Hi, ik ben nu 30 jaar en 6 weken zwanger van me eerste kind. De vader heb ik al bijna 4 jaar een relatie mee, vele up en downs en hij heeft ook een keer 13 maandenlang vastgezeten (onschuldig) heb hem altijd bijgestaan in die zware periode. Een hechte relatie dus! We hadden het vaak over kinderen krijgen en het liefst zsm, deze gesprekken hadden we vaak toen hij ook in de gevangenis zat. Nu komt het! Hij is inmiddels een 9 maanden eruit en kwam er vorige week achter dat ik zwanger was. Hem meteen het goede nieuws verteld en zijn reactie was weghalen. Ik geloofde mijn oren niet? Hij vindt dat het nu niet uitkomt en dat zijn zaak in hoger beroep is gegaan en wellicht niet bij de geboorte kan zijn en dat we volgend jaar kunnen beginnen. Ik wil dit kindje zo graaghouden, heb 10 jaar geleden al een abortus gedaan heb het er nog zwaar mee. Hij heeft voor vandaag al een afspraak gemaakt om het weg te laten halen. En wat ik ook zeg hij schud van nee het gaat weg!! Hij zegt als ik het niet doe dan sta ik er alleen voor en dat niemand en ook niet zijn familie er voor me zal zijn! Zijn moeder zal moeten kiezen tussen hem en ze kind. En als ik het weghaal we kortgezegd gelukkig worden en na zijn vrijlating volgend jaar in aug ervoor gaan. Ik huil elke dag, ben klaar voor moederschap (al jaren) heb een vaste baan en volgend maand een huis. Me moeder zal me helpen maar ben zo bang geworden voor hem. En moet ik dit me ongeboren kind aandoen? Hij zegt hij zal niet bijdraaien en dat ik ze leven verpest! Ik weet echt niet meer
hij kan helemaal niet een afspraak voor jou maken om het weg te halen... dat ik dikke onzin. Je moet een verwijsbrief halen bij de huisarts en hebt dan 5 dagen bedenktijd.
Je hebt toch niets aan zo'n vent! Hij is jou en zijn kind niet waard. Zeker geen abortus plegen als je er zelf niet achter staat!
Allereerst, gefeliciteerd met je zwangerschap!! Hij kan inderdaad geen afspraak voor je maken, dat zou wat zijn zeg. Het is duidelijk dat jij helemaal geen abortus wil, dus laat je daar ook niet toe dwingen door je partner. Je hebt een vaste baan, volgende maand een huis, in het ergste geval draait hij inderdaad niet bij en word je een alleenstaande moeder. Veel wijsheid toegewenst! En vergeet niet te genieten van het wondertje in je buik
Idd wat debby zegt. Hij kan dat niet voor jou beslissen. Weg bij die vent meid voor je ongelukkiger word.
Ten eerste kan je vent geen afspraak voor jou maken. Daarnaast heb je inderdaad die wetterlijke bedenktijd. En ten derde willen artsen ook altijd even alleen met jou spreken, dus zonder verwekker erbij.
Misschien helpt het om voor jezelf te bedenken of je met hem uberhaupt nog een kind zou willen als hij je nu dwingt om deze zwangerschap af te breken.... Wordt je dan echt nog gelukkig met hem? Ik vind dat hij hiermee wel behoorlijk zijn ware aard laat zien. Als ik jouw verhaal lees, dan denk ik dat je het jezelf nooit vergeeft als je dit nu zo zou doen. Je zegt dat je het nu nog moeilijk hebt omdat je 10 jaar geleden een abortus hebt ondergaan. Daar zou dit dan nog bij komen. Hij probeert jou een schuldgevoel aan te praten door te zeggen dat jij zijn leven verpest als je je kindje zou houden, maar HIJ is degene die die keus maakt om jou voor het blok te zetten! Hij doet dit en niet jij! Als jij klaar bent voor het moederschap en je leven daarvoor op orde hebt, dan zou ik er voor gaan zonder hem. Dat is een hele grote stap en kan heel eng zijn, maar vergeet niet dat je hulp hebt en dat je nog ruim 8 maanden hebt om er aan te wennen. Verder kun je ook hulp inschakelen van bijvoorbeeld maatschappelijk werk om je te ondersteunen.
