Toen wij dit huis kochten hadden we 2 opties of particulier huren of kopen aangezien particulier huren hier in de stad vele malen duurder is als kopen hebben wij een 2 kamer appartement gekocht alleen op het salaris van mijn man zodat ik 18 uur kon gaan werken als wij een kindje zouden krijgen met in ons achter hoofd over 4 jaar verkopen we dit huis en gaan we groter wonen. Man en ik hadden tenslotte beide een vast contract.. Toen ik zwanger was werd ik er uit gegooid wegens reorganisatie en toen ik bevallen was ging het bedrijf waar mijn man werkte ook stoppen. We moesten beide op zoek naar andere werk. Inmiddels hebben we 800 netto in moeten leveren precies wat we betalen aan hypotheek. Ik wou dat we goedkoper konden wonen zodat we weer iets meer leefruimte hebben maar als we ons huis willen verkopen moeten we er minimaal 30 duizend verlies op draaien en dat kunnen we niet. Gelukkig komen we de maand rond en kan ik soms nog wat leuks doen met het gezin maar niet vaak. Dus om zomaar snel goedkoper te gaan wonen gaat in de praktijk ook echt niet zomaar meer. Als dat zo makkelijk was hadden een. Hoop mensen geen problemen gehad...
Ik denk dat dingen tegen je zin doen zwaar is. Een ouder met baan die dat doet omdat het financieel gezien moet heeft het zwaarder als een ouder met een baan die dat doet omdat ze dat leuk vindt. Een ouder die thuis zit maar baan mist en het huishouden haat heeft het zwaarder als een domestic goddess die vervulling vindt in het thuiszijn.
Ach en om alles in perspectief te zien...in de meeste landen van de wereld zou dit een ondenkbare discussie zijn. Je zit in Nederland in de ongelooflijk luxe positie dat niet beide ouders een betaalde baan hoeven te hebben. Geniet er maar van, waarschijnlijk zijn jullie de laatste generatie. Net weer een weekeinde gewerkt met vrouwen die vanwege hun werk hun kinderen weken, maanden en soms zelf jaren niet zien. En denk je nou echt dat die moeders niet van hun kinderen houden? En dat die kinderen niet van hun moeders houden? In tegendeel juist, zoals een vrouw me zei 'mijn moeder heeft zichzelf opgeofferd om ervoor te zorgen dat mijn broers en ik een goede opleiding zouden krijgen'. Een moeder die haar kind bij anderen kan achterlaten om haar kind een goede toekomst te bieden...hoeveel moeders in het verwende Nederland kunnen dat eigenlijk?
Tja en ook hebben wij die keuzes gemaakt en woon ik ( gelukkig in Ern ruime) 4 kmr flat 3 hoog En ja ik sjouw me een ongeluk zonder lift met 2 kinderen Maar Hey we leven heel luxe, kan fulltime thuis zijn en dat koophuis, ach die is er straks ook wel als k weer ga werken Wij zijn al 4 jr niet op vakantie geweest, ik mis t niet, ik 'ken' het niet ( ik bn helemaal niet opgegroeid met jaarlijkse vakanties dus hecht er geen waarde aan) Hebben een auto en scooter, volle koelkast en voorraad kast en Thats It! Wij willen ook gewoon kopen op 1 salaris, ti's wel mogelijk en daar hoef ik niet voor in de schilderswijk te gaan wonen. En ja Een huis met tuin etc is ideaal Maarja nogmaals zelf bn ik er ook niet mee opgegroeid en dat zal ook meespelen in de keuzes die j vervolgens zelf maakt ..voorlopig zitten we goed, oké 3 hoog wonen is wel jammer maar geen reden om nu nu nu te werken ..voor ons
... en daarom weet ik zeker dat je een fantastische moeder bent! Dat lees ik terug in al je berichten. Tegelijkertijd voel ik me dan onzeker worden want ik bent niet zo'n 'mensenmens' als jij bent. Ik bén domweg niet een moeder die heel natuurlijk met baby's en kleine kinderen om kan gaan, ik ben niet iemand die genoeg fantasie heeft om van alles te verzinnen voor m'n dochter (ook al probeer het ik wel). Ik kijk met bewondering naar die moeders die álles kunnen, die bijna perfect zijn, die precies weten wat ze moeten doen als je kind even niet wil en nog veel meer van dit soort dingen maar... ik ben anders! Ik ben niet direct een moeder die het 'van nature in zich heeft'. En toch... doe ik alles wat in m'n vermogen ligt om m'n kleine meisje groot te brengen. En toch... hou ik zo zielsveel van m'n meisje dat ik er van uit ga dat ze die liefde door al m'n fouten heen voelt. Daarom werkt het ook voor mij dat ik 3 dg. in de week werk. De dagen met m'n dochter zijn fantastisch en ik probeer daar echt een feestje van te maken maar m'n werk heb ik óók NODIG, ik denk net zó NODIG als jij het hebt om full-time van je knulletje te genieten. Net zoals jouw zoontje en mijn meisje verschillend zijn, zijn wij dat ook.
