Poeh nu alweer een discussie met mijn man over Quinten's verjaardag over 2 maanden... Vorig jaar pecies dezelfde...hij wilde alleen mensen uitnodigen die we regelmatig zien en die dicht bij Quinten staan. Hij wilde dus geen ooms en tantes van ons uitnodigen. Dit heb ik wel altijd gedaan en een oom van mij was toen zo gepikeerd dat het echt op ruzie uitliep en omdat ik daar geen zin in had, hebben we ze alsnog gevraagd.... Nu begint mijn man weer dat hij alleen de mensen uit wil nodigen van wie we echt wat horen...oke van de ooms en tantes horen we gedurende het jaar weinig tot niks....heeft hij gelijk in. Maar ik weet nu dat ik echt ruzie ga krijgen, die oom van mij heeft toen echt kwetsende dingen tegen mij gezegd en was echt boos en dan moet ik nu weer zeggen je bent niet welkom Aan de ene kant snap ik mijn man wel, we hebben meer aan onze broers/zussen, buren, vrienden en als we echt iedereen uitnodigen zitten we zo aan 55 mensen en daarbij heeft mijn man een herseninfarct gehad en kan deze drukte niet meer aan, waar ik ook rekening mee moet houden, maar mijn familie wil dat nog altijd niet snappen *zucht* wat zouden jullie doen?
Ik snap je man eigenlijk wel.. Wij nodigen voor dochters verjaardag ook alleen familie en goede vrienden uit en dan zitten we al aan 24 volwassenen en 15 kinderen. "kennissen" en ooms en tantes (waar we redelijk contact mee hebben) nodigen we wel uit op onze eigen verjaardag maar niet op die van onze dochter, het is al druk genoeg.. En als iemand daar boos over is dan is dat zijn/haar probleem, je hebt toch een goede reden?
Ja dat was precies wat mijn man zei! Je kan ze best op je eigen verjaardag uitnodigen, maar het zijn niet de tantes en ooms van Quinten. Ik moet zeggen aan onze eigen ooms en tantes met kinderen komen we ook al aan een man of 15.... Maar dit had ik dus zo vorig jaar aan alle ooms en tantes gezegd, we willen alleen directe familie, dus ouders/broers/zussen en goede vrienden. Nou was die oom dus heel boos, hij zat te stoken tussen mn ouders en mij, en hij zei ik ben toch meer als jouw buren....ja dat was ooit misschien zo, maar dan denk ik ik zie je nu 1 keer in het jaar, dat is toch geen goede band meer....en met de buren hebben we wel regelmatig contact en 2 van die kinderen zijn ook de vriendjes van Quinten.
dan maar ruzie.... als ie zoveel om Q geeft, komt ie 'in het jaar' maar een paar keer vaker. het kereltje kent m toch helemaal niet? je man heeft gelijk en een hele goed medische reden.
jullie zoon word 4 .. Wie kent hij als ze binnen komen? Die mensen nodig je uit en wat iemand daarvan vind moeten ze lekker zelf weten. Het is de verjaardag van je mannetje en mensen die hij niet kent hebben daar niets te zoeken. daarbij kan je man het qua gezondheid niet aan, dan zou het voor mij al helemaal simpel wezen. Willen ze toch graag komen, dan kan volgende week vrijdag bij wijze van ook prima.
Ik heb dezelfde denkwijze als je man. Mocht er commentaar komen kan je zeggen dat jullie het klein willen houden ivm de gezondheid van je man, wie dat niet snapt heeft het bij mij helemaal gedaan...ben door eigen ervaringen daarin wel gehard.
Ja die reden is vorig jaar ook genoemd dat mijn man het ook gewoon niet aan kan, maar ja zelfs mijn moeder nam het voor mijn oom (haar broer) op, ze vond het ook stom van mij tsss van je familie moet je het hebben he Mn moeder vraagt nu nog ooit waarom werkt mijn man niet, en waarom kan die dit en dat niet ja mam je weet nu toch wel dat hij ziek is en er niets aan kan doen?
ehh dan denk ik dat er gewoon een betonnen muur voor het hoofd van jouw familie zit Dus heel duidelijk zeggen wat JULLIE besloten hebben en thats it. en ik zou voor je moeder even uitprinten wat het precies inhoud als je een herseninfarct hebt gehad en dat geven. zo mam lees dat maar eens goed. En die oom, die heeft potverdomme niets te willen. JULLIE kiezen jullie gasten uit. punt zo simpel is het. Gewoon aangeven we vieren zijn verjaardag met zijn vriendjes en de directe familie, verder niet omdat dat voor het ventje vertrouwd is en vanwege de gezondheid van *man*. de mensen die je wilt uitnodigen nodig je uit en de rest kan in een soppie gaar koken.
Wij nodigen voor de verjaardagen van de kinderen (en ook voor die van onszelf overigens) echt alleen mensen (familie & vrienden) uit die we gedurende het jaar ook daadwerkelijk met regelmaat zien en/of spreken. Zeker voor de verjaardagen van de kinderen ga ik echt geen mensen uitnodigen die mijn kinderen alleen gezien hebben met de kraamvisite. Ik vind het echt onzin om mensen uit te nodigen die de kinderen helemaal niet kennen.
Hier ben ik het helemaal mee eens! Ik snap dat je het moelijk vind. Maar het hele jaar laten ze nauwelijks tot niks horen, apart dat ze zo'n stennis maken als ze niet uitgenodigd worden. Succes!
Ik kan het op zich best goed met m'n schoonfamilie vinden maar ik ben al -tig jaar afgekeurd maar dat ik wat mankeer en bijvoorbeeld niet op elke verjaardag erbij kan zijn wil er nog steeds niet in bij ze. Schoonmoeder heeft wel eens gezegd dat ze het zo sneu voor haar zoon vindt dat ie vaak alleen naar een verjaardag moet, aan het feit dat ik dan alleen en met pijn thuis zit wordt voorbij gegaan. Ik leg niks meer uit, verspilde energie... Tis jullie feestje en het gaat om de gezondheid van je man, de families hebben in deze weinig te willen!
Bij ons op verjaardagen komen alleen ouders, broers en zussen en mijn oma.. De rest van de familie kijkt anders ook niet naar ons om, dus zijn hier ook niet meer welkom..
Hier nog niet meegemaakt, maar ik denk dat wij alleen mensen uitnodigen die ons zoontje regelmatig ziet en die van meerwaarde zijn in zijn leven. Dus zíjn opa's/oma's/tantes/ooms en that's it. Wij hebben ook maar een klein huisje, zou niet eens weten waar ik 50 mensen moest laten. Ik vind dat je man gelijk heeft. Van zo'n oom zou ik heel opstandig worden overigens :x
Weet je wat het mooie is, beide ouders hebben zon brief gehad, wat het inhoudt wat mijn man heeft gehad en wat de gevolgen zijn en nog plaatsten beide moeders (want de vaders zijn vol begrip) domme opmerkingen. Laatst nog mn moeder: goh op vakantie kwam ik die en die tegen en die had ook een herseninfarct gehad, maar daar zag je het echt aan die had het heel moeilijk. Tja mijn man ook, maar daar zie je het niet altijd aan, maar ja dat is mn moeder en dat maakt het lastig....op zich hebben we een goede band. En jullie hebben allemaal wel gelijk ja, mijn oom zie ik de rest van het jaar ook niet, dus ja waarom hij zo moeilijk doet ik weet het ook niet