Die persoonlijke ontwikkeling enzo is leuk als je zelf je opleiding bekostigt, vind ik. In Nederland is het zo dat de opleiding meestal betaald wordt door de gemeenschap. Ik vind dat de gemeenschap dan ook van mensen die een opleiding gedaan hebben mag verwachten dat ze iets met die opleiding gaan doen. Als je hoogopgeleid thuis de werkloosheid onder kdv-leidsters gaat zitten verhogen dan vind ik dat je die investering die de gemeenschap in jouw opleiding gedaan heeft moet terug betalen, dus hoort je beurs met terugwerkende kracht omgezet te worden in een lening of zo.
Ik ben geen hondenfan, maar tjonge je moet eens met mijn dochtertje praten...die zou DOLgraag een paard hebben hoor! Is echt behelpen met onze hamstertjes
In Scandinavië werken alle ouders fulltime na het jaar bevallingsverlof. Scholen bieden meteen ook opvang, en zijn van 06.00-20.00 open. Kinderen eten meestal al hun maaltijden op school.
In een gezin waar 1 partner 70 uur werkt zijn er dus uiteindelijk toch twee bijna fulltime banen. Ik snap niet waarom het WEL erg zou zijn als die 70 uur door 2 partners samen gewerkt worden, en niet als er eentje niet werkt en de ander dus bijna de tijd vanwege banen volmaakt? "Waarom trap je je vrouw zwanger om haar en kind vervolgens haast niet te zien?" valt wat mij betreft in dezelfde categorie als "waarom werp je een kind om het naar de opvang te brengen". Daarnaast, ik vind dat iemand die 60 of 70 uur werkt werk afpikt van iemand anders. In deze tijden van werkeloosheid kun je het niet maken vind ik om in je eentje het werk van 2 mensen te doen.
Haha, dus dan zou ik moeten gaan werken voor het geval dat mijn man weg valt in de jaren dat ik niet werk. Weet je, op mijn 12de ben ik gaan werken. Mijn vader was van voor de oorlog, hij had hele andere gedachte en vond dat ik moest gaan werken, naast school. Ik kom uit een gezin met veel problemen, psychische problemen, dus ik werd een beetje het leunpunt. Ik ben meer gaan werken en werken en kreeg ondertussen te dealen met de problemen thuis, zakte van havo/vwo naar de mavo en behaalde uiteindelijk dat diploma. Ben toen het MBO gaan doen, moest zelf mijn school, reiskosten, kleding, ziektekosten etc betalen dus werkte nog vrij veel (mijn vader kreeg mijn stufi) maar heb mijn diploma op mijn duimpje gehaald. Had bedacht verder te leren alleen wilde mijn vader dat niet hebben, en ik kon op dat moment ook niet makkelijk weg ivm alle zorgen thuis. Ik ben fulltime gaan werken, ging half 7 weg en kwam 7 uur in de avond weer thuis, het grootste deel van mijn loon ging op aan mijn ouders. Door de jaren nog dingen meegemaakt als zelfmoorddreigingen, plotseling overrlijden van wat jonge mensen om me heen en nog wat zaken die prive zijn, uiteindelijk de keiharde arbeiderswereld waar niemand ook maar iets om je geeft maar enkel om je arbeid. En toen ging er ergens een knop om. Mensen zien je ergens als 'dom' en inderdaad 'onzelfstandig'.. Heel denigrerend. Mijn man en ik hebben nu 3 kindjes, we willen weg uti Nederland. Hij heeft een leuke baan, een eigen bedrijfje wat nu goed loopt en wil nu nog even goed geld verdienen zodat we iets vasts kunnen opbouwen in het buitenland. Ik ben thuis met de kinderen, met mijn dochter die erg onrustig is en echt het thuis zijn nodig heeft na bijv school. We hebben bepaalde ideeen over het leven die een kdv mijn kinderen niet kan bieden. Ik wil ze inderdaad opvoeden als sterke burgers, maar nietmet het idee dat je carriere en het geld nr 1 is in je leven, werk om te leven en ga geen dingen doen met het idee van ' wat als' . Als ze dokter willen worden good for you, als ze blij zijn als winkelbediende, good for you, zolang je er maar gelukkig mee bent hoe je je leven invult. En nu net gisteren is mijn achter buurvrouwtje overleden waar ik altijd boodschapjes voor deed omdat ze ernstig ziek was, haar ene zoon woont voor zijn werk in het midden-oosten, haar andere dochter heeft een leidendgevende functie ergens in Amsterdam. En nu is ze dood, alleen.. Ze deed niet open vandaag en heb iemand moeten bellen om binnen te gaan. Kinderen zouden van het weekend komen na een maand tijd, hoeft nu ook niet meer. Ben benieuwd hoe ze hier op terugkijken.