Jiska, DAT is ook het hele verhaal van deze discussie Mensen moeten accepteren dat er 2 type moeders zijn. Idd niet iedereen is zo. Daarom kun j niet spreken van Wat is beter voor een kind. Ik kan mij het totaal niet voorstellen dat sommige moeders zoals bijv jij aangeeft niet zo creatief zijn met hun kind, maar t moet echt in j zitten. Ik hou ook ontzettend veel van t bezig zijn met kinderen, het uiterste uit hun halen, stimuleren enz Kam mij gewoon niet voorstellen om te willen werken in deze fase! En toch zijn er zoveel moeders die dat willen! So be It!
Inderdaad, dat wilde ik precies aangeven met mijn verhaal. Misschien zijn er zelfs nog wel veel meer typen moeders . Daarom is het ook (bijna) onmogelijk voor ons om elkaar volledig te begrijpen maar we kunnen wél naar elkaar luisteren en respect voor elkaar hebben zonder elkaar te veroordelen (en ook dat geldt dan voor beide groepen). Je kunt op heel veel verschillende manieren een goede moeder zijn. Dát miste ik soms in de discussie hiervoor.
Het werkt in de natuur helemaal niet altijd zo hoor, denk aan zeepaardjes (vader baart de kindjes), pinquins waarbij de mannetjes een groot deel van de tijd voor de eieren zorgen, schildpadden (die hun kinderen voor het gemak maar helemaal in de steek laten) en zo zijn er nog onwijs veel andere voorbeelden te bedenken. Ik denk echt dat vaders even belangrijk zijn als moeders en hetzelfde niveau van liefde kunnen geven aan hun kinderen. Als ik ook kijk naar hoe mijn vriend is en was met Thijmen dan denk ik vaak dat hij het beter doet dan ik bijvoorbeeld. Ik denk dat het bij veel mannen zo gegroeid is dat hij verzorgende taken niet kan of niet wil doen. Lange tijd werden jongens niet betrokken bij het huishouden, werd het raar gevonden als ze met poppen wilden spelen (en nu nog als je sommige topics hier leest) en werd verzorgen gewoon niet gestimuleerd. Als je dat vanaf het begin wel doet (gewoon op een normale manier ) dan voedt je jongens op die het straks doodnormaal vinden om mee te draaien in het huishouden, voor hun kinderen te zorgen etc.
Vaak is het gewoon een heel andere tak van sport... anders zou ook iedereen kdv-leidster kunnen worden of gastouder... Als je bijvoorbeeld iets als scheikunde hebt gestudeerd of informatica of wiskunde zie ik niet in hoe je dat thuis kunt toepassen.
We hebben inderdaad ook een erg luxe leventje in Nederland, als je kijk naar wat er allemaal voor ons geregeld is en wat er allemaal mogelijk is. Daar ben ik me terdege van bewust. Ik had ook ergens in het binnenland van een willekeurig arm land kunnen wonen en me elke dag suf moeten piekeren hoe ik de volgende dag genoeg te eten heb voor iedereen.
