Mamma en pappa regelmatig ruzie...

1 keer per 2 weken ruzie vind ik niet overdreven veel maar de manier waarop jullie ruzie maken is wel intens.
Schreeuwen en met deuren slaan vind ik heftig voor zo'n kleintje.

 

1x per 2 weken ruzie vind ik zeker niet vaak, wij hebben wel eens vaker ruzie gehad per week. Alleen bij ons merken de kids er niets van behalve de gespannen sfeer en dat papa en mama weinig tegen elkaar praten.... we zorgen dat we de discussies en ruzies met hoge stemmen voeren waar de kids niet bij zijn... schreeuwen en met deuren gooien kan je dochter een trauma van oplopen en dat is niet leuk... oftewel elke keer dat jullie weer ruzie hebben dat ze zal schrikken en bang zijn etc....probeer t te doen uit t zicht van jullie kleine dat ze er weinig van meekrijgt

 

We zijn het weleens niet eens met elkaar maar er wordt in huis nooit geschreeuwd, wij hebben in 10 jaar tijd nog nooit ruzie gehad eigenlijk.

En als we een keer discussie hebben, doen we dat 's avonds en dan nog wordt er niet geschreeuwd.

Vind het ook echt not done om ruzie te maken, te schreeuwen en met deuren te slaan, waar kinderen bij zijn.

 

sorry maar in mijn ogen mogen kinderen gerust zien dat ruzies hoop op kunnen lopen, ruzies horen erbij.. Daar kunje ze niet van weerhouden..Tuurlijk moet het niet vaakgebeuren maar ruzies horen erbij..

@Topic ik vind het meevallen hoor Hbben wij hier ook 1x in de 3 4 weken en dat loopt ook hoog op het zelfde als jij, maarwij leggen haar uit, dat soms papa's enmama's boos zijn op elkaar en dat dan daarna weer uitpraten engoedmaken met een knuffel en een kus..

 

Wij zijn ook temperamentvol en kunnen wel wachten tot de kinderen naar bed zijn. En zelfs dan wordt er niet geschreeuwd en met deuren geslagen want dat horen ze ook. Ik bedoel dit niet naar, maar je temperament is geen excuus. Jullie zijn volwassen, jullie zijn ouders en je hebt je maar gewoon in te houden. Je bent toch geen klein kind meer dat direct hier en nu stampvoetend haar zin wil hebben? En je vriend heeft ook geen excuus. Rotwerk, zwanger, er is altijd wel wat. Geen excuus, gewoon niet meer doen.

 

Oh, onze kinderen zien ook dat papa en mama het niet met elkaar eens zijn, dat vind ik normaal. Wij leggen dat ook uit en maken het ook goed waar ze bij zijn. Echter dat papa en mama zo de controle verliezen en tegen elkaar schreeuwen en met deuren slaan dat het kind zelf probeert de boel te sussen is niet normaal. Dan voelt het kind zich niet veilig meer.

 

ben ik het niet mee eens, ik heb het zelf als kind als HEEL vervelend ervaren.

Discussie dat kan maar met deuren smijten en schreeuwen vind ik niet kunnen, in het bijzijn van kinderen en dan heb ik met name over kleine kinderen

 

Ja goed maar dan nog het is mijn mening he andere kunnen daar anders over denken.. Maar ik vind dat kinderen daarvan kunnen leren, dat mensen boos kunnen zijn op elkaar maar het ook goed maken, en dat dat normaal is, maar dat je moet proberen omhet tegen te gaan dat je zo boos word maar dat het wel kan gebeuren.
Mijn ouders schreeuwde ook maar heb er geen nare herrinneringen aan want ik weet dat ze het daarna weer goed maakte.

@topic sorry nu weer ontopic

 

Onze oudste dochter is heel erg gevoelig.
Als er bij een gesprek alleen al iets harder gepraat wordt zegt ze al: Geen ruzie maken! (terwijl dat 9 van de 10 keer niet eens aan de orde is)

Ook hebben wij wel eens ruzie waar de kinderen bij zijn.
Mijn man is degene van het zwijgen waardoor ik dus mijn stem verhef omdat ik het gevoel heb dat ik niet gehoord word.