alsof de thuisblijvende moeders VOOR ALTIJD thuisblijven dus die eerste jaren ( wat de meeste doen en de meeste moeders gaan ok direct werken zodra kinderne naar school gaan) maar die jaren zouden dus MISSCHIEN door de maatschappij uiteindelijk betaald wrden...hahaha kom nou... kijk maar eerst naar cijfers , wie van de bijstand leeft...zijn ehct niet ALTIJD moeders die maar thuis zitten znder reden.. en natuurlijk kun je vragen naar de vader, maar hoe je het went of keert...een vader kan nooit een moeder zijn...dat is toch echt een andere taakl... hoeeveel de vader er ook is vor zn kind en met het kind doet
wat praat je toch weer lekker respectvol erover Daarnaast als andere mensen niet zo lui zouden zijn zouden wij geen werk hebben, andere mensen WILLEN gewoon niet om 3 uur hun nestje uit en tot 8-9 uur werken aan de schop en palen tillen van over de 60 kilo om ze met de HAND de grond in te rammen. Dat willen wij uxe NL-ers gewoon niet graag meer, dus komen er allemaal Polen e.d. om dat werk voor ons te doen ik voel me dus geen moment schuldig dat wij met onze eigen zaak zoveel werken hoor, als andere mensen het zouden WILLEN hadden we meer concurrentie, maar de grote bedrijven die jongens komen pas na 8 uur en pakken hun spullen weer om 16 uur ja daar krijg je het werk niet mee gedaan.
zo herkenbaar ik heb samen met mijn moeder ook altijd voor mij oma gezorgd en helaas niet zoveel voor mijn zieke moeder als ik zou willen (ging niet altijd naast de zorg van de kinderen dus deed mijn zus het meeste werk) ik weet wel wat ik belangrijk vind in het leven. Ik denk trouwens dat als wij NL-ers wat minder luxepaardjes zouden worden en ook gewoon wc's zouden gaan schrobben dat er opeens veel meer werk is want dat word nu heel veel gedaan door mensen uit het buitenland want die hebben door dat je hier een cent eraan kan verdienen, we hebben dat zelf veroorzaakt hoor. Ik zeg trouwens niet dat niemand wc's wil schrobben hoor (bij wijze van spreken )maar even in de algemeenheid want er zijn genoeg mensen die echt hard WILLEN werken maar ook meer dan genoeg die nog veel eisen hebben en zich teveel voelen voor dat type werk.
Nee, natuurlijk willen de meeste mensen dat niet! Dat is niet lui of luxe. Om 3 uur je bed uit en werken tot 20:00-21:00? En dan zulk zwaar lichamelijk werk? Dat is slavenarbeid... Kan me niet voorstellen dat iemand daar vrijwillig voor kiest... Er zijn vast betere manieren.
Tja rolpatroon of niet, wij kiezen er gewoon voor dat de vader de kostwinner is. Mij maakt het niet uit wat anderen daar van vinden en ik voel me daardoor absoluut niet beperkt oid. Mijn man voelt zich er ook prima bij en is absoluut niet het type om huisvader te worden. Daar zou hij niet gelukkiger van worden, dus waarom zou ik hem er toe 'dwingen'? Dat ik dan voor de economie net zoiets ben als een asielzoeker oid vindt ik wel erg ver gezocht....
Mijn vriend en ik werken ook voltijds en ben van plan dat te blijven doen. Samen verdienen we een OK loon, maar alleen rondkomen van zijn loon zou moeilijk zijn en hierdoor zou ik mijn kind minder kunnen geven. Mijn moeder en vader hebben ook altijd voltijds gewerkt en de ouders van mijn vriend ook. Ik heb hier zeker niet onder geleden, zat elke dag bij mijn oma en dat gaat nu ook het geval zijn. Vind het wel jammer dat de thuisblijvende mama's vaak met zulk een uitgesproken mening komen.
ja dat vind ik zeker, ik vind zoiezo dat mannen voor zouden moeten gaan (eerst de hoofdwinner dan pas de vrouw die voor tweede salaris werkt zeg maar) ik ben daar heel ouderwets in ik denk dat je veel werkloze mannen daarmee aan het werk krijgt en dan gewoon rekening houdend met een gezin met 1 inkomen (hogere inkomens dus, net zoals in verhouding vroeger, daar was 1 man vaak meer dan genoeg dus toen kon het ook) de maatschappij gaat er tegenwoordig vanuit dat er twee mensen werken (hoera wat wij vrouwen zelf hebben gedaan ) nu doen we daar "boete" voor. Daarnaast geef ik mijn kinderen allebei dezelfde opleiding want mijn dochter kan misschien geeneens kinderen krijgen, is nog niet getrouwd e.d. en als de kids ouder zijn kan ze prima weer gaan werken of als ze een alleenstaande ouder word e.d. ik ga er niet standaard vanuit dat ze een man tegenkomt die voor haar gaat zorgen (dat kan niet meer in deze wereld) daar is ze zelf vrij in of ze dat wil ja of nee.
