Ikzelf werk 3 dagen. Dit doe ik omdat het financieel nodig is maar ook omdat ik dit graag wilde. Zelf zou ik niet meer dagen willen werken, maar vrouwen die dit wel willen moeten: prima. Geen problemen mee.
Zo werkt het in veel hogere functies gewoon niet. Dan heb je veel verantwoordelijkheid te dragen, ook op je vrije dagen
Ik snap dat je wil zeggen dat je respect hebt voor vrouwen die werken en dat is echt al heel wat beter dan sommige posts hier. Maar je impliceert wel dat vrouwen die werken niet zelf voor hun kindje zorgen. We doen het misschien anders, maar reken maar ik zelf voor mijn kindje zorg. Tav het kdv, we hebben uitgebreid rondgevraagd en gezocht en kdv-en bekeken, leidsters gesproken en ouders die wij kenden. We hebben hun statuten doorgelezen en hun visie. We hebben een dagboekje dat over en weer gaat en zijn zeer betrokken bij hoe het op het kdv gaat, wat ze gedaan heeft. (Hetzelfde doen we nu voor de schoolkeuze) We geven duidelijke updates en instructies en hebben er voor gezorgd dat Fay op een kdv zit dat zo dicht mogelijk tegen onze waarden en normen aanligt, en daar betalen we flink extra voor. Minder kindjes op de groep, gezond eten, vegetarisch, flink buiten spelen, oudere leidsters, geen radio aan, etc., etc. Dat is alleen nog maar voor de twee dagen dat ze op het kdv is. Verder is ze thuis en hoef ik volgens mij niet uit te leggen dat de zorg dan bij ons ligt (of een enkele keer bij een oppas die we kennen en vertrouwen). In de discussie klinkt het soms alsof we ons kindje nog net niet de auto uitgooien terwijl we de afslag naar de snelweg nemen en het zo laat mogelijk weer ophalen zonder ons te bekommeren om waar, hoe en bij wie het kindje geweest is. (ik zeg niet dat jij dit nu zegt hoor, meer dat het in deze discussie door sommige vrouwen bijna zo neergezet wordt.). De werkende moeder wordt hier soms neergezet als een soort loonslaaf, aan luxe verslaafde vrouw die het belang van haar kindjes niet begrijpt of voorop kan zetten. Het kan haar kennelijk niet schelen dat man en kindjes verkommeren zonder haar alomaanwezige aandacht. Aan de andere kant wordt een beeld neergezet van een wereldvreemde thuismoeder die helemaal opgaat in de Duplo en de Barbies, niet meer mee kan worden in de wereld, afhankelijk is van het salaris van haar man en straks haar kind niet kan uitdagen of helpen met huiswerk omdat ze zich niet ontwikkeld heeft. Onzin natuurlijk. Los van of je vind dat moeders zouden moeten werken of niet, ik vind het in deze discussie zo jammer dat er aan beide zijden zo gepolariseerd wordt.
ik vind dat niet als "dumpen" mag worden beschouwd. Want je werkt voor je kinderen een beter leven te geven als je niet zou werken kun je ook niet rondkomen en is er ook geen andere mogenlijkheid om het zo te doen. Als de situatie het zou toelaten was je vaker thuis maar dat is niet zo...nou jammer dan. Soms kan je niet anders in het leven. Er moet toch eten op tafel komen en er moet een dak boven het hoofd blijven. En als jullie en de kids er niet onder lijden en iedereen is lekker happy...waarom niet? Ik zelf werk niet maar als het zou kunnen zou k het ook zo doen.
Als wij kinderen konden krijgen, dan werdt Marnat huisvrouw. We hadden al besloten dat we dan van mijn inkomen alles zouden doen. Maar iedereen moet voor zichzelf weten hoe ze het doen.
Juist. Had deze discussie allang verlaten, maar kon het weer niet laten... ...en als ik dan deze post lees, dan mogen alle mama's die elkaar bijna naar het leven staan (bij wijze van!) omdat ze het zelf zo goed doen en de ander de kindjes op welke manier dan ook tekort doet, even dankbaar op de knietjes vallen dat ze zich uberhaupt mama mogen noemen....
