Hoi! Weer een (paranoide) vraagje van mijn kant: Hebben jullie veranderingen opgemerkt nadat de kleine naar de oppas/go/kdv ging? Wat ik eigenlijk bedoel, waar kan ik thuis op letten, op veranderingen, bij haar. Om te zien of ze het wel naar haar zin heeft? Ons dochtertje is 12 weekjes. De oppas verteld natuurlijk wel hoe het gegaan was op een dag. Ze heeft 4 dochtertjes, dus ik twijfel niet aan haar cappaciteiten (haar achtergrond ligt zelfs in de kinderopvang), maar ik wil van M weten of zij het wel leuk vindt bij oppas. Uiteraard kan zij nog niet praten! Haha dat zou makkelijk zijn. Maar waar kan ik op letten? Is er iemand die een baby wegbracht naar oppas/go/kdv, waarvan het hij het helemaal niet naar zijn zin had? En waar merkte je dit aan aan de kleine? xxx
Moeilijk, mijn zoontje was erg eenkennig op het begin bij vreemden, maar als onze gastouder hem oppakte ging hij glimlachen, dat gaf mij altijd wel een goed gevoel. Maar als het een erg drukke dag was geweest, was hij 's avonds altijd huileriger, dan zag ik idd in het boekje staan dat het druk was geweest. Op een gegeven moment vond ik dat wel vervelend, dat hij steeds vaker echt heel moe was thuis en dat er steeds in het boekje stond, vandaag was wel een heel drukke dag. 'M' is erg moe.. Ja dat merkte ik thuis ook wel Maar verder het wel/niet naar hun zin hebben is op die leeftijd nog niet zo erg aan de orde denk ik. Het kan vooral snel te druk zijn.
vind het trouwens niet paranoïde hoor, is ook niet niks je kleintje bij iemand anders moeten achter laten Ik was net zo erg hoor (misschien nog wel een beetje erger haha)
Fijn om te lezen dat er nog iemand is zoals mij! Haha Ik ben zoooo bang voor alles wat kan gebeuren. We zijn woensdag voor het eerst geweest. M heeft alleen maar gehuild! Gelukkig kwam ik er 's middags achter dat het krampjes waren. We hadden die ochtend voor de tweede keer hapjes banaan gegeven. Komende woensdag gaan we weer. Dan is de planning haar achter te laten van 15.00 tot 17.00. Heb zoveel angsten! Ik ga ze maar gewoon bespreken met haar. Ik ga haar zeggen (oeh zo lijkt het heel streng, maar ik zal het anders brengen hihi) dat ik niet wil dat mannen alleen zijn met haar. Ik wil niet dat ze haar laat huilen. Ik wil niet dat ze haar door elkaar schudt, tegen haar schreeuwt of slaat! Lijkt mij logisch, maar ik wil het wel gezegd hebben. M kan namelijk zo ontzettend gillen/brullen/schreeuwen! Zelfs ik wordt weleens ongeduldig ervan! (ik laat het niet merken aan haar, heb ook nog nooit mijn geduld verloren). Maar het is mijn (ahum ons) kindje. Bij haar is het haar oppaskindje. Dat is misschien anders. Ze heeft zelf al 4 dochtertjes (oudste ongeveer 7, jongste 2) dus ze 'kan' het echt wel! Haha Maar ik ben echt bang voor bovenstaande dingen. En ook bang dat ze het niet naar haar zin zal hebben... Zucht... haha m'n hoofd tolt er soms gewoon van! Absoluut niet mijn stijl. Maar ja, we wilden zo graag kindjes. Nu hebben we er eindelijk eentje en daar zijn we heel zuinig op! hihi Heb je de gastouder erop aangesproken? Of 'hoort' het erbij? Stelt me beetje gerust dat je zegt dat het naar hun zin hebben, nog niet echt werkelijk is voor de kleintjes. Inderdaad alleen de rust/drukte zal ze merken.
Ow jeejtje, ik vind het wel zorgelijk dat je er zo over denkt!! Ik vind je wel achterdochtig en lijkt alsof je haar geeneens vertrouwd?! En even om voor de mannen op de komen: Ik begrijp echt wel dat je, vanwege de media, dingen hoort over mannen met kleine kinderen. Maar vrouwen kunnen een kind ook verkeerd behandelen! Als ik met zulke dingen in mijn hoofd zou zitten over de oppas, zou ik misschien wel op zoek gaan naar een andere oppas. Vind dat je de oppas namelijk wel heel goed moet kunnen vertrouwen! Succes ermee!
oei , als ik gastouder zou zijn zou ik het niet op prijs stellen als een ouder zegt dat ik haar kind niet slaan, door elkaar mag rammelen of even laten huilen. Zou het als een grote motie van wantrouwen zien en behoorlijk gepikeerd zijn. tuurlijk is het achterlaten lastig maar dit uitspreken kan echt niet.
