Wij hebben vrijdag weer een echo. Heb er zelf eentje aangevraagd bij een echo-bureau omdat de fertiliteitskliniek niet eerder een echo wilde doen dan met 11.5 week. Dus bijna 5 weken wachten na de 7 weken echo. Dat vonden we echt veel te lang in onzekerheid zitten. Als dan blijkt dat het met 8 weken alsnog fout is gegaan dan ben je dus alweer een maand verder plus dan alle nasleep die erbij komt. En de teleurstelling zou enorm zijn. Ook als het nu alsnog fout blijkt te zijn natuurlijk. Maar als alles goed is dan zijn we natuurlijk hartstikke opgelucht want dan is de kans dat het mis gaat echt nihil nog. Zo gek, kan me er deze keer helemaal geen voorstelling van maken dat er echt weer een baby in me groeit. Het lijkt me zo onwerkelijk. Raar is dat.
Hej dames, Mag ik hier ook meekletsen? Ik heb in april een miskraam gehad bij zo'n 5,5 weken. Nu weer zwanger en al twee keer een echo met een kloppend hartje mogen zien. Toch kan ik me niet over de angst heen zetten dat t misgaat. Ook al heeft de gyn gezegd dat die kans erg klein is. Morgenvroeg mogen we weer komen voor een nieuwe echo. Ik vind het zo spannend, ben zo bang dat er iets niet goed is ofzo. Heb t ook nog maar aan weinig mensen verteld
Hoi dames, Ik zou ook graag mee willen praten als dat mag. Wat zijn jullie verhalen herkenbaar! Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Eind 2011 een mk bij 6 wk. In april 2012 weer zwanger en een mooie echo bij 7 wk met een kloppend hartje. De kans dat het nog mis zou gaan zou net zo groot zijn als naar buiten lopen en onder een auto komen. Dat waren de exacte woorden van de vk. 2 weken later stopte het hartje. Dmv medicatie een mk gekregen. Nu zijn we weer zwanger. Meteen na de mk die op 24 juni plaatsvond. ik ben ondertussen 2 keer geweest voor een echo en alles ziet er goed uit. Het hartje klopt en het groeit goed. Volgende week mag ik weer voor een echo en de week er op weer. Maar toch blijf ik gespannen en zenuwachtig. Mijn man is drager van een chromosomenafwijking dus wij hebben mee rkans op een mk. Bij ons is er geen garantie dat het niet meer mis gaat nu. Daarom willen we ook een vlokkentest doen om zeker te weten dat het kindje geen ongebalanceerde translocatie (zo heet de afwijking, mijn man heeft een gebalanceerde translocatie tussen chromosoom 7 &10) heeft want dat is het 9 van de 10 keer niet eens levensvatbaar. Ik probeer te genieten maar soms slaat de angst toe. Fijn dat ik even mijn verhaal kwijt kan. Liefs voor jullie allen.
lp-tje: wat heftig zeg. Bah wat naar dat jullie ook zo lang die onzekerheid houden. Wij maken een grotere kans op een kindje met een open rug. Ze kunnen met 14 weken zien of het dicht zit. Dus hier blijft het ook spannend. Volgens mij word ik ook wat onrustiger door al die hormonen.
Ja die hormonen zorgen er zeker voor dat je van de ene emotie in de andere schiet. Voor nu: van harte gefeliciteerd meid en we gaan er voor! Knuffel
Jeetje LP dat is heftig! Ik duim voor je dat alles goed blijft gaan! En voor de rest hier natuurlijk ook! Met hoeveel weken hadden jullie de 1e echo? Ik moet de vk nog bellen eigenlijk.
Lp-tje: zo is het maar net. Ook jij gefeliciteerd en een knuffel. Cd28: gefeliciteerd. Ik heb op basis van medische indicatie mijn eerste echo met 6,4 wk gehad. Exact een week later iets verloren dat op oud bloed leek, compleet in de stress dus. Daarom met 7,4 weer echo gehad. Gelukkig was alles goed en betrof het een innestelingsbloeding. En morgen dus mijn derde echo.