jij lijf jou regels. Laat hem snel gaan fietsen en dan desnoods zonder hem! er zijn genoeg alleenstaande mama die je voor gaan hoor
Ik zou de keuze aan jou laten! Jou lijf, jou kind... Met of zonder hem Maar waarom zou hij er niet bij kunnen zijn? Gaat ie veroordeeld worden in hoger beroep? Dan lijkt ie mij niet zo heel erg onschuldig... Maar dat terzijde
Wat een mafkees, sorry hoor maar ik zou sws niets meer met hem te maken willen hebben. Dit kindje weg laten halen en dan volgend jaar een nieuwe maken. Denk je dat hij een goede vader kan zijn als hij er zo over denkt. Het komt hem niet uit dus weg ermee. Ik zou voor mezelf en mijn kleine wonder kiezen en je red het best wel!!! xxxxxxxxxx
Bedankt voor de reacties! Hij is onschuldig alleen wilt hij dat risico niet nemen dat het anders kan aflopen en hij er niet bij is. Ik leg hem uit dat ik hem begrijp maar dat dit geestelijk mij kapot zal maken. Hij wilt niets horen en zegt dat ik er wel overheen kom en dat hij me zal steunen en op vakantie gaan om even weg te zijn van alles. Ik vind het vreselijk en het lijkt net een nachtmerrie! Ik kijk hem aan terwijl we praten vol ongeloofwaardigheid en teleurstelling dat hij dit van mij eist! Ik zou niet met zo een man verder kunnen gaan. Mijn moeder is woest omdat zij erbij was hoe ik hem steunde in zijn moeilijke periode en snapt niet waarom hij dat nu ook niet doet, hij vindt dat is niet te vergelijken! Ik heb het erg zwaar nu, wenste wel dat hij zei 'goed je zoekt het maar uit' maar nee het moet weg en ik moet hem niet betrekken in iets dat ie niet wilt en in zijn achterhoofd zal hij altijd weten dat ie een kind ergens heeft. Hij heeft geen kinderen en dit is niet het plaatje wat hij zich had voorgesteld. Hij vindt er zijn alleen meer nadelen dan voordelen als ik het hou. Ik geef mezelf nog 1,5 week en dit goed bespreken met mijn moeder. Mijn vader heeft een zwak hart en wil dit niet aan hem vertellen, hij zei altijd dat hij niet doodgaat zolang hij geen kleinkind van mij heeft gezien je hebt het natuurlijk niet in de hand maar dit breekt mij! Want mijn vader kan het goed hebben met mijn vriend.
En hoe zit het dan met die afspraak? Die stond toch vandaag...? En je reageert ook niet op t feit dat je vriend die afspraak helemaal net kan maken? Ik wil je niet veroordelen maar heb te vaak dit soort verhalen gelezen van nét nieuwe leden, wat uiteindelijk gewoon gelogen bleek te zijn voor aandacht. Zeg niet dat dit bij jou nu ook is hoor, maar Naja, je proeft dit waarschijnlijk wel uit mijn reactie en wilde het even uitleggen. Hopelijk is dit voor jou iet van toepassing. Dan: sterkte...hopelijk komen jullie eruit.
Hij heeft er nooit meer wat over gezegd en ga het zeker niet oprakelen bij hem! Dus die sfspraak zal dan nooit gemaakt kunnen zijn maar wil hem zo min mogelijk spreken nu dus ga niet vragen hoe het met die afspraak zit.
Dit is echt!!!!!! Dit is niet nep, ik ben een nieuw lid dat klopt maar de website is niet nieuw voor mij! Ik was altijd op de forums van kinderwens en nu ben ik het is het een nachtmerrie! Ik heb ook niemand om erover te praten nu. Ik huil mezelf in slaap en word vermoeid wakker. Ik vind jammer dat je denkt dat ik dit verzin. Maar goed dat is jou keus heb wel ergere dingen nu aan me hoofd!
Ik zeg alleen: DOE HET NIET Je staat ee compleet niet achter en je gaat hier denk ik aan onderdoor... En niet lullig bedoeld.. Maar deze relatie houd soieso geenstand.. Je zal het hem altijd kwalijk blijven nemen als je wel abortus doet omdat hij het wil... Dus laat je hem gaan en ga e NU voor je kindje.. Of laat je je kindje weghalen om vervolgens over een jaar ofzo alsnog uit mekaar te gaan en dan zonder kindje..
Dat je überhaupt nog twijfelt! Als je vriend liever nog geen kinderen wilde dan had ie voor voorbehoedmiddelen moeten zorgen en nu niet achteraf moeilijk gaan doen. Het is geen brood of stofzuiger die je koopt! Lekker zonder hem verder, met zo iemand wil je toch niet samenzijn.
Ik zou het noooooiT!!! Weglaten halen! Dan kan je het beter afstaan voor adoptie en dan samen verder dan weg. Weg is ook weg! Enne geen man die aan mijn kind komt! Of het nu 6 weken of 6 wken na geboorte is! Dan eerder de vader weg dan het kind! Is ie nu helemaal op zijn achterhoofd gevallen!
achterlijke vent zeg, hij stopte hem toch zelf erin???? Meid, ik maak gewoon uit je verhaal op dat je nu al van die kleine houd.. maak daar je beslissing naar..!