Aszz, dat wij nooit ruzie hebben betekent niet dat een van ons een jaknikker is of de lieve vrede wil bewaren, en tevens zijn mijn man en ik beiden zeer eigenwijs en koppig. Maar wij doen weleens water bij de wijn omdat dingen het niet waard zijn om ruzie om te maken, het zijn maar futiliteiten. Je (nee niet jij eigenlijk, algemeen hier) schildert de niet ruziëns af als zachte eitjes..
Succesfactor 3: conflicten oplossen Omdat verschillen tussen mensen normaal zijn, zijn conflicten dat ook. Eeuwig gelukkige relaties waar nooit een overtogen woordt valt bestaan niet. Wie nooit ruzie heeft, moet zich afvragen of er geen irritaties worden ingeslikt en of er wel sprake is van oprechte betrokkenheid. Als je regelmatig denkt: ach, laat ook maar, wat kan mij het schelen, komt dat je relatie niet echt ten goede. Veel conflicten in relaties zijn zelfs niet op te lossen omdat ze voortkomen uit verschillen in persoonlijkheid. Het gaat er dan ook niet om hoe vaak je ruzie of meningsverschillen hebt, maar hoe je daarmee omgaat. Als je de ruzie maakt op de juiste manier kan dat de intimiteit in je relaties in je relatie zelfs verbeteren.
Normaal gesproken 1 keer per 3/6 maanden ofzo, nu onzettend veel, nu wel 2/3 keer per week, bah We werken eraan want onze zoon voelt dit erg aan en word er heel erg vervelend van.
Ik begrijp dat heel veel mensen het als een goed teken zien dat ze nooit ruzie hebben maar ik zie dat wel anders eerlijk gezegd. Met mijn ex, waarmee ik 15 jaar samen ben geweest en waarvan 7 jaar getrouwd had ik werkelijk waar nooit ruzie. Maar dan ook echt gewoon nooit. Ook niet op het laatst, ook niet in mindere periodes dat 1 van ons wat minder in z'n vel zat of er iets gebeurde in onze familie (ziekte, sterfgeval) dat spanningen meebracht. We praatten alles goed, of er juist overheen of ontkenden dat iets ons dwarszat. Dat alles heeft er voor gezorgd dat we enorm uit elkaar groeiden en we eigenlijk van elkaar niet wisten hoe we nu echt over dingen dachten. Ik heb later wel eens gedacht; hadden we maar eens goed naar elkaar geschreeuwd en waren we maar eens goed kwaad geworden, misschien waren er dan dingen duidelijker geworden. We zijn uit elkaar gegaan als vrienden... echt. We hebben geen contact meer nu, gelukkig want ik zou dat niet kunnen, maar ik kan in geen enkel opzicht spreken van een nare scheiding, behalve dat we er veel verdriet van hadden, en dat is toch ergens wel eens raar om te beseffen. Maar ik heb altijd het idee gehouden dat ik mijn ex nooit helemaal goed heb gekend of zo... en andersom waarschijnlijk ook, want ik heb bij hem nooit het achterste van mijn tong laten zien. We zijn heel lang gelukkig samen geweest maar ergens heeft er ook heel lang al iets geknaagd waar we nooit uiting aan hebben gegeven. Ik snap dat het ook kan hoor, weinig ruzie, ik kijk naar het huwelijk van mijn zus en haar man en ook zij hebben praktisch nooit onenigheid hoewel ze zeker al het één en ander samen hebben meegemaakt en een zoon met ADHD hebben die de nodige aandacht vergt. Maar mijn zus is ook weer een binnenvetter, gaat niet snel de confrontatie aan en ik weet ook dat er periodes zijn dat ze enorm met dingen kan zitten. Dat is dan weer de andere kant. Bij ons is het gewoon 2 of 3 keer per jaar bal. We zetten elkaar dan even weer op scherp, dat is het voor mijn gevoel. Het gebeurt op een iets minder beschaafde manier dan alleen maar meningen uitwisselen maar het helpt wel om weer even te zien waar we 'het' eigenlijk voor doen, want we zijn nog steeds even dol op elkaar als toen we elkaar net leerden kennen en we hebben het mooiste kadootje dat daaruit is voortgevloeid, namelijk Dennis.
Zulke ruzies hebben wij nooit. Wij slaan niet met deuren en gooien ook niet met dingen. Elkaar uitmaken voor rotte vis is bij ons ook niet aan de orde.Zulke heftigheid hebben wij niet nodig. Wij hebben soms wel woordenwisselingen met stemverheffingen en dan wordt alles ook even op tafel gegooid (geen scheldwoorden, maar gewoon alles wat je dwars zit), maar die praten we ook direct weer uit. Gevolgd door een kus. We doen dit trouwens wel gewoon in bijzijn van Aiden. We willen hem meegeven dat ruzie maken wel eens voor kan komen in het leven, maar dat je het daarna ook weer uit moet praten/goed moet maken.
