Weet niet goed waar ik moet beginnen, ben er best emotioneel onder. Maar daar gaat hij dan.. +/- 4 weken voor mn daadwerkelijke verlof ben ik volledig de ziektewet in gegaan vanwege Bi. Mijn collega's namen me het al vanaf t begin kwalijk en gunde me de zwangerschap niet eens. Terwijl we er 3 jaar voor gevochten hebben om zwanger te raken. Tijdens de ziektewet periode en de periode voor de bevalling heb ik niks meer van ze gehoord. Ik ben toen bevallen en heb ze een kaart gestuurd. Ik kreeg toen wel sms'jes met gefeliciteerd, maar dat was het dan ook. Geen telefoontjes geen kaartje of bloemetje helemaal niks. Tot op de dag van vandaag niks gehoord en niemand die zn gezicht liet zien. Dat heeft me erg dwars gezeten en ik dacht dat ik iets verkeerds had gedaan.. Vandaag had ik op eigen verzoek een gesprek met mijn leidinggevende. (Ik werk in de kinderopvang) het hoge woord was er al snel uit en ik mocht niet meer op mijn eigen vestiging komen werken, waar ik 2, 5 jaar gewerkt heb. Ik was er volgens haar te lang uit ?? Ja dat krijg je als iemand zwanger is en ben het nog steeds niet eens met dat argument. Wat blijkt ik moet de invalpoule in.. zonder pardon. En ze verwachte ook nog dat ik alle dagen beschikbaar zou zijn. Ja dat gaat niet zomaar meer met een kleintje. Ik moest ook meteen mijn sleutel inleveren en ik kon door de regels heen horen dat mijn contract toch niet verlengd word. Ik vind het schandalig hoe ik behandeld word terwijl ik al depressief ben (alweer) Ik denk ook dat mijn collega's dit al wisten en daarom niets van zich hebben laten horen. Waarom investeren in iemand die toch niet meer terugkomt?! Ik weet niet wat ik hiermee aan moet en heel eerlijk wil ik me ziek gaan melden.. en ondertussen op zoek naar iets anders. Ik ga het niet trekken om als lucht behandeld te worden ik ben al echt diep onzeker over mezelf en dat gaat het alleen maar erger maken. Het zijn ook niet de makkelijkste meiden, ze zijn erg van het wegpesten en dat is ze nu weer gelukt.. Wat vinden jullie hiervan?? Ik weet het echt even niet meer en baal hier zo van. Ben al de hele tijd aan het huilen. Ik voel mijn eigen gewoon als oud vuil..
Tja.. Als de bedrijfscultuur daar zo is, mag je blij wezen dat je daar weg bent. Aangezien je ziek wordt van deze situatie kun je, lijkt mij, je toch ook prima ziek melden?! En ondertussen rond kijken naar ander werk, lijkt mij geen probleem. Mijn man heeft hetzelfde gehad, ook niemand op kraamvisite, etc. Ik snap dus het waardeloze gevoel, ik snap trouwens niet hoe die collega's dan denken.. Je kunt toch ook zelf een initiatief nemen, denk ik dan of moet dat perse van de baas uitgaan?! Sterkte en hard bezig gaan met solliciteren (bij hopelijk een leuk bedrijf), er is op het moment ook nog eens weinig werk, merkt mijn man nu ook.. Dus bazen kunnen tegenwoordig ook doen wat ze willen, lijkt het wel.. :x Gr. Carlien
Wat een verhaal meid, eerlijk? Ik zou wel degelijk de ziektewet ingaan. Laat ze het daar maar even de rambam krijgen. Om de simpele reden dat je net bent bevallen, je weg nog moet vinden met je kindje en dit er gewoon momenteel even niet bij kan hebben. Je krijgt vanzelf wel een oproep voor de arbo arts en daar zou ik mijn verhaal dan doen. Misschien is er een vertrouwenspersoon op het werk? Ik zou ook niet op oproep willen werken, dat kan gewoon niet met een kleintje, kom nou ik vind dit niet onredelijk, ik vind het schandalig en je mag echt wel voor jezelf op komen. En een advies: laat dit niet je verlof en de eerste tijd met je kleintje verpesten, probeer het een beetje van je af te zetten.
