Dan lees jij haar post anders dan ik. Ik zie haar niet schrijven dat ze zo supertrots is. Wel dat ze minder heeft proberen te werken en ook uitlegt waarom dat er nu niet in zit. Het is ook niet dat ze tegen partimers is of thuisblijfmoeders, maar omdat ze (in een ander Topic, zoveel commentaar kreeg op het feit dat ze werkte met zoveel oordelen, geeft zij aan; Dit wordt er dan gezegd, maar daar staat dit dan toch tegenover? Niet omdat ze meteen de rest veroordeeld, maar elk voordeel heeft zijn nadeel zeg maar... Daarnaast is het niet zo leuk om voor een ander op die manier te denken en in te vullen. Dat zij dus vrolijker wordt van veel geld en zich beter voelt dan anderen. Dat heeft ze nergens gezegd. Ze heeft haar situatie geschetst, en ja ze had het liever iets anders gezien, maar heeft hier nu voor gekozen omdat de mogelijkheden beperkt zijn, daar werd ze op afgebrand in een ander topic en daarom heeft ze deze geopend, niet om te zeggen dat zij het beter doet dan anderen die het anders (kunnen) doen.
Oh maar ik bedoel het niet naar anderen die wel thuis zijn hoor, of dat die zich minder zouden ontwikkelen, maar op mijn eigen onbenulligheid zeg maar Ik werk 3 dagen dus ben er meer dan dat ik weg ben, omdat ik dat belangrijk vond. Ik heb veel geleerd deze eerste 2 jaar, en word dus ook creatiever, maar dus ook door wat ik om heen zie en dus ook bij het kdv. Het heeft dus puur betrekking op mijn persoontje.
Dit is wel een oneindige discussie denk ik. Wij zijn ook tweeverdieners en allebei fulltime (36 onregelmatig en 40 uur). In de ideale situatie voor ons zou er 1 van ons op de kleine passen en 1 werken. Helaas...de kachel moet branden dus zit dat er voor ons niet in. Wij zijn wel aan het kijken naar de mogelijkheid om 1 dag in de week minder te werken voor 1 van ons, maar ook dit is lastig (ook ivm werkzaamheden). Wij hebben het zo voor elkaar dat wij ons kind gemiddeld 8 a 9 dagen in de maand naar het KDV brengen verdeeld over dagdelen en hele dagen. Ik zie dit niet als dumpen, ik heb er namelijk mijn best voor gedaan om te zorgen voor een betrouwbare plek waar ik hoop dat mijn kind zich veilig voelt. Het gevoel je te moeten verdedigen...dat ken ik wel. Ook al doe je zo je best om het aantal dagen tot een minimum te beperken, dan nog krijg je van mensen verontwaardigde reacties over het fulltime werken. Tuurlijk moet ik het zelf nog gaan ervaren en ja, het zal zwaar zijn. Maar dat is iets heel anders dan mij of mijn man vertellen dat we slechte ouders zijn omdat we niet altijd thuis zijn. Ik zie het als een luxe als je als ouder thuis kan zijn voor je kind, maar op dit moment is dat niet te realiseren. Dit maakt ons geen slechte ouders of ouders die altijd thuis zijn nou direct betere ouders. Iedereen roeit met de riemen die ze hebben, dit zijn de onze.
ja dat bedoel ik dus, en zo is in mijn situatie dus andersom... je roeit met de riemen die je hebt zegmaar en ts zegt dat ze elke ochtend uitgebreid ontbijt, als je 5 dgn werkt en je kindje heeft weer es last van tandjes of verlatingangst en korte nachten, ga je mij niet vertellen dat je de volgende dag fris en fruitig bent en rustgi aan pap gaat zitten geven hoe vaak ik niet lees of hoor, dat moeders daar geen tijd voor hebben, om pap uit een bordje te geveb, wantd at duurt zo lang...ik zegmaar even wat....( om gewoon een voorbeeld te noemen)
Mamaatjevan5, je laatste alinea, dat is ook de reden dat ik nu thuis zit als huismoeder en vrijwilligerswerk doe. Heb dingen meegemaakt, gezien.. Waardoor ik totaal anders ben gaan denken en leven. Klinkt vast heel zweverig of geiten wollen sokken-achtig maar ben er wel blij mee. In de ogen van velen echt ontdenkbaar.
dat klopt het is in de ogen van vele ook ondenkbaar, echter ben ik er na jaren wel achter dat écht geld en materialen, de liefde niet kunnen vervangen nooit @leonizzie ik denk dat ik het inderdaad anders lees, en dat TS wel degelijk uithaalt naar thuisblijf moeders, vandaar mijn reactie meningen verschillen en dat mag zoals ik al zei ieder huisje zijn kruisje
ik snap helemaal wat je bedoeld, dat is ook mijn ervaring in het leven waardoor ik mijn prioriteiten anders heb staan.
