ooh okay... Ja mijn man zorg voor de kids hoor wanneer hij thuis is maar hem als thuisblijfpapa vind ik (en hij) ook helemaal niets, hij vind zijn werk makkelijker en minder vermoeiend hij heeft zwaar respect voor me dat ik het kan maar vind het ook niets een thuisblijfpapa als ik heel eerlijk ben, call me ouderwets dan maar maar ik word er niet heet van, ieder zo zijn ding als iemand er anders helemaal happy mee is dan hoera voor die persoon
maar ik zeg toch ook nergens dat je altijd een volledige tbm kunt zijn? ik zeg alleen dat er keuzes zijn, altijd. Er kunnen altijd concessies doen en ik kan me niet voorstellen dat je in een normale situatie verplicht bent samen 9-10 dagen te werken en dat je daarin geen concessies kunt doen. Om eea te verduidelijken: ik ben geen tbm ik werk 12 uur in de week en vind het heerlijk. Ik werk dus ook voor de extra's. maar mijn salaris is ook echt een extra, wij zullen dit niet meenemen in een hypotheek(maandlasten) berekening of wat dan ook. tenzij we een keer bewust die keuze moeten maken, maar ik hoop met heel mijn hart dat dat niet zal hoeven. (en de extra's waar ik voor werk is de auto, onze mobieltjes, een keertje naar de bioscoop en de verjaardagcadeautjes. Dit vind ik dus de luxe dingen)
clapat, je hebt geprobeerd 4 dagen te werken, dat is voor mij nog steeds fulltime. Maar als jij het heel graag minder had gewild had je wel andere opties gezocht toch. Je kiest er zelf voor om fulltime te werken. Dat haalde ik toch echt uit je stukje.
tulip, je denkt er écht te makkelijk over. Als je een specialisme hebt, en dan bedoel ik niet alleen waar je goed in bent, maar ook wat je leuk vindt, dan zoek je ook alleen maar in die hoek. En in sommige functies kun je nu eenmaal niet minder dan 32 uur werken. Ja, dan kan ik een compleet andere baan gaan zoeken, maar daar haal ik ook niet uit wat ik uit mijn huidige baan haal en zal ik alsnog veranderen in een overwerkte, sacherijnige moeder. Dat zou wel een oplossing zijn, voor de vrouwen die het om het geld doen. Maar niet voor de vrouwen die juist een bepaalde voldoening uit hun werk halen (en dat ook nodig hebben).
Jeetje wat zijn sommigen kort door de bocht zeg.... Erg jammer om te lezen Ik ga straks 24 tot 32 uur per week werken, verdeeld over 5 dagen. Het is maar afhankelijk van de drukte of ik 32 uur word ingeroosterd, maar al zou dit het geval zijn dan zou ik er geen probleem mee hebben. Mijn vriend is nog bezig met een studie en verdient nu dus niks, we willen niet op een houtje bijten en willen ons kindje geven wat wij hem willen geven. Dus ja, dan maak ik liever wat meer uren per week en gaat hij de uren die we er beide niet zijn naar 1 van de oma's of de opvang. Ik zie er geen probleem in, hij krijgt alle aandacht en liefde die hij nodig heeft, hij kan lekker spelen en leren in een andere omgeving en krijgt ook nog eens aandacht en liefde bij de oma's, ook van neefjes en nichtjes.
nee nee dat bedoel ik niet. Ik snap wel dat je in deze tijd op je werk ook niet zomaar toedeledokie zegt..zo luxe zitten we hier nu niet. maar ik bedoel waarom denkt niemand hier eigenlijk van te voren over na...waarom zoek je niet alvast naar opties of bekijk je die binnen je bedrijf mocht het fulltime werken tegenvallen?? Als je het dan niet erg vindt om toch fulltime te blijven kies je daar toch voor?? Dat bedoelde ik naar ts toe.