Ik heb helaas geen tips voor je,.. Maar wil je wel even sterkte wensen.. Ik kan helemaal begrijpen dat je nu niet zo lekker in je vel zit... Wat een rot collega's heb je zeg! Eerlijk gezegd zou ik daar ook niet eens meer terug willen als ik jou was,... Mogen ze dat eigenlijk wel? Je na je verlof gewoon niet meer terug laten komen?
Heel eerlijk, het heeft mijn verlof al verpest. Kon niet van mn dochtertje geniet. Ik was en ben teveel bezig hoe waardeloos ik wel niet ben. En als ze het op mijn werk zo vinden zal mijn man en dochter het ook wel vinden etc etc. Dus echt genieten kan ik helaas al niet.. al is het heerlijk als ze met me brabbelt en naar me lacht of bij me in slaap valt.. maar die ondertoon is er altijd en gelukkig heb ik de stap al genomen om naar een psycholoog te gaan. Maar dit maakt het allemaal niet makkelijker.. En het gevoel dat er niemand de moeite neemt om langs te komen is idd waardeloos!
Ik neem aan dat ze je niet anders behandelen dan wat contractueel afgesproken is? Zelf zou ik zeker niet de ziektewet ingaan. Je kunt immers nog werken, en werken helpt juist, ook bij een depressie. Als je je niet fijn voelt bij je werkgever, dan zou ik idd gaan solliciteren. Maar dat staat los van wel of niet ziekmelden.
Ja dat kunnen ze doen. Wij hebben meerdere vestigingen en alleen een uren contract. Dus ze kunnen mij verplichten om op andere dagen te moeten werken of op een andere vestiging. In mijn geval dus op alle vestigingen Er is ook totaal geen rekening gehouden met dat ik terug kom omdat ze allemaal nieuwe mensen heeft aangenomen..
en dat zijn dan mensen die op een kinderopvang werken die nog nist eens kunnen begrijpen hoe het is om een kindje te krijgen!! Ik zou me ook per direct ziekmelden en er heel duidelijk bij vermelden dat de manier waarop je behandelt bent mee heeft geholpen aan de depressie! Ik ben zelf ook door ziektewet in de zwangerschap door BI en Ischias eruit gegooid (geen contractverlenging) en dat vond ik toen ook heel erg, maar meid overal is een reden voor. ze zijn je niet waard! Laat je geluk niet bederven, niks kan op tegen dat kleine mensje in jouw armen. Je vindt wel een baan waar je wel gewaardeert wordt als werknemer en moeder!
en probeer je negatieve gedachtes om te zetten in positieve! Als je man je waardeloos vond had ie geen kind met je! En probeer jezelf voor te houden dat het enige dat belangrijk is, is je gezinnetje. Daar leef je voor! en voor niemand anders. Het is niet belangrijk hoeveel kraamvisite je krijgt. Als jij maar geniet van je kleintje!
Wel ja maak het nog erger en praat haar een nog grotere schuld gevoel aan. En nee werken is echt slecht maar ook niet altijd goed. Zo als in dit geval. Ze kan wel andere dingen doen om er uit te raken. Maar werken is niet altijd goed als je een depressie hebt. Ik heb een ander advies. Werk eerst aan je zelf en je kleine ga des nood,s een assertiviteit cursus doen en kom op adem. En meld je ziek. Die spanning kun je er nu niet bij hebben. Eerst nu aan je zelf denken. Juist met een depressie.
He meid, wat rot voor je, ik zit hier met tranen in mijn ogen. Probeer het je niet zo aan te trekken, jij bent niet waardeloos, het zijn gewoon een stel rottige meiden bij elkaar daar! Ze zijn het niet waard om je zo door van streek te laten maken, en ook je man en dochtertje vinden je niet waardeloos, vooral je dochtertje niet, voor haar ben jij het mooiste speelgoed Goed van je dat je naar de psycholoog gaat. Echt meid, probeer het los te laten en sta boven hun! En dat er niemand langskomt is een gemis voor hen zelf, heel veel sterkte.
graag gedaan, hopelijk voel je je er ietsjes beter door. Geniet gewoon van je kleine meid en je man. DAT is wat belangrijk is, de rest is bijzaak.
