Vannacht was ik erg in paniek. Moest zo huilen en werd bang dat alle stress slecht was voor het kindje waardoor ik meer moest huilen en nog banger werd. Duurde even voordat ik weer rustig werd... Ben zo bang voor herhaling van de MA. Heb het idee dat de hormonen die angst nog eens aanwakkeren. Daarnaast ben ik erg beroerd. Misselijk en moe, constant buikpijn, duizeligheid en ben nu al een paar keer flauwgevallen. Het lukt me niet om me minder druk te maken, al weet ik dat dat het beste is.. Ben maar niet meegegaan vandaag naar het huwelijk van vrienden. Ben beroerd en in de auto werd ik heel duizelig van alle bewegingen. Ik zat er helemaal klaar voor, helemaal opgedoft, maar kon alleen maar huilen dat ik het allemaal niet meer leuk vind.. Hormonen? Dochterlief is bij de oppas, heb dus ff tijd voor mezelf. Even toegeven aan m'n ellendigheid en met een deken op de bank kruipen. Ben ontiegelijk dankbaar dat wij nu weer zwanger zijn.. maar genieten... nee... dat wordt 'm geloof ik niet meer.. Liefs, Een ernstig hormonale Frommel
Ik vind zwanger zijn heerlijk, maar dan wel na het tweede trimester! Vind het tot die 12 weken echt vreselijk! En idd heerlijk om hier even te zeuren hoor haha!
Sluit ik me helemaal bij aan. Vanwege HELLP zijn zwangerschappen bij ons in de familie hoe dan ook een linke aangelegenheid, ik ben een jaar ziek geweest na de geboorte van mijn eerste, heb gelukkig alleen PE gehad bij mijn tweede. Maar die continue controles bij de high risk poli, de MK's tussendoor, het hele gemedicaliseer.....en dan ben ik nog niet eens extreem moe of misselijk dus heb ik (op HELLP in het derde trimester na) makkelijke zwangerschappen.....voor mij is zwanger zijn een middel tot een doel: een kindje Maar de ooievaar mag ze ook wel kant en klaar afleveren
Och meis toch.......ik wil je wel een hele dikke knuffel geven door de pc als dat kon. Herkenbaar ook. Een MA breekt zo ongelooflijk het vertrouwen in je lijf af, dat je denkt dat alles goed gaat, je je zwanger voelt en ondertussen gebeurt er gewoon helemaal niets. Ik durf ook niet meer te vertrouwen op mijn lijf, en dat betekent dan al heel snel dat elke gedachte dat het mis zou kunnen zijn als een dolle door je hoofd blijft tollen omdat het automatische 'maar ik voel me nog zwanger dus het zal wel goed zijn' mechanisme weg is. En ik wil je graag zeggen dat het beter gaat na een magische datum, bijvoorbeeld dat na 12 weken alles goed komt, maar bij mij deed het dat niet. De angst blijft altijd. Je zult alleen een manier moeten vinden om die angst te kanaliseren en te beheersen. Bij mij werd het zo erg dat het ook over de grenzen van mijn zwangerschap heen ging en dat ik paniek kreeg over dingfen die helemaal niets te maken hadden met zwanger zijn (man heeft een ongeluk gehad en is dood, mijn dochtertje ligt te slapen en is overleden in haar slaap, dat soort absurde angstgedachten). Dikke knuffel, veel sterkte, je vindt vanzelf voor jezelf een manier om ermee om te gaan en als dat niet lukt, ik heb enorm veel baat gehad bij 6 sessies cognitieve gedragstherapie. (Niet dat ik direct iedereen naar de psycholoog wil sturen, verre van, maar als het niet meer wil helpt dat vaak wel)
@ego, vanmorgen weer een mini beetje oud bloed. Ik voel direct weer de stressniveaus omhoog schieten. Zat er even over te denken om naar het zkh te gaan voor een echo maar riep mezelf tot de orde. Een echo is maar een momentopname. Dat het vanmiddag nog goed is betekent niet dat het morgen nog steeds goed is. Dan kan k ook wel tot mijn reguliere afspraak van overmorgen wachten. En zo rationaliseer ik me door de dagen heen @misselijkheid, dames ik vind het zo erg voor jullie. Ik geloof serieus niet dat ik ooit zoveel tegelijkertijd heb meegemaakt die zo ontzettend ziek zijn. Ik ben wel blij voor jullie, dan misschien toch een beetje steun aan elkaar, zoals al gezegd werd dan hoef je niet steeds met een glimlach rond te lopen