Inderdaad, dit was dus mijn situatie. Ik kon niet minder dan 4 dagen werken, mocht zelfs geen ouderschapsverlof opnemen, dan moest ik iets anders zoeken en dat is behoorlijk pittig tegenwoordig. Ik besloot dus tbm te worden, maar dat is dus ook niets voor mij, ik heb die werkgereateerde prikkel nodig
OK Mijn salaris is wel nodig voor de hypotheek. Van alleen het salaris van mijn man kunnen we geen huis betalen. Ook geen huurhuis trouwens, en al helemaal niet meer met de huidige huurwet. Of beter gezegd: we zouden dan hypotheek of huur wel kunnen betalen, maar dan zouden we voor al het andere nog ongeveer 400-500 overhouden. Daar kun je niet van verzekeren, energie van afnemen, eten, kleding kopen en een auto rijden. Wij hebben wel altijd mijn salaris maar gedeeltelijk meegenomen, om idd niet vast te zitten aan fulltime moeten werken. We zitten dan ook in een huis in een mindere wijk, die steeds wat meer achterstandswijk wordt helaas. De enige plek waar we ons de ruimte die we nodig hebben met 4 kids, konden veroorloven Heb me altijd wel afgevraagd hoe anderen dat deden, die toch -volgens mij- vergelijkbare salarissen hebben. Maar toen werd ik me een jaar of 2 geleden pas bewust van het feit dat er dus mensen zijn die volledig aflossingsvrije hypotheken hebben afgesloten en snapte ik waarom mensen met vergelijkbaar werk/salaris, zich veel grotere/duurdere huizen konden 'veroorloven'. Dat hebben wij onszelf dus nooit aangedaan, en daar ben ik ook erg blij om
Dan was de situatie toch precies hezelfde geweest? Als 24 uur niet mogelijk is, is dat ook net mogelijk als je het aankondigt? En op dat moment een andere baan zoeken? Denk je dat werkgevers staan te springen om iemand in de mmm? Of iemand die van plan is op korte termijn met zwangerschapsverlof te gaan? Nee sorry je denkt er echt te gemakkelijk over. In bepaalde posities en bedrijven is het niet mogelijk op je eigen niveau te blijven werken en toch maar 24 uur te werken en het is ook redelijk onmogelijk om zo'n baan te vinden. Ik zou willen dat het zo simpel was geweest
Wij hebben het er wel eens over gehad toen we begonnen met proberen maar niet exact uitgekauwd. Dit omdat je ook nooit zeker weet (absoluut niet zelfs) of het lukt en of het allemaal kan. Voor hetzelfde geld zit je jarenlang in de MMM, dan zou je (als je dit wilt) nog een paar jaar fulltime kunnen werken... nogmaals; als je dit wilt natuurlijk... Overigens hebben wij het er wel eens over gehad dat mijn man thuispapa wordt hoor. Dit is financieel niet haalbaar voor ons, vanwege de keuzes die wij maken (eens per jaar op vakantie willen, auto rijden (1 auto), koophuis ed) maar zelfs al zou dat wel zo zijn, dan nog zou hij een eigen bedrijfje starten om iets meer om handen te hebben. Wel iets wat hij vanuit huis kan doen, maar hij zou wel dus ook blijven werken... Dat gezegd hebbende... wist ik wel dat ouderschapsverlof ed wel mogelijk is bij onze werkgevers, dat ik oppas rond kon krijgen en zoals eerder gezegd, mocht het al tegenvallen, dan kan ik (of de man) altijd nog de keuze maken om minder te gaan werken. Dus in die zin hebben we er wel over nagedacht, nu ik er zo over nadenk
Klopt, maar als ze weigeren, wat doe je dan? Het is uiteindelijk een juridische kwestie geworden en ik heb besloten te vertrekken met een oprotpremie
Tsjonge jonge, das wel even kl&*%^&^te ja! Je kunt er inderdaad niets tegen doen als ze weigeren, dan vinden ze wel wat anders als je weg 'moet'...
Het is een afweging die je maakt als ouder. Maar ik denk dat je vooral goed naar het kind moet kijken. Naarmate ze ouder worden hebben ze behoefte aan andersoortige kwalitatieve aandacht als dat ze baby zijn. Als de kinderen eenmaal op de kleuterschool zitten, dan is het overdag een ander verhaal. Ik denk dat de meeste kinderen met plezier terugdenken aan hun kindertijd als vader of moeder ze op kwam halen uit school, of in ieder geval thuis kwamen met een vader of moeder in huis. Als je als kind altijd in een leeg huis komt.... in ´t begin hebben ze dat niet door, maar later als ze zien waar het ergens anders gaat, gaan ze er wel over nadenken. En als je dan met de motivatie komt, dat er in je werk geen andere mogelijkheid was dan fulltime, kan ik mij voorstellen, dat sommige kinderen zich wel eens achter de oren krabben. Voor mij persoonlijk is de jongste kindertijd onvervangbaar, dat komt nooit meer terug, en valt niet in te halen. Helaas zijn sommige vrouwen genoodzaakt om fulltime te werken,omdat het niet anders kan, maar denk dat dit bij topicstarter niet het geval is. Zij voelt zich goed bij fulltime, dat is haar eigen keus. Hoe het later uitpakt....dat valt af te wachten.
Wij zouden voor een hypotheek ook mijn salaris mee moeten nemen in de aanvraag hoor. mijn man sleept geen tonnen binnen En inderdaad, dat aflossingsvrije.. idioot eigenlijk he. Is toch ook een soort van boven je stand leven he? maar goed, laat ik niet verzanden in mijn aversie jegens de huidige woningmarkt. (wij wachten nog steeds onze kans af en het gaat (voor ons) nog steeds de goede kant op) Wij wonen overigens ook in een achterstandbuurtinwording en ik besef elke dag dat dit de consequentie is van mijn zeer beperkte deelname aan de arbeidsmarkt, maar die consequentie neem ik dus voor lief