Eten wat de pot schaft. Mijn vriend lust geen rijst en vis, maar als ik het maak eet hij wel wat er van. Hier is het gewoon, neem dan een paar happen er van en klaar. Heb je toch je groente, vitamines of whatever een beetje binnengekregen. Ik lust ook geen rode kool, mijn vriend is er gek op dus als ik het maak probeer ik het toch elke keer wel weer aangezien je smaak ook na zoveel jaar veranderd.
Ik ben daar vrij makkelijk in. Als dochter iets niet wilt, dan hoeft het niet. Dan eet ze een keer wat minder of na het eten een banaan ofzo. Wij hoefden vroeger ook niet te eten wat de pot schaft. M'n ouders kookten sowieso 2 soorten groenten.
Mijn man is gelukkig best makkelijk, hij eet het meeste wel! Ik zelf lust niet alles, zoals pasta's dus bijvoorbeeld... Dit maak ik dan dus ook niet, wil hij het wel eten dan weet die waar de winkel is en het gasfornuis en red die zich maar hahaha, maar hij vind het prima om gewoon elke dag te eten wat er gekookt word en hoor hem nooit klagen. Moest vroeger de ene keer wel eten wat de pot schafte en de andere keer niet. Soms moest ik gewoon overgeven omdat ik het echt niet lustte! Dit zou ik dus echt niet me kinderen (mochten we die krijgen) aan willen doen. Gelukkig kookte me moeder later toen ik iets ouder werd erg veel apart voor me.
Hier eet iedereen wat de pot schaft, mijn man krijgt alleen macaroni echt niet door zijn keel dus dat eten we als ik weet dat hij laat is.
Uh, mijn dochter komt gewoon niet van tafel voor ze 3 happen heeft genomen, lijkt me toch niet zo moeilijk? En ja, toen ze 2 was zaten we dan wel eens 3 kwartier te wachten, zonder bijzonder veel aandacht aan haar te besteden. We bleven gewoon aan tafel tot ze 3 happen genomen had. Nu eet ze gewoon alles, vindt bijna alles lekker behalve prei.
Hier zijn maar een paar dingen die we écht niet lusten. Die dingen eten wij dus ook echt nooit en verder eten we beiden wat door de andere gekookt wordt. Wij zijn ook zeker niet van plan om voor ons kind andere dingen te gaan koken dan wat wij eten. Hij hoeft echt niet alles te eten, net zoals wij dat niet doen. Maar dan eet hij maar een keer wat minder. Daarna een bakje yoghurt met wat fruit en de vitamines zijn weer binnen. Ik ben alleen niet van plan om een boterham te gaan smeren als hij geen zin heeft in het eten wat op tafel staat (want geen zin vind ik iets anders als iets echt niet lusten).
Ah, ok. Ik vraag of mijn zoon een hapje wil nemen. Zo niet, dan niet. Hoe ouder hij wordt, hoe meer hij probeert. Maar als hij zijn kaken stijf op elkaar houdt, hoeft het niet, dan is het klaar: volgende keer beter.
Niet moeilijk? Heel moeilijk en vervelend enzo! Lijkt mij. Ik vind dat dus dwingen en dreigen, want als ze die 3 happen niet eet mag ze dus niet van tafel. Ik houd daar niet van. Zo leren ze miz eten niet leuk, lekker en gezellig te vinden. Ik vraag me ook af of jouw kind eet omdat ze honger heeft of het lekker vindt of omdat ze weet dat er anders sancties volgen. Ik moest vroeger ook zoveel happen nemen als ik oud was. Als iedereen klaar was, moest ik met bord en al naar de keuken. Daarna naar de trap. At ik dan nog niks, kon ik meteen door naar bed. Hier geen strijd en geen stress tijdens het eten. Het interesseert mij heel weinig wat en hoeveel hij eet, als hij er maar lol in heeft.
Hier is het eten wat de pot schaft. En eigenlijk lust dochter vrijwel alles. Man en ik ook dus ze hoort ook nooit uit onze mond dat we iets niet lusten. Als ze iets niet lekker vind en ze zegt dat bv momenteel met courget dan zeg ik gewoon dat het wel lekker is en negeer t verder en vervolgens eet ze het gewoon op. Weet nietnof het geluk is hoor dat we alle 3 alles lusten lijkt me erg lastig als man niets lust.
Dat doe ik dus ook. Ik ga absoluut geen strijd maken over eten. Hij hoeft van mij niks te eten, als hij niet wil wil hij niet. MAAR hij krijgt ook niks extra. Dus als er een toetje is wel gewoon het toetje maar niet meer ofzo.