TS: Ik vind het knap van je dat je hierover zo'n open topic hebt geschreven. Er zullen waarschijnlijk veel vrouwen zijn die (bijna) hetzelfde doen en er niet voor uit komen. Mijn complimenten! Ik was (oa?) degene die het 'dumpen' noemde. Vijf dagen in de week opvang, dat vind ik te veel wanneer je allebei aan je carrière werkt. In je daginvulling die je hier schreef, mis ik je twee honden. Als ik het goed begrepen heb uit een ander topic heb je die toch? Zijn die dan de hele dag alleen? En wat doe je 's avonds met hen? Toen bij ons de eerste hond kwam, zijn mijn partner en ik allebei minder gaan werken. Op de andere dagen, ging de hond naar de oppas zodat ze max. 4 uur per dag alleen zou zijn. Helaas heb ik op dit moment zelf geen baan. Ik hoop een baan te vinden voor max. 4 dagen. Wel is het zo dat mijn partner een dag vrij is en wanneer de baby er straks is een dag ouderschapsverlof op kan nemen. Hij is dan dus sowieso twee dagen thuis om de honden en de baby te verzorgen. In jouw verhaal mis ik je partner een beetje. Wij hebben samen altijd als streven gehad, we moeten leuk rond kunnen komen als we samen 60 uur zouden werken. Hoe de verdeling ook is. Waarschijnlijk redden we het financieel ook met samen 40 uur, maar een buffer is altijd fijn. Wanneer jij een goede vaste baan hebt en hoofdkostwinnaar bent, waarom zal je partner dan niet om zich heen gaan kijken voor 2 dagen in de week minder? Of evt. andere tijden? Misschien komt het ook wel doordat jij zelf niet door je ouders bent opgevoed maar door het internaat. Mijn moeder is weer gaan werken toen ik nog een jong peutertje was. Mijn vader werkte wel full-time, maar onregelmatige tijden. Hierdoor hoefden wij weinig naar de oppas. Bij mijn vriend daarentegen werkte zijn vader full-time en moeder was full-time thuis. Hij heeft zijn vader nooit echt als een vader gezien. Ik was misschien een uitzondering, bijna 30 jaar geleden dat ik door mijn vader naar school werd gebracht en dat mijn vader vaak reed als er uitstapjes voor school waren. Toch zou ik niet anders willen voor mijn kindje. Een kindje kies je samen voor. Financieel is het wel noodzakelijk om 'normaal' rond te kunnen komen, maar luxe is voor mij voldoende aandacht en tijd die je ouders voor je maken. Dit zijn niet cadeautjes of een flinke spaarrekening voor later. De kindertijd kun je maar 1 keer meemaken.
Mijn partner werkt fulltime en ik werk 3 dagen in de week. En onze zoon gaat dan 3 dagen in de week naar het kdv. Als hij naar school gaat dan wil ik 4 dagen gaan werken. De ene week zal hij wel naar de naschoolse opvang moeten en de andere week niet.
Zo hoog hoeft dat helemaal niet te zijn hoor Mijn functie (HBO) is er ook zo eentje. Mijn baas verwacht bij een parttime contract nog steeds dagelijkse beschikbaarheid als dat nodig is.
maar heeft dat noer meer te maken met hoe die vader was wanneer hij er wel was? Mijn vader werkte ook fulltime maar ik zag en zie hem als mijn vader en de band is zeer innig. Hij liep bijv. mee met de avondvierdaagse van school en is ook wel mee geweest op schoolreisje. Hij is daarnaast een fanatiek sporter en ging wel eens alleen op vakantie om bergen te beklimmen en deed triathlon en marathon dus veel trainen, maar toch had ik het gevoel dat hij er was. Op zaterdagochtend ging hij met me naar de markt en gingen we samen koken, op vrijdagavond ging hij met ons naar de bibliotheek (saunaavond) van mijn moeder. Dus ja het is maar hoe het ingevuld wordt
Denk idd dat het aan de vader ligt dan. Mijn moeder deed deze dingen met mij ondanks dat ze werkte. Mijn vader daar in tegen werkte en was in de avond op zijn fiets weg en in de weekenden ook... Die heb ik dus echt nooit gezien ( en nu nog niet )
Ik bedoel ik niet dat als een vader full-time werkt die per definitie te weinig met zijn kind doet. Mijn vader werkte ook full-time en heeft veel met ons gedaan. Ook hij liep en loopt marathons en heeft wel hele triatlons gedaan. Wel denk ik, wanneer je de gelegenheid hebt om op doordeweekse dagen ook tijd voor je kind te hebben, de band beter wordt. Natuurlijk is het een luxe als dat kan!