Ik voel me naderhand wel eens schuldig, maar leg daarna ook uit dat papa en mama gewoon even boos waren op elkaar.
N. is ook wel eens boos op mama en daarna maken we het weer goed.
Ik heb niet het idee dat ze het als heel erg ervaart.

Waar ze wel heel erg op reageerd zijn onderlinge spanningen.
Wij hebben ooit eens een vreselijke burenruzie gehad waarbij we er alles aan deden om haar er buiten te houden.
De spanningen waren inmens hoog en daar heeft ze wel een grote knauw van opgelopen.

Overigens is het wel zo dat dingen die echt heel erg belangrijk zijn juist heel erg rustig worden besproken.
Het zijn meer dingen zoals wederzijds onbegrip of frustratie die uitlopen op een stemverheffende situatie.
Zo'n ruzie duurt bij ons 10 tot 15 minuten.

Nu ik er goed over nadenk ga ik dus liever voor 10 tot 15 minuten "woorden" Dan de hele tijd een gespannen situatie tussen papa en mama totdat ze naar bed gaan.
Want daar reageerd ze veel heftiger op.

 

mijn temprament is vreselijk !!! Kan zo woedeaanvallen krijgen en dat is niet leuk ik ben zwaar pittig en zie dan alles zwart en niets boeit me. Maar sinds ik mama ben en weet dat ik de ruzies van mijn ouders met deuren en spullen gooien vroeger vreselijk heb ervaren en er nog mee zit wil ik dit mijn kids besparen. Ik wacht niet tot ze slapen om t onderwerp aan te snijden, maar dan maken we ruzie op een normale toon dan lijkt t voor de kids alsof we gewoon praten en als de toon hoger word dan zeggen we tegen de kids papa en mama niet boos, gewoon even praten ... en dan knuffelen we de kids zodat ze niet alles meekrijgen. Tuurlijk moeten ze een keer een ruzie meemaken, zien hoe je t goedmaakt etc, maar met deuren gooien, spullen gooien, schreeuwen bij je kids vind ik echt niet kunnen maar das mijn mening. ik weet niet wat EUREKA betekent hahaha maar idd we proberen dingen zoveel mogelijk uit te stellen of te vermijden als de kids erbij zijn, en anders op rustige toon...

ik denk dat ik t minder erg vind dat jullie ruzie maken waar de kids bij zijn. Maar ik zou t schreeuwen en met deuren en dingen gooien achterwege laten .... dat vind ik nog t ergst vd ruzie

 

Ruzie maken kan en moeten jullie zelf weten om het maar even te zeggen. Maar never nooit waar je kind bij is. Deuren slaan kan ook niet hoor. Dat kind schrikt ze een ongeluk en dat moet voor jullie al meer dan genoeg zijn te weten dat dit echt niet kan. Ik ken je gevoel niet want wij hebben wel eens ruzie maar echt niet waar de kids bij zijn

 

Echt op die manier ruzie maken, dus schreeuwen naar elkaar en met deuren slaan, en dat 1x per 2 weken...ja, dat vind ik veel. Mijn man en ik hebben ook wel eens een discussiepuntje, maar echt op die manier ruzie...nee, de keren dat we dat gehad hebben zijn in de 12,5 jaar dat we nu samen zijn op 1 hand te tellen. En wij zin allebei echt niet de makkelijkste en beide nogal overtuigd van ons gelijk .

En voor wat betreft het schuldig voelen....terecht dat je je schuldig voelt! En misschien wil je dat niet horen, maar ik zeg het toch... Ik vind het meer dan verkeerd om op zo'n manier ruzie te maken waar je kind bij is. Er hoeft m.i. echt niet altijd de schone schijn opgehouden te worden en je mag het best wel oneens zijn met elkaar, maar praat daar als een volwassene over en gaat niet als een stel mafkezen tegen elkaar lopen schreeuwen en met deuren slaan.