Het ligt denk ik voornamelijk aan wat voor persoonlijkheid je hebt en hoe je omgaat met conflicten.. Als er iemand eigenwijs is dan ben ik het, en ik krijg gelukkig echt wel tegenstand van mijn man.. Alleen wij verheffen geen stem, slaan niet met deuren, negeren elkaar niet een hele dag, oid.. Dus nee, geen ruzie.. Meningsverschillen, ja, genoeg.. Soms om hele kleine flutdingen.. En juist dat vind ik het niet waard om ruzie over te gaan maken, tja dan denk je ergens anders over, het zij zo.. Ik zeg altijd maar zo: de wereld vergaat er niet van.. Wij kennen elkaar juist goed en maken daarom geen ruzie.. Mijn man weet dat ik het vreselijk vind om boos op elkaar te zijn, en ik weet dat als hij moe is, hij chagrijnig reageert.. Dus dan spreek ik hem erop aan als hij wat begint te snauwen, geef hem een dikke knuffel, en de spanning is opgelost voor het ruzie wordt.. Wil inderdaad niet zeggen dat wij geen eigen mening hebben of ja-knikkers zijn.. Ik heb gewoon wel betere, en vooral leukere dingen te doen in het leven dan ruzie maken om niks Tis meer een keuze zeg maar, en ook niet een die altijd makkelijk is, maar zeker wel een die de moeite waard is in mijn ogen..
Mijn man en ik kennen elkaar al (als vrienden) vanaf de middelbare school, dus we zijn samen 'groot' geworden. In die vriendschap hadden we niet vaak ruzie, maar er kon toen al flink vuurwerk zijn als we wel ergens over botsten, we zijn allebei erg gepassioneerd zullen we maar zeggen. Ook hetzelfde sterrenbeeld, Schorpioen. Nu nog is onze hechte vriendschap de basis van onze relatie. We hebben nog steeds niet heel vaak ruzie (een paar keer per jaar), maar áls we dan ruzie hebben, hebben we het ook goed. Ik moet er eerlijk bij zeggen dat ik dan het hardst ben, want mijn man kan niet tegen uren of een dag niet praten. Ik kan dat heel lang volhouden. Maar we praten het altijd goed uit, ongeacht de ernst van de confrontatie. Onuitgesproken oud zeer is funest voor een goede relatie, in mijn ogen.
Een jaar geleden had ik wellicht ook 'een paar keer per jaar' gestemd, maar de laatste tijd pfffff! Het gaat niet zo goed hoor, dagelijks wel ruzie en ook nu praten we al een paar dagen niet echt met elkaar, alleen als de kinderen erbij zijn dan doen we poeplief alsof er niks aan de hand is. Stom hoor.
Hmmm... De laatste keer dat ik echt boosboos was, is alweer een jaar of 2 geleden. Toen kwam mijn man afspraken niet na, en liet ondertussen niks van zich horen. Ik was heel erg ongerust, en daarna heel erg boos. Ik begrijp niet wat 'zelden boos' met 'wijs' te maken heeft. Voor mijn gevoel suggereer jij daarmee dat mensen die vaker boos zijn, of niet zo rustig, minder wijs zijn.
Haha ik ben niet boos hoor, denk dat marieke het anders bedoelde. Net als dat ik niet vind dat niet ruziemakers ja knikkers zijn, absoluut niet. Maar ik heb wat meer tegengas nodig, en soms echt geen beschaafde redenatie, haha
Oeps! Heb ik idd niet zo handig geformuleerd. Excuus! Ik bedoelde het niet zoals het overkwam. Soms haat ik het echt dat ik dingen moet typen - vind het soms zo moeilijk om dan in 1 keer duidelijk te maken wat ik bedoel...
Ik heb gestemt op minder dan een keer per jaar. Maar ik kan me eigenlijk niet herinneren wanneer wij schreeuwende ruzie hebben gehad of dat er had met de deuren is gegooid in die 16 jaar tijd dat we samen zijn. En wij zijn ook echt niet een stel die de lieve vrede wil bewaren of dat we ja-knikkers zijn ofzo. Maar we vinden veel dingen gewoon niet belangrijk genoeg om over te ruzieën of spreken dat op een rustige manier uit en dan komt het vaak wel op zijn pootjes terecht.