Ja, dat is het gekke.. Ik ben juist wel creatief ingesteld, dat is ook nodig voor het werk wat ik ga doen straks. Ook tijdens mijn studie was dit cruciaal. Ik heb nooit vrijwillig fulltime thuis gezeten en eerlijk gezegd bracht dat de laatste tijd véél stress met zich mee, vooral financieel gezien. Want op 1 inkomen is het gewoon heel moeilijk om alle rekeningen te betalen én daarnaast wat geld over te houden voor leuke uitstapjes e.d. Ook miste ik mijn werk... mijn collega's, de gesprekken, de projecten die ik mocht ontwikkelen... En ik vind het belangrijk dat ik financieel onafhankelijk ben, dat heeft ook te maken met mijn cultuur en ervaringen.. Dit is hoe IK het wil, he..
Ik heb hier in het topic zelfs al weer een paar keer voorbij zien komen, dat er nog steeds vrouwen van onze generatie zijn, die vinden dat een man dit niet hoeft te doen, dat een man moet zorgen voor brood op de plank en dat het huishouden en verzorgen van de kinderen echt alleen voor de vrouw bedoeld. Dat vind ik écht onbegrijpelijk! En dan heb ik het niet voor de gezinnen, waar die taakverdeling samen is afgesproken, omdat de vrouw het leuker vindt, of omdat het praktischer is, omdat de man meer geld verdient of zo. Maar echt waarbij men denkt dat een man die dingen niet hoort te doen. Dat is zó 1793!
Ik geloof best dat er 2 typen moeders zijn, ik heb ook vriendinnen waarbij het maar goed,is dat die niet 7 dagen per week bij hun,kind zijn, maar die werken 2 of 3 dagen en geen 4 of 5. Dat blijft mijn punt.
Ti's wel een feit dat gewoon niet iedere moeder het inzicht heeft voor kleine kinderen Of er van houden op dat niveau te denken Want hoe vaak ik niet gehoord heb dat pabo zo lastig is omdat j op ander niveau moet leren denken En bovenal, hb j er zi'n in? Vindt j dat uitdagend? Ik dus wel, ik vind t echt fantastisch om in die kleine hersentjes te kruipen en het te prikkelen Er zijn namelijk ook zat hele 'slimme' moeders die totaal niks van hun kind begrijpen, kunnen niet goed naar hun kind kijken ( wat iedereen roept dat j moet doen, maar niet voor ieder even simpel)
Voor ons is een koopwoning goedkoper dan een huurwoning. Wij hadden namelijk nooit een huurhuis kunnen krijgen in de plaats waar we nu wonen, omdat we daar niet ingeschreven stonden, en in de plaats waar we wel ingeschreven stonden destijds, zaten we ofwel te ver van ons werk, ofwel te ver van de kids van mijn man. Maar als we daar een huurhuis zouden hebben genomen, zouden we alsnog duurder uit zijn geweest, omdat we boven de huurtoeslag-grens zitten. Met hypotheekrente-aftrek zitten we in een koopwoning netto een aardig eind goedkoper. En ik hoor tbm-ers erg vaak roepen dat er WEL keuzes zouden zijn, dat het WEL kan. Ja, blijkbaar in hun situatie wel. In de onze niet. Ik zal minimaal 2 dagen moeten werken om hier financieel rond te kunnen komen. Minder gaat niet. Wij zijn twee jaar terug op vakantie geweest en dit jaar hebben we een midweekje last minute geboekt voor een paar tientjes. Dat is alles wat de de afgelopen 5 jaar op vakantie zijn geweest. Uit eten doen we eens per jaar, met onze trouwdag. ALS dat lukt, wat de afgelopen 4 jaar ook niet altijd is gelukt door de omstandigheden die we hebben gehad allemaal. Wat wij gemiddeld aan weekboodschappen besteden, is behoorlijk beneden het gemiddelde voor een huishouden als het onze, evenals onze energiekosten. Aan kleding geven we weinig uit, merkkleding hangt hier nauwelijks in de kasten, en als het er hangt, was het enorm in de uitverkoop, of hebben we het gekregen (voor Thirza, tweedehands-kleding). Dus nee: die keuze is er niet altijd, en wat zogelukkig al aanhaalt: die keuze zal er de komende jaren steeds minder en minder zijn, omdat kosten gewoon stijgen en inkomsten niet in verhouding mee stijgen.
