Wie zijn man was aanwezig bij de bevalling?

Heb niet alle reacties gelezen, maar vind het echt bizar dat hij dit zegt! Jij zet jullie kind op de wereld en hij loopt ervoor weg??? Hij hoeft niet meer te doen dan jou te ondersteunen en te begeleiden. Hij hoeft geen weeën op te vangen, zijn onderkant scheurt niet, hoeft niet geknipt te worden noem maar op.
Zou echt pissig zijn als hij hiermee aan zou komen... Sterker nog, zou het echt niet accepteren!

 

Nou ja zeg! Ik geloof mijn ogen niet! Die van mij hoeft ook echt niet met die
smoesjes aan te komen! Ten eerste vind ik dat je zoiets samen doet, je hebt er ook samen voor gekozen. En ten tweede, de vrouw is hier degene die het zwaar krijgt en het zware werk moet doen. Dan wordt ie ff niet goed van het bloed, pech gehad!
Ik hoop voor je dat hij zich nog bedenkt!

 

Mooie uitspraak (weet even niet meer van wie) : 'Hij heeft het er zelf in gestopt, het minste dat hij kan doen is het even aanpakken als het eruit komt.'

Mijn man wilde er in eerste instantie ook niet bij zijn, maar omdat ik dit ronduit belachelijk vond, werd zijn mening wat milder. Hij wilde er wel bij zijn, maar hij wilde niet kijken als de kleine er uit kwam en hij wilde ook absoluut niet de navelstreng doorknippen. Uiteindelijk heeft hij beide wel gedaan!!! Watjes die mannen hahaha

 

Wat rot voor je meid!
ruziemaken heeft geen zin dan voelt die zich angevallen en klapt dicht dat werkt averechts.
probeer begrip voor hem te tonen en bespreek zijn angsten.
Waar is hij precies bang voor? want ben bang voor bloed en ga hyperventileren heb je niks aan.
probeer er samen voor te zorgen dat hij zijn echte angsten bloot kan leggeen en bespreek dit dan samen met de verloskundige, geef dit van te voren aan bij haar zodat je evt. een dubbele afspraak krijgt en ze de tijd voor jullie kan nemen.

leg hem ook uit hoe het voor jouw is en dat je graag ook wat begrip van hem wil.
misschien kan hij met een psygoloog gaan praten voor zijn angststoornis. en fisiotherapie voor zijn hyperventilatie dat die ademhalings oefeningen krijgt of iets.

het is heel vervelend wat hij heeft, maar als hij er zelf tijd en moeite insteekt en de juiste hulp zoekt kan die gewoon van zijn angsten afkomen hoor. hoe onwerkelijk dat misschien is voor hem.

het is jullie kind en de bevalling zal niet het enige zijn wanneer hij met bloed in aanmerking kan komen. als er later iets gebeurt met jullie kindje vallen of een ander ongelukje dan moet hij er ook zijn.
en niet elk wondje los je op met een pleistertje en jij bent er ook niet 24/7... dus vind wel dat het tijd is voor hem om aan zichzelf te werken en zijn angsten gaat overwinnen met goede hulp.

Als hij hier niet voor open staat dan mag je best boos worden trouwens...kom op hij word vader!! hij kan zich niet meer verbergen voor zijn verantwoordelijkheden en schuilen achter zijn angsten.

tuurlijk is het niet iets wat je zomaar aan de kant zet, maar je kunt er aan werken en overwinnen!

 

Eerlijk???? Ik vind het ronduit idioot en zou dat dus echt niet accepteren. Hij hoeft er alleen maar bij te zijn en dat is wel het minste wat hij kan doen!! Pffff, ik zou daar echt laaiend over zijn. Mijn man is er beide keren (ks) gewoon bij geweest en ik zou ook niet anders hebben gewild. Hij overigens ook niet!! Het is ook zijn kind, kom op zeg.
Ik hoop voor je dat hij er wel zal zijn om je te steunen, het is zo'n mooi moment om je kindje voor het eerst te zien en dat had ik met niemand anders willen delen dan mijn eigen man. En hij dacht er gelukkig net zo over.

