ey krummetje. Ja wij kwamen vanmorgen bij de controle erachter dat het hartje van ons kindje niet meer klopte
@ Senna: had het ook al in ander topic gezet, maar dikke knuffel meid, wat ontzettend verdrietig. Sterkte.
Een paar zware dagen achter de rug, erg beroerd, weinig binnengebleven en dus ook weer 2 kg eraf. Voelde me helemaal slap, af en toe ook duizelig en wiebelig. Gisteren bij huisarts geweest, maar ik voelde me niet bepaald serieus genomen :x. Ik moest maar wat meer rusten (huh!? ik lig al dagen futloos in bed of op de bank!) en wat afleiding zoeken (huh!? ik lig het liefst in donker en absolute stilte, voel me zo beroerd met de drukte van de kinderen om me heen!). Er was echt niets anders dan emesafene dat ze me kon voorschrijven. En dan werd het hopelijk over een paar weken weer minder. Wat moet je daar nu mee?? :x Ben blij dat ik mijn 'huiswerk' had gedaan, dus heb haar er fijntjes op gewezen dat volgens huisartsenrichtlijnen ik ook primperan mocht hebben en dat ik dat NU wilde proberen, want zo gaat het gewoon echt niet! Nou, met veel pijn en moeite heb ik zetpillen voor 3 dagen meegekregen en ik moest ze alleen maar gebruiken als het echt, echt nodig was :x... Nou ja, gelukkig lijken ze wel redelijk goed te helpen, want ik heb al bijna 24 uur niet meer gespuugd en al bijna meer kunnen eten dan de 3 dagen ervoor opgeteld bij elkaar. Hopelijk blijft het zo! (sorry, moest even spuien! ben echt zo pissed op de huisarts!)
Wat belachelijk van die huisarts! Ik snap ook niet dat ze zo terughoudend is met primperan als haar eigen organisatie het adviseert aan te bieden (zonder allerlei voorbehouden...). Hoop dat je er straks nog wat meer los krijgt!
Het gebeurt trouwens heel veel dat huisartsen hun eigen richtlijnen niet kennen! Wordt zo vaak gezegd dat er niets anders is dan emesafene, terwijl dat gewoon pertinent niet zo is. Daarnaast vergeten heel veel huisartsen om door te verwijzen als het te erg wordt (staat ook in de richtlijn namelijk). Ze blijven zelf doormodderen en slechte adviezen geven.
hier vandaag weer zo een dipdag. ben net echt heel hard in huilen uit gebarsten zoontje schrok er van maar hij bleef maar aangeven mama kom we gaan naar buiten met daarbij aan mijn kleding trekken. Ik vind het zo erg dat ik hem niet kan geven wat hij graag wilt even lekker naar buiten met dit mooie weer kan ik gewoon niet opbrengen.vreselijik verdrietig word ik er van dat ik niemand meer aandacht kan geven al 33 weken lang dit breekt me nu gewoon echt op. daarbij zijn we in een nieuw huis aan het klussen tenminste ik niet maar mijn man en familie pfffffffffffffffffffff ik kan even echt niet meer en dat kan ik ook weer niet accepteren. wil slapen en over 7 weken wakker worden en bevallen. was vandaag zo duizelig weet dat ik een lagere bloeddruk kan hebben door de primperan maar ik kan daar ook niet mee stoppen want dan kan ik helemaal niks meer. doe al zo weinig maar om nou nog 7 weken aan het bed geluisterd te liggen zie ik ook helemaal niet zitten. sorry voor al mijn geklaaaaaaaaaaag maar ik voel me echt depri.
dank je wel jij moet wel een sterke vrouw zijn om mij te steunen terwijl je de steun zelf ook heel hard kan gebruiken. respect voor jou voel me wel weer een beetje een slappe vrouw als ik mezelf met jou vergelijk.