Dan zijn we het gewoon helemaal eens . Van de 7 dagen in de week ben ik er altijd nog 4 bij mijn dochter en, al gaat het niet altijd van een leien dakje en zijn het dagen die op een bepaalde manier meer energie kosten dan m'n werkdagen, ik heb er wel veel van geleerd en leer nog steeds (hoe gek dat ook klinkt ).
hihi misschien ben ik dan wel geboren in 1781 ipv 1981 hihi, mijn man en ik vinden dat alletwee maar WEL naar eigen keuze, ik zou wel MOGEN werken als ik zou willen natuurlijk, wij zijn vooral ondernemers dus dat blijft toch altijd wel een beetje kruipen dus doe nooit echt niets zeg maar. Ik vind het niet fijn dat door deze zogenaamde "vooruitgang" we nu inmiddels allebei aan de slag moeten als gezin om het financieel te kunnen redden, want er word uitgegaan van tweeverdieners, kortom de keuze word dus afgepakt. Wat zijn we dan beter geworden dan vroeger, vroeger had je geen keuze omdat je niet mocht werken en nu heb je amper een keuze (steeds minder!) omdat je MOET werken, wowow wat een vooruitgang, als je het aan mij vraagt is dat niet perse vooruitgang want ik noem de keuze een vooruitgang en die word vele vrouwen ontnomen.
Ik beschouw mezelf als behoorlijk creatief, (zowel als het gaat om creatieve activiteiten doen, als om creatief kunnen denken, out of the box kunnen denken). Maar ik word gewoon echt niet heel erg blij van altijd thuis zijn met Thirza. Zou wel eens willen dat ik wel zo was, maar dat ben ik dus niet. Ik vind kids heel leuk hoor, en vooral die van mezelf, maar ik word na een dag met kids gewoon een beetje simpel van dat kindergepraat en dan heb ik echt heel heel erg, ander gepraat en andere uitdaging nodig. Ik ben een echt mensen-mens, maar ook dat maakt niet dat ik het lang uithoud met kids in huis. Zit gewoon niet in me, hoe ik mijn best daar ook voor doe, (want ik probeer uiteraard wel om Thirza van alles te bieden). Ik heb veel bewondering voor thuisblijfmoeders en heb ook helemaal niet het idee dat die niks anders doen dan enkel een beetje de kids vermaken of het huishouden doen. Maar voor mij is dat gewoon niet weggelegd. Aan de andere kant heb ik veel bewondering voor moeders die wel veel werken en alsnog dat gecombineerd krijgen met hun gezin, kinderen, huishouden. Dat zou mij OOK niet lukken. Uiteindelijk komt het er geloof ik vooral op neer dat ik bewondering heb voor alle vrouwen die datgene kiezen waar zij EN hun gezin het meest gelukkig van worden. Want ik zie ook vrouwen die, enkel omdat ze om allerlei redenen vinden dat ze thuis moeten blijven, dat maar doen, maar ondertussen doodongelukkig worden daarvan, wat op hun kids doorgaans niet bepaald een positieve invloed heeft. DAN denk ik dus wel: kwel jezelf en je gezin niet zo, ga het evenwicht vinden wat past bij jullie situatie! Dat geldt trouwens evenzo goed als ik vrouwen zie die aan het werk zijn, maar daar heel erg ongelukkig van worden en dan thuis alleen nog maar moe en afgebrand kunnen zijn. Ook dan denk ik: ga eens kijken wat er allemaal mogelijk zou zijn, waar je een stuk gelukkiger van zou worden, (en dan bedoel ik uiteraard niet die situaties waarin het nou eenmaal echt niet anders kan. Dan heb ik het over vrouwen die zich door anderen op laten leggen dat ze zo nodig moeten werken, omdat het anders zonde zou zijn van hun opleiding).