Ik las net nog even haar berichtje: En als ze daadwerkelijk alleenstaande moeder is, dan vraag ik me ook heel erg af wat ze met haar kindjes wil gaan doen tijdens nachtdiensten... Is weer een extra uitdaging. Uhhh... wie zegt dat ik dat niet kan en soms ook doe? Op financieel gebier is het moeilijk voor te stellen voor mij, maar fysiek en mentaal ben ik hier 4 dagen in de week alleenstaand moeder. Waarvan ik 3 dagen werk en 1 dag thuis ben. Ja, nu even niet, want ik zit in mijn verlof. Maar wat wilde je duidelijk maken dan?
Nouja, zoooo dramatisch is dat ook weer niet! Ik heb zelf, MET bijbaan van 13 uur in de week, mijn studie gewoon in 4 jaar tijd afgerond. Is niks aan hoor, dat kan gewoon. Er staat niet voor niks een bepaalde tijd voor een studie: dat is omdat die studie KAN in die tijd. OOK met bijbaan. Kun je dat niet aan, dan hoor je misschien gewoon niet thuis op dat niveau.... (uitzonderlijke situaties uiteraard daarbuiten gelaten). Daarnaast kun je, zeker bij een HBO of WO studie, rustig wat bijlenen als je ouders niet voldoende bij kunnen dragen. Die investering verdien je echt wel weer terug. En zoniet, dan is er een zeer coulante terugbetalingsregeling die na 15 jaar gewoon stopt.
Oh ik heb dagelijks wel interessante gesprekken en volg ook een cursus, hetzij op de school van mijn dochter met hoofdzakelijk moeders, maar we praten serieus amper over onze kinderen. En weet niet hoe het in DE is maar hier heb je ook thuisstudies.
Ik merk altijd bij dit soort dingen - ook in mijn omgeving - dat de thuis blijvende mama's het heerlijk vinden om de werkende mama's de grond in te boren en de werkende mama's de thuis blijvende. Het zal mij een worst wezen zeg hoeveel dagen iemand anders werkt, hoe vaak ze hun kinderen naar het kinderdagverblijf brengen, of iemand fulltime thuis zit etc. etc. etc... Ik geloof erin dat iedere moeder het beste voor haar gezin wilt en hey; Het zou wat zijn zeg als we allemaal dezelfde mening hebben Dus werkend/niet werkend, fulltime/parttime, wel kinderopvang/geen kinderopvang, het heerlijk vinden om fulltime thuis met de kids te zijn/het niet kunnen, allemaal onbelangrijk. Het gaat erom WAAROM je ervoor kiest! Ik geloof er niet in dat een moeder de keuze; Fulltime werken en de kids 5 dagen per weer naar de opvang maakt om zichzelf te plezieren en 5 dagen haar kinderen niet te zien.. Daar is over nagedacht, het kon niet anders, het loopt nou eenmaal zo etc etc. Kunnen honderden redenen voor zijn, maar who cares? Als het gezin daar gelukkig van wordt? Ik ben Fulltime thuis en vind het heerlijk. Het kan zo en wij doen het zo.. Punt Ik zou daar nooit verantwoording voor afleggen of er een verklaring voor geven.. Net zoals ik nooit aan een werkende moeder zou vragen; Hey? is dat niet zielig voor je kinderen joh? :/ En misschien is er daarom nog nooit aan mij gevraagd waarom ik nou fulltime thuis met mijn kinderen wil zijn.. Echt nog nooit. Ik sta er namelijk niet voor open.
Ja precies, dat ligt ook aan de opleiding, hoe zwaar dat ie is. Maar er zijn dus echt ook opleidingen, waarbij je echt zoveel tijd kwijt bent aan de studie, dat je geen tijd hebt voor een bijbaantje. Sommige kinderen hebben ook meer tijd nodig voor het studeren, in tegenstelling tot diegenen, die er met fluitend doorheen fietsen. En hoe hoger de opleiding, hoe duurder (meestal). En als die opleiding niet in de buurt is, moeten ze op kamers (extra kosten). En vergeet studiemateriaal niet (wat je trouwens wel vaak kunt opgeven bij de belasting, dus dat scheelt weer). Ik ga er nu al vanuit dat wij zullen moeten gaan bijspringen.
Aha nu komt de aap uit de mouwen. Financieel sta je er dus niet alleen voor! Nou kan je een ding vertellen. En ja ik mag zeggen hoe het voelt om alleenstaande moeder te zijn. ( nu gelukkig wel een lat die veel mee helpt inverband mijn problemen) maar voor mijn jongste geboren werd. Zorgde ik 24 uur per dag alleen voor mijn kind. Nee niet het kind dat nu naar het kdv gaat maar het kind dat nu op de basisschool zit. En dan ook nog financieel alles alleen moeten oplossen. Nou ik zal je vertellen dat is verdomt zwaar.