 

Nou inderdaad, hier zou er ook geen discussie over mogelijk zijn geweest, wees.maar een vent!
Gelukkig wou mijn man er zeker weten wij zijn en heeft hij zelfs de kleine meid aangepakt.
Dat wil hij deze bevalling weer.

Heb er weinig goeds voor over, die "mietjes" die bang zijn voor een beetje bloed, sorry hoor. Hij hoeft echt niet met zn neus er bovenop te zetten, maar je vrouw steunen op zo'n moment is wel het minste wat je kan doen.

 

Mijn vriend is ook gewoon bij de bevalling geweest, wij vinden het ook vanzelfsprekend! Het is iets wat je samen moet doen, en het is zo mooi!!

Ik zie al voor me dat jij je kapot werkt en hij met een kopje koffie op de gang wacht? Belachelijk..En als hij bij je hoofd blijft zitten is er niks aan de hand hoor..

 

Wat een flauwekul zeg!!! Heb zelf ook hyperventilatie gehad, maar daar laat je een van de mooiste momenten van je leven toch niet door leiden?!
Ik vind het voor jou echt heel vervelend. Kan me voorstellen dat dit echt een rotsituatie voor je is. Ik zou het bij de vk wel bespreekbaar maken denk ik, waar hij bij is!

 

Helemaal mee eens!
Probeer er samen uit te komen dat hij toch mee kan. Geloof me hij wil het echt niet missen! Probeer hem dat duidelijk te maken..
En anders ga je toch dreigen dat hij het kindje dan niet mag zien hahaha

 

Nee oke maar dreigen en doen zijn nog wel 2 verschillende dingen hè
Hoop dat jullie er samen uit komen!

 

Wat een moeilijke situatie voor jullie zeg!

Misschien geeft het hem rust als er ook nog iemand anders bij is, bijv. je moeder. Zei kan hem dan een beetje begeleiden en verzorgen mocht hij het niet trekken.
En misschien geeft hem dat ook wel rust dat als hij het niet trekt, je moeder er wel voor je kan zijn.

Verder zou ik zeggen dat je het heel graag samen met hem met de VK wil bespreken omdat jij hem wel snapt, maar de bevalling ook echt niet alleen wil doen. Zei heeft vast wel tips voor hem, en kan hem echt wel geruststellen.

En misschien samen een zwangerschapscursus volgen, of hoe heet dat, dat je contact maakt met de baby Haptonomie dacht ik.

Succes en het komt vast goed!

 

Mijn eerste reactie was ook dat ik echt wel boos zou worden, maar als ik er zo over nadenk, vind ik de reacties die hier gegeven worden begrijpelijk, maar niet helemaal eerlijk.

Uitspraken als 'mietjes die bang zijn voor een beetje bloed'... tja, is toch echt niet iets wat iemand expres doet, er zijn wel degelijk mensen die wit wegtrekken bij het zien van een druppeltje rood.. dan vind ik het ook wel begrijpelijk dat iemand het onwijs eng vindt om bij iets aanwezig te zijn waarvan ze totaaaal niet weten wat ze ervan kunnen verwachten. Dus begrip tonen voor zijn gevoel, er over praten, de VK erbij betrekken om hem tips te geven, maar ook het belang uitleggen van het feit dat hij er alleen maar is, is dan denk ik het beste wat je kan doen.

Maar, ik zou ook echt niet blij zijn als mijn vriend het niet zou willen hoor, zou dan ook in eerste instantie boos worden, das wel een normale eerste reactie denk ik.