Ik ken genoeg banen waar je minstens 4 of 5 dagen moet werken. Zeker als je een beetje carriere wilt maken. Baantjes van 2 of 3 dagen zijn vaak wel dead-end functies, zijn minder uitdagend en betalen minder. Ik zal een vrouw er nooit op aan kijken als ze voor haar carriere gaat. Hell no, ik heb er gewoon respect voor. Meer vrouwen zouden dat moeten doen! Daarbij is er ook altijd nog de man. En die wordt buiten schot gehouden door dezelfde dames die een fulltime werkende moeder aanvallen. Persoonlijk denk ik dat een kind met vijf dagen goede opvang echt niet altijd slechter af is dan vijf dagen thuis bij mams (want paps doet het niet, en hoeft het kennelijk ook niet te doen). Vind dit hele topic zo rolpatroon bevestigend. Je zou je bijna schamen als je fulltime werkt en voor een carriere kiest als moeder. Ik hoop dat onze dochters (en zonen) een sterkere generatie worden dan wat ik hier lees. Waarin een man en een vrouw evenveel recht op carriere en ouderschap hebben. Dat ze het invullen zoals zijzelf denken het gelukkigst te zijn met hun gezin. Moeders die parttime werken in minder betaalde baantjes (dat is vaak wel zo) geven nou ook niet het beste voorbeeld aan hun kinderen over zelfontplooiing, gelijke rechten en kansen enzo. Respect voor de fulltime werkende vrouw!
Tuurlijk moet je je daar niet voor schamen. Maar Vind het persoonlijk wel erg dat beide ouders er voor kiezen om 40 uur te gaan werken en hun kind bij oppas kdv of wat dan ook "dumpen" Je hoort ook vaak genoeg dat de vrouw meer werkt als de man bv. Maar beide nee sorry kan ik niet bij.. Kan me ook echt geen voorstelling Van maken dat je zoveel mist van je kind.
Als jij als moeder zijnde niet hoeft te werken maar toch je carriere boven je kind verkiest en toch fulltime gaat werken dan vind ik dat je je idd moet schamen ja. Voordat iedereen weer gaat huilen, ik heb het dus neit over de gezinnen die geen keuze hebben en wel moeten werken om anders niet rond te komen, van die gezinnen begrijp ik het.
Ach, dit soort loze kreten riep ik zo'n 25 jaar geleden ook al (en vóór mij hele generaties vrouwen) en weet je: dan ben je ineens de 40 gepasseerd, en dan ga je ineens zó anders tegen dingen aankijken, en je realiseren wát er nou eigenlijk belangrijk is in het leven. En geloof me: een miserabel baantje (hoe goed betaald dan ook) valt in het niet bij écht belangrijke dingen zoals het al dan niet kúnnen krijgen van kinderen, en als je ze mag krijgen hun welzijn, en daarnaast de gezondheid (en al dan niet nog in leven zijn) van je familie en jezelf etc, etc...
Waarom kan niemand toch gewoon een ander in zijn waarde laten? Een ieder moet zijn/haar leven invullen zoals het past en dat heeft de rest van de wereld gewoon te accepteren! respect voor (fulltime/parttime) werkende moeders en voor thuisblijfmoeders!!! (en ter info: ik ben een parttime werkende moeder)
Precies... daar gaat het namelijk om in dit topic. Helemaal niet om het rolbevestigende of de vraag of werkende moeders èn vaders, al dan niet fulltime, betere of juist slechtere ouders zouden zijn. Het gaat om de vraag of het belang van je baan je eerste prioriteit moet zijn, of je kind. Natuurlijk, er zijn situaties (naast de situaties van alleenstaande ouders) waarin het financieel noodzakelijk is (maar eerlijk gezegd vraag ik me dan af wat 'noodzakelijk' in die gevallen betekent..? 