Als ik uitga van de 1e dag dat ik vloeide van de vkm zit ik nu op 4+5 Nog enorm pril dus. Ik verlies nu nog dagelijks oud bloed, beetje bruin slijm.. sorry niet zo smakelijk. Begint altijd rond half 3 en dan stop het tegen een uurtje of 7. Het is niet heel veel maar genoeg om me toch zorgen te maken. Misschien moet ik gewoon morgen mijn laatste test ertegen aan gooien en dan de vk bellen.
Cd28: gewoon je vk bellen en niet teveel piekeren. Schijnt niet altijd wat te betekenen. Heb nu ook nog wel eens donkere afscheiding. Ik vraag er morgen naar of t normaal is. En waarschijnlijk kom je in aanmerking voor een vroege echo. Durf t niet zeker te zeggen hoor. Probeer dr ook van te genieten hoe lastig ook soms.
Helaas gaat het bij mij weer niet goed... gistermiddag is het echte vloeien begonnen en dat gaat nu zo door. Word hier wel een beetje verdrietig van.
Ik heb weer wat beter nieuws.. Heb vandaag mijn 3e echo gehad en de kleine is nu 8w6d. Hij bewoog zelfs al! Volgende week weer een echo en dan een gesprek met de gyn. De angst is nog steeds niet weg en de spanningen waren vandaag erger dan ooit. De buikpijn is ook weer terug (zeurderige pijn). Herkennen jullie dit ook rond de 9 weken? Ik ben zo bang dat het toch niet goed is.. Ik weet het, ik maak mezelf alleen maar gek zo en probeer er ook echt van te genieten maar soms lukt dat niet zo. Liefs voor jullie.
Hej lptje: wat fijn met je echo! Mijn derde echo was ook goed. We hebben het hartje al gehoord. Ik heb ook buikpijn maar ik heb het idee dat t bandenpijn is bij mij. Ik ben met elke week die we verder zijn weer rustiger. Ik hoop dat jij dat ook word.
Hallo meiden, mag ik ook meekletsen hier? IK heb begin februari een miskraam gehad. Ben op 13 weken gecurretteerd. Het was een MA met een lege vruchtzak, en mijn lichaam wist niet hoe ze dat zelf moest opruimen helaas... Nu ben ik eindelijk weer zwanger. Eventjes heel blij natuurlijk, maar nu komt de angst... Gisteren bloedtest laten doen, en HCG is nu 1400, dus dat zit wel goed. Maar daar was de vorige keer ook niets op aan te merken... Ik heb steeds wat last van kramp en steken, en ben zo bang dat het weer mis gaat Morgen de gyn bellen voor een afspraak. Ik duim voor jullie dat alles goed gaat, meiden!
Gefeliciteerd !! Deze keer gaat het hopelijk goed. Mijn man zegt steeds tegen me: waarom zou het mis gaan? Dat geldt voor jou natuurlijk ook. Hou ons op de hoogte! Liefs
Oh meiden, Wat een spannende periode om weer zwanger te zijn na een miskraam of zelf meerdere. Ik weet precies waar jullie doorheen gaan. Ik wil jullie even heel veel sterkte wensen in deze moeilijke periode.
Als eerste wil ik zeggen, sterkte voor iedereen.. Hier helaas ook een miskraam gehad. Ik februari positief getest, alles ging goed, tot de 1e echo.. Gingen helemaal blij naar binnen, maar helaas, het hartje klopte niet.. Waarschijnlijk al een week of 2 niet meer.. We waren totaal verbaasd en hadden het echt niet aan zien komen. Had nergens last van gehad! En je hoort het natuurlijk wel eens, maar je verwacht nooit dat het bij jezelf gebeurd.. Nu weer zwanger, maar we zijn toch wat voorzichtig blij. Zie ook nu al vreselijk op tegen de 1e echo! Heb ook nog niet gebeld voor een afspraak.. Ik heb wel meer symptomen als bij m'n 1e zwangerschap, ben nu soms misselijk, heb erge last van m'n rug en m'n buik. Dus zie dat wel als een positief iets. Maar bij elk pijntje/krampje/steekje denk ik gelijk dat het weer fout is gegaan. Echt een vreselijk rot gevoel.. Maar helaas, we kunnen niets anders dan afwachten! En keihard hopen dat het nu wel goed gaat