 

ik vind het ook niet normaal dat je man er niet bij wil zijn,
het is toch het mooiste wat je kan meemaken als je je kind geboren ziet worden,

mijn man zat ook echt niet tussen mijn benen te kijken hoor, maar ik kon wel zijn hand fijn knijpen als ik dat nodig had,
en ik zou me ook niet op mijn gemak voelen als ik het alleen moest doen, of met een ander familie lid,
voor mij is dit echt iets tussen man en vrouw, en verder wil ik er niemand bij.


maar ik zou idd de verloskundige anders een keer opbellen als je man niet thuis is en haar alles uitleggen,
misschien kan zij wel goeie tips geven enzo.

en misschien moet je man ook eens op ehbo cursus ofzo, dan kan hij misschien wat wennen aan bloed en dat soort dingen, want een kind heeft ook wel eens een beste bloedlip, of een open knie

ik hoop voor je dat het goed komt, en anders misschien toch iemand anders erbij als je dat zelf niet erg vind, maar ik zou tot het einde toe zeuren of hij zou blijven, en als hij weg ging zou ik echt heel boos zijn
maar das mijn mening

 

@ Laura, ik ben het met je eens.

Je man kan er weinig aan doen dat hij niet tegen bloed kan. Wat ik me afvraag: hoe ziet hij zo'n bevalling voor zich? Vaak hoor je alleen de horrorverhalen en als een bevalling "gewoon" goed gaat dan hebben mensen het er niet zo over. Op tv zie je ook de meest rare dingen soms. Misschien heeft ie zich hele scenario's in z'n hoofd gehaald.
Als hij bij je hoofdeinde blijft zitten dan valt het met bloed wel mee allemaal. Je kan afspreken dat de baby even snel wordt schooggeveegd voordat ie op je buik komt.
Praat er samen over met de vk en mocht het echt niet lukken: zorg dat dat je iemand anders hebt die je kan steunen. Het lijkt me ook niet fijn dat je ligt te bevallen en dat je de hele tijd je man in de gaten moet houden.
Succes ermee!

 

Mijn man was er gewoon bij, maar we hebben wel van te voren afgesproken dat hij niet tussen mijn benen zou kijken Ik vond dat niet zo prettig, ik ben geen kijkdoos. En mijn man vond dat ook een beetje te.
Met de keizersnee was hij er natuurlijk ook gewoon bij

 

En wat je niet moet vergeten iig zo was dat bij ons. De gyn en verpleegster of zuster oe je het wil noemen, vraagt ook aan de man hoe het met hem gaat en als ze zienof denken dat het niet goed met hem gaat ondersteunen ze hem ook hoor. Dus hij moet vooral niet het gevoel hebben dat hij er alleen voor staat. Ze zorgen in este instantie voor jou en de baby, maar ook zeker voor hem.
Gelukkig heeft mijn man geen angst, maar ook een man waarvan je het nie verwacht kan ook van zijn stokkie gaan natuurlijk.
Maar ik zou het iig samen aangeven bij de vk of gyn dat je man er erg tegenop ziet, dan zijn zij er ook op voorbereid en kunnen ze je man extra ondersteunen.
Maar hoe dan ook ik vind dat hij erbij moet zijn en dat het in principe in de nederlandse cultuur abnormaal is als je er niet bij bent. Dus wat zijn vader heeft gedaan is echt niet normaal. Heel veel succes, maar komt vast goed, waarschijnlijk kan een deskundig ervaren iemand zoals een zuster,vk of gyn hem wel overhalen en anders misschien idd een extra persoon meenemen als je dat zelf tenminste ook wil.

Xxx joyce

 

Hey meid,
Ik zal het niet leuk vinden als mijn vriend zegt dat hij niet bij de bevalling wilt zijn omdat hij het niet aankan.. wat nou als jij zegt ik ga niet bevallen want ik kan het noet aan? Dat kan ook niet! Jullie waren er samen bij toen jij zwanger raakte.. en hij wist dat t er makkelijker in gaat dan eruit.. dus ik vind wel dat hij jou hierin tot de verlossing moet bijstaan.. x