Eten wat de pot schaft. Mijn man lust geen zuurkool en dat krijg ik echt niet voor elkaar, maar voor de rest heeft hij ook alles leren eten en de kinderen ook. Dus ook vis, mosselen, verschillende culturen, vegetarisch de hele rimram. Als ze het niet lusten eten ze maar een keertje niet. Ik ga ook echt geen aparte maaltijden koken.
Oh, maar als ze het niet willen ga ik ook geen strijd beginnen over toch een paar hapjes eten. Ze moeten wel gewoon aan tafel blijven zitten totdat iedereen klaar is.
Hier gewoon tafelen (meestal zitten we wel 30-40 minuten (ik ben langzame eter hihi) en als het dan niet op is dan haal ik het weg (geen woorden erover) maar moeten ze wel wachten tot de volgende maaltijd (nachtje honger dus) ik ga niet belonen voor geeneens willen proeven daar leer je niets van. Onze dochter heeft het wel eens een week lang volgehouden en 2 dagen compleet zonder eten (wel drinken) je hebt van die fases en zij was lekker koppig maar op den duur ging ze wel eten hoor en toen heeft ze nooit meer moeilijk gedaan. Ik word er verder ook niet boos om, ga niet lopen zeuren dat ze moeten proeven of smeken, graag of niet (maar dan ook geen snoep overdag want blijkbaar heb je geen honger genoeg dan)
Hier een. Kind wat echt letterlijk alles eet en lust behalve sla en komkommer hahaha... Hij eet zelfs mosterd waar wij echt versteld van stonden hahaha die lepel vol met mosterd was zo verdwenen ieuwwwww... Hij is net 1.5 geweest. Wat dat betreft mag ik in me handjes klappen
in principe eten we hier wat er op tafel komt... maar ik houd wel een beetje rekening met het avondeten hoor... mijn oudste houd bv echt niet van sausjes of spaghettiesaus... maar kwa groente eten ze wat de pot schaft anders blijf je aan de gang...
Niet te hard klappen, hihi! Toen mijn zoon 1,5 werd, veranderde hij in een notoire avondetenweigeraar! Was een fase die slechts een half jaar duurde hoor!
Hier wel gewoon eten wat de pot schaft en anders eet je gewoon niet. Ik ga ze niet dwingen, maar ik ga ook geen alternatieven aanbieden. Toetje zoals yoghurt hoort er altijd wel bij of ze nou veel of weinig gegeten hebben. Soms eten ze maar 2 happen van het avondeten, maar meestal eten ze wel goed.
dreigen doen we niet, ze weten dat ze minstens 5 happen goente moeten eten... en 2 aardappelstukjes of net wat we dan eten... vlees doe ik niet moeilijk over... je kan wel zeggen aaah het moet wel leuk blijven aan tafel.. maar hallo wie is hier de moeder?? een kind hoort niet te bepalen wat en wanneer en hoeveel ze eten... tenminste hier niet! en dat weten ze heel goed... ze krijgen gewoon een toetje daarna.. om dan te gaan dreigen met "anders krijg je geen toetje" vind ik weer niet kunnen... hier gewoon geen keus... eten moeten ze..
Ik houd rekening met wat manlief écht niet lust. Wat ie minder lekker vindt heeft ie pech, hij is niet gek op macaroni bv maar lust t wel, ik maak t dan wel gewoon. Hij lust dan echt geen rode kool, dus dat maak ik dan niet. Andersom net zo, ik lust echt geen spruitjes dus dat maak ik dan ook niet. Hier als voordeel dan onze ouders t weten en we daar soms mee eten, dan heeft hij wel spruitjes, en ik dan rode kool. Schoonouders hebben t zelfde dilemma dus iedereen blij, manlief en schoonpapa spruitjes, ik en schoonmama rode kool Julia eet bijna alles. In t begin at ze geen bloemkoo. Ik heb haar niet gedwongen maar ben t blijven aanbieden. Schoonmama wou steeds appelmoes erbij doen, want dan at ze t wel. Manlief en.ik waren en zijn daar fel op tegen. Dan leert ze de smaak van.bloemkool nog niet kennen. We hebben volgehouden en nu vindt ze t heerlijk Schoonmams wil trouwens overal appelmoes op doen van Julia, hebben daar wel eens een meningsverschil over gehad waarin mijn man erg duidelijk was, hij weet nog precies hoe zijn broertje echt niks wou eten zonder appelmoes. Dat willen wij absoluut niet en door onze standvastigheid kan Julia overal mee-eten, pasta, groente, etc t maakt niet uit. Heerlijk!! Maar als ze iets echt niet lust dan hoeft t ook niet, maar wel elke keer bij t klaarmaken één hapje proeven, nog steeds vies, dan wat anders. Zo blijf ik hopen ooit spruitjes te lusten, tot nu toe blijven ze vies haha