Ik geloof niet dat je moet gaan uitspreken "ik wil niet dat je mijn kind mishandelt" want daar komt het op neer. het gaat toch om vertrouwen en hoe beter de relatie tussen jullie des de makkelijker gaat het in de toekomst. Vragen om het ritme van thuis aan te houden incl sommige rituelen en vanuit jouw pedagogische visie te werken zoals niet laten huilen vind ik wel normala maar dat gaat werkelijk om je kindje en niet om jou angsten. ik denk dat het voor jezelf misschien goed is om onderscheid tussen te maken en jou gastouder niet te veel te belasten met jou angsten want daar kan ze natuurlijk niet zoveel mee. Ik merkte dat mijn dochter het leuk vond bij de gastouder omdat ik na een dag bij haar amper verschil merk bij thuis (behalve iets vermoeider en wat slaapgebrek) en nu ze ouders is merk ik het natuurlijk veel duidelijker, ze knuffelt lekker met de gastouder, heeft daar altijd plezier als ik kom.
euhm, ik zou beginnen met geen banaan meer te geven, en daarmee nog even te wachten, ze is nog geen 3 maandjes! dan heb je huilen ivm krampjes alvast minder. Verder, waarom zou ze je kind door elkaar schudden, slaan of schreeuwen?!? dat zijn tekenen van onmacht, en ja het is bekend dat ouders van huilbabys dat heeel soms doen, maar dat zijn ze wanhopig door dag en nacht gehuil, niet omdat ze een paar uurtjes oppas hebben gehad.... als je echt het gevoel hebt dat dit zou kunnen gebeuren, zou ik me afvragen of je je kindje wel naar de opvang wilt brengen... Het gaat toch om een vertrouwens relatie....
Helemaal mee eens!! Hapjes banaan ???? Ze is toch 2 maanden?? En ik zou een serieus gesprek hebben met de gastouder, en vertellen dat jij het allemaal heel eng vindt. En open vragen naar haar manier van opvoeden en haar rituelen. Bespreken of ze haar op verzoek moet voeden of op schema, hoe ze in slaap valt en wat ze moet doen bij het huilen. Veel meer is er niet bij zulke kleintjes. En hebben jullie gekeken naar de reden van zo hard huilen/schreeuwen? En waarom geef je bijvoeding?
Ja erg he! Maar het gekke is dat ik haar juist volledig vertrouw!!! Haha Het is zo dubbel. Misschien gewoon de angst omdat ik haar helemaal uit handen geef... Idd is het de media waardoor ik allert ben op sexueel misbruik. En die dingen is een angst voor mezelf. Niet tegenover haar zeg maar. Moeilijk uit te leggen... Twijfel ook een beetje of ik het wel moet zeggen. Omdat ze het ook persoonlijk op kan vatten. Maar het is niet persoonlijk tegen haar, maar wil het gewoon gezegd hebben ofzo. Zucht...wordt ik dan toch een door mezelf zo verguisde overbezorgde moeder...
Ik zou precies hetelfde reageren als jullie op het 'bananen icident' hihi Toch even een kleine nuance van mijn kant: Ik geef bv. M is een enorm grote eter. Vanaf het begin al. Daarnaast kv voor de laatste voeding. Laatste twee weken geeft ze aan het flesje te willen ipv de borst. Dit bij de twee middagvoedingen. Ze neemt dan paar slokken borst en gaat dan happen en hoofd wegtrekken. Eerst had ik geen idee waarom ze dat deed. De eerste keer dat ze dat deed, had ze dus extreem weinig gegeten. Huilen. wel tekenen van honger, maar niet de borst willen. Volgende voeding hetzelfde. Omdat ze honger bleef houden heb ik flesje kv gegeven. Nou, ze slurpte het naar binnen alsof haar leven er van af hing! Nu gaf ze vorige week aan nog honger te hebben tussen de voedingen door. Die smakgeluidjes, modje opzij doen als je wangetje aanraakt. Sabbelde veel op haar vuistje. Keek het eten van onze vork als ze bij ons zat met eten. Ze maakte ook 'kauw'bewegingen met haar mondje. Ik had dus het idee dat ze meer wilde. Extra aanleggen was voor haar ook niet de oplossing. En toen dacht ik ineens aan hat potje banaan wat in de kast stond die in zo'n doos zat. Dit icm dat ik had gelzen op de juni site dat verschillende meiden ook al prakje hadden gegeven. Ik gaf het haar en ze vond het zo tof! Lekker happen en lachen! Alles bij elkaar misschien drie lepeltjes vol. Maar haar darmpjes zijn er duidelijk niet klaar voor. Proberen het later weer als ze wat ouder is. Iedereen bedankt voor jullie reacties. Ik ben ervan overtuigd om het niet te zeggen.