Mag ik even heel eerlijk zijn? Toen ik merkte dat ik weer zwanger was, schrok ik heel erg en dacht toen even O NEE. Maar niet dat ik niet zwanger wilde worden. Maar meer omdat ik zo ontzettend bang ben voor de bevalling. Bij de bevalling van Lars ben ik ook meer dan een jaar ziek geweest. Ik ben pas net weer beter en voelde eindelijk mezelf weer. En nu begin ik alle ongemakken weer te voelen. Weer doe ongelooflijke hoofdpijn, maar bovenal die rugpijn waardoor ik helemaal niks meer an. Niet meer lopen, niet meer werken en ook niet meer mijn zoontje optillen. Nou is dat hopelijk van tijdelijke aard. Maar ik ben zo bang dat ik straks bij de volgende bevalling weer een jaar in de kreukels lig. Voor degene die het bavallingsverhaal willen weten, dat staat op mijn weblog. Maar daaar staat lang niet alles op wat er eccht gebeurt is
@fem: het voordeel wat ik vond van een tweede was dat ik niet meer zo bleu was. Ik wist heel goed wat ik wel of niet acceptabel vond en heb ook veel beter met mijn artsen overlegd. Ze hebben mijn zoontje bv gehaald met een sectio tegen het NVOG protocol in, omdat ik ze duidelijk kon maken dat ze met het protocol mijn gat af konden vegen als dat betekende dat ik weer zo ziek zou worden. Wat ik maar bedoel te zeggen is dat je nu waarschijnlijk beter weet wat er gebeurt, het hele medische gebeuren er om heen je niet zo overvalt, en je veel beter kunt verwoorden waar je grenzen zijn. Bespreek het nu alvast. Hoe ziek je wordt en wat er allemaal gebeurt kun je zelf niet beinvloeden, maar wat er mee gebeurt en hoe er ingegrepen wordt kun je zelf wel veel in sturen is mijn ervaring.
Dames, ik probeer blij te blijven maar jullie gaan zo hard hihi. Gisteren een goeie dag, waaar ik zo enorm blij mee was. Vandaag weer ontzettend blegh, enorm misselijk weer. Ik snap er niets van, bij Niek had ik ook wel een klein beetje, maar lang niet zo erg als nu. Manlief zei het ook al. Het is nu EN eerder, EN veel erger. Ik vond zwanger zijn vorige keer geweldig, bijna nergens last van. Maar nu al met een week zwaar misselijk etc, vind ik er niets aan haha. Komt wel weer... Ben ook al 1,5 kilo kwijt.. Nou kan ik het wel hebben maar dan nog. Lijkt me voor de baby ook niet erg gezond.
@frommel, heeeeeeele dikke knuffel! @femmelepem, ook voor jou een hele dikke knuffel! @minnie, bloem, en andere zieken, ook voor jullie een hele dikke knuffel! en ik hoop voor jullie allen dat de 12 weken grens magisch is (en niet pas 16 weken....) en dat niet iedereen op een roze wolk zit is logisch toch ik moet bekennen dat ik daar nog helemaal niet zo op heb gezeten, puur om t feit dat ik t ergens nog steeds niet kan geloven dat er echt een uk in mn buik zit, al begint t besef wel steeds meer te komen... ik vraag me ook af "had ik niet veel blijer moeten zijn ermee?", ik ben er zo koeltjes onder....(totdat je t mensen vertelt dan opeens wel traantjes die staan te springen om eruit te komen ), en dan voel ik me weer een soort schuldig, dat ik niet hele dagen loop te stuiteren en te grijnzen, want dat hoort toch tenslotte zo?? maar vandaag, positiekleding aan, eigen broeken zitten echt niet lekker meer, ook voor de leuk positieshirt aangetrokken (kan mij t schelen), en we zijn lekker naar babypark gegaan om rond te kijken en kinderwagens te proberen om alvast een beetje te kijken hoe en wat. lekker met de buik pronken ook al is t nog niet van beebje zelf, en niemand die je vreemd aankijkt maar als je zo vreselijk ziek bent, dan vind ik het helemaal niet raar als je even niet op een roze wolk zit...ik zou me echt waardeloos voelen hoor!