je moet je helemaal niet slap voelen. tegendeel ik heb juist respect voor jou dat je toch blijft volhouden tot de eind datum en je je kleine in de arm mag houden. Er zijn zoveel vrouwen die eigenlijk nergens last van hebben en maar doen of alles niks is enzo. Juist wij vrouwen met HG hebben een reden tot klagen omdat wij er juist veel moeite moeten doen enzo veel overhebben voor onze wondertjes
@ Senna : veel sterkte! Ondertussen hier weer erger geworden: ben een hoopje ellendig, 24/24 misselijk, regelmatig overgeven, rest van tijd proberen me kalm te houden om niet nog meer over te geven. Ik zit momenteel al thuis op doktersvoorschrift. Huisarts wil geen risico nemen met mijn vorige lastige HG zwangerschap (zoontje trouwens een prachtig flink gezond kereltje die helemaal geen hinder heeft gehad van de hg ) Ook een nieuwe gynaecoloog deze keer, vorige was wel ok maar o zo karig met info. HG werd wel serieus genomen mr veel werd er niet over gezegd (vooral met het psychische deel). Deze keer vermeldde ik nog maar de HG en hij was direct begrijpend. Raadde me direct aan Primperan terug te nemen. Na wat aarzelen van mijn kant, dan toch gezegd dat ik het vorige keer ook psychisch zwaar had en hij vond dat heel normaal! Want HG geeft je stress en dat zorgt ook voor psychische problemen! Ik kon hem wel kussen (nu ja niet echt want hij ziet er uit als een dikke oudere man maar heeft hele goede reputatie ) Eindelijk begrip door iemand die in het vak zat! Ik weet dat ik anders erg stabiel in het leven sta en geen psychische problemen heb, maar als ik zwanger ben en hele dagen zo ziek en niets meer kan buiten in bed en zetel liggen, dan voel je je nutteloos, slecht, saai ... . Toch werd er vorige keer niet echt naar geluisterd, ik voelde me alsof ik idd een psychiatrisch patient was op de duur. Voor mij is het al de helft dat er iemand begrip heeft en erkent dat ik er niet veel aan kan doen. Ik moet trouwens volgende week terug gaan en hij drukte me op het hart als het slechtergaat, niet te laten contact te nemen. Nu het gaat idd slechter lichamelijk maar geestelijk gaat het redelijk. Ik weet dat ik aan die HG niets kan doen en ik een aantal maanden aan bed en zetel vast hang en aan mijn spuugbakje , en ik aanvaard het. Elke dag een nieuwe, hoe slecht ook.Ik weet nu ook dat het weer over gaat (vorige keer zooo bang voor een postnatale depressie en wegens geen begrip op werk zo geworsteld en gevochten met die HG; kon het niet aanvaarden, dan dat onbegrip pppffff. Nu kan het me geen reet meer schelen, ze kunnen de boom in met het geroddel.) Aan al de HG-ers die zich erbarmelijk voelen, hou vol, we komen er wel. Het is de vorige keer goed gekomen en ook deze keer! Ik vind trouwens dat ik door die HG sterker in het leven sta nu, en ook geleerd heb van de kleine dingen in het leven te genieten.
vind super van je dat je zo kan denken helaas kan ik dat echt niet, ben nou ook weer zo beroerd heb er ook nog een flinke verkoudheid bij met hoofdpijn aan een kant. duizelig kon mijn bed niet uit komen en niet voor mijn zoontje zorgen. ik ben kompleet op kan niet meer maar zal toch nog 7 weken door moeten zetten. maar hoe kan niet meer zo voelt het althans. Ook ik weet dat het weer over gaat maar daar heb ik nu dus even geen boodschap aan. @senna bedankt maar ik heb het gevoel niet ander te kunnen want dit kindje wil ik uiteraard wel en opgeven is dan ook geen optie en ja hoe op geven er is geen arts die mijn kleine nu zal halen.
meiden hoe is het met jullie? hebben jullie ook dat hoe slechter jij je voelt hoe drukker het kindje is?