1,5 m. flatscreen aan de muur en een 4-wheel drive voor de deur bijvoorbeeld ) dat allebei de ouders fulltime moeten werken om de eindjes aan elkaar te breien aan het eind van de maand. Daar gaat het hier ook niet om. Bij TS is het duidelijk niet echt noodzakelijk - ze heeft geprobeerd om een dag minder te werken maar dit was met haar baan niet mogelijk, financieel naar ik lees wel - dus rijst de vraag (althans bij mij) wat je prioriteit dan is. Ik kan echt niet begrijpen (en ik ben niet de enige blijkt) waarom je gekozen hebt voor een kindje als je vooraf wel weet dat je eigenlijk fulltime wilt blijven werken. Het gaat om het woordje willen hier. Je kiest bewust voor een kind, wetende dat het veel liefde en aandacht van je nodig zal hebben, dat je het zult moeten opvoeden en dat je concessies zult moeten doen op bepaalde vlakken. Je wilt graag dat je kind opgroeit in een veilige omgeving met mensen - de ouders dus - om zich heen waarop hij/zij iedere dag kan terugvallen als er iets is. Uiteindelijk wil iedere ouder dat zijn/haar kind jou de beste en liefste ouder vindt die er is. Toch? Hoe wil je dit alles bereiken als je 5 van de 7 dagen die een week telt, het grootste deel van die dagen er niet bent? Ik zie dit niet, ik zie hier geen voordeel in, nergens. Ik heb trouwens ook een retegoed voorbeeld dat kinderen op latere leeftijd vaak enorm balen van 'werkende ouders'. Mijn stiefzoon, inmiddels 12, is hier 3 of 4 dagen per week. Zijn moeder werkt bijna fulltime (wisselt trouwens om de haverklap van baan.. heel gek) en vaak ook weekenden. Dit is hier een immer terugkerend onderwerp van gesprek. Financieel heeft ze niet te klagen, haar vriend werkt onregelmatig op schepen, afijn hele goede baan. Stiefzoon vindt dit vreselijk. Het komt namelijk zo vaak voor dat hij gewoon thuiskomt in een leeg huis, of dat zijn moeder niet iets leuks met hem kan doen omdat ze 'moet werken'. Hier is altijd iemand thuis als hij thuiskomt en dat vindt ie heel erg fijn. (Ik werk dus wel een aantal ochtenden). Het kan dus gewoon, werken en een fijne thuisbasis hebben voor je kind, je moet alleen weten hoe je dit wilt indelen en bewerkstelligen. Fulltime past wat mij betreft niet in dat plaatje, omdat je dan heel vaak voorbij gaat aan de behoeften van je kind. (Die hij je zelf op jonge leeftijd nog niet eens kan vertellen).
Hoe ouders hun gezin, carrière, werk enz combineren is echt zo persoonlijk.het beste is t doen waar je je goed bij voelt zonder schuldgevoel.mijn moeder was heel gelukkig met n fulltime baan. Ik ben blij dat ik tot nu toe veel heb kunnen meemaken met m'n zoontje op wie ik ruim 5 jaar heb moeten wachten.maar ik ben inmiddels alleenstaande en ga binnenkort een fulltime baan zoeken. Moet wel anders kom ik niet rond...ben daar ook wel weer aan toe en ja, dan moet ik ook opvangvpor m'n kind gaan vinden. Twee keer peuteropvsng en verder opa en oma denk ik! Je kan niet altijd n keuze maken...
Die van mij zaten gezellig met hun vader spelletjes te doen op de pc terwijl ik aan het shoppen was...
een dag werken is toch ook makkelijker! hoef je je niet druk te maken om je kind dat doet een ander wel
Ho ho, ik ben zo'n moeder met een minder betaald baantje en loop zelfs ook nog 2 krantenwijken. Dat zijn geen topbanen nee, maar om nou te zeggen dat ik geen goed voorbeeld ben?? Sorry, maar niet iedereen heeft vroeger evenveel kansen gekregen om te studeren of een stabiele basis op te bouwen. Ik heb wel een MBO diploma (zelf betaald, terwijl mijn moeder de toeslag zelf hield van het Rijk), en daarna zo'n beetje het huis uitgeschopt op mn 19de. Op mn 21ste mn eerste kind,maar heb me altijd kapot gewerkt om mn kinderen eten te kunnen geven en de lasten te kunnen betalen. Ik vind juist dat ik een erg goed voorbeeld ben voor mn kinderen. Daarbij zitten mn dochters nu op de middelbare school: VMBO t en Cambridge gymnasium. Bij ons wordt er niet gelanterfanterd. Ik wil dat ze betere kansen krijgen als wij en school absoluut serieus nemen zodat ze een betere baan kunnen krijgen als ik. Daar word bij ons heel veel over gepraat en gestimuleerd! Ja ik moet minder betaalde baantjes hebben, vind ik niet altijd leuk, maar ik werk extra hard om genoeg geld te verdienen. Niet iedereen heeft goede kansen gekregen maar nou om te zeggen dat ik geen goed voorbeeld ben? Dacht het niet.
morgen lekker dagje relaxen op mijn werk ff lekker me allemaal meiden onder elkaar gezellig...... en dan weer 4 dagen thuis met mijn allerliefste moppie