@missiemaartje, maak je geen zorgen om je beeb, die zorgt wel dat ie genoeg krijgt hoor eerst krijgt je beeb, en daarna jij.... maar ook voor jou een hele dikke knuffel!
Hallo hallo! Inmiddels zijn we bekomen van alles wat we gisteren hebben meegemaakt, hebben het ZH-bezoek meerdere keren herbeleefd en we blijven onder de indruk! ML kan er ook nog steeds niet over uit, die is zich ook echt rot geschrokken in eerste instantie. Gelukkig kregen we dan uiteindelijk wel goed nieuws en een kloppend hartje te zien, maar jee wat een stress kan een mens hebben zeg... @misselijke meiden: heel veel sterkte, hoop dat de misselijkheid snel minder zal worden. @frommel: knuff, en schrijf het maar lekker van je af hoor, daar is het forum tenslotte ook voor! Fijne avond allemaal!
Het geeft echt wel steun om te lezen dat niet iedereen hieperdeblij rond loopt. @frommel en Juul, dikke knuffel. Jullie verdienen gewoon en pracht en plak beeb. @babyfotograaf, heerlijk moet dat zijn zo in je positie kleren rond wandelen in babypark.
Hé meiden! Hier ook de eerste positiekleding besteld... Nu even van H&M, want ik heb nog veel liggen van Prenatal, Noppies en mamalicious! Dat is wel handig want ben ik hetzelfde seizoen zwanger Haha.. Mijn vader was hier te eten, we hebben heerlijk samen gekookt.. Daarna kopje thee gedronken met appeltaart en boterkoekjes.. Gelukkig niet meer misselijk geweest na vanochtend! Nog even mijn buikje showen, staat ook in het buikjes topic
Oh meis ik duim echt keihard voor je overmorgen!! Het gaat vast helemaal goed komen, maar ik begrijp je angst volkomen! KNUF! Heftig meis! Jij ook een dikke knuf! Ik ben bij Mira meerdere malen opgenomen met HG, door het spugen had ik geen vocht meer over in mijn lichaam.. dus aan het infuus! Ik maakte me ook heel erg zorgen om de baby, maar die krijgt daar niets van mee! Doordat al jou reserves naar de baby gaan (en daar heb je echt genoeg van hoor!) voel jij je zo rot! Je lichaam regelt het dus zo dat EERST je kindje krijgt wat ie nodig heeft en dan pas jij.. Dus geen zorgen maken! Ik ben ook al 2 kilo afgevallen, dat komt er straks allemaal weer aan... Wel heel rot van de misselijkheid, ik weet helemaal hoe je je voelt! Heerlijk he zo rondlopen bij de Babypark! Ik kan er ook ontzettend van genieten! Doe je goed meis.. Lekker aantrekken waar je je goed in voelt! Het is ook niet niets hoor wat jullie gisteren hebben mee gemaakt.. Jullie zijn jullie rot geschrokken, dat mag je best even verwerken! Ook een knuf voor jou! Ja absoluut!
Had net bij mijn vader trouwens een tuniekje aan, anders had ie het zo opgemerkt hoor! Wat groeit een buik bij de tweede snel zeg!!! En dat terwijl ik ben afgevallen! Zo gek