podiki, je zal verbaasd zijn hoeveel uiteindelijk thuis gebleven mamas het eerst ook heel normaal vonden om te gaan werken toen ze nog geen kinderen hadden of zwnager waren. er veranderd heel veel als je eenmaal bevallen bent, sommige waren van plan fulltime terug te gaan, maar na de bevalling toch minder gaan werken.. en de moeders die gelijk fulltime aan de slag zijn gegaan en niets anders willen, zijn gewoon een ander soort type moeder...dat is nou eenmaal zo...je kan dat niet vergelijken
Nee.... de werkende niet over de thuisblijvende...? de pot verwijt de ketel... Laat iedeereen lekker doen waar hij/zij zichzelf goed bij voelt. Ik denk dat je het beste ZELF kan beoordelen welke situatie het beste is voor je EIGEN gezin!
In jouw ogen misschien, maar voor mij is dat helemaal niet zo. Ja, op het werk kan het soms ook wel even stressen zijn, net zoals thuis overigens, maar ik kan dat ook gewoon loslaten als ik weer naar huis ga. Over het algemeen helpt mijn werk mij juist met ontspannen thuis. Ik krijg er een goed gevoel van en aan het einde van een werkdag heb ik het gevoel dat ik echt wat concreets heb gedaan, waar andere mensen baat bij hebben. Dat hangt uiteraard van het soort werk af EN hoe leuk je het vindt. Uhm, wij werkende moeders zijn ons dagelijks leven ook gewend, hoor. Waar ik persoonlijk dan op inlever, is dat ik 's avonds de deur niet meer uitga, bijvoorbeeld om te sporten. Ook dát zijn keuzes. Dat vind IK dan weer erg kortzichtig, want in vele gevallen gaat het echt niet om het hebben van veel geld. Bij de meesten is het ofwel de voldoening van het werken zelf, ofwel het wegnemen stukje onzekerheid en het brengen van een stukje zorgeloosheid wat financiële ruimte met zich mee brengt.
Eindelijk zijn er mensen die lezen wat er in mijn post staat en niet hun eigen versie ervan maken. Dus die mensen die blijkbaar niet kunnen lezen: GET A LIFE!
Ik vind het trouwens wel typisch, dat er zoveel vrouwen hier zijn, die vinden dat je als ouder te weinig aandacht aan je kinderen geeft, als je ze op het KDV 'dumpt'. Er zijn hier een aantal personen, die ik ZO vaak online zie, dat ik nu denk: Wat doet je kind ondertussen? Moet je daar niet eens mee gaan spelen of zo?
Klopt, vind ik ook, dat dat te lang duurt. Maar ons zoontje kon al heel snel gewoon zelf boterhammetjes eten. Eerst in stukjes gesneden en nu krijgt hij een gesmeerde dubbele boterham voor zijn neus en we eten tegelijk de boterham op. Ik vind pap geen toegevoegde waarde. 's Avonds nemen we overigens wél de tijd om hem netjes eten te geven. Nu kan hij natuurlijk zelf eten, maar in het begin kost dat tijd, en die tijd namen we ook. Dat heeft niks te maken met wel of niet werken, maar meer met HOE je de tijd besteed als je er WEL bent. (Hier overigens 3 volle dagen KDV, 1 papadag en 1 mamadag en het weekend) Mee eens! Maar waarom dan moederbanen en geen vaderbanen? In mijn ogen is de ideale situatie als papa net zo vaak thuis kan zijn als mama (en dan ook net zoveel doet. ) Ja dat vind ik ook. Maar net zo goed wat ik hier wel eens lees, dat een vader een papadag heeft, vervolgens zijn moeder belt om op te passen en zelf de hort op gaat. Gebeurt hier ook wel eens, voor een uurtje, als mijn man dan even op en neer naar de stort moet rijden of zoiets. Maar meestal gaat mijn man 'de hort op' met zoontje. Naar de Efteling of zo Ik had vriendinnetjes, die op de basisschool al sleutelkindjes waren. Maar daar is tegenwoordig gelukkig de BSO voor. Hoewel ik persoonlijk dan liever thuis ben... Ja precies! Klopt ook al, ja.