willen werken.... Ik heb per 1 september een traineeship geaccepteerd van 40 uur/week voor 2 jaar... Omdat ik geen ander werk kon vinden. Al kunnen wij prima rondkomen als ik 3 of 4 dagen werk, maar dan moet dat werk er wel zijn! Ik praat dit goed doordat mijn man naar 4 dagen/week zal gaan, en we dus "maar" 4 dagen opvang nodig hebben en dat dit voor maximaal 2 jaar is. Daarna wil ik hoe dan ook naar minder dagen. En zo denk ik dat de meeste moeders die fulltime werken erin staan. Niet dat ze perse fulltime willen werken, maar dat ze in hun baan geen mogelijkheden hebben om een dagje minder te werken. En dat een andere baan moeilijk te vinden is. Ik kan me niet voorstellen dat er werkelijk moeders zijn die dit ""het beste" vinden voor hun kind. Dan hoor ik het ook graag!
Moeder natuur heeft ook geen kleren meegegeven... Hebben wij mensen ook allemaal zelf bedacht en gemaakt... Moeten we dan allemaal naakt gaan lopen? En ons nooit meer scheren (geldt dus ook voor mannen)? En geen auto meer rijden? En weet ik wat nog meer?
Oh en even voor mezelf.... Ik werk 32 uur per week. Ik vind mijn werk ECHT leuk! Het is zelfs zo, dat als ik een paar miljoen zou winnen en ik nooit meer zou hoeven werken, ik toch zou willen blijven werken, in het vakgebied waar ik nu in zit. Maar ik zou wel minder willen werken. 24 of 28 uur lijkt me ideaal. Maar helaas is dat ook voor mij niet mogelijk. Wel financieel, maar niet in mijn beroep, bij mijn huidige werkgever en ook niet bij de concurrenten. Ik zou het heel fijn vinden, als mijn kinderen later naar school gaan, dat ik dan overdag werk en na school thuis kan zijn. Misschien één keer BSO of zo, maar that's it. Helaas zit dat er niet in...
Muahaha... Nou ja... dat auto rijden... (zie me opeens als Wilma naast Fred Flinstone met hun loopauto...)
wat een topic weer.. als iedereen elkaar nou gewoon in zijn/haar waarde liet.. Ik zou t zelf echt veel te veel vinden. Ik zie niet in waarom ik kindjes zou krijgen die ik dan vervolgens alleen s avonds een paar uurtjes zie en dan in het weekend nog. Ik werk 24 uur en bij een evt 3e kindje ga ik de 1e jaren terug naar 20 uur (4 uur ouderschapsverlof). Fulltime thuis moet ik niet aan denken, maar ik wil wel meer tijd bij mijn kindjes zijn dan op mijn werk. Daarbij denk ik persoonlijk dat het voor een kind beter is, maar nogmaals dat is mijn mening en gedachte erover. Wij kunnen prima rondkomen zo en ja als ik meer werkte hadden we t luxer, maar geld is ook niet alles. Iedereen moet lekker doen waar hij/zij zich het beste bij voelt toch?
Ja maar uiteindelijk klopt het toch ook wel gedeeltelijk vind ik. Het opschuiven van de kinderwens is niet echt bevordelijk voor de vruchtbaarheid, en een droppie van 2,5 a 3 maanden heeft toch ook eigenlijk niks op een kdv te zoeken. Ken weinig moeder die dit geen probleem vinden.
ik denk dat je t bij jezelf moet zoeken, of je je leven aan je kind aanpast, of dat je je kind aan je leven aanpast. en als je elke dag met een tevreden gevoel gaat slapen en weer opstaat, zal die manier wel bij je passen.
Het opschuiven van de kinderwens staat hier toch niet ter discussie? Ben het wel met je eens, ik zou een zwangerschap ook niet uitstellen t.b.v. een carrière, maar dat is nou zo mooi aan deze maatschappij: Je kunt het combineren! En ik ken genoeg moeders die het geen probleem vinden om hun 'droppie' van 12 weken naar een KDV te brengen.
Of een gulden middenweg vinden. Voor ons geldt: Een werkende mama is een blije mama, dus als mama thuis is, is ze ontspannen en blij en daar heeft een kindje heel veel aan.
Door mijn werk heb ik veel gezien. Moeders die thuisblijven en hun kinderen een vreselijk leven bezorgen en moeders die werken en hun kinderen daarmee een vreselijk leven bezorgen. Maar ook andersom. Ik heb mensen met geld gezien die het super deden en ook die totaal geen oog meer hadden voor hun kinderen. Ik heb ook mensen zonder veel geld gezien, die voor een dubbeltje een knalfeest van het leven van hun kind kunnen maken. Ik ben er heel simpel in. Hou van je kind, zorg voor stabiliteit en geniet van de uren die je samen hebt. Liever minder tijd maar intensief dan hele dagen ongeinteresseerd. het is jouw leven, voel je niet verplicht dat te verdedigen tegenover anderen. Maak samen met de man de keuzes en sta daarachter, als jij dat uitstraald zal er ook veel meer begrip komen. Succes
Hoeft helemaal niet de conclusie te zijn! Het KDV kan mijn kind een aantal dingen bieden die ik niet kan. Bv een heleboel speelkameraadjes van haar leeftijd. Lijkt me ook enorm belangrijk dat ze het belang leert kennen van delen, samen spelen etc. Knutselen en kliederen: ik probeer wel, maar ben helaas niet zo creatief. Maar op het KDV leeft ze zich uit met verf en kwast, om zo maar te zeggen. En eerlijk, door de vele ervaring op het KDV kon mijn kind al dingen waarvan ik niet dacht dat ze het al zou kunnen. Gewoon omdat het m'n eerste kind was. Dom voorbeeld: ik maakte haar gezichtje steeds proper met het washandje na het eten. Nam ze het uit m'n handen, stak haar eigen mollige handje erin en poetste haar snoetje zelf. Eerlijk, ik zou denk ik op bepaalde punten haar ontwikkeling tegengehouden hebben, uit onervarenheid. Dus vind ik het erg dat ze dingen voor het eerst doet / zegt op het KDV ipv thuis? Neen...