Ik had gestemd op 1 keer per maand. Maar dat is dan meestal gewoon echt goed kibbelen met elkaar. Echt ruzie zoals jij het beschrijft hebben nu ongeveer 1 keer per jaar gehad. Meestal uit frustraties. We hebben nogal wat aanpassingen moeten doen in ons leven en dat ging niet altijd vanzelf. Dus had eigenlijk 1 keer per jaar moeten stemmen. En dan is het wel echt heftig met schreeuwen en deuren slaan. Maar nooit elkaar slaan of schelden!
Ja dat is echt moeilijk. Eigenlijk zou je soms een webcam berichtje erbij moeten kunnen doen De ergste ruzie die mijn man en ik ooit hebben gehad, was toen ik hoogzwanger was. Allemaal hormonsters, en het ging over mijn schoonmoeder. Ik had op dat moment het idee dat hij ' haar kant koos ' , terwijl wij net heel veel problemen met haar hadden. Dat weet ik nog heeeeel goed. Em ookdat hij een glazen theekop naar zich kreeg gesmeten die een gat in het laminaat veroorzaakte. Achteraf kunnen we er gelukkig om lachen
Precies,hier ook. Deuren slaan, dingen gooien en schelden gebeuren hier gelukkig niet! Maar wel flink boos en dan een uurtje bijv. En dan spreken we het toch wel weer uit. Eén keer per 3, 4 maanden.
normaal gesproken 1x per maand, op dit moment elke dag?? Manlief heeft nogal last van zijn ptss en slaapgebrek ez (slaapgebrek komt trouwens niet door de kleine)
Is 1 keer voorgekomen. Was denk ik toen dochter een maand oud was, ik vol met hormonen, hij moe van de gebroken nachten. Hij ging toen naar het werk, echt furieus van woede, sloeg met de deuren, met gierende banden weg. Was doodsbang m niet weer te zien, hij moet nogal langs drukke ed en t is een tojdje rijden. Was bang dat ie roekeloos zou zojn door woede want dat is ie nooit. 2minuten later komt ie binnen stormen om in mn armen te vliegen, tien keer sorryte zeggen en me heel stijf vast te houden. Hij heeft die dag vrij genomen en hebben t uitgepraat. Is echt een combi van factoren geweest want normaal blijft t bij een meningsverschil of een Manu!!! Wij kunnen zo geen ruzie hebben, gelukkig...
Ik had natuurlijk weer gestemd voor ik het eerste bericht had gelezen. Een grote ruzie hebben wij echt een keer per jaar... en alsof de duvel ermee speelt, altijd rond koninginnedag. Dan zijn we elkaar zo zat, dan komt al het binnengehouden gal van het hele jaar eruit. Meestal zit ik rond die tijd dan een weekje bij mijn ouders om even stoom af te blazen. Dan spreken we elkaar een paar dagen niet. Tegen het einde van die week staan we allebei weer te popelen om elkaar te zien! Het is dan wel even heel vervelend, maar ik weet wel dat die afstand wel goed doet. Kibbelen doen we eens in de maand ( mijn stem in de poll ), maar we hebben we een soort van zaterdag-verkeerde-been-uit-bed-dag... iedere week. Hij althans... dan moet ik 'm echt even uit de weg gaan, maar tegen een uur of 12 kunnen we er tegenaan. En dat maandelijkse kibbelen is echt omdat we allebei best eigenwijs zijn en ons gelijk proberen te halen. En hij is echt een man van de ratio, ik ben juist heel erg van het gevoel... Dat is ook niet altijd lekker matchy-matchy.
Ik heb gestemd op eens in de 2 weken. Maar dat is uiteraard een gemiddelde. Soms is het 1x in de 3/4weken en soms is het 1x per week. Wij zijn beide super koppig, enorm vurig en vinden beide dat we gelijk hebben. De ruzies gaan veelal nergens over maar eindigen over van alles. Mijn vriend is heel goed in van alles erbij halen en daar kan ik niet tegen. Ik ben heel goed in hem bekogelen met goede argumenten, dat kan hij niet. Daardoor voelt hij zich gefrustreerd en gaat maar domme dingen lopen roepen die mij weer kwetsen en irriteren. De ene keer kunnen we het afkappen op zo een moment om oorlog te voorkomen en de andere keer zijn wij beide niet van plan om de ruzie te laten voor wat het is en dan is het net als olie op een vuur. Dan knalt de boel haha. Die 1x in de 2 weken is overigens niet altijd even heftig. Wel bijna altijd met schreeuwen en '' bekijk jij het ff''. Zo een 4x per jaar kan het echt een hele heftige ruzie gooien incl deuren gooien, en in de auto stappen en met gierende banden wegrijden. We hebben al heel vaak geprobeerd om wat kalmer te zijn.Maar soms zijn de ingrediënten er allemaal voor een fikse ruzie en dan is er geen houden aan hahaha. En daarna is de lucht weer heerlijk geklaard.