Graag lezen mensen! Als de vrouw in kwestie het opbiecht begrijp ik zelf ook wel dat het écht zo is... Maar ik denk dat 50% hier eigen conclusies trekt en dat vind ik niet fair!
Mijn schoonzusje heeft het nog veel slimmer gedaan. Ze was niet aan de pil,hij wist dat, toen een wilde nacht zonder condoom en allebei bezopen en ze kregen een tweeling. Hij vond het echt verschrikkelijk. Nu is ie natuurlijk erg blij met zijn kinderen en hij kan haar er niet van beschuldigen dat het haar schuld was want hij was er zelf bij.
Omdat ik het erg bijzonder vind dat het zogenaamd door alle vrouwen wordt opgebiecht, terwijl ik me niet voor kan stellen dat je zoiets 'stiekem' doet om het vervolgens op te biechten!
Ik denk serieus dat het vaker voorkomt dan men denkt In mijn omgeving ook veel gevallen van "perongeluk zwanger geworden omdat de pil niet werkt" en als het erop aankomt blijken ze de pil zogenaamd onregelmatig/niet geslikt te hebben en waren zich weldegelijk van het risico bewust mbt kans op zwangerschap (van 2 persoonlijk gehoord) Maar hun man laten ze in het ongewisse en laten ze in de waan dat het aan de pil lag ipv aan hun omgang/niet gebruiken van de pil deze dames wilde dus zwanger worden, maar achter de rug van hun partner, brrr, moet er niet aan denken
De vriendin van mijn stiefbroer heeft dat gedaan toen ze zwanger raakte van de 1e ze heeft zich er ook niet voor geschaamd heeft het gewoon aan iedereen verteld..
ken ook een meid die dat 2x!! heeft gedaan. ze wilde heel graag een kindje maar haar vriend niet. ze is toen gestopt met de pil zonder het te zeggen en ja je snapt m al, zwanger. en tot mijn mega grote verbazing zag ik haar paar weken terug naast me in de wachtkamer zitten bij de gyn met een echo in dr handen... o god hou echt mn hart vast voor die kids. ze is echt een mega slechte moeder. ja echt slecht, denk aan dronken thuis zitten met kind, kind alleen buiten laten spelen(2a3jaar oud!) kind gaat niet naar psz of wat dan ook want dat kan ze niet betalen. o joh kan heel boek over haar schrijven pff
Mijn schoonfamilie denkt ook zeker te weten dat onze 3de (die serieus door de pil kwam, zat in een rotperiode, niet lekker, vader kwam te overlijden, stress) door mij op een sneaky manier gepland is. Toen ik zwanger bleek zat ik serieus even met mijn handen in het haar, mijn andere zoontje was net 9 maanden, durfde het niet eens aan mijn man te vertellen (zat in het buitenland). Hij vond het overigens geen probleem en wel erg leuk, ik moest er erg aan wennen.. en zou echt niet weten waarom ik zoiets in onze huwelijk achter zijn rug om zou moeten doen. Hier was niet eens sprake van wel of geen derde, we wilde sowieso een derde maar zo snel was gewoon niet gepland.
Ik leer mijn zoon ook om straks een condoom te gebruiken, sowieso met het oog op soa's, maar ook op het oog van dat je niet iemand op z'n blauwe ogen kan vertrouwen wat betreft pilgebruik. Als hij geen kids wil, gewoon condoom gebruiken ook al zegt/is zijn vriendin aan de pil Er zijn helaas veel stiekeme vrouwen bah Of hij mijn advies opvolgt is natuurlijk ten tweede, maar ik probeer het m'n zoon iig mee te geven, heb ik mn plicht gedaan
ik zou niet weten waarom dat niet zou kunnen, veel mensen krijgen achteraf toch spijt van hun daad de dame die ik ken in kwestie heeft het overigens nooit verteld tegen de vader, hij denkt tot op de dag van vandaag nog steeds dat ze door de pil heen zwanger is geworden maar bijna iedereen heeft wel een vertrouwenspersoon, en veel vrouwen die het gedaan hebben vertellen het misschien wel aan diegene??
Iew, ik word altijd een beetje naar als ik zulke dingen lees. Ik kan me er echt helemaal niks bij voorstellen dat jeje eigen man zo voor de gek zou kunnen houden. Ik zie het wel eens gebeuren in mijn omgeving, heb er geen goed woord voor over...