heb alleen beginpost gelezen, maar TS je zegt aan de ene kant supertrots te zijn dat je je kinderen "dumpt" 5 dagen, echter zeg je ook dat je wel geprobeerd heb om minder te werken, maar dat het eigenlijk in jou fuctie niet haalbaar is, dus dan vraag ik mij af hoe trots ben je dan, want als je werkelijk hier trots op zou zijn waarom dan proberen minder te werken, je bent er toch trots op. Ten tweede vind ik persoonlijk het niet normaal dat kinderen meer op de opvang zitten als thuis bij mama/papa maar dat is mijn persoonlijke mening, ik heb geen kinderen gekregen voor de opvang en mochten kinderen meer bij de opvang zijn dan thuis dan zul je je toch echt moeten afvragen waarom je uberhaubt aan kinderen begonnen bent, m.i zodra je kiest om een kindje te krijgen en die kleine er ook komt hoor je hier rekening mee te houden en dat betekend dus m.i ook dat je een deel van je eigen ik even opzij zet om je kinderen zelf op te voeden, daarvoor maak je toch de keuze om een kindje op de wereld te zetten of zie ik dit verkeerd. Daarnaast vraag ik mij af of je werkelijk zo ontspannen bent want ook werk is slopend, en vermoeiend, en dan na het werk de kinderen eten geven, in bad doen, in bed doen tja hoe ontspannen ben je werkelijk werkstress is m.i hoger als thuisblijvers die voor hun kinderen zorgen, de eindjes aan elkaar knopen dat kan wel wezen, echter zijn wij dit ook gewent en is het dus inmiddels een stuk makkelijker, verder denk ik dat je zelf kortzinnig denkt, elk huisje heeft zijn kruisje zo ook die van mij en die van jou. Persoonlijk denk ik dat jij van veel geld vrolijker word en dat je daardoor denkt een betere moeder te zijn, echter hebben kinderen ook hechting nodig en moederliefde en niet alleen een kus weltrusten en laten we in het weekend naar de dierentuin gaan, je zegt je job is belangrijk om de toekomst van je kinderen te verzekeren echter lees ik in heel je bericht dat je eigenlijk minder zou willen werken als je maar hetzelfde geld krijgt, vaak moet er iets gebeuren waardoor men direct met de neus op de feiten word gedrukt geld is namelijk helemaal niet belangrijker dan liefde of aandacht, in elk geval niet voor de kinderen, materialen kunnen allemaal vervangen worden, maar de tijd met je kinderen kan je nooit meer terug krijgen, ze blijven niet klein, en je zal ongetwijfeld al een hoop van de opvoeding en zorg en stapjes gemist hebben door jou geldlust, en of de kinderen daar wel of geen hinder van ondervinden kan je nu nog helemaal niet zeggen, daar kom je later wel achter.
Iedereen moet lekker doen wat zij zelf denkt dat het beste is voor het kind toch? Dit is zo'n eeuwige discussie met evenveel voor- als tegenstanders om 1001 verschillende redenen. Maar het gaat erom wat voor jullie op dit moment het beste werkt. Iedere werkende ouder (vooral moeder) worstelt met de balans werk / prive. Daar is geen juist antwoord op. Zelf ga ik nu net een stapje terug doen in het aantal uren per week dat ik werk - vanwege de kinderen - is een heel bewuste keuze, maar dit moet natuurlijk wel kunnen (om wat voor reden dan ook). Laat je sowieso niet gek maken door anderen, want iedereen denkt het weer beter te weten dan een ander en dat slaat ook nergens op. Het is jouw kind.
Het is maar net waar je genoegen mee neemt...en als je als moeder parttime werkt hoef je echt niet te hamsteren hoor. Beide 40 uur werken vind ik voor mezelf teveel...ik wil mn zoon vaker ziek dan alleen voor het slapen gaan en in het weekend!!! Dan maar geen luxe...
Mee eens, zo ervaar ik het ook . Ik had bepaalde dingen echt nog niet aangeboden omdat ik niet wist dat ze daar al toe zou zijn en sommige dingen bedenk ik me gewoon niet, omdat het mijn eerste is. Ik vind het kdv daarom ook echt een toegevoegde waarde hebben.
maar dat komt omdat je dus niet in zo'n positie zit.. juist doordat ik thuis ben, is een wandeling maken zoooo'n normale bezigheid en kinderboerderij en speeltuin dagelijkse kost, dus dan wordt je juist veel creatiever in het aanbieden van diverse dingen mijn zontje kan juist ook al heel veel wat een gemiddeld kindje niet kan...hij krigjt ook juist veel ruimte om zich te ontwikkelen dat kindjes geen leeftijdgenootjes hebben om mee te spelen is natuurlijk onzin, jij als moeder/ouder kan er zelf voor zorgen