oke, ik snap je gedachte gang, maar dit klinkt als regeldagen! Je moet het zo zien; een zakenman besteld 400 tshirts elke week bij een fabriek. Op een gegeven moment wordt de vraag groter, en hieeft hij er eigenlijk 500 nodig. Hij denkt, oh dat kunnen ze niet aan bij de fabtriek, weet je wat, ik ga naar bedrijf N en bestel er daar nog 100. Na een tijd begint het te wringen, want elke keer naar 2 bedrijven gaan is irritant, dus geeft hij alles uit aan bedrijf N want die kan het wel aan. De fabriek snapt er niets van dat ze een klant kwijt zijn, ze hebben nooit geweten dat de productie omhoog moest, en waren best bereid geweest om te investeren, als ze het maar hadden geweten..... zo is het ook met bv, op een gegeven moment krijgt je kindje meer trek, dit is heel normaal. Op het moment dat jij bijvoeding gaat geven (kv of anders, dat maakt niet uit) krijg jou lichaam geen seintje dat er meer moet zijn. Daar zijn regeldagen voor, als jij elke keer dat je kleine honger heeft gewoon aanlegt, zal je lichaam vrij vlot oppakken, en de productie verhogen... En aangezien een fles makkelijker voor een kind drinkt, loop je ook nog het risico op (deels)borstweigeren.... Dus als ik je een tip mag geven, als je graag bv wil blijven geven, zou ik even een aantal regeldagen inlassen. Dat betekend, rust in huis, en even hélemaal geen bijvoeding (dus ook geen kv!) en aanleggen, aanleggen. Je zult zien dat je binnenkort dan de honger behoefte weer kunt bijbenen! Want als je doorgaat zoals nu, ben je actief aan het afbouwen en is het snel afgelopen ben ik bang....
Hoi moeilijk hè, je kleintje achterlaten? Had ik ook hoor! Inmiddels heeft N genoeg middelen om te laten zien dat hij het naar zijn zin heeft. 's ochtends als hij in zijn maxi-cosi gaat begint hij al te lachen (in het weekend als we boodschappen gaan doen ook, maar als we dan bij de appie uitstappen zet hij het op een schreeuwen). Bij de gastouder steekt hij zijn armpjes naar haar uit en begint naar d'r te lachen. Hij slaapt daar zelfs beter overdag dan thuis op de dagen dat ik vrij ben :s Ook ik schrik van de verhalen uit de media. Toch probeer ik het nuchter te bekijken: het kan iedereen zijn, of niemand, je kunt het aan de buitenkant niet zien en zou dan iedereen bij je kind weg moeten houden. Mijn zoontje heeft geen vaderfiguur in zijn leven, dus ben ik ook wel blij dat de zoon (17 jr) van mijn gastouder af en toe oppast en met hem speelt. Je kunt natuurlijk bij je gastouder aangeven dat je het moeilijk vind. (zonder een motie van wantrouwen in te dienen ). Zij kan dan bv wat meer doen om de dag te beschrijven, of bv foto;s te maken gedurende de dag, zodat je een beter beeld hebt wat en hoe je kindje het doet. Dit natuurlijk voor een korte periode, op een gegeven moment moet je je kind ook de ruimte geven. Nog een troost: anderen reageren vaak relaxter op het huilen van je kind. Ook omdat ze weten wanneer het op zijn laatst over is (nl als jij haar komt halen......)
Zijn idd regeldagen als je BV geeft. Die heb je namelijk rond de leeftijd van tien dagen, drie weken, drie maanden en zes maanden.
En van banaan is bekend dat het stoppend werkt. Dus niet echt het beste om mee te beginnen. Peer of wortel gaat er vaak ook goed in. En wantrouwen: is logisch. Je brengt je kindje weg. Maar zou het inderdaad niet uitspreken. Naarmate je kindje ouder wordt zal je gaan merken of ze het wel of niet naar hun zin hebben. Ik word tegenwoordig uitgezwaaid/ weg gezwaaid door mijn dochter van 8 maanden. (en ik vind het wegbrengen ook nog steeds moeilijk, maar ja, heb een loeisaaie baan)