I LOVE primperan!!! Ik had niet gedacht dat er iets was dat zo goed werkt!!! Als ik primperan gebruik spuug ik gewoon NIET en kan behoorlijk goed eten/drinken (komt bijna in de richting van normaal ). En, wat ik al helemaal niet had verwacht, ook het misselijke gevoel is een tijdje gewoon WEG! Ik merk nu eigenlijk pas hoe moe/slap je wordt van te weinig eten/drinken en die constante misselijkheid en spugen, want ik voel me vandaag echt behoorlijk energiek (vergeleken met laatste weken dan ). Heb zelfs vandaag 3 uurtjes met plezier gewerkt. Ik zou me bijna zorgen maken of het nog wel goed gaat in de buik , maar ik ben 1 avond de 3e primperan vergeten en dat resulteerde meteen in een zeer uitgebreide, uitputtende overgeefsessie . Ik merk nu ook duidelijk als primperan begint uit te werken, dan voel ik me binnen een half uur weer heel beroerd worden met kokhalsneigingen. Maar dan hup, de volgende zetpil, en dan trekt het binnen een uurtje ook weer weg. Ik neem ze nu dus heel strict op de klok . (sorry voor jubelberichtje, ik ben even in zevende hemel ! Voor zolang als het duurt...) @ Titus: dikke knuffel meid, zo zijn de laatste loodjes echt heel zwaar. Ik kan me van mijn dochter niet meer herinneren of ze meest beweeglijk was op slechte dagen , maar ik denk dat het vooral andersom is, dat je je juist slecht gaat voelen als ze druk zijn. De nacht dat mijn dochter eindelijk met 36 wkn van stuit naar hoofdligging draaide, was een van de ergste uit mijn herinnering . @ Elynada: wat vervelend dat je je nu weer zo beroerd voelt, maar oh, ik kan me zo voorstellen hoe opluchtend het was om eindelijk eens zo serieus genomen te worden door een professional! Herken ook helemaal je gevoelens, dat je er nu iets rustiger in staat, ik heb dat ook heel sterk. Ik vond de psychische kant ook heel zwaar. Ik was bij mijn dochter ook zo bang dat ik depressief werd, of na bevalling zou blijven. Ik voelde me toen ook overspannen, zwak, kon niets aan, huilen om alles. Het helpt dan ook niet als familie dan ook nog eens begint verontwaardigd begint te klagen "dat ik nooit bel, geen interesse toon" ... Ik voel me nu mentaal ook een stuk sterker en idd, ze kunnen allemaal de boom in !
Wat fijn kache dat het zo goed met je gaat met de primeran , hetzelfde resultaat boek inneemt emesafene ,ben blij met deze medicijnen . Ik hoop dat het zo lekker met je blijft gaan en ik jubel met je mee hoor ,jubel jubel jubel , Liefs Edith Mama van mees*& juultje
Het is hier ook dag per dag afwachten, de ene dag slechter of beter. Vandaag de hele dag zo enorm misselijk geweest, wel paar uitstapjes gewaagd, maar hele tijd zo misselijk. Ook weer overgegeven Als ik me rustig houd dan kan ik het overgeven beperken en dat wil ik ook, wil absoluut vermijden terug in t ziekenhuis te belanden. Maar ik weet ook dat als het nog verergert, ik er ook met me rustig houden niet veel aan zal kunnen doen. Ik probeer positief te blijven maar ja, het gaat ook ene dag beter dan de andere. Zoontje veel weggeweest laatste dagen en mijn man eindelijk es een paar dagen vrij gehad, dus kon ik zoveel mogelijk rusten. Ben al weer benieuwd of ik deze nacht zal kunnen slapen. Vanmorgen om 4u30 opgestaan, wegens klaarwakker liggen piekeren. Dan maar opgestaan en wat tv gekeken. Om 7 u zo moe dat ik dan als een blok in slaap ben gevallen. Hopelijk wordt het deze nacht beter want das ook zo uitputtend.
@senna, jeetje wat een verdrietig nieuws meis! Zo oneerlijk. Heel veel sterkte meis! @all, dikke knuffel meiden. Ik denk aan jullie