Mijn vader werkte vroeger heel veel, maakte weken van 70-80 uur. Dan weer storingsdienst, dan weer wat anders waardoor hij wegmoest. Maar het is me nooit opgevallen. Ik ben heel erg close met mijn vader. Mijn moeder was vroeger thuis, toen ik naar school ging ging zij de ochtenden werken. Dat is ze ook blijven doen. Ik merk nu aan haar dat ze niet zoveel gewend is. Klinkt lulliger dan ik bedoel hoor. Soms werk ik van 7 tot 6. Moet dan vaak nog boodschappen doen, dus ben om half 8 thuis. Als ik haar dan opbel zit ze te klagen dat zo zo moe is van het werk, terwijl ze 2 uurtjes had gewerkt die ochtend. (3 ochtenden in de week). Gewoon omdat ze zo gewend is aan haar hele leven niet (buitenshuis) te werken. Tuurlijk had ze de zorg voor de kinderen, het huishouden, maar die hebben vrouwen met een baan ook. Dat vind ik wel jammer van mijn moeder. Mijn vader werkt nog steeds hard, ook al laat zijn gezondheid het niet altijd toe. Ik wil in dat opzicht niet zo worden als mijn moeder (klinkt ook veel erger dan ik bedoel, ik ben heel gek met haar). Vind de sociale contacten die ik op mijn werk opdoe belangrijk en leuk, mezelf ontwikkelen op mijn werk, het geld natuurlijk ook. Als ik stop met werken hebben we een probleem en niet omdat we een luxe leven hebben, want dat hebben we niet. Als iemand er voor kiest om thuis te blijven is dat prima. Ieder zijn keuzes toch. Het maakt je alleen geen 'slechte' moeder als je blijft werken. Ik vind het een beetje jammer dat er gedaan wordt of de werkende moeder haar kinderen zo snel mogelijk wil dumpen en dan carriere wil gaan maken. Ik zal mijn kind natuurlijk ook missen, als hij bij mijn (schoon)moeder is. Maar we hebben gewoon gekozen voor deze manier en ik denk dat het voor ons gezin het beste is. Zo moet iedereen doen wat hij/zij denkt dat goed is.
Goed punt! En dan nog... Mijn vader werkte niet alleen 5 dagen in de week, maar hij werkte ook nog eens vaak over en in het weekend was hij met van alles en nog wat bezig, maar ik kan me niet herinneren dat wij ooit wat leuks echt samen hebben gedaan, of als gezin. Ik heb daar gewoonweg geen herinneringen aan! En toch houd ik zielsveel van hem en hij van mij. Mijn band met mijn vader is beter dan mijn band met mijn moeder, die thuisblijfmoeder was. Kun je het je voorstellen, dat er vrouwen zijn die zich zo voelen als mijn man? Persoonlijk 'trek' zou ik het ook niet trekken als ik meer dan 2 dagen in de week alleen thuis zou zijn met mijn kind(eren). Weekenden tel ik niet mee, want dan zijn we samen. Mijn man daarentegen, heeft er minder moeite mee dan ik. Ben ik ook heel blij mee. Maar kun je het je voorstellen, dat er dus ook vrouwen zijn, die zich zo voelen? Of mogen vrouwen zich niet zo voelen, omdat ze vrouw zijn? Oh, dat had Rosao ook al gezegd, maar dan met minder woorden Maar wat nu als BEIDE ouders zich zo voelen? Dan hadden ze helemaal niet aan kinderen moeten beginnen? Dat vind ik dan ook oneerlijk, want het kan best zijn, dat ze het héérlijk hebben om náást hun werk (van hoeveel uur in de week dan ook) leuke dingen met hun kinderen te doen. Dat is toch het probleem van het bedrijf? Ik vind het altijd zo stom van een organisatie, als ze zulke afhankelijkheden creëren...
wow 70 pagina's , heb er 10 gelezen ofzo ik vind dat iedereen zelf de keuze moet maken wat hij/zij wil en goed vindt ik zou het niet kunnen om en zoveel te werken en het huis draaiende te houden en ook nog een kindje erbij ik heb mijn eigen parttime onderneming en merk dat als ik een drukke week heb, het huishouden instort en daar kan ik niet goed tegen. Voor een week prima te doen,dat wel Zou wel eens willen dat ik mijn dochter naar een oppas kon brengen want die heb ik niet en vindt het soms wel eens lekker om een dagje iets anders te doen maargoed, er komt straks een tijd van psz Ben wel heel blij dat ik fulltime voor haar kan zorgen en alles mee kan maken....Mijn man werkt veel en mist daardoor echt een heleboel. maar ik snap ook de financiele vrijheid wel bij veel werken... dat haalt idd ook een deel stress weg ach ja elke manier heeft z'n voor en nadelen
Ben ik het niet met je eens. Is een kwestie van organiseren. Vrij is vrij. Dan moet je er voor zorgen, dat iemand jouw taken waarneemt op jouw vrije dag. Is toch ook zo op vakantie?