Ik weet niet of deze vraag hier goed staat maar ik ben benieuwd of er moeders zijn die er nooit naartoe gaan. Ik zit er aan te denken niet meer te gaan, behalve voor die ene prik nog die de jongste moet krijgen. Ik ben dat gezeur en bemoeienis wel zat nu na 3,5 jaar en het gaat mijn kindjes prima. Ze groeien en eten goed en verder is ook alles goed. Als ik echt problemen heb met de kinderen of ik vermoed dat er iets niet klopt ga ik naar de huisarts en laat ze daar helpen. En het is schijnbaar niet verplicht?
De laatste controle was rond het jaar (14 maanden?), daarna met 18 maanden alleen geweest voor de BMR. CB heeft totaal geen toegevoegde waarde voor mij. Gewicht, lengte etc wordt in de gaten gehouden door de kinderarts..
Ik ga met mijn baby al alleen voor de prikken en niet meer voor "controles" dus als hij die leeftijd van die van jou heeft verwacht ik ook niet te gaan.
Ik ging wel altijd netjes, maar bij ons zat er nogal een 'zweefteef' die heel erg ouwehoerde over gevoelens en prikkeltjes dit en dat. Ik wist totaal niet waar ze het over had, ben meer van de 2 voeten op de aardbol Sindsdien ga ik alleen nog voor prikken en de echt noodzakelijke dingen (ogentest etc.) Met een baby vind ik het wel belangrijk dat ze afwijkingen kunnen constateren dus straks ga ik wel iets vaker, maar ook alleen de eerste maanden..
Ik ben altijd gewoon gegaan want hoe lang ben je daar nou werkelijk. Ik ben binnen een half uurtje weer buiten. Vind het wel fijn om te weten wat een ander van de ontwikkeling van ons kind vind. Maar goed het is dus niet verplicht dus wie let je om alleen voor de prikjes te gaan.
Ech o dat vind ik wel lang hoor. Hoe komt dat dan, zijn er zo veel mensen te gelijk dan? Hier zijn we max met 3 mensen te gelijk. 1 is bij de arts 1 word gewogen en gemeten en 1 is dan aan het spelen/wachten. En zo gaat het eigenlijk door. Is de ene klaar dan schuif jr door en ben je zo klaar. Gelukkig
Je ben het niet verplicht maar vergeet staks de schoolarts niet. Niks is verplicht maar ze dwingen wel om te komen.
Wij gaan wel gewoon altijd. Vind het fijn om te weten of de ontwikkeling gaat zoals het hoort of in elk geval in een stijgende lijn. Ja dit zie je zelf ook, maar een buitenstaander toch beter. Hier zitten lieve vrouwen.
Ik laat me niet dwingen. Ik vind het alleen wat overdreven allemaal hier hoe vaak ze moeten komen behalve dan de prikken. Met 18 maanden/met 24 maanden vind ik zo een onzin want dat is alleen meten/wegen en een paar blokjes stapelen hier en wat stomme vragen over of ze goed eten/slapen. Schoolarts is niet ieder jaar en dus maar af en toe.
Ik heb net gisteren verteld tegen het cb aan de telefoon dat ik niet meer langskom. nadat de vorige keer mn mond open viel van wat voor mislukte dokters het daar zijn.. dochter was gemeten en gewogen. arts kijkt op zn computerschermpje en schrikt en zegt gelijk jij moet naar de kinderarts je dochter heeft een ernstige groeiachterstand. ik raakte niet in paniek ik sprak hem zelfs nog tegen dat mn dochter gewoon goed groeit. keek hij later nog eens en zag dat hij in de grafiek de leeftijd van 2,5 had ingevuld ipv 14 maanden. ik dacht echt bij mezelf ben je dan zo dom dat je niet naar het kind kijkt maar naar een schermpje? later nieste hij nog in zn hand en ging vervolgens aan mn dochter zitten om een prik te geven cb zei dat de huisarts geen inentingen doet..maar ga toch naar de ha. dus vanaf nu komen ze niet meer bij het cb.
Nou al is je kind twee kilo te zwaar tien centimeter te kort kan je toch haast elk jaar komen op draven.
Dacht het toch wel. Weet je ik was en ben nog steeds standje op gewonde. Maar uit eindelijk trek je als ouders aan het kortste einde. Ze zijn strenger geworden geloof me nou maar op mijn woorden. Het is niet verplicht maar ze blijven je altijd achter de broek aan zitten. 9 jaar zoon iets te zwaar 10 jaar weer terug 11 jaar 5 centimeter te klein met 12 weer terug ze zoeken gewoon zo dat je toch weer moet komen. We zullen zien over een paar jaar goed. Hoe je het systeem hier dan zult ervaren. Het welles nietes verhaal is hier van toepassing.
Ik heb na de bevalling een heel gesprek gehad met de arts van het consultatiebureau. Zij kwam toevallig zelf hier op het eerste huisbezoek en we hadden het dus over hoe veel mensen tegen het consultatiebureau aankijken (de plicht om te gaan enz) en toen vertelde zij dus dat er eigenlijk standaard bij het eerste huisbezoek moet worden gevraagd of je als ouder langs WIL komen. Het is absoluut geen verplichting en ze vond het ook erg spijtig dat veel moeders het toch zo zien. Ook is het natuurlijk slechts een advies wat ze geven, je hoeft het niet te doen. Het enige wat ze horen te doen is met je mee denken en je advies geven indien jij dat wenst. Vind je dat je niet goed wordt geholpen of ben je niet van bemoeienis of advies gediend dan kun je dit gewoon zeggen en heb je geen belang meer bij de controles dan geef je dit aan en hoef je niet meer te komen. Ik heb bij mijn eerste al vrij snel besloten alleen nog voor de entingen naar het CB te gaan ivm echt hele absurde adviezen die ik kreeg. Nu bij de tweede ga ik wel, maar enkel omdat ik het zelf wel even leuk vind. Advies hoeven ze verder niet te geven, tenzij ik er zelf om vraag. En dat vinden ze allemaal prima. Ze meten en wegen even, vragen hoe het gaat en of ik nog vragen heb en dat is het. Ik vond het wel grappig dat ze dit vertelde over dat vragen tijdens het huisbezoek of je gebruikt wilt maken van het consultatiebureau, want ik heb serieus nog nooit gehoord dat dit werd gevraagd. Volgens mij denkt het grootste deel van de kersverse moeders dat het consultatiebureau verplicht is (en dat ze het alwetende orgaan zijn dat alles weet omtrent de verzorging en opvoeding van hun baby..)
Dat kan wel zijn maar wij als ouders zeggen wat de bedoeling is niet hun, en al zou b.v over een paar jaar mijn zoontje 1 kilo te zwaar zijn en ik moet daarvoor terug dan gaat hij zeker te weten niet terug wat er ook gebeurd, je bent het niet verplicht! Als ik ergens niet tegen kan, is het tegen dwingen. Het zou wat anders zijn als er echt een probleem is met je kindje, maar dan heb ik allang de huisarts gevraagd voor hulp.