Kunnen we er niet gewoon vanuit gaan dat we allemaal het beste voorhebben met ons gezin, in plaats van proberen ons gelijk te halen wat toch niet gaat? Het is maar goed dat we niet allemaal hetzelfde denken, lijkt me heel saai
Mijn job is ook belangrijk, zowel voor mezelf als persoon, financieel, maar het komt op de tweede plaats ná mijn kinderen. Mijn gezin heeft ook een goede toekomst in het verschiet. Het is maar net wat je eisen zijn. Zo is iedereen anders maar ik zou me in jouw situatie echt afvragen waar ik mee bezig ben. De gastouder ziet je kind 5 dagen, en ik kan me niet voorstellen dat jij die overige twee dagen volledig bij je kind doorbrengt, dus in uren leg je het dik af tegen de gastouder. Misschien een rare gedachte van mij hoor maar dat kan toch nooit fijn voelen? Maar goed zolang jij je goed in deze situatie kunt vinden is het toch prima? Ik ben echter heel benieuwd wat je kind zal antwoorden over 10 jaar als je vraagt hoe hij/zij deze tijd heeft ervaren.
Ik denk niet dat het zo makkelijk is. Denk aan medische opleidingen met co-schappen, of zelfs de toneelacademie in Maastricht. Ik zou daar eigenlijk heen gaan, maar na een aantal interviews met studenten, bleek dus dat de opleiding 100% van je tijd opslokt. De meesten gingen ook niet naar huis in het weekend, laat staan dat ze fut hadden om te socializen met hun vrienden. Da's ook de reden dat ik toch een andere richting heb gekozen. Ik vind het ook héél makkelijk gezegd: Dan leen je toch wat bij? Helemaal in deze tijd! De meeste mensen die in de financiële problemen zitten, zitten daarin omdat het te makkelijk was om te lenen. Ja, die van DUO is wel 'coulanter' dan normale leningen, d.w.z. de rente is lager. Dat van die kwijtschelding na 15 jaar is een groot misverstand. Dat roepen er wel meer, maar het gebeurt alleen in uitzonderlijke situaties en dan moet je ook nog eens aan bepaalde voorwaarden voldoen. Komt er op neer, dat als jij EN je partner samen zo ontzettend weinig verdienen, dat het bedrag niet voldaan kan worden in 15 jaar, dan kan de schuld kwijtgescholden worden. Anders loopt ie gewoon door tot het afbetaald is, of je overlijdt.
Ja thuisstudies kunnen ook, maar als ik studeer, kan ik dat niet wanneer een kind mij elke keer iets komt vragen. Ik heb me met die gesprekken verkeerd uitgedrukt. Stel je voor: je zit een hele dag op kantoor te onderhandelen tussen klant en vervoerder, vervoerders schreeuwen je toe dat een prijs te laag is, de klant schreeuwt te hoog (kan je vergelijken zoals op een beurs) en dan na 9 jaar dat dag in dag uit gedaan te hebben... zit je met een kind enkel rustig verhaaltjes te lezen en nog veel meer. Ik heb dan zo een rust, die leuk is voor 2 weken, maar ik hou van die hectische gesprekken en dat mis is!
Ik wilde toch even reageren op het stukje wat in de Quote van TS staat. Er staat dat haar kinderen leegte ervaren omdat papa en mama beide fulltime werken. Mijn ouders hebben beide altijhd fulltime gewerkt. En ik kwam qua aandacht NIETS te kort en heb me ook NOOIT leeg gevoeld dus kom niet met onzin aanzetten aub en leg iemand geen woorden in de mond die voor TS misschien helemaal niet van toepassing zijn!
Een paar dagen per week alleen zijn kun je écht niet vergelijken met alleenstaande moeder zijn vind ik. Denk dat knap130774 dat ook bedoelt...
Whahahah nou dan ben ik zeker een uitzondering, heb net van 9 tot 11.30 met een paar thuisblijfmoeders bij de hema ontbeten en dingen geregeld voor een vrijgezellen feest maar we hebben miss 10 min over de kids gepraat en de rest van de ochtend ging over de gekste dingen, dus dat is gewoon gelul dat mensen dan alleen over hun huishouden en kinderen kunnen praten. Ik doe zoveel sinds ik thuisblijfmoeder ben dat ik nog meer te bepraten heb dan toen ik saai achter mijn computertje een beetje vakanties moest boeken voor al die zeik nederlanders... Als je thuisblijfmoeder ben draait je leven echt niet alleen maar uit het huishouden en de kinderen hoor hahahha
Oh verschrikkelijk lijkt me dat, die hectiek! Maar je punt snap ik. Thuis zitten vind ik ook 2 weken fijn, maar daarna wil ik echt weer eens wat anders. Ik kon na de geboorte van mijn 1e ook niet wachten tot ik weer kon beginnen met werken! Nog even tussendoor: Ik zie het ook niet zitten om 5 dagen in de week te werken... ik werk 4 dagen, mijn man ook, en ik zou liever 3 dagen werken, maar dat zit er nu eenmaal niet in. Maar ik begrijp, accepteer en respecteer dat er mensen zijn, die wél de behoefte hebben om 5 dagen per week te werken. En dito voor de vrouwen die de behoefte hebben om 7 dagen in de week bij hun kinderen te zijn. Maar geen van beide is mijn keuze.
Denk ook dat het de combi is, van ouders die full time werken EN wat ze daarna doen. Als ze thuis ook nog eens continu aan het bellen zijn, vaak weg gaan zonder kids en weet ik wat... dan is dat nog wat anders.