Jeetje wat belachelijk zeg, en wat een nare mensen. Je moet jezelf echt niet waardeloos voelen hoor! Hoe zij met jou omgaan is schandalig. Heel veel sterkte, en hopelijk zul je je snel wat beter voelen en zul je in de toekomst een leuke baan vinden met normale leuke collega's
He, wat ongelovelijk naar voor je, meid!! Ik kan begrijpen dat je er ontzettend mee zit, want ik ken het gevoel. Mij is hetzelfde overkomen, ik heb mijn hele zwangerschap thuisgezeten, of eerlijk gezegd gelegen ivm bekkeninstabiliteit en kans op vroeggeboorte en mijn zoontje is nu ruim een jaar..niks van mijn geweldige collega's gehoord (die elkaar dus wel bellen als de ander met een snotneus thuis zit en kaartjes sturen maar dat ik lag te vechten om mijn kind binnen te houden, ja ook twee keer in het ziekenhuis gelegen aan de weeenremmers, dat interesseerde ze niet!!) het enige wat ze doen is de vreselijkste roddels over mij naar buiten brengen en er is maar 1 collega langsgeweest..dat zijn dan je o zo leuke collegaas! Ik ben nog steeds woest zoals je leest, dus ik begrijp je gevoel....het is waardelooos. Maar hoe rot je je ook voelt, zeg hardop tegen je zelf dat je gezinnetje het allerbelangrijkste voor je is, geniet met volle teugen van je kindje, deze tijd komt nooit meer terug!! Dat zijn die paar rotwijven toch niet waard, het is maar werk! Je vind met de tijd echt iets veel leukers, kijk vooruit en wees blij dat je daar weg kan, met zulke mensen wil je toch niet eens werken? En meld je inderdaad zo gauw mogelijk ziek, laat ze maar even nadenken dat dit echt niet kan!! Schandalig. Je hebt wel recht op ww als je helemaal ontslagen wordt. Kom op meid, hoe moelijk ook..het is vervelend maar je kindje is nu het allerbelangrijkst!! Sterkte!
Je moet jezelf gewoon ziek melden. Eerst aan je zelf werken! Mocht je een oproep van de arbo arts krijgen dan kan je het gooien op je depressie en op de behandeling die je op je werk krijgt. Heeft je leiding gevende letterlijk gezegd dat je wegens je zwangerschap er te lang uit bent geweest? Want in dat geval discrimineert ze jou om je zwangerschap, het geen zelf verboden is in nederland! Em heb je van te voren op je werk afspraken gemaakt op de dagen dat je zou gaan werken? Al is het maar mondeling? Mondelinge afspraken zijn namelijk ook rechtsgeldig! Sterkte en laat je kraamtijd niet door die wijven verpesten!
Ja maar werken met een paar schijtwijven helpt niet echt bij een depressie dacht ik zo. En het ziek melden staat er zeker niet los van want ze voelt zich door het gedrag van haar collega's nog rotter waardoor ze het niet meer kan/durft op te brengen. Als je al onzeker voelt en je bent op een werkplek waar er zo tegen je wordt gedaan... Nou dan voel je je klein hoor.
Nou zo gaat het ook precies op mijn werk! Wat kan dat je beinvloeden he.. En waarom? omdat jij niet ben zoals hun willen?! Dat kunnen ze toch ook niet verwachten. Echt sommige mensen zijn zo ongevoelig! Ik ben in de tijd dat ik daar werk ook geopereerd aan een cyste. Daar kon na 5 weken een kaartje vanaf met moeite. Later had een collega een miskraam (wat je niemand gunt!) en de dag daarna had zij van alle collega's (en mij) een bloemetje. Wat ze ook zeker verdiende en dat was het minste wat we konden doen. maar toch stak het me en heb toen ook eerlijk gezegd dat ze wel iedereen gelijk moeten behandelen. Niet de 1 wel een bloemetje en de ander niet. Dat kan je gewoon niet maken.
Ja dat heeft ze echt zo letterlijk gezegd. Toen ze dat zei werd ik ook heel boos hoor en wilde mijn spullen pakken en weglopen, maar toch maar niet gedaan.
Dus dat! Meiden, vind de reacties heel fijn en het is fijn om eindelijk even begrepen te voelen! Dank jullie!