O ik geloof dat wel hoor...een hoop van die domme vrouwen denkt nl dat wanneer het zover is die mannen heel blij zijn en ze dat gewoon op kunnen biechten. Over een aflopende bio klok, tja dat is toch,iets dat je in een relatie zal moeten bespreken, moet je jaren wachten dan is het de keuze om te accepteren dat je wellicht kinderloos zult blijven of een ultimatum stellen met het risico dat je je partner kwijtraakt. Ik ken nl 2 van dit soort gevallen. 1 wachtte al van haar 20ste en toen de partner op haar 30e het nog niet wist heeft ze hem voor de keuze gesteld. Zij zijn uit elkaar gegaan. Nu 5 jaar later is ze in verwachting van haar nieuwe man. Haar kinderwens was gewoonweg te groot. Een ander leerde op haar 30e pas haar partner kennen en hoe eng ze het ook vond, ze heeft vrij snel aangegeven dat ze een kinderwens had. Gelukkig was de man dolblij, hij durfde het eigenlijk nog niet ter sprake te brengen...dat hij het graag wilde
In wat voor relatie zit je dan, als je dit flikt? Dat zou voor mij al een reden zijn om een relatie te verbreken! Dit is echt misbruik maken van het vertrouwen en ik zou mijn partner dan ook echt niet meer kunnen vertrouwen na zoiets. Als IK degene was die zoiets zou doen, zou ik niet eens met mezelf kunnen lezen... Het schuldgevoel zou echt heel sterk zijn. Ik ken één geval, waarbij de vrouw heel erg heeft aangedrongen op een kind. Hij wilde eigenlijk niet (of nog niet, dat weet ik niet), maar dat is he-le-maal fout gelopen. Hij keek NIET naar zijn kind om. De relatie is stukgelopen, heel naar, met fysiek geweld ook. Na de scheiding deed hij er alles aan om haar dwars te zitten, waaronder dat hij achter gedeelde voogdij aan ging, terwijl hij nooit iets om zijn kind heeft gegeven. Gevolg: Kind ging met tegenzin naar papa toe, moeder in de stress. Ik ken óók een (ex)stel, waarbij ZIJ een hele sterke kinderwens had en die niet los kon laten en HIJ absoluut geen kinderen wilde en daar ook niet vanaf wilde stappen. Die zijn toch bij elkaar gebleven, tot 5 jaar of zo. Toen zijn ze toch uit elkaar gegaan, omdat bleek dat beiden verwacht hadden dat de ander wel zou bijdraaien. Later weer bij elkaar gekomen, drie jaar later definitief uit elkaar. Nu weet ik dat hij een leuke vriendin heeft, al een paar jaar, die ook geen kinderen wil. Dit zijn inderdaad dingen die je samen goed moet bespreken.
Zoals ik al schreef heeft mijn kennis zich verkletst. door eerst te zeggen dat t (2x) ongelukjes waren dan zeggen dat t 3mnd duurt voor ze zwanger was. Denk dat ik dan een gegronde conclusie trek.
Ik ken viavia genoeg meiden die hun mannen er ingeluist hebben... Nieuwe trend is: man aan de haak slAAn en binnen no time zwanger worden Zodat die arme man geen kant meer op kan En Zij waren allemaal bewust gestopt met pil zonder dat die mannen het wisten, schande vind ik het... Mijn mening bij een langere relatie: een kinderwens hangt samen met de wens iets van je eigen vlees en bloed te creeren met de liefde van je leven, samen uitkijken en wensen voor n wondertje. Als mijn man dat niet wilt dan wil ik dat ook niet. Er moet van beide een wens zijn om het maken van een wondertje bijzonder te maken. Doe je het achter iemands rug om dan is die baby uit egoisme geboren en niet uit liefde. Als je n trage besluitloze man hebt en je ouder en ouder wordt dan moet je goed gesprek aangaan of bij hem weggaan, als het goed zit zit het goed en als hij niet wilt dan wil die niet
om dát te voorkomen heb ik op 1e date al gezegt dat ik vroeg kinderen wil en mocht hij geen kinderen willen of liever 10jaar wilt wachten, kon ie van mij meteen rechtsomkeer terug naar huis gaan